Αρχιεπίσκοπος: «Ο κυπριακός λαός, στρέφει τα βλέμματα του προς την Εκκλησία της Ρωσίας»

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 08 Ιουνίου 2012

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 13.43

Λευκωσία, Αιμίλιος Πολυγένης – Λουκάς Παναγιώτου

Με αισθήματα χαράς υποδέχθηκε σήμερα Παρασκευή, 8 Ιουνίου 2012 Κλήρος και λαός της Κύπρου, τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο.

Να αναφερθεί ότι ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας, μετά από πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου πραγματοποιεί τετραήμερη επίσημη επίσκεψη στην Εκκλησία της Κύπρου.

Τον Πατριάρχη Μόσχας υποδέχθηκε στην είσοδο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, ο Υπουργός Άμυνας, ο Υπουργός Παιδείας, ο Αρχηγός της ΕΛΔΥΚ και εκπρόσωποι κομμάτων.

Στη συνέχεια οι Προκαθήμενοι μετέβησαν στην αίθουσα της Ιεράς Συνόδο της Κυπριακής Εκκλησίας, όπου εκεί αντάλλαξαν προσφωνήσεις και ανιτιφωνήσεις.

«Την ζώσα αδελφική  συμπαράσταση και αρωγή τής Ρωσικής Εκκλησίας την βίωσα και προσωπικώς», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας, κατά τη προσφώνησή του στην Ιερά Σύνοδο.

«Με το Veto του Προέδρου Πούτιν στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το σχέδιο Ανάν, απεφεύχθη η επιβολή τού ολέθριου για την Κύπρο σχεδίου Ανάν και σώσαμε την κρατική μας οντότητα και υπόσταση”, πρόσθεσε ο Αρχιεπίσκοπος.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Αρχιεπισκόπου:

«Ευλογητός ο Θεός και πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Εφεσίους 1,1) διότι « κατά τον πλούτον τής χάριτος αυτού, ής επερίσσευσεν εις ημάς» ( Εφεσίους 1, 7-8) μάς αξιώνει σήμερα τής ύψιστης αυτής τιμής  να έχουμε στους κόλπους τής αγάπης μας τον λίαν περιπόθητο Αδελφό Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κύριο Κύριλλο καθώς και τα αγαπητά Μέλη τής Συνοδίας Αυτού.

Δια τούτο  αγάλλεται  και χαίρει η Εκκλησία τού Αποστόλου Βαρνάβα, Μακαριώτατε, σήμερα, διότι στο σεπτό πρόσωπο τής Υμετέρας πολυσεβάστου Μακαριότητας και στα πρόσωπα των Μελών τής συνοδίας Σας, υποδεχόμαστε την αδελφή Εκκλησία τής Ρωσίας.

Η παρουσία Σας στην αγιοτόκο νήσο μας συντελεί, ώστε με ιερή συγκίνηση και νοσταλγία να αναπολούμε τις πνευματικές συγκινήσεις και θρησκευτικές ανατάσεις, που τόσο έντονα βιώσαμε κατά την ειρηνική επίσκεψή μας στη φιλόξενη χώρα Σας το 2008.  

Η επίσκεψή μας εκείνη μάς παρέσχε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε εκ του σύνεγγυς τους αγώνες για την Ορθοδοξία μας και τις εκατόμβες των θυσιών τής μαρτυρικής και αγωνιστικής  Εκκλησία Σας.

Αναλογιστήκαμε, με βαθύτατο θαυμασμό, την οδύνη, τις διώξεις, τις δολοφονίες και τις κακουχίες τις οποίες «δια πυρός και ύδατος» διήλθατε κατά την εβδομηκοντάχρονη  περίοδο  τού άθεου κομμουνιστικού καθεστώτος.

 Και δοξάσαμε τον Θεό διότι δια μία ακόμη φορά μέσα μας επαληθεύτηκε  η διακήρυξη  τού Ιωάννου τού Χρυσοστόμου ότι   η Εκκλησία κλυδωνίζεται μεν, αλλά δεν καταποντίζεται. Η Εκκλησία πολεμουμένη  πάντοτε νικά.

Σταθήκαμε με θαυμασμό μπροστά από τα υπέροχα μνημεία τής λατρείας Σας, τα οποία δια μέσου των αιώνων διαλαλούν τον χριστιανικό Σας πολιτισμό και τα οποία υπήρξαν ο πνευματικός καρπός τής αγάπης και τής ευσέβειας τού Ρωσικού λαού προς την αγλαόκαρπη  Ορθοδοξία μας.

 Σε κάθε μας επίσκεψή στα σεβάσμια προσκυνήματά Σας, νοιώθαμε και βιώναμε ως τα τρίσβαθα τής ψυχής μας την  ευωδία και την αύρα τής αγιότητας  των μαρτύρων Σας να δροσίζει και να αναψύχει τις καρδιές μας, αφού τους νοιώθαμε και ως δικούς μας.

Το μεγαλείο τής πίστεώς μας Μακαριώτατε έγκειται σε τούτο.  Η Ορθοδοξία και ως  διαχρονική έννοια και προ παντός ως βίωμα ζωής υπερβαίνει τις έννοιες τού κράτους και του έθνους, γίνεται παγκόσμια και ως δρόσος Αερμών εισχωρεί με απαλότητα στις ψυχές μας, τις δροσίζει, τις καλλιεργεί, τις συναρπάζει και τις ανάγει στις αιθέριες σφαίρες της πνευματικότητας.  

Η αγιαστική εκείνη αύρα, νοιώθουμε να διασχίζει την απεραντοσύνη τής ρωσικής γης, να διαπερνάει τον Εύξεινο Πόντο και το Αιγαίο πέλαγος, να καταφθάνει στη θαλασσοφίλητη νήσο μας και να ευφραίνει και πάλι κατά τρόπο έντονα χριστιανικό  και μυρόβλητο τις ψυχές μας.

Δια τούτο δεν θα ήταν υπερβολή,  εάν μετά τού Αποστόλου των Εθνών και ιδρυτή τής Εκκλησίας μας, επαναλαμβάναμε     και εμείς, κατά την επίσημη αυτή ώρα, με σκιρτώσα και αγαλλόμενη καρδία ότι  « υπερπερισσευόμεθα τη χαρά» ( Β΄ Κορ. 7, 4) έχοντες στο μέσο μας την Υμετέρα λίαν πεφιλημένη Μακαριότητα με την Τίμια Συνοδία Σας στην καθέδρα μας.

Αλλά και πέραν τής χαράς αυτής, η παρουσία Σας ανάμεσά μας αποτελεί τρανή απόδειξη τής έκπαλαι αδελφικής ενότητας των Εκκλησιών μας και των στενότατων σχέσεων αγάπης, σύμπνοιας και αλληλοσυμπαράστασης, που ήδη κατεγράφησαν στην ιστορία.

Εμείς, ως Εκκλησία Κύπρου, ομολογούμε με αισθήματα βαθύτατης ευγνωμοσύνης ότι ουχ άπαξ αλλά  πολλάκις  η Ρωσική Εκκλησία ήλθε αρωγός και συμπαραστάτης στον πολύπαθο λαό μας.

Την ζώσα αδελφική  συμπαράσταση και αρωγή τής Ρωσικής Εκκλησίας την βίωσα και προσωπικώς. Ενθυμούμαι με συγκίνηση  ότι μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τη συντριπτική πλειονοψηφία τού Κυπριακού λαού, οι επίβουλοι εχθροί μας ήθελαν να το επιβάλουν μέσω τού Συμβουλίου Ασφαλείας, στο οποίο και το υπέβαλαν προς υιοθέτηση.

 Τότε παρεκάλεσα ένθερμα τον Πατριάρχη Αλέξιο να παρέμβει προς τον Πρόεδρο Πούτιν και να αντιτάξει Veto στο Συμβούλιο Ασφαλείας, πράγμα το οποίο και έγινε. Με τον τρόπο αυτό απεφεύχθη η επιβολή τού ολέθριου για την Κύπρο σχεδίου Ανάν και σώσαμε την κρατική μας οντότητα και υπόσταση.

 Για την έμπρακτη και τόσο τελεσφόρα εκείνη συμπαράσταση τής Ρωσικής Εκκλησίας εκφράζω από την επίσημη αυτή θέση, και πάλιν, από μέσης καρδίας, τις ευγνώμονες ευχαριστίες τής Κυπριακής Εκκλησίας και τού Ποιμνίου αυτής.

Μακαριώτατε,

Η Εκκλησία τής Κύπρου, όπως καλώς γνωρίζετε, είναι μικρή σε μέγεθος, αλλά διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο στα όριά της αλλά και  στα παγχριστιανικά  δρώμενα. Συμμετέσχε σ’ όλες τις οικουμενικές Συνόδους με διακεκριμένους ιεράρχες, όπως τον άγιο Σπυρίδωνα και τον άγιο Επιφάνιο, οι οποίοι αντέστησαν σθεναρώς κατά των αιρέσεων και συνέβαλαν τα μέγιστα στη διατύπωση των δογμάτων.

Παράλληλα, στη μακραίωνα ιστορική της πορεία, διαδραμάτισε και  ρόλο εθνικοϊστορικό. Λόγω τής εξαιρετικής γεωστρατηγικής  της θέσεως  οι κατακτητές διαδέχονταν ο ένας τον άλλο. Μακρές και ασέληνες ήταν οι μέρες που βίωσε ο λαός μας.

Η Εκκλησία, ως ο μοναδικός διαχρονικός θεσμός που υπήρχε, ανέλαβε όχι μόνο το ρόλο τής πνευματικής του σωτηρίας αλλά και τής εθνικής του καθοδήγησης. Ως πραγματική Μητέρα τον γαλούχησε, τον παραμύθισε  και τον κράτησε ριζωμένο στη γη των πατέρων του. Και τα κατάφερε, ώστε το νησί αυτό  να το κρατήσει ελληνικό και χριστιανικό.

Πολύ εύστοχα ο βαθύς γνώστης τής Ιστορίας τής Εκκλησίας τής Κύπρου Ιωάννης Χάκκετ απεφάνθη επιγραμματικά:

Η Κυπριακή Εκκλησία διατήρησε τη λυχνία τής Πατρίδας και τής Ορθοδοξίας σταθερά άσβηστη και εις χρόνους, κατά τους οποίους χωρίς την Εκκλησία η λυχνία αυτή θα είχε προ πολλών αιώνων σβηστεί…»   

Τον ίδιο ιστορικό ρόλο επιθυμεί να διαδραματίσει και σήμερα. Θεωρεί ύψιστο και συνάμα ιστορικό της χρέος, που συνάδει απόλυτα με τις παραδόσεις της και την αποστολή της, να είναι στην εμπροσθοφυλακή τού αγώνα μας για τη σωτηρία τής Πατρίδας μας!

 Όπως γνωρίζετε Μακαριώτατε, η Κύπρος μας από το 1974  υπέστη μία βάρβαρη εισβολή. Παρόμοια με εκείνη που υπέστη και η δική Σας Πατρίδα από τους Ναζί τον Ιούνιο τού 1941.

Η Τουρκία δια της δυνάμεως των όπλων κατέλαβε το 38% τού εδάφους μας, εξεδίωξε δια τής βίας από τις πατρογονικές του εστίες όλο τον χριστιανικό πληθυσμό και επέβαλε πολιτική εθνικού ξεκαθαρίσματος.

Νοιώθουμε βαθύτατη οδύνη διότι πέραν των άλλων εγκλημάτων και φρικωδών καταστροφών που οι Τούρκοι επέφεραν στη δύσμοιρη πατρίδα μας, κατέστρεψαν τα ιερά και τα όσιά μας.

  Επί πλέον σύλησαν  ανενδοιάστως τους εκκλησιαστικούς μας θησαυρούς. Κατά τρόπο εγκληματικό και βάρβαρο αποτοίχισαν ακόμη και ψηφιδωτά ή αγιογραφίες, τις οποίες πώλησαν στο εξωτερικό.

 Η Εκκλησία Κύπρου, μετά από επίμονες και  συντονισμένες προσπάθειες, μπόρεσε να επαναπατρίσει τα ψηφιδωτά τής Παναγίας τής Κανακαριάς και εσχάτως τις αγιογραφίες τού αγίου Ευφημιανού Λύσης, τις οποίες με συγκίνηση και υπερηφάνεια εκθέτουμε δίπλα στο Βυζαντινό μας Μουσείο.

Μακαριώτατε,

Εσχάτως η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να σμικρύνει  τις ιερές Μητροπόλεις και να επαναφέρει τον αριθμό των Επισκοπών, όπως ήταν κατά την αρχαιότητα, πριν από την κατάργησή τους από τους Λατίνους.

Δια τούτο σήμερα η Εκκλησία Κύπρου αποτελείται συνολικά από δεκατέσσερις Μητροπόλεις και Επισκοπές. Με τον τρόπο αυτό ο κάθε Επίσκοπος βρίσκεται πια πλησίον τού ποιμνίου του και εμπνέει αυτό, γνωρίζει και γνωρίζεται  υπ’ αυτού και το καθοδηγεί με στοργή και αγάπη εις νομάς σωτηρίους,  ως ο Ποιμήν ο καλός.

Μακαριώτατε,

Ο ευσεβής κυπριακός λαός, όπως και στο παρελθόν, έτσι και σήμερα, στρέφει ελπιδοφόρα τα βλέμματα του προς την ομόδοξη αδελφή εκκλησία τής Ρωσίας, τής οποίας η Χάρις τού Θεού Σάς αξιώνει να προΐστασθε,  όπως συνεχίσετε να έρχεσθε αρωγοί στον αγώνα, τον οποίο για τριάντα και οκτώ συναπτά έτη διεξάγει για απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών του και για αποκατάσταση των Ανθρωπίνων του Δικαιωμάτων.

Γι’ αυτό από τα βάθη τής ψυχής μας  Σάς παρακαλούμε να μεταφέρετε με ένθερμο τρόπο προς την κυβέρνηση και τον λαό Σας τον πόνο τού λαού μας και τον πόθο του για επικράτηση τής  Ελευθερίας, τής Δικαιοσύνη και τής αποκατάστασης των Ανθρωπίνων του Δικαιωμάτων.

Σάς παρακαλούμε να συνεχίσετε να είστε πρεσβευτές των δικαίων αιτημάτων μας και παράλληλα να προσεύχεσθε προς τον Κύριο τής Αγάπης και τής Δικαιοσύνης για την κατίσχυση και στη μικρή μας Πατρίδα, τόσο των Ανθρωπίνων μας Δικαιωμάτων όσο και των ουράνιων αξιών τής ζωής, που μάς παρέδωσε δια τής Σταυρικής Θυσίας και τής Αναστάσεως ο  Κύριος τής Δόξης.

 Μακαριώτατε, γηθοσύνως και «υπερπερισσεύοντες τη χαρά» ( Β΄ Κορ. 7, 4), λόγω τού ευκλεούς γεγονότος ότι έχουμε  στο μέσο τής αγάπης μας την Υμετέρα λίαν πεφιλημένη και περιπόθητη Μακαριότητα, με τα Μέλη τής  Τιμίας Συνοδία Σας, στην καθέδρα μας, εκφράζουμε  και πάλι το:  ως εύ παρέστητε στην αγιοτόκο Νήσο μας.

Αντιφώνηση Πατριάρχη Μόσχας στην Ιερά Σύνοδο:

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομε,

Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι μέλη της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κύπρου,

Μετ΄ευγνωμοσύνης προς τον Θεό και σκιρτήματος πνευματικού πατήσαμε στην ευλογημένη και ομολογητική γη της Κύπρου. Εδώ ήταν που βάδισαν οι Άγιοι Απόστολοι Παύλος, Βαρνάβας και Μάρκος. Εδώ δραστηριοποιήθηκε ένας εκ των πρώτων Επισκόπων της Λάζαρος ο Τετραήμερος, φίλος του Χριστού, τον οποίο ανέστησε ο Σωτήρ ημών την κοινήν μας Ανάστασιν πιστούμενος (Απολυτίκιο του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων). Αυτή η γη διατηρεί μέσα της τη μνήμη της ιστορίας της Εκκλησίας φανερής και κρυφής, μεγάλης στις ορατές πράξεις και στον εσωτερικό σιωπηλό αγώνα, ένδοξης ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά εν πληρώματί της γνωστής μόνο στον Θεό.

Από πολλές δοκιμασίες διήλθε στο παρελθόν της η Εκκλησία της Κύπρου, επίσης από μεγάλες δοκιμασίες διέρχεται και σήμερα. Και όμως πράγματι επαληθεύεται η διακήρυξη του Κυρίου ότι οι πύλαι Άδου ου κατίσχυσαν αυτής (πρβλ. Μθ. 16.18), διότι στηρίζεται επί σταθερού θεμελίου της ακλόνητης αφοσίωσης προς τον Χριστό.

Ακόμα και σε πιο χαλεπές εποχές η Εκκλησία πάντα έμεινε και μένει στο πλευρό του λαού της, με την άπειρη θυσία της συσταυρούμενη μαζί του με τον Χριστό και φέρνοντάς τον προς τη Συνανάσταση με τον Κύριο.

Στη συνείδηση των Ρώσων η «Νήσος των Αγίων» είναι αρρήκτως συνδεδεμένη προς τους Αγίους Τόπους. Η αρχαιότερη γραπτή μαρτυρία για την Κύπρο από τους Ρώσους είναι εκείνη του Ηγουμένου Δανιήλ, ο οποίος στις αρχές του ΙΒ΄ αιώνος πραγματοποίησε προσκυνηματική περιήγηση στους Αγίους Τόπους προσκυνώντας καθ΄οδόν τα ιερά σεβάσματα της νήσου.

Έκτοτε μεγάλο πλήθος προσκυνητών από την Αγία Ρωσία πέρασαν από την Κύπρο, καταφεύγοντας εδώ στη δύναμη του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, στην προστασία της Παναγίας της Ιεράς Μονής Κύκκου και του Αγίου Αποστόλου Βαρνάβα, των Αγίων Λαζάρου και Επιφανίου.

Οι συμπατριώτες μας εδώ προσέφεραν τον οβολό τους αφήνοντας επίσης και ένα μέρος της ευσεβούς τους καρδιάς.

Πέραν αυτού η ομόδοξος Κύπρος αποτελεί πλέον φιλόξενο σπίτι για πολλούς εκ των συμπατριωτών μας, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Πατριδα τους στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής και πολιτικής ανασυγκρότησης.

Εδώ δεν βρήκαν μόνο τις ευνοϊκές συνήθκες για τη ζωή τους, αλλά και τη χαρά επικοινωνίας με τον ομόδοξο Ορθόδοξο λαό, το ενδιαφέρον της Ιεραρχίας και του ιερού κλήρου της Εκκλησίας της Κύπρου για τις λειτουργικές τους ανάγκες.

Επί μακρά περίοδο τριάντα οχτώ ολόκληρων ετών η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας με πόνο καρδιάς συμπάσχει για την Εκκλησία της Κύπρου και το λαό της λόγω της ανεπούλωτης μέχρι σήμερα πληγής της βίαιης διχοτόμησης της νήσου και της διακρίσεως σε βάρος των Ορθοδόξων χριστιανών στα κατεχόμενα. Στηρίζαμε και στηρίζουμε τη θέση της Εκκλησίας της Κύπρου, διότι αυτή αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες των Ορθοδόξων Κυπρίων.

Και όμως ἡ γὰρ δύναμίς του Θεού ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται, λέγει ο Κύριος (πρβλ. Β΄ Κορ. 12. 9). Παρά τη λύπη της για τα υπό διάλυση ή βεβήλωση  ιερά χριστιανικά σεβάσματα της Βόρειου Κύπρου, παρά τις συνεχείς παραβιάσεις  των θρησκευτικών ελευθεριών των Ορθοδόξων κατοίκων, η Εκκλησία της Κύπρου σημειώνει σταθερή ανάπτυξη.

Μετά χαράς για τα του οίκου σας πληροφορηθήκαμε την αύξηση του αριθμού των Ιερών Μητροπόλεων και Επισκοπών της Εκκλησίας της Κύπρου, πράγμα το οποίο της επιτρέπει να αποφασίζει αυτοτελώς για το κάθε εκκλησιαστικό ζήτημα.

Η προσέγγιση του Επισκόπου προς το ποίμνιό του, κάτι το οποίο γίνεται στην Εκκλησία της Κύπρου στα πλαίσια αυτής της μεταρρυθμίσεως, δεν αποτελεί μόνο επαναφορά της αρχαίας χριστιανικής πράξεως, αλλά και ένα αποδοτικό εργαλείο στον τομέα της αποστολής της Εκκλησίας στο σημερινό κόσμο.

Υπό την έννοια αυτή καταβάλλουμε προσπάθιες ώστε η Ρωσική Εκκλησία, παρά τη μεγάλη έκταση του κανονικού της εδάφους, να πορεύεται και αυτή προς την ίδια κατεύθυνση.

Σκληραγωγημένη από τις δοκιμασίες η Εκκλησία της Κύπρου αναδεικνύεται ισχυρή και με την αίσθηση ευθύνης, την οποία της διακρίνει, για τους Ορθοδόξους αδελφούς της καθόλου περιοχής της Μέσης Ανατολής.

Την τελευταία διετία με την πρωτοβουλία της Μακαριώτητάς Σας ενισχύθηκε η συνεργασία μεταξύ των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής εν όψη της νέας προκλήσεως της εποχής μας, δηλαδή της απειλής για την ύπαρξη των αδελφών μας στα ανέκαθεν χριστιανικά εδάφη. Η Εκκλησία της Ρωσίας, ελέω Θεού και κατορθώμασι των νεομαρτύρων αναστηθείσα μέσα από τα ερείπια, επίσης υψώνει τη φωνή της υπέρ των δεδιωγμένων. 

Αρχίζοντας σήμερα την επίσκεψή μου προς την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου, θέλω να προσκυνήσω τους αγώνες της, τα ιερά της σεβάσματα, να διατρανώσω την αδελφική μου αγάπη προς το σεπτό πρόσωπο του Προκαθημένου αυτής τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο και τους Περί Αυτον Συνεπισκόπους, να επαναβεβαιώσω τα φιλικά μας αισθήματα προς όλο τον Κυπριακό λαό.

Καθήκον μου επίσης θεωρώ να δηλώσω τη συμπαράστασή μου προς την Εκκλησία της Κύπρου τον καιρό των δοκιμασιών, να υψώσω τη φωνή μου υπέρ των χριστιανικών ιερών σεβασμάτων, να συζητήσω κοινές ενέργειες αποβλέπουσες στη διατήρηση της χριστιανικής παρουσίας στην περιοχή.

Ως πνευματική εγγύηση της εν Χριστώ ενότητάς μας και ως αναπόδοση εκείνης της τιμής με την οποία περιβάλλουν οι Ορθόδοξοι Κύπριοι τους Ρώσους Αγίους παραδίδω αυτή τη λειψανοθήκη με τεμάχια ιερών λειψάνων του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ, «Ηγουμένου της Ρωσικής γης», όπως τον αποκαλούμε, του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, ένθερμου κήρυκος του πνεύματος της ειρήνης, του Αγίου Φιλαρέτου Μητροπολίτου Μόσχας, ενός λαμπρού Ιεράρχη της Ρωσικής Εκκλησίας του ΙΘ΄, και του Οσίου Αμβροσίου Όπτινας, της σπουδαιότερης μορφής από την πλειάδα Ρώσων γερόντων (στάρετς), οι οποίοι επίσης ακτινοβολούσαν τον ΙΘ΄ αιώνα.

Είθε αυτοί οι μεγάλοι Άγιοι του Θεού δια των μικρών τεμαχίων των ιερών τους λειψάνων παρόντες εδώ ορατώς και παρευρισκόμενοι μπροστά στον Θρόνο της Αγίας Τριάδος αοράτως, να μεσιτεύουν σ΄Αυτήν για την ειρήνη της Κυπριακής γης, για την παύση των αδικιών και διώξεων κατά των χριστιανών σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής.

Είθε η ένθερμη αγάπη των τέκνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας, την οποία Σας μεταφέρω, να Σας στηρίζει, Μακαριώτατε, όπως και τους αδελφούς αρχιερείς και φιλόθεους ποιμένες της Κυπριακής Εκκλησίας σε όλες τις περιστάσεις και να Σας ενθαρρύνει να συνεχίζετε τη θυσιαστική Σας προσφορά προς δόξαν της Αγίας Ορθοδοξίας!

Πολλά τα έτη Σας Μακαριώτατε! Πολλά τα έτη Σας Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι!