Ο Μητροπολίτης Βεροίας στην τελευταία παράκληση στην Νάουσα

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 14 Αυγούστου 2012

Γράφτηκε από τον/την Μητρόπολη Βεροίας - 11.14

 

Την Δευτέρα 13 Αυγούστου το απόγευμα ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και την ακολουθία της Παρακλήσεως, όπως κάθε χρόνο, στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ναούσης.

Ακολούθησαν τα εγκώμια προς την υπεραγία Θεοτόκο και στη συνέχεια ιερά λιτένευση του επιταφίου γύρω από τον ιερό ναό.

Μεγάλος αριθμός πιστών και οι τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές παρέστησαν στην κατανυκτική αυτή ιερά ακολουθία.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:««Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου· σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών».

Ψάλαμε απόψε, αδελφοί μου, για τελευταία φορά πριν από τη μεγάλη εορτή της ενδόξου Κοιμήσεως της υπεραγίας Θεοτόκου τον παρακλητικό της κανόνα· και της υποσχεθήκαμε ότι δεν θα απομακρυνθούμε από κοντά της, γιατί αυτή σώζει όσους την λατρεύουν και την αγαπούν από όλες τις συμφορές.

Και δεν είναι λίγες οι συμφορές που μας επικρέμανται στη ζωή μας, δεν είναι λίγοι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν, δεν είναι λίγες οι στιγμές που φέρνουμε το ιερό όνομά της στα χείλη μας και ζητούμε τη βοήθειά της.

Και αν γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο, και εάν θυμηθούμε το παρελθόν και την ιστορία μας, θα βρούμε αναρίθμητες περιπτώσεις κατά τις οποίες ζητήσαμε τη βοήθειά της και η Παναγία μας επενέβη για τη σωτηρία μας και τη σωτηρία του Γένους μας.

Και εάν διαβάσουμε τους βίους των αγίων της Εκκλησίας μας, θα βρούμε αναρίθμητα παραδείγματα αγίων, οσίων, ευλαβών ασκητών και γερόντων που αισθάνθηκαν δίπλα τους το προστατευτικό χέρι της Παναγίας να τους λυτρώνει από δυσκολίες, να τους απαλλάσσει από ασθένειες, να τους ανακουφίζει από τους πόνους, να τους προστατεύει από τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού.

Αναρίθμητα είναι και τα παραδείγματα εκείνων που είδαν την ιερή μορφή της και άκουσαν τη φωνή της να τους υπόσχεται πως αυτή θα είναι η διαρκής και μόνιμη προστάτις τους, η ασφαλής και βεβαία ελπίδα της ζωής τους, εκείνη που θα τους οδηγήσει στη σωτηρία τους.

Και αυτή η τελευταία υπόσχεση της Παναγίας είναι η αιτία του ακαταλύτου συνδέσμου μας με την Παναγία μας. Γιατί η Παναγία μας φροντίζει και δεν μεριμνά μόνο για την απαλλαγή μας από τα προβλήματα και τις δυσκολίες της παρούσης ζωής, αλλά είναι αυτή που δανείζοντας την ανθρώπινη σάρκα στον Υιό και Λόγο του Θεού εξασφάλισε και τη δική μας γέννηση στην αληθινή και ατελεύτητη ζωή την οποία χαρίζει σε όσους τον πιστεύουν ο Χριστός.

Και δεν την εξασφάλισε μόνο εφάπαξ, αλλά αγρυπνά γι αυτήν, αγρυπνά πάντοτε προκειμένου να είναι βέβαιη ότι η πορεία της ζωής μας θα είναι τέτοια που θα μας οδηγήσει στη βίωση της εν Χριστώ ζωής και δι αυτής στην αιώνια ζωή.

Γιατί, εάν ο Χριστός είναι ο σωτήρας του κόσμου και των ανθρώπων, η Παναγία μας είναι η εγγύηση αυτής της σωτηρίας για τον καθένα μας. Είναι αυτή που υπόσχεται στον καθένα μας ότι θα συνηγορήσει υπέρ ημών ενώπιον του Υιού της, εφόσον εμείς κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής μας αποδειχθούμε γνήσια τέκνα της, εφόσον εμείς με τις πράξεις και την συμπεριφορά μας, με τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας, δεν θελήσουμε να απομακρυνθούμε από αυτήν.

Ποιός όμως από εμάς θα ήθελε ειλικρινά να απομακρυνθεί από μία τόσο φιλόστοργη μητέρα που δεν υπόσχεται στα παιδιά της πρόσκαιρα αγαθά αλλά αιώνια; Κανείς ασφαλώς· γι αυτό και απόψε ψάλλοντας με κατάνυξη τον παρακλητικό της κανόνα της δώσαμε και τη διαβεβαίωση, ότι «ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου· σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών».

Και καθώς απόψε κλείνει ο κύκλος του Δεκαπενταυγούστου και ετοιμαστήκαμε με τα εγκώμια που ψάλαμε στην παναγία μας για να τιμήσουμε την Κοίμησή της και να την δούμε να μεθίσταται στους ουρανούς, η υπόσχεσή μας αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία.

Το «ουκ αποσώμεν, Δέσποινα, εκ σου» είναι, αδελφοί μου, η δική μας ανταπόκριση στην πραγματικότητα που μας χαρίζει η Παναγία, η οποία και μετά την Κοίμησή της δεν εγκαταλείπει τον κόσμο, δεν εγκαταλείπει τα ευσεβή τέκνα της, αλλά είναι πάντοτε παρούσα και έτοιμη βοηθός και αντιλήπτωρ της ζωής τους.

Αν, λοιπόν, αδελφοί μου, η Παναγία μας δεν μας εγκαταλείπει ποτέ, πώς είναι δυνατόν να την εγκαταλείψουμε εμείς;

Γι αυτό ας της δώσουμε γι άλλη μία φορά τη διαβεβαίωση ότι «ουκ αποστώμεν» απ’ αυτής και ας την επαναλαμβάνουμε καθημερινά στη ζωή μας όχι μόνο με τα λόγια αλλά και με τα έργα μας και ας την παρακαλούμε πάντοτε να είμαστε και εμείς ανάμεσα σε αυτούς που θα σώζει πάντοτε «εκ παντοίων δεινών», ψυχικών και σωματικών».