Ο Μητροπολίτης Κολόμνας Ιουβενάλιος στη Romfea.gr

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 02 Σεπτεμβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την συνέντευξη στον Αιμίλιο Πολυγένη - 11:51

Στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» μίλησε ο πολιός Ιεράρχης της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεβ. Μητροπολίτης Κρουτίσης και Κολόμνας κ. Ιουβενάλιος.

Ο Μητροπολίτης Ιουβενάλιος απάντησε σε ερωτήσεις του Διευθυντή της Romfea.gr, ο οποίος βρίσκεται στη Μόσχα με αφορμή τη μεταφορά τεμαχίου ιερού λειψάνου του Αγίου Δημητρίου στο Δημητρώφ της Μόσχας.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Σεβασμιώτατε, καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με πολύ χαρά δεχθήκατε να μιλήσετε στη Romfea.gr, γι’ αυτό ξεκινώντας θα ήθελα να μας πείτε το χθες και το σήμερα της Μητροπόλεως σας.

Αγαπητέ Αιμίλιε, όταν ήρθα στη Μητρόπολη αυτή το 1977 υπήρχαν μόνο 132 Εκκλησίες.

Πρώτο μέλημα μας, ήταν να μην κλείσουν αυτές οι ενορίες που έχουμε, επειδή υπήρχε αθεϊσμός την περίοδο εκείνη.

Ήταν πολύ δύσκολη κατάσταση, κάναμε τα πάντα για να σώσουμε τους ναούς μας, αλλά και να λειτουργούμε εκεί.

Σήμερα ζούμε στην ελεύθερη Αγία Ρωσία και καθημερινά κάνουμε όλες εκείνες τις προσπάθειες και ενέργειες, για να ανακαινίσουμε την πίστη μέσα στις ψυχές των ανθρώπων.

Τα τελευταία χρόνια χτίσαμε πολλές Εκκλησίες, φροντίζουμε για την ιεραποστολή, επίσης κάνουμε κατήχηση στα νέα παιδιά αλλά και σε ολόκληρο το ρωσικό λαό.

Αυτή την στιγμή απαριθμούμε 25 Μοναστήρια και 1500 Εκκλησίες, ενώ έχουμε και τη Θεολογική Σχολή το λεγόμενο «Πνευματικό Σεμινάριο».

Σεβασμιώτατε, ποιες είναι οι σχέσεις Εκκλησίας και κοινωνίας σήμερα;

Τον εικοστό αιώνα η Εκκλησία, υφίστατο διωγμό και ήταν χωρισμένη από την κοινωνία με διάφορα εμπόδια νομικής και διοικητικής φύσεως.

Σήμερα στη Ρωσία έχουν αλλάξει τα πάντα! Γι΄ αυτό η Εκκλησία, η οποία μάλιστα δε μπορεί να μένει αδιάφορη απέναντι στην τύχη του λαού, συμμετέχει ενεργά στη ζωή της κοινωνίας.

Αυτό αφορά πρωτίστως την κατάθεση μαρτυρίας για το Χριστό…

Έχοντας τη ποιμαντική μέριμνα του λαού, δεν τελούμε μόνο ακολουθίες και μυστήρια, αλλά αναπτύσσουμε όλες εκείνες τις παραδοσιακές μορφές της κοινωνικής διακονίας, οι οποίες ήταν χαρακτηριστικές της Εκκλησίας στο διάβα των αιώνων.

Πρόκειται για εκείνους τους τομείς, όπως: παιδεία, φιλανθρωπικό έργο, φροντίδα των ασθενών και πενήτων, διαποίμανση των στρατιωτών, όπως ανέφερα παραπάνω.

Μπορούμε να πούμε ότι στη σύγχρονη Ρωσία, η Εκκλησία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας, και η διακονία των ανθρώπων είναι περιζήτητη.

Ποια είναι τα συναισθήματά Σας για την παρουσία ιερού λειψάνου, του Αγίου Δημητρίου στην επαρχία Σας;

Έχω ένα συναίσθημα μεγάλης πνευματικής χαράς, εξαιτίας της μεταφοράς στην Πατρίδα μας, τμήμα τιμίου λειψάνου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ο οποίος ανέκαθεν τιμάται στην Ρωσία.

Εδώ βλέπουμε και το έλεος του Θεού προς τον Ορθόδοξο λαό της Ρωσίας, ο οποίος αξιώθηκε να υποδεχθεί ένα μεγάλο ιερό σέβασμα και να το προσκυνήσει.

Επίσης βλέπουμε τη θρησκευτική ωριμότητα της κοινωνίας, οι εκπρόσωποι της οποίας κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για να οργανώσουν αυτή την εκπληκτική εκδήλωση.

Σε αυτά που συμβαίνουν, μπορούμε να βλέπουμε και το πνευματικό και το παιδαγωγικό νόημα.

Οι άνθρωποι δεν διαβάζουν μόνο τον βίο του αγίου και προσεύχονται μπροστά στους εικόνες του, αλλά έχουν τη δυνατότητα να ασπαστούν και το ιερό λείψανο.

Αυτό σημαίνει, ότι ο αγώνας του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου δεν είναι ένας μύθος, αλλά ιστορική αλήθεια, η οποία καλείται να ωθήσει τους σύγχρονους ανθρώπους να ακολουθήσουν τον Χριστό.

Τι γνώμη έχετε για την περίοδο αθεΐας; Ήταν προς όφελος της ρωσικής Ορθοδοξίας;

Οποίες πικρές αναμνήσεις από τα τραγικά γεγονότα της παρελθούσης εκατονταετίας και να έχουμε, πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς τη συγκατάθεση του Θεού.

Ήταν μια φοβερή εποχή. Είχε εξαλειφθεί από τη ρωσική γη κάθε εξωτερικό διακριτικό της Εκκλησίας, όπως, Ιερές Μονές, Ναοί, αγίες εικόνες και ιερά λείψανα, ενώ χύθηκε αίμα εκατομμυρίων πιστών.

Και όμως παρά τον δαιμονικό αυτό ανεμοστρόβιλο η Εκκλησία άντεξε, επιβεβαίωσε το αληθές του Κυριακού λόγου, ότι «οι πύλες Άδου ου κατεσχίσουσιν αυτής».

Ενώ ο αγώνας των χιλιάδων Ρώσων μαρτύρων και ομολογητών, απέδειξε ότι δεν εξαφανίσθηκε η πίστη από την καρδιά του λαού.

Επιπλέον, ο αγώνας αυτός των μαρτυρυσάντων για το Χριστό αποτέλεσε ευγγύηση της πνευματικής αναγέννησης στη σημερινή Ρωσία.

Συνοψίζοντας να πούμε το εξής: καλύτερα να μην υπήρχε αυτή η περίοδος της αθεΐας, αλλά σε τελική ανάλυση επικράτησαν εκείνοι, που ακολουθούν τον Χριστό, και όχι οι θεόμαχοι.

Κλείνοντας θα θέλαμε μια ευχή στους Έλληνες αδελφούς μας.

Οι λαοί και Εκκλησίες μας, συνδέονται με μακραίωνη ιστορία αδελφικής αγάπης.

Αυτές οι πνευματικές ρίζες είναι πολύτιμες για μας, και γι΄αυτό ευχόμαστε στον Ελληνικό λαό ανδρεία και δύναμη στην αντιμετώπιση των βιοτικών δοκιμασιών, την εμμονή στην Ορθόδοξη πίστη, την ειρήνη, την ευτυχία και την ευημερία.

Η ευλογία του Θεού να συνοδεύει πάντοτε τον Ελληνικό λαό!

Σας ευχαριστώ Σεβασμιώτατε

Και εγώ σας ευχαριστώ…