Η κούρσα του φθινοπώρου

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 02 Σεπτεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 04.55

 

Όταν ξεκινάει η εκκλησιαστική χρονιά θλίβομαι. Η δική μου ίνδικτος είναι πάντοτε χρεωστική. Το γραμματοκιβώτιο κοντεύει να σπάσει από τους λογαριασμούς.

Το νεωκορικό μου δώμα είναι γεμάτο από φακέλους. Ρεύμα, τηλέφωνο, εφορία, ασφάλειες. Πιο πολλοί είναι οι λογαριασμοί, από τους υποψηφίους για τις εννιά Μητροπόλεις που μένουν ακέφαλες.

Οι Μητροπολίτες που τις διαποιμαίνουν μπορεί να μην το ξέρουν, οι υποψήφιοι που τις ορέγονται όμως έχουν καταλήξει ότι εννέα θα είναι αυτές και μάλιστα σε πολύ λίγα εκκλησιαστικά τέρμινα. Τις έχουν μοιράσει κιόλας, στο μιλητό.

Το μεροκάματο τη σήμερον ημέρα είναι επισφαλές. Πιο σίγουρο έχουν ποιος θα βγει στη Μητρόπολη Αργολίδος. Το όνομα του γαμβρού για τη νύφη της Πελοπονήσσου ψιθυρίστηκε στην αρχή, τώρα διατυμπανίζεται.

"Τον θέλει ο Αρχιεπίσκοπος γιατί τον μεγάλωσε, τον έζησε και πιστεύει πως αξίζει τη θέση", λέει ο ένας. "Τον ζητάει το ποίμνιο του Άργους", περιγράφει ο εκκλησιαστικός μύθος. "Το αξίζει και όλοι το ξέρουμε", αναφωνούν άλλοι μιτροφόροι.

Το ποιος κυκλοφορεί το όνομα δεν το γνωρίζω. Μην είν' εκείνοι που θέλουν να τον "σιγουρέψουν" ως υποψηφιότητα; Μην είν' οι άλλοι που θέλουν να τον "κάψουν" ως φαβορί; Κανείς δεν αμφισβητεί την αξία όλων όσων ακούγονται για τη Μητρόπολη.

Αλλά σε ποιον κάνει καλό ο θόρυβος; Στους υποψήφιους σίγουρα όχι. Στους αρχιερείς που τους παρουσιάζουν ως "πρόβατα" που ο τσοπάνης σφύριξε για να πάνε στο μαντρί που βλέπει το Υπάτιο Όρος; Αμφιβάλλω.

Ο λαός, φαντάζομαι εγώ ο ταπεινός, θέλει Μητροπολίτες που ψηφίζουν τον καλύτερο. Τον άξιο. Όχι την ψήφο για το μέλλον. Όχι το "κουκί" που θα καλύψει τις δικές μας φιλοδοξίες μετά από χρόνια. Άρα ο θόρυβος, η ονοματολογία και η εικοτολογία είναι επιβλαβή συστατικά για την Εκκλησία.

Αφήνω το κήρυγμα και πάω στην ουσία. Τη δική μου ουσία. Έλεγα πως το μεροκάματο τη σήμερον ημέρα είναι επισφαλές.

"Νεωκόρε θέλεις έξτρα δουλειά για τον Σεπτέμβριο;", μου σφύριξε ένας φίλος που έχει "άκρες" στα υψηλά κλιμάκια της Εκκλησίας. Μεροκάματο και παρα-εκκλησιαστική είδηση δεν είναι να χάνεις τούτο τον καιρό. "Βεβαίως" απάντησα. "Περί τίνος πρόκειται;".

Ο φίλος μου εξήγησε: "Θα κάνεις τον ταξιτζή. Δεν είναι δύσκολη δουλειά. Καθαρά πράγματα και σίγουρο μεροκάματο. Δεν είναι σίγουρο ακόμη. Περιμένω να με ειδοποιήσουν". Ενθουσιάστηκα, μόνο και μόνο, με την ιδέα.

Για να κάνω τη δουλειά θα δανειζόμουν το αυτοκινητάκι του ξαδέρφου μου που είναι οδηγός δεσπότη. Έτσι θα έκανα τον σωφέρ. Το δρομολόγιο που μου περιέγραψε ο φίλος ήταν εύκολο:

"Πρώτα θα πηγαινοφέρεις μερικά έγγραφα από το Υπουργείο Παιδείας στη Μονή Πετράκη. Ξέρεις, εκεί που είναι τα γραφεία της Ιεράς Συνόδου. Μετά, αφού περάσουν δέκα ημέρες με πέρα - δώθε το χαρτομάνι  από το Υπουργείο Παιδείας στη Σύνοδο και στις Ιατρικές Σχολές, θα ξεκινήσεις για τη μεγάλη κούρσα. Θα παραλάβεις τρία πρόσωπα. Το ένα θα είναι ένας ανώτατος δικαστικός - πιο ανώτερος δεν υπάρχει- ή όποιον ορίσει αυτός για εκπρόσωπο. Και δύο γιατρούς που θα τον συνοδεύουν. Αξιοσέβαστα πρόσωπα που θα έχουν τύχει έγκρισης με τα χαρτιά που θα πηγαινοφέρεις από την Ιερά Σύνοδο στο Υπουργείο Παιδείας και τις Ιατρικές Σχολές".

Η κούρσα, είπε, είχε τρεις προορισμούς. Από Αθήνα θα πάρω την εθνική οδό προς Θεσσαλονίκη. 438 χιλιόμετρα βόρεια. Επίσκεψη της "τρόικας" στον Μητροπολίτη.

Από εκεί 144 χιλιόμετρα πορεία νοτιοδυτικά. Στάση στο ζαχαροπλαστείο του "Μήνια" για να πάρουμε μερικές πάστες και επίσκεψη στον Μητροπολίτη της πόλης. Ολιγόωρη παραμονή και αναχώρηση με προορισμό 159 χιλιόμετρα νότια προς τους πρόποδες της Γκιώνας. Εκεί που χάνεις το μέτρημα από τις καμπάνες του γνωστού μοναστηριού.

Αυτή την κούρσα, σκέφτομαι ο ταπεινός, στο ξεκίνημα του Σεπτεμβρίου. Στην κούρσα του φθινοπώρου. Και δεν είμαι ο μόνος που ελπίζω να γίνει.

Πολλοί, ο καθένας για τους λόγους του, θα ήθελε να βρίσκομαι ήδη στο δρόμο με την "τρόικα" στο πίσω κάθισμα.

Ο Νεωκόρος