Νεαπόλεως Βαρνάβας: ''Η αγάπη που δένει Έλληνες και Σέρβους είναι αληθινή'' (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 18.52

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΝΕΑΠΟΛΗ | ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Με αισθήματα χαράς, αγάπης και σεβασμού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας καλωσὀρισε το Μακαριώτατο Πατριάρχη Σερβίας κ. Ειρηναίο τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι το πρόσωπο του κ. Ειρηναίου κοσμεί την χορεία των Πατριαρχών της καθολικής ορθοδόξου Εκκλησίας ως γνησίου ποιμενάρχου.

Το Μακαριώτατο Πατριάρχη καλωσόρισαν επίσης στους χαιρετισμούς τους ο Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης κ. Γεώργιος Ορφανός και ο Δήμαρχος Νεαπόλεως και Συκεών κ. Σίμος Δανιηλίδης ενώ παρόντες ήταν οι Βουλευτές Σταύρος Καλαφάτης, Κ. Γκιουλέκας, Κ. Μάρκου, ο Διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού και ο πρόεδρος της ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας Λάζαρος Κυρίζογλου.

Στην αντιφώνηση του ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Ειρηναίος εξέφρασε τις ευχαριστίες του στο Θεό που του έδωσε την ευκαιρία να βρεθεί στον ευλογημένο τόπο της Νεάπολης και να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους Σέρβους που έπεσαν πιστοί στο καθήκον τους για την ελευθερία και υπογράμμισε τις στενές σχέσεις αγάπης και φιλίας των Ελλήνων με τους Σέρβους που έχουν βαθιές ρίζες στην ιστορία αλλά έχουν και μέλλον.

Ακολουθεί η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα των Σέρβων κύριε Ειρηναίε,

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, εκπρόσωπε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και αγαπητέ αδερφέ, κύριε Ιωάννη,

Τιμία Πατριαρχική Συνοδεία,

Αδελφοί μου Συμπρεσβύτεροι και Διάκονοι,

Εντιμώτατοι Άρχοντες

Ευλογημένε Λαέ του Θεού, ηγαπημένε.

Ο λόγος του Αποστόλου των Εθνών Παύλου που λέγει το «χαίρε μετά χαιρόντων» μπορεί να εκφράσει, Μακαριώτατε, τα αισθήματα που κατακλύζουν την ψυχή μας και ταυτόχρονα την αίσθηση της πνευματικής δύναμης που πηγάζει από αυτή τη σπουδαία απαντοχή εκ των λόγων «αδελφός υπ' αδελφού βασταζόμενος ως πόλις οχυρά».

Τι στ' αλήθεια θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ακριβέστερα τούτη τη γιορτή; Πρωτίστως, η χαρά. Εκείνη η χαρά που είναι αγιοπνευματικός καρπός και έχει να κάνει με την πνευματική κληρονομιά, που πηγάζει από την κοινή κολυμβήθρα που ονομάζεται Ορθοδοξία.

Μια Ορθοδοξία που δεν είναι μονολιθικό σύστημα πεποιθήσεων και πρακτικών αλλά ένα υπέροχο μωσαϊκό αισθήματος και φαντασίας, λογικής και υπερλόγου, προσωπικής πνευματικότητας και αγιότητας, αγώνας ασκήσεως και αγάπης, εκκλησιαστικής δοξολογίας και διακονίας. μια γέφυρα ανάμεσα στον λόγο και την ψυχή, ένας θεανθρώπινος οργανισμός.

Είναι χαρά, γιατί είναι κοινωνία προσώπων και κοινωνία του κοινού ποτηρίου της ζωής στην κοινή πίστη των πατέρων μας, ότι κάθε Θεία Λειτουργία είναι ένα Πάσχα - διάβαση από τη γη του Φαραώ στη γη της Επαγγελίας, από την εμπειρία του θανάτου στην πρόγευση της Ανάστασης, από την έρημο των παθών στη χώρα της ανιδιοτελούς αγάπης.

«Η αγάπη που δεν πέρασε μέσα από τον πόνο δεν είναι αγάπη αληθινή» θα πει ο ημέτερος Φώτης Κόντογλου. Η αγάπη όμως που δένει αδιάρρηκτα τους Έλληνες με τους Σέρβους είναι αληθινή, ακριβώς γιατί πέρασε μέσα από τον πόνο. Κατά πρόνοια Θεού, οι λαοί μας συμπορεύθηκαν και δοκιμάσθηκαν με τις ίδιες μαρτυρικές δοκιμασίες και ανέδειξαν αγίους, μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως.

Η Σερβίδα πριγκίπισσα Ελένη Δραγάση, η μετονομασθείσα Υπομονή, ήταν η μάνα του τελευταίου Ρωμιού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ήταν εκείνη που ανέθρεψε το πρόσωπο που έμελλε να θυσιασθεί στην άλωση της Πόλης, προτού σβήσει η τελευταία λάμψη της λαμπρής και υπερχιλιόχρονης αυτοκρατορίας του χριστιανικού φωτός και πολιτισμού.

Όμως, ακοίμητη κανδήλα καίει σήμερα στο μαρτυρικό Φανάρι. Διασφαλίζει την ενότητα της Ορθοδοξίας.

Στέλνει του σταυρού το μήνυμα, του μαρτυρίου την ομολογία, τη δύναμη της ασθένειας στο πρόσωπο του Οικουμενικού μας Πατριάρχου, που μαζί με τους λίγους και τους αμέτρητους συνεχίζει τη λιτανεία του γένους των Ορθοδόξων στου γολγοθά το λιθόστρωτο, την Ανάσταση προσδοκώντας.

Δεν είναι όμως μόνον οι δεσμοί αίματος που μας ενώνουν και οι δεσμοί της κοινής πίστης. 

Είναι η συμπόρευση, η συγκακουχία, η συμμαρτυρία κάτω από τους κοινούς δυνάστες, τους παλαιούς και τους σύγχρονους, που θέλησαν να υποτάξουν, να διαιρέσουν και να διαμελίσουν λαούς περήφανους με ρίζες βαθειές σε τούτα τα χώματα της Βαλκανικής.

Δεσμοί ιεροί, καθώς η γη της ελληνικότατης Μακεδονίας και μάλιστα της Επαρχίας μας φιλοξενεί ως αγκάλη μητρική τα λείψανα των Σέρβων οι οποίοι, πιστοί στο καθήκον για την πατρίδα τους και το ύψιστο αγαθό, την ελευθερία, εδώ κείνται υπενθυμίζοντας ότι «αεί τω Σταυρώ ακολουθεί η Ανάστασις».

Είναι και οι δεσμοί της ανθρωπιάς, καθώς από την έναρξη του πολέμου στη Σερβία μέχρι και σήμερα νοιώσαμε την ανάγκη ν' απλώσουμε τα χέρια και τις καρδιές μας, για να βοηθήσουμε σαν αδελφοί πραγματικοί «από το χρέος κινούνντες», όπως θα έλεγε και ο Καβάφης.

Είναι ακόμη οι δεσμοί ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στο Πατριαρχείο της Σερβίας, στο οποίο μαρτυρικώς προΐστασθε όπως όλοι οι γνήσιοι Πατριάρχες των λαών μας, που αντιλαμβάνονται την πρωτοκαθεδρία τους ως μαρτύριο σταυρικής διακονίας.

Πρόσωπα που πέρασαν πια στην ιστορία και άφησαν πίσω τα ίχνη προσφοράς και διακονίας των Εκκλησιών και των λαών τους, πραγματικοί πατριάρχες και ηγήτορες, που κράτησαν αντιστάσεις, που γονάτισαν μπροστά στον Χριστό, που ύψωσαν με γενναιότητα το δαυιτικό ανάστημά τους μπροστά στους Γολιάθ του κόσμου αυτού.

«Επιλήψει μου ο χρόνος διηγούμενον» τα της παραλλήλου ζωής λαών και εκκλησιών. Εξάλλου, πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι η ζωή των ανθρώπων που έζησαν τον πόνο και το πάθος, αλλά παραμένουν μέχρι τέλους ακλόνητα προσηλωμένοι στο γεγονός της Ανάστασης, της πίστης στην «άλλη βιοτή» και στην προσδοκία της όγδοης ημέρας;

Μακαριώτατε, θέλω να σας ευχαριστήσω για την εδώ παρουσία σας, που περιποιεί τιμή για τη Μητρόπολή μας και ευλογία για τον υπέροχο λαό της Νεάπολης και της Δυτικής Θεσσαλονίκης, που οι πρόγονοί του ήξεραν τι θα πει προσφυγιά, πόνος, σταυρός, θυσία.

Είναι άνθρωποι πίστης και ευσέβειας, προσφοράς και αγάπης. αγάπης την οποία γεύθηκε και ο σερβικός λαός στην ώρα της δοκιμασίας του.

Ευλογήστε απλόχερα, Μακαριώτατε, τους ιερείς, τους άρχοντες, το λαό μας, τα παιδιά και τη νεότητά μας, που σας υποδέχτηκαν.

Σας ευχαριστούμε, γιατί το πρόσωπό σας κοσμεί την χορεία των Πατριαρχών της καθολικής ορθοδόξου Εκκλησίας ως γνησίου ποιμενάρχου.

Καλώς ορίσατε στην καρδιά μας».