Ο Βεροίας τέλεσε 40νθήμερο μνημόσυνο για τον Νικοπόλεως Πέτρο

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 27 Φεβρουαρίου 2012

Γράφτηκε από τον/την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας 19.05

Την Κυριακή της Τυρινής ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας λειτούργησε στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ναούσης και στη συνέχεια τέλεσε το 40νθήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού Επισκόπου Νικοπόλεως κυρού Πέτρου (Πατριαρχείου Αλεξανδρείας) ο οποίος κατήγετο από τη Νάουσα.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: ««Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός».

Βρισκόμαστε, αδελφοί μου, στην αρχή της αγίας και μεγάλης τεσσαρακοστής βρισκόμαστε στην αρχή μίας περιόδου εντόνου πνευματικού αγώνος και προετοιμασίας για την εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας, μίας προετοιμασίας που συνίσταται στη νέκρωση του εαυτού μας και τη σταύρωση του παλαιού ανθρώπου προκειμένου να μπορέσει να συναναστηθεί με τον Χριστό ο νέος, ο κατά Χριστόν κτισθείς άνθρωπος.

Και στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας εντάσσεται και η προτροπή που μας απευθύνει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος μέσω του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος. «Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός».

Σκοτάδι και φως είναι δύο αλληλοσυγκρουόμενες έννοιες που συμβόλιζαν πάντοτε το κακό και το καλό, την αμασρτία και την αγιότητα.

Στην Παλαιά Διαθήκη το σκοτάδι ταυτίζεται με το χάος και με την άβυσσο και ο Θεός παρουσιάζεται να δημιουργεί το φως, άρα το φως είναι κάτι θετικό, κάτι που δημιουργείται σε αντίθεση με το σκοτάδι, που είναι κάτι αρνητικό και εκφράζει την έλλειψη και την απουσία του φωτός.

Στην Καινή Διαθήκη αλλά και στη ζωή της Εκκλησίας μας ό,τι σχετίζεται με τον Θεό σχετίζεται και με το φως, ενώ ό,τι αντίκειται στον Θεό ταυτίζεται με το σκότος.

Με το σκότος ταυτίζεται ο εχθρός του φωτός και του Θεού, ο διάβολος× με το σκότος ταυτίζονται και τα έργα των συνεργατών του. Αντίθετα έργα φωτός είναι τα ευάρεστα στον Θεό έργα, τα οποία περιμένει από τους πιστούς και γνησίους μαθητές του ο Θεός.

Με το φως συνδέεται από την πρώτη στιγμή της εισόδου του στην Εκκλησία και ο άνθρωπος, όταν κατά το μυστήριο του αγίου βαπτίσματος ενδύεται με «χιτώνα φωτεινόν» και φωτίζεται από τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Από το φως των εντολών του Θεού οδηγείται στη ζωή του, εφόσον ο νόμος του Θεού είναι «φως ταις τρίβοις» του.

Δεν αρκούν όμως μόνο αυτά τα στοιχεία για να παραμείνει ο άνθρωπος μέσα στο φως, μέσα δηλαδή στην παρουσία και την αγάπη του Θεού× χρειάζεται να αποδεικνύει και ο ίδιος ότι ανήκει στο φως, ότι φυλάσσει το φως, παράγοντας έργα φωτός.

«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα», ζητά ο Χριστός από τους μαθητές του.

Αλλά και τα καλά έργα δεν αρκούν από μόνα τους για να φωτίζουν την ψυχή και τους ανθρώπους γύρω μας, θα πρέπει ταυτόχρονα να αποφεύγουμε και τα πονηρά έργα που συσκοτίζουν την ψυχή μας και συγκαλύπτουν το φως.

Θα πρέπει να κάνουμε και εμείς στην ψυχή μας και στη ζωή μας αυτό που έκανε ο Θεός κατά τη δημιουργία του κόσμου, θα πρέπει να διαχωρίζουμε «ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους», για να μην επηρεάζει το σκότος και τα σκοτεινά έργα το φως και τα έργα του, για να μην παρεμποδίζει ο άρχων του σκότους, ο διάβολος, την παρουσία του Θεού μέσα μας.

Γι αυτό και ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει σήμερα, αδελφοί μου, «αποθώμεθα τα έργα του σκότους».

Να βγάλουμε, δηλαδή, από τη ζωή μας τα έργα του σκότους, γιατί αυτά γίνονται εμπόδιο στα έργα του φωτός. Να απαρνηθούμε τα έργα του σκότους, γιατί αυτά ακυρώνουν τα έργα του φωτός. Να προσέξουμε τί είδους έργα επιτελούμε και να φροντίζουμε τα έργα μας αυτά να είναι αποκλειστικά έργα φωτός.

Γιατί δεν ωφελεί, παραδείγματος χάριν να εκκησιαζόμαστε και στη συνέχεια να παρακολουθούμε θεάματα αμαρτωλά.

Δεν ωφελεί να μετέχουμε στα μυστήρια της Εκκλησίας μας και ταυτόχρονα να συμμετέχουμε σε συναναστροφές και συζητήσεις που δεν οικοδομούν την ψυχή μας.

Δεν ωφελει να προσευχόμαστε και ύστερα να αδικούμε τον αδελφό μας και να κάνουμε σκέψεις κακές και πονηρές.

Δεν ωφελεί να νηστεύουμε και μετά να κατακρίνουμε και να κακολογούμε τον συνάδελφό μας, τον γείτονά μας, τον συγγενή μας. Δεν ωφελεί να φροντίζουμε την ελεημοσύνη αλλά ταυτόχρονα να την ακυρώνουμε με την υπερηφάνεια και τον εγωισμό που δείχνουμε στους συνανθρώπους μας.

Άλλωστε όταν ο απόστολος αναφέρεται στα έργα του σκότους και μας καλεί να τα απαρνηθούμε, δεν εννοεί μόνο τα μεγάλα και σοβαρά εγκλήματα ή αμαρτήματα, εννοεί και όλα αυτά που φαίννται σε μας ασήμαντα και καθημερινά, στερούνται όμως της ευλογίας του Θεού και στερούν και από εμάς τη χάρη που φέρνουν τα έργα του φωτός στη ζωή μας.

Γι αυτό, αδελφοί μου, ας ακούσουμε την προτροπή του αποστόλου Παύλου και ας φροντίσουμε κατά τη διάρκεια της μεγάλης τεσσαρακοστής, στην οποία εισερχόμαστε από απόψε, να εγκαταλείψουμε τα έργα του σκότους και ενδεδυμένοι τα όπλα του φωτός να περιπατήσουμε «ως εν ημέρα ευσχημόνως», για να αξιωθούμε της ευλογίας και της χάριτος του Θεού και τώρα και στη μέλουσα ζωή».

Στη συνέχεια ο σεβασμιώτατος αναφέρθηκε και στον μακαριστό επίσκοπο Νικοπόλεως κυρό Πέτρο, τον οποίο γνώριζε από τότε που διακονούσε στον ιερό ναό της του Θεου Σοφίας στη Θεσσαλονίκη.