Χειροτονία Πρεσβυτέρου από τον Μητροπολίτη Λαγκαδά

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 03 Μαρτίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Λαγκαδά - 16.58

Την 3ην Μαρτίου, Δεύτερη Κυριακή της περιόδου του Τριωδίου, γνωστή και ως Κυριακή του Ασώτου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννης χοροστάτησε εις τον Όρθρον και προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας ετέλεσε την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του Ιερολογιωτάτου Διακόνου π. Δημητρίου Φύλλα εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίας Παρασκευής-Λαγκαδά.

Στην ομιλία του προς το παριστάμενο εκκλησίασμα και απευθυνόμενος ειδικότερα προς τον χειροτονούμενο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας του επεσήμανε ότι ζει μία πολύ σημαντική προσωπική στιγμή, αυτή της εις πρεσβύτερον χειροτονία. Και είναι σημαντική αυτή η στιγμή για δύο λόγους.

Πρώτον, διότι με τη χειροτονία του λαμβάνει τον δεύτερο της ιεροσύνης βαθμό και αυτό είναι σημαντικό, διότι η ιεροσύνη την οποία λαμβάνει είναι η ιεροσύνη που απορρέει  από τον Μέγα και Αιώνιο Αρχιερέα τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Είναι η ιεροσύνη που απεργάζεται το μυστήριο της σωτηρίας πάντων των ανθρώπων του σύμπαντος κόσμου.

Το έργο της ιεροσύνης είναι αυτό που επισημάνθηκε στην Ευαγγελική Περικοπή, δηλαδή η σωτηρία, η επιστροφή του ανθρώπου στον Πατέρα Θεό. 

Γι’ αυτό και λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ότι το έργο του Ποιμένος είναι σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο να τον πάρει μέσα από τον κόσμο και να τον προσφέρει στον Θεό και να μην περιοριστεί μόνον σε αυτό αλλά να ενδιαφερθεί προκειμένου αυτός ο άνθρωπος να γίνει Θεός.

Είναι δύσκολο και υπεύθυνο το έργο του ιερέως, υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος Λαγκαδά κ.κ. Ιωάννης. Είναι ένα μοναδικό έργο  και αυτός που το συνειδητοποιεί μπορεί πραγματικά να αφιερώσει όλη του τη ζωή σε αυτό και να εργάζεται γι’ αυτό.

Είναι τόσο πολυσήμαντο έργο που αν το συνειδητοποιήσει κανείς κατά την απόλυτον έννοιά του δεν θα τολμήσει να πλησιάσει στο Θυσιαστήριο.

Αλλά ο Θεός, ο οποίος είναι ο Δημιουργός παντός ορατού και αοράτου, ο Θεός που είναι Κύριος της Ζωής και του Θανάτου μας έδωσε μία ξεχωριστή και μοναδική ιδιότητα, μας αξίωσε να είμαστε παιδιά του και μας έδωσε το προνόμιο να τον έχουμε Πατέρα.

Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι έχει Πατέρα του τον Θεόν δεν φοβάται τίποτα, έστω και αν δεν έχει κανέναν σε αυτή τη ζωή και όλοι τον πολεμούν και όλοι είναι εναντίον του.

Ο μόνιμος, όμως, πειρασμός του κάθε ανθρώπου είναι να αυτονομηθεί από τον Θεό και να φύγει μακριά. Αυτό έκανε και ο υιός της παραβολής. Ζήτησε και πήρε ό,τι του ανήκει και έφυγε μακριά και εδαπάνησε τα πάντα.

Ο Θεός πλουτίζει τον άνθρωπο με δωρεές και χαρίσματα, αλλά εμείς αυτά αντί να τα αξιοποιήσουμε με την χάριν του Θεού και να ζούμε σε αυτή την ευλογία της παρουσίας Του, τα ξοδεύουμε και στο τέλος καταντούμε ημιθανείς. Όμως, ο άσωτος υιός επέστρεψε κάποια στιγμή και αυτό είναι το ζητούμενο για όλους μας.

Να έλθουμε εις εαυτόν, να καταλάβουμε τι μας γίνεται, γιατί όταν φεύγουμε από τον Θεό, δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και κάνουμε πράγματα που είναι ασύμβατα με την ουσιαστική μας επιθυμία που είναι η χαρά και η ευτυχία.

Μακριά από τον Θεό σημαίνει  καταστροφή, θάνατος απώλεια. Επιστροφή στον Θεό σημαίνει σωτηρία. Ο πατέρας τον αποκαθιστά, του δίδει τα καλύτερα αλλά υπάρχει και μια λεπτομέρεια. Υπάρχει και ένας άλλος υιός πρεσβύτερος ο οποίος δεν μοιράζεται τη χαρά του πατέρα του αλλά λυπάται και νευριάζει αναρωτώμενος το γιατί και σκεφτόμενος με την απλοϊκότερη ανθρώπινη σκέψη.

Ο πατέρας του λέγει ότι έπρεπε να χαρείς και εσύ γιατί ο αδελφός σου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, χαμένος και ευρέθηκε.

Έτσι κάνει τον άνθρωπο η αμαρτία, τον κάνει να χαθεί και να μην έχει υπόσταση. Όμως, η χάρις του Θεού έρχεται και ανασκευάζει και δίδει στον άνθρωπο πλέον τη δυνατότητα να ζήσει αιωνίως.

Αυτό πρέπει να είναι το έργο σου, π. Δημήτριε, προέτρεψε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας τον χειροτονούμενο. Να αγκαλιάζει δηλαδή αυτούς που επιστρέφουν.

Οι άνθρωποι σαν τον πρεσβύτερο υιό που σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν μπορούν να διεισδύσουν στο γεγονός της ζωής το οποίο φέρνει ο Θεός στον κόσμο.

Αυτή τη ζωή ευαγγελίζεται ο Ιησούς Χριστός. Η πνευματική χαρά είναι σωτήριος αλλά αν μέσα από την ψυχή του ανθρώπου λείψει αυτό το ακοινώνητο βίωμα της αληθούς αγάπης προς τον πλησίον δεν μπορεί ο άνθρωπος να αποδεχτεί την πρόοδο του αδελφού του ως αιτία δικής του χαράς.

Η σωτηρία παρέχεται σε κάθε έναν που επιστρέφει.

Να έχεις την χάρη του Θεού, ευχήθηκε ο Σεβασμιώτατος στον π. Δημήτριο Φύλλα, ισόβιον μετάνοια, ισόβιον αφοσίωσιν εις τον Δεσπότην Χριστόν και αυτή η χαρά της επιστροφής να είναι η χαρά της ζωής σου καθώς θα βλέπεις ανθρώπους να έρχονται στην πατρική στέγη του Ουρανίου Πατρός  και με αυτή την εικόνα να ζεις πάντοτε. Το σπίτι του Πατέρα είναι πάντα ανοικτό και όταν αυτός ο Πατέρας είναι ο Θεός ας μην μας φοβίζει τίποτα.

Εκεί όπου υπάρχουν σπλαχνικοί πατέρες τα άσωτα παιδιά κάποια στιγμή γυρίζουν αρκεί να μιμηθούμε εμείς την αγάπη του πατέρα της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής που το μήνυμά της είναι μήνυμα μετάνοιας και βεβαίας ελπίδος.

Είναι  σαφέστατο ότι όποιος απομακρύνει τον εαυτό του από τον Θεό οδηγείται στην καταστροφή και στον θάνατο, ενώ όποιος παίρνει την σωτήρια απόφαση της επιστροφής δια της μετανοίας αυτός σώζεται.

Το ζητούμενο σήμερα για τον καθένα από εμάς είναι να πάρουμε την απόφαση της οριστικής επιστροφής προς τον Ουράνιο Πατέρα.

Εκείνος έχει ανοιχτή την πόρτα της ευσπλαχνίας Του και μας περιμένει για να μας δώσει το δώρο της αιωνίου ζωής και της αναφαίρετης χαράς του Ουρανού.