Ο πρωθιερέας Νικόλαος Μπαλασόφ μιλά στην "Romfea.gr"
- Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 18 Ιουνίου 2009
-
Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 12:05
-
Ειδήσεων «Romfea.gr».
Ο π. Νικόλαος Μπαλασόφ απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με την στάση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο ζήτημα της Διασποράς, όπου πριν λίγες μέρες στο Σαμπεζύ πραγματοποιήθηκε η Δ΄ Πανορθόδοξη Προσυνοδική Διάσκεψη, με θέμα την Ορθόδοξη Διασπορά.
Πατέρα Νικόλαε, πείτε μας για την στάση της Ρωσικής Εκκλησίας, στο ζήτημα της Διασποράς;
Κύριε Πολυγένη, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία κρίνει το ζήτημα της Διασποράς το οποίο συζητήθηκε στο Σαμπεζύ άκρως σημαντικό.
Διότι σήμερα εκτός των ιστορικών ορίων της Ρωσικής Εκκλησίας, εκτός του κανονικού της εδάφους διαμένουν εκατομμύρια πιστοί μας: Ρώσοι, Ουκρανοί, Μολδαβοί, Λευκορώσοι όπως επίσης και εκπρόσωποι άλλων εθνικοτήτων.
Σε μεγάλο βαθμό αυτή η μαζική παρουσία των συμπατριωτών μας στις άλλες χώρες είναι αποτέλεσμα των τραγικών γεγονότων του 20 αιώνα: της Επανάστασης, του Εμφυλίου πολέμου με αναγκαστική εξορία όσων τάχθηκαν κατά των μπολσεβίκων.
Ένα μεγάλο κύμα μεταναστών κατέκλυσε τη Δύση και λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Γι αυτό στη Ρωσία και όχι μόνο από τους εκκλησιαστικούς κύκλους αλλά και ευρύτερα από την κοινωνία με μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό αντιμετωπίσθηκε το γεγονός της επανενώσεως του Πατριαρχείου Μόσχας με τη Ρωσική Υπερόρια Εκκλησία η οποία αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της δικής μας Εκκλησιαστικής Διασποράς.
Εκτός τούτων, είναι και για όλη την Ορθοδοξία ένα επίκαιρο ζήτημα. Έλληνες, Ρουμάνοι, Σέρβοι και άλλοι λαοί για παρόμοιους λόγους κατά το πλείστον έχουν επίσης πολυάριθμη Διασπορά σε όλο τον κόσμο.
Είναι ένα καινούριο φαινόμενο. Πριν το 20 αιώνα ο Ορθόδοξος κόσμος ποτέ δεν ερχόταν αντιμέτωπος με ένα φαινόμενο τέτοιων διαστάσεων.
Σχετικά με το θέμα της ορθής κανονικής διευθέτησης της Διασποράς κατά την διάρκεια του 20 αιώνα διεξάχθηκαν φλέγοντες συζητήσεις οι οποίες συνεχίζονται έως τώρα.
Ορισμένες Εκκλησίες θεωρούν ότι σύμφωνα με τον 28 Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδους της Χαλκηδόνας όπου γίνεται λόγος για τους «εν τοις βαρβαρικοίς» της Θράκης, της Πόντου και της Ασίας η μέριμνα όλης της Ορθοδόξου Διασποράς, όλων των «βαρβάρων» (στη βυζαντινή έννοια του όρου αυτού) όπου και να κατοικούν αυτοί, ανήκει στο Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Οι άλλες Εκκλησίες διαφωνούν πάνω σ΄ αυτό μεταξύ των οποίων και η Ορθόδοξη Εκκλησίας της Ρωσίας. Δε συμφωνούν με αυτή την «διευρυμένη» ερμηνεία του παλιού κανόνα και οι πολλοί ιστορικοί και κανονολόγοι, δηλαδή άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων.
Στη δεκαετία του ΄90 του παρελθόντος αιώνα επί του θέματος αυτού προέκυψε μακροχρόνια αλληλογραφία μεταξύ των Αγιωτάτων Πατριαρχών κ.κ. Βαρθολομαίου και μακαριστού κ.κ. Αλεξίου Β΄.
Εν τούτοις δεν έχουν καταλήξει σε μια κοινή άποψη στο θέμα αυτό.
Λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως όλη η Ορθόδοξη Διασπορά στην Δυτική Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία κλπ. πρέπει κατά τους κανόνες να υπάγεται στο Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Η Ρωσική Εκκλησία όπως επίσης και μια σειρά των άλλων Εκκλησιών θεωρεί ότι μια Διασπορά η οποία διαμένει εκτός των εδαφών των άλλων κατά τόπους Εκκλησιών μπορεί να διαποιμαίνεται από την Εκκλησία εκείνη η οποία διεξάγει στην περιοχή αυτή την δική της ιεραποστολική δραστηριότητα η αποστέλλει του κληρικούς της για να αναλάβουν φροντίδα για τους πιστούς που βρίσκονται μακράν της πατρίδας τους.
Αυτή η ιεραποστολική δραστηριότητα μπορεί να διεξάγεται από κάθε κατά τόπον Εκκλησία. Διότι και ο Χριστός απευθυνόμενος στους μαθητές Του είπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».
Βεβαίως είναι ευχής άξιον να υπάρχει μεταξύ των εκπροσώπων των κατά τόπους Εκκλησιών η αλληλοκατανόηση και η συμπαράσταση και όχι ο ανταγωνισμός. Είναι επιθυμητό όπως έλεγε και ο Απόστολος Παύλος να μη οικοδομώμεν επί ξένου θεμελίου (Ρωμ. 15. 20).
Και στην προοπτική είναι επίσης ευχής άξιον να ληφθεί η απόφαση να δημιουργηθούν καινούργιες αυτόνομες και αυτοκέφαλες Εκκλησίες στις χώρες εκείνες όπου η Ορθόδοξη Διασπορά έχει ήδη στερεωθεί αρκετά, έχει αρκετούς πιστούς και διαθέτει μια ώριμη εκκλησιαστική διάρθρωση.
Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει επανειλημμένως αποδείξει πρακτικώς ότι είναι έτοιμη για μια τέτοια λύση.
Η στάση της αντιπροσωπίας μας ήταν ως εξής: φανερό ήταν ότι δε θα μπορούσαμε αμέσως να εκπονήσουμε μια τέτοια διευθέτηση του ζητήματος της Διασποράς η οποία να ικανοποιούσε πλήρως όλες τις Εκκλησίας.
Και αυτό εσήμαινε ότι έπρεπε με σεβασμό και κατανόηση να αντιμετωπίσουμε ένας τον άλλον, λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη των διαφορετικών απόψεων και γι΄ αυτό έπρεπε να εργαζόμαστε με υπομονή για να τις προσεγγίσουμε και να εκπονήσουμε μια πανορθόδοξη προσέγγιση.
Και επομένως να συμφωνήσουμε για πρακτικές ενέργειες οι οποίες έστω και να μη λύσουν τώρα και δια παντός το θέμα της Διασποράς αλλά να δημιουργηθούν τα θεμέλια για πιο στενή και αποτελεσματική συνεργασία των Εκκλησιών.
Πατέρα Νικόλαε η Επισκοπή Κορσούνκι του Πατριαρχείου Μόσχας στην Γαλλία, κατά την διάρκεια της Δ΄ Πανορθόδοξης Διάσκεψης απέστειλε επιστολή, που έκανε λόγω για απειλές στην Ορθοδοξία της Γαλλίας. Πείτε μας συζητήθηκε το θέμα της Επισκοπής Κορσούνσκι στην Διάσκεψη;
Δεν συζητήθηκε δημοσίως μέσα στις συνεδρίες της Δ΄ Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως αυτό το κείμενο. Αλλά κατά τη γνώμη μου οι συμμετέχοντες της Διασκέψεως (τουλάχιστον ένα μέρος αυτών) έλαβαν γνώση αυτού του κειμένου.
Μια παρόμοια έκκληση απεύθυνε επίσης και η «Κίνηση για την Τοπική Ορθοδοξία της Ρωσικής παραδόσεως στη Δυτική Ευρώπη».
Είναι κατ΄εξοχήν ένας οργανισμός λαϊκών οι οποίοι εκπροσωπούν διάφορες δικαιοδοσίες (οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στη Αρχιεπισκοπή της δικαιοδοσίας Κωνσταντινουπόλεως στο Παρίσι).
Τάσσονται υπέρ της συσπείρωσης της Διασποράς και της προόδου στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας κατά τόπον Εκκλησίας.
Η ερώτηση σας αυτή έπρεπε καλύτερα να απευθυνθεί σε όσους κατοικούν στη Γαλλία.
Απ΄όσο γνωρίζω πρόκειται για το ύφος με το οποίο διευθύνονται οι Συνελεύσεις των ορθοδόξων επισκόπων Γαλλίας. Και συγκεκριμένα, πολλοί σοκαρίστηκαν από το γεγονός της απορρίψεως της συμμετοχής στην Συνέλευση αυτή στον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γενεύης και Δυτικής Ευρώπης Μιχαήλ (επίσκοπος της Ρωσικής Υπερόριας Εκκλησίας) ο οποίος έχει στην ποιμαντική του μέριμνα και τις κοινότητες στη Γαλλία.
Ο Θεοφιλέστατος κ. Μιχαήλ είναι Επίσκοπος της Ρωσικής Υπερόριας Εκκλησίας η οποία πριν πλέον από δυο χρόνια επανενώθηκε με το Πατριαρχείο Μόσχας.
Οι επίσκοποι της όπως και οι κληρικοί αναγνωρίζονται πλέον από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και έχουν κοινωνία με όλη την Ορθοδοξία.
Όμως το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν ανταποκρίθηκε με κανένα τρόπο στην επιστολή του μακαριστού Πατριάρχου Αλεξίου με την ενημέρωση για το γεγονός της επανενώσεως, και συνεπώς σε αντιδιαστολή με συντριπτική πλειονοψηφία των κατά τόπους Εκκλησιών δεν εξέφρασε τη γνώμη του πάνω στο θέμα της αποκατασθείσας ενότητας.
Πληροφορήθηκα ότι ο Πρόεδρος της Επισκοπικής Συνελεύσεως στο Παρίσι αναφέρθηκε ακριβώς σε αυτό το γεγονός όταν αρνήθηκε την εξέταση του ζητήματος συμμετοχής του Θεοφιλέστατου κ. Μιχαήλ στη Συνέλευση των Ορθοδόξων Επισκόπων Γαλλίας.
Εάν ισχύουν αυτά, τότε διαπιστώνονται προβλήματα τα οποία υπάρχουν στη λειτουργία μιας από τις πρώτες αυτές τις Επισκοπικές Συνελεύσεις στη Δυτική Ευρώπη.
Κλείνοντας πείτε μας π. Νικόλαε, τι αναμένει τελικά η Ρωσική Εκκλησία από τις συνδιασκέψεις για το θέμα της Διασποράς
Επί του θέματος αυτού έχω ήδη αναφερθεί προηγουμένως: το πνεύμα ειρήνης κατά την εξέταση των επίμαχων ζητημάτων, τον σεβασμό ένα προς τον άλλο και την προθυμία στα σοβαρά να ληφθούν υπόψη διαφορές στις απόψεις οι οποίες σε ορισμένα πράγματα δεν συμπίπτουν με τις δικές σου η της δικής σου Εκκλησίας.
Προς το παρόν σε αυτόν τον τομέα εύχομαι να βελτιωθούν τα πράγματα.
- Εμφανίσεις: 28987