Όνειρα θερινής νυκτός

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 12 Ιουνίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 16.03

Αποφάσισα να σας μιλήσω για το όνειρό μου. Από μικρός ήθελα να γίνω νεωκόρος. Ούτε παραπάνω, ούτε παρακάτω.

Κι ας έχουν λυσσάξει όλοι να με κάνουν και δεσπότη. Μωρέ ποιος με μισεί τόσο για να με κάνει δεσπότη; Μια χαρά είμαι εδώ που ζω. Στα ταπεινά. Στα χαμηλά. Στα διακριτικά.

Νεωκόρος ήθελα να γίνω ανέκαθεν. Άντε και στο τσακίρ κέφι να γράφω καμία κουβέντα για όσα συμβαίνουν γύρω μου. Νεωκόρος ήθελα να γίνω, το επαναλαμβάνω. Πάντα με αυτόν τον καημό ζούσα.

Ούτε δημοσιογράφο, ούτε παπά με φαντάστηκα ποτέ όταν κοιτιόμουν στον καθρέφτη. Δεν συνδυάζονται αυτά τα δύο να το ξέρετε.

Ή παπάς ή ζευγάς. Πάει και τελείωσε. Μπορείς να δημοσιογραφείς χρόνια και επαγγελματικά, να γράφεις φαρμακερά για Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους και να σου μια μέρα "τσούπ" να φορέσεις το ράσο; Γίνονται μωρέ τέτοια πράγματα; Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τέτοια όνειρα εν μέσω θέρους;

Κι επειδή το κοστούμι είναι πάντοτε πιο "σικ" από το ράσο να ψάχνεις να σε χειροτονήσει δεσπότης που θα σου επιτρέπει να τα συνδυάσεις και τα δύο μαζί; Την ''σιγουριά'' της Εκκλησίας και την κοστουμάτη περιβολή.

Τέτοια, κατ' οικονομία, επιτρέπονται για τους γνωστούς και ειδικούς λόγους στο Οικουμενικό Πατριαρχείο που στενάζει κάτω από την πίεση του Τούρκου. Α! Και στο Βατικανό κάνουν κάτι τέτοια προχωρημένα.

Συνδυάζονται όλα αυτά στον τόπο μας; Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τέτοια όνειρα καλοκαιρινής νυκτός; Ούτε επί αυτοκρατόρου Μαρκιανού που ήταν πιο "χύμα" τα πράγματα στο Βυζάντιο δεν γίνονταν τέτοια προχωρημένα. 

Ο Νεωκόρος

Υ.Γ.  Αν εγκατέλειπα ποτέ το επάγγελμα του νεωκόρου, τότε θα γινόμουν μόνο ράφτης. Οι υποψήφιοι πελάτες μου δε θα ήταν λίγοι και τα κέρδη πολλά. Ψηλά παλικάρια θα ήθελαν ύφασμα τόσο μακρύ που αν το άπλωνες θα έφτανε από την Καλαμάτα, ίσαμε την Πόλη. Αμήν, μπας και γλίτωνα κι από τον προϊστάμενο!