Εκδήλωση του Ιεραποστολικού Συλλόγου Απ. Βαρνάβας

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Δρ. Φωτεινή Νταντάλια - Δράκου (Κύπρος) 16:20

Μια Μουσική Βραδιά Αγάπης που αποτέλεσε την τρίτη συγκέντρωση των μελών και φίλων του Φιλανθρωπικού και Ιεραποστολικού

Ομίλου “Απόστολος Βαρνάβας“, Πρόεδρος του οποίου είναι ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής κ. Ησαΐας και Αντιπρόεδρος ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα, Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, έγινε στις 22 Ιουνίου στην αίθουσα τελετών του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Ιεράς Μονής Κύκκου στον Αρχάγγελο.

 

Συμμετείχαν εκπρόσωποι του πολιτικού και εκκλησιαστικού χώρου καθώς και πλήθος μελών και φίλων του Ομίλου που με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησε την εκδήλωση.

 

Ο Πρόεδρος του Ομίλου, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής κ. Ησαΐας, αφού απηύθυνε θερμό χαιρετισμό, εξέφρασε στην αρχή της ομιλίας του την πρόθεση του να απαντήσει στους επικριτές του φιλανθρωπικού έργου της επίσημης εκκλησίας και των ορθοδόξων οργανισμών, που συγκρίνουν αυτό το έργο με εκείνο που επιτελούν μη ορθόδοξοι και κοσμικοί οργανισμοί με σκοπό την αυτοπροβολή, τον προσηλυτισμό και την ιδιοτέλεια.

 

Επισήμανε, ότι η φιλανθρωπία των ορθοδόξων εξυπηρετεί άλλο σκοπό και αποτελεί εντολή της Εκκλησίας και του Χριστού, ο οποίος καθορίζει την προσφορά προς τον πλησίον ως προσφορά προς τον ίδιο.

 

Σε μια προσπάθεια καθορισμού της θεολογικής βάσης της έννοιας της φιλανθρωπίας στήριξε τα επιχειρήματα του σε μια σειρά κειμένων που αποτελούν πηγές άντλησης χρήσιμων για την διευκρίνιση των όρων πληροφοριών.

 

Στην προς Γαλάτας επιστολή ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην απόφαση της Αποστολικής Συνόδου των Ιεροσολύμων (48/49 μ.Χ.) να τύχουν βοηθείας οι πτωχοί στο πλαίσιο ενός επιβεβλημένου έργου για όλη την Εκκλησία.

 

Ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί αυτό το έργο που δεν αποτελούσε απλή κοινωνική πρωτοβουλία της πρώτης Εκκλησίας, “λειτουργία“ και “κοινωνία“ εκείνων που ελεούν με εκείνους που ελεούνται, ενώ η έννοια της “κοινωνίας“ παραπέμπει σε μια ενότητα, την οποία διασφαλίζει η κοινή πίστη, όπως καθορίζονταν στο πλαίσιο των πρώτων εκκλησιαστικών κοινοτήτων.

 

Παρατηρείται η χρήση από τον Απόστολο Παύλο του όρου “λογία“ (θρησκευτική φιλανθρωπία) για την επεξήγηση του φιλανθρωπικού έργου των Εκκλησιών της Γαλατίας και της Κορίνθου.

 

Σε σχέση με τον χρόνο και τον τρόπο πραγματοποίησης της “λογίας“ επισημαίνεται η προτροπή του Αποστόλου να πραγματοποιείται το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια της κυριακάτικης ευχαριστιακής σύναξης.

 

Το λειτουργικό πλαίσιο πραγματοποίησης της ελεημοσύνης αιτιολογεί την ορολογία του Αποστόλου περί της φιλανθρωπικής δραστηριότητας: “λειτουργία“, “κοινωνία“, “διακονία“, “ευλογία“ και “χάρις“.

 

Οι όροι αυτοί παραπέμπουν σε εκκλησιαστικό παρά σε νομικό πλαίσιο, ενώ ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί μόνο μια φορά τον όρο “λογία“ που είναι κατά βάση όρος νομικός.

 

Την κοινωνία και την χάρη της διακονίας ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί “ευπρόσδεκτον“ (Β΄ Κορ. ζ, 4). Αυτά αποδεικνύουν, ότι η “λογία“, η συλλογή χρημάτων από τους χριστιανούς για φιλανθρωπικούς σκοπούς, δεν αποτελεί μια συνηθισμένη κοινωνική πράξη ή φιλανθρωπία, αλλά εκφράζει το βαθύτερο νόημα της Εκκλησίας και αποτελεί αφορμή ευχαριστιακής δοξολογίας του Θεού μέσω της διακονίας του πλησίον.

 

Αυτές οι παρατηρήσεις συνθέτουν τους βασικούς άξονες της απάντησης σε εκείνους που αμφισβητούν τα κίνητρα των χριστιανών και καθορίζουν το θεολογικό υπόβαθρο της φιλανθρωπικής δράσης του Ομίλου “Απόστολος Βαρνάβας“.

 

Συνοψίζοντας τόνισε, ότι η “λειτουργία“ είναι “κοινωνία“, η “κοινωνία“ εκφράζεται με τη “διακονία“, η οποία αποτελεί “ευλογία“ και δια αυτής ελκύεται η “χάρις“, η οποία ως απότοκο της φέρει τον “καρπό“ που ωφελεί τους ανθρώπους.

 

 

Στο πλαίσιο της επόμενης ομιλίας ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αποστόλου Βαρνάβα και Αντιπρόεδρος του Ομίλου Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, αφού καλωσόρισε με ιδιαίτερη χαρά τη συγκέντρωση των μελών και φίλων του Ομίλου, καθόρισε ως σκοπό του να επεξηγήσει το πλήρες νόημα της αγάπης και της φιλανθρωπίας, όπως αυτή διατυπώνεται στους Ευαγγελικούς Λόγους.

 

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης υπαγορεύει, ότι “ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω θεώ μένει και ο θεός εν αυτώ“ (Α΄ Καθολ. Ιωάννη, Κεφ. Δ΄, 10). Τη σωτηρία του ανθρώπου ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός την προσδιόρισε στην αγάπη στον συνάνθρωπο μας: “Επείνασα γαρ και εδώκατε μοι φαγείν, εδίψασα, και εποτίσατε με, ξένος ήμην, και συνηγάγετε με, γυμνός, και περιεβάλετε με, ησθένησα, και επεσκέψασθε με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με“ (Ματθ. ΚΕ΄ 34-36).

 

Σε αυτή τη φιλανθρωπία ως έκφραση της αγάπης στηρίζει ο Θεός την κρίση του για την σωτηρία και χαρίζει την συγχώρεση και αμοιβή στον άνθρωπο: “Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου“. (Ματθ. ΚΕ΄ 34).

 

Ο Απόστολος Παύλος υπαγορεύει: “νουθετείται τους ατάκτους, παραμυθείσθε τους ολιγοψύχους, αντέχεσθε των ασθενών, μακροθυμείτε προς πάντας“ (Θεσσ. Α. Ε 14). Τίποτα άλλο δεν δύναται να ελκύσει κάποιον κοντά στον Θεό, όπως η αγάπη, αναφέρει ο Ιερός Χρυσόστομος στην προς αγάπης ομιλία του, επειδή η αγάπη είναι δημιουργός αρετής: “φυτεύσομεν αυτή βαθειά στην ψυχή μας για να μας φέρει πολλά αγαθά στη ζωή μας“.

 

Ο Απόστολος Παύλος στο διάγγελμα περί αγάπης λέει: “εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των Αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

 

 

Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστην, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και αν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και να παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα ευαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία“ (Α Κορινθ. ΙΓ΄1-13).

 

Αφού ευχαρίστησε θερμά όσους συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης, επισήμανε τους στόχους του Ομίλου που είναι η προσφορά αγάπης προς τον συνάνθρωπο, το έργο της φιλανθρωπίας στον πόνο και τις ανάγκες των συνανθρώπων και η βοήθεια των εν Αφρική Ιεραποστόλων που αγωνίζονται να δώσουν το Ευαγγέλιο σε λαούς με πείνα, στερήσεις και ποίκιλες δοκιμασίες.

 

Αυτοί είναι οι στόχοι που έθεσε η μορφή του ιδρυτή της Εκκλησίας Αποστόλου Βαρνάβα και που υπηρετεί αυτός ο Όμιλος Φιλανθρωπίας και Ιεραποστολής εις δόξαν Θεού και τιμή του Αποστόλου Βαρνάβα. Συνοψίζοντας απηύθυνε έκκληση σε όλους να συμπορευθούν με αυτές τις προσπάθειες δίνοντας αγάπη στον συνάνθρωπο, επειδή “Δανείζει Θεόν ο ελεών πτωχόν“ (Παροιμίες ΙΘ΄ 17).

 

Στη συνέχεια ακολούθησε η ομιλία του Μέγα Υμνογράφου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας κ. Δρ. Χαράλαμπου Μπούσια (Εικ. 5), ο οποίος καθόρισε ως παράγοντα προσδιορισμού της βάσης της ποιότητας ζωής την ενεργή αγάπη, στο πλαίσιο μιας αναλυτικής προσέγγισης όρων και θεολογικών μηνυμάτων που αποτέλεσαν αφετηρίες σκέψης και προβληματισμού.

 

Περιέγραψε στην αρχή την ποιότητα ζωής της σημερινής κοινωνίας που καθορίζεται από την προσπάθεια εξασφάλισης μιας ανώφελης νομής των προϊόντων της ευμάρειας, χωρίς να εκφράζεται ο αγώνας για μια συνεχή αναβάθμιση του ανθρώπου, για έναν ισόρροπο καταμερισμό των αγαθών του πολιτισμού και για ισότητα.

 

Στο πλαίσιο της εικόνας που προβάλλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επισημαίνεται η αναζήτηση για αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής με την απόκτηση περιουσίας, την ακριβή διασκέδαση, τον ανέμελο τουρισμό και τις υλικές απολαύσεις.

 

Η βελτίωση της ποιότητας ζωής πρέπει να συνοδεύεται από πνευματική αναβάθμιση, από υπέρβαση της φτώχειας με τις εκδηλώσεις αγάπης, καθώς ο Θεός δεν μας έδωσε “πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης“ (Β΄ Τιμ. α 7), από περιορισμό των στερήσεων των συνανθρώπων, από κορεσμό των πνευματικών ενδιαφερόντων και από κατάργηση του πειρασμού, της χλιδής και της επίδειξης, επειδή ο υλικός πλούτος επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη του πνεύματος, του πολιτισμού και της ποιότητα της ζωής.

 

Ο Δρ. Χαράλαμπος Μπούσιας καθόρισε την επιδίωξη εύκολου πλουτισμού ως βασικό παράγοντα απόκτησης μιας εκφυλιστικής ποιότητας ζωής με αρνητικές συνέπειες στον χαρακτήρα των σύγχρονων ανθρώπων, καθώς η ποιότητα της ζωής μακριά από τον Χριστό και από την ενεργή αγάπη χαρακτηρίζεται από εξαθλίωση.

 

Η αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής πρέπει να στοχεύει στην αναζήτηση των αναγκών του πλησίον μας και στην αγάπη που προέρχεται από την δύναμη της πίστης μας.

 

Ποιότητα ζωής σημαίνει παροχή αγάπης, απόρριψη του λιμού, ψυχική ειρήνη και κοινωνική ισορροπία.

 

Συνιστάται αποφυγή της αναβάθμισης του εγώ μας, η οποία συμβάλει στην υποβάθμιση της κοινωνικής μας συμπεριφοράς, της αγάπης και της ποιότητας ζωής που είναι συνάρτηση του κοινωνικού περιβάλλοντος. Η προσφορά της ενεργής αγάπης ως αποτέλεσμα της πραγματικής πίστης αποτελεί παράγοντα βελτίωσης της ποιότητας της ζωής, καθώς γινόμαστε κοινωνοί των αγαθών του Θεού.

 

Στη συνέχεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα από εξαιρετικούς μουσικούς και ερμηνευτές υπό την διεύθυνση του κ. Άριστου Αντωνίου και ακολούθησε δεξίωση.

 

Η εκδήλωση αυτή αποτέλεσε μια προσπάθεια θεολογικής ανάλυσης και προσέγγισης της έννοιας της αγάπης και της φιλανθρωπίας καθώς και καθορισμού των προϋποθέσεων εξασφάλισης μιας ποιότητας ζωής.

 

Αυτές οι θεωρήσεις στο πλαίσιο των σκοπών, των στόχων και των επιδιώξεων του Ομίλου αποδίδονται συνοπτικά μέσα από τα λόγια του Καθηγούμενου της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα, Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ: “Η πρόνοια και η φροντίδα για τους έχοντας ανάγκη μέσα στην Εκκλησία είναι καρπός μιας ευσεβούς ζωντανής πίστεως, είναι η ενεργός αγάπη“.