Προσκύνημα στα νησιά Φίτζι

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 10 Ιουλίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 02.45

Σε παραλία με χρυσαφένια αμμουδιά λιάζομαι. Για την ακρίβεια τσουρουφλίζομαι. Αν νομίζετε πως είμαι από τους τυχερούς που έχουν απλώσει την αρίδα στην αμμουδιά και μετρούν τους κόκκους της άμμου, γελιέστε.

Μπρατσάκια φουσκώνω. Για το έξτρα μεροκάματο. Για να βγει η αναθεματισμένη η εφορία του Σεπτεμβρίου. Έρχονται τα πιτσιρίκια και τους φουσκώνω τα μπρατσάκια. Ένα ευρώ το ζεύγος τα μπρατσάκια και ενάμιση για το σωσίβιο που πιάνει στη μέση.

Σαν του νεωκόρου το φούσκωμα δεν έχει. Το μπρατσάκι επιπλέει για μέρες. Εγγυημένα. Τα πνευμόνια μου τα προπόνησα στις τελευταίες χειροτονίες Μητροπολιτών. Ήμουν εκείνος που φώναζα πρώτος και πιο δυνατά «άξιος». Και, να, που μου χρησίμευσε και κάπου η εκπαίδευση των πνευμόνων.

Στην παραλία που με τρώει ο ήλιος και το δέρμα μου έχει τσιτώσει και πλαδαρέψει περνάει πολύς κόσμος. Νέοι, γέροι, παιδιά, ξένοι και εγχώριοι. Ακόμη και ρασοφόροι έρχονται για μία βουτιά. Οικογενειάρχες άνθρωποι με την παπαδιά και τα τέκνα. Από αυτούς μαθαίνω τα περισσότερα.

Ορίστε. Ύστερα μου λένε γιατί ασχολούμαι. Στην ακροθαλασσιά πάω για το μεροκάματο και για να γλιτώσω από των δεσποτάδων τα χαμπέρια κι όλο μπροστά μου πέφτουν. Σταχυολογώ δύο ιστορίες με ενδιαφέρον και τις μοιράζομαι μαζί σας.

Ο δεσπότης των Νέων Χωρών ήθελε μεν να ευχηθεί στον νέο Ιωαννίνων. Μα δεν ήθελε να τον πιάσει η κάμερα της τηλεόρασης. Ήξερε πως στο Φανάρι παρακολουθούσαν την τελετή. Κάτσε, σκέφτηκε, μη με σταμπάρουν οι απέναντι.

Περίμενε, υπομονετικά, έξω από τον Ναό. Τα λεπτά κυλούσαν αργά και βασανιστικά. Σαν τα νερά του Πηνειού. Μόλις η κρατική τηλεόραση σταμάτησε τη μετάδοση, μπήκε μέσα, ευχήθηκε εγκάρδια στον νεοχειροτονηθέντα και αποχώρησε άρον άρον.

Δεν ήθελε να εκτεθεί ανοικτά σαν τον άλλο, το παιδί του Χριστόδουλου, που πήρε τηλέφωνο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και είπε «ακούω τι θέλει ο Πατριάρχης μας». Δράμα, σας λέω, η κατάσταση.

Πέρασαν όμως αυτά. Οι εκλογές έγιναν, Πατριάρχης και Αρχιεπίσκοπος δεν είναι παιδάκια να μπαίνουν σε κόντρες ανούσιες που κηλιδώνουν την ιστορία των δύο Εκκλησιών. Όλα πήραν το δρόμο τους. Ο μόνος που πήρε αεροπλάνο είναι ο «αντιτηλεοπτικός» δεσπότης.

Λένε πως πήρε πρωτοσύγκελλο, αρχιδιάκονο και κανά δυό ακόμη και έφυγε μακριά. Όταν λέμε μακριά, εννοούμε πολύ μακριά. Σε επαρχία που δεν έχει Ορθόδοξο, μήτε σε φωτογραφία.

Η πτήση έγινε μέσω Μιλάνου. «Φεύγουμε για Νορβηγία, καλό καλοκαίρι», είπαν στη Μητρόπολη. Φίλος νεωκόρος της Εκκλησίας των Μεθοδιστών – γιατί τέτοιους έχει πολλούς εκεί που πήγαν- θα ορκιζόταν πως τους είδε να απολαμβάνουν γλυκά και εσπρέσο στο εξαίρετο καφέ L’ Epicier.

Που είναι αυτό θα μου πείτε. Νορβηγία δεν το λες σίγουρα. Λίγο έξω από την πόλη Ναντί, των νησιών Φίτζι, είναι αυτός ο εξωτικός καφενές. Σύμπτωση; Εκπληκτική ομοιότης; Ίσως. Άλλωστε όλος ο κόσμος χίπστερ έγινε. Όλοι έχουν μούσι πιο μακρύ και από του Πειραιώς πια.

Η δεύτερη υπόθεση αφορά μητροπολίτη που τον χωρίζουν πολύ λίγα χιλιόμετρα από τον προηγούμενο. Δύο παραγγελιές έκανε αυτός για το καλοκαίρι. Να του γεμίσουν το ψυγείο με πορτοκαλάδες «Κλιάφα» και να του ετοιμάσουν θέση πρωτοσυγκέλλου για τη Μητρόπολή του.

«Άμα είναι να μου τον φέρουν από την Αθήνα, καλύτερα να ετοιμάσω εγώ δικό μου διάδοχο». Τέτοια τριβέλιζαν στο μυαλό του. Τον έχει βρει τον διάδοχο, λένε. Η ιδέα δεν ήταν δική του, μήτε του αρχιμανδρίτη που θέλει να τον βάλει, για αρχή, ως Πρωτοσύγκελλο. Τρίτου προσώπου ήταν που συνδέεται φιλικά μαζί τους. Αν θα πετύχει το προξενιό δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Έτσι εξασφαλίζονται όλοι.

Ο αρχιμανδρίτης υποψήφιος έχει δύο ατού: ξέρει τις Εκκλησίες του Θερμαϊκού απ’ έξω και ανακατωτά και είναι και φοβερός χωρατατζής. Ο αγαπημένος του ηθοποιός είναι ο Βέγγος. Έχει και αγαπημένη ταινία, έμαθα. Αυτή που έχει τίτλο «Τι έκανες στον πόλεμο Θα-νάση».

Ο Νεωκόρος