Χειροτονία Αρχιεπίσκοπου Ιεραπόλεως (ΦΩΤΟ+VIDEO)

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 19 Μαρτίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Εκ της Αρχιγραμματείας - 23.32

Το εσπέρας της Παρασκευής της Τυρινής, 15 Μαρτίου 2013, μετά την ακολουθίαν του Εσπερινού, έλαβε χώραν εις τον Πατριαρχικόν και Μοναστηριακόν Ναόν των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης το Μήνυμα της εις Αρχιερέα -Αρχιεπίσκοπον Ιεραπόλεως χειροτονίας του Γέροντος Σκευοφύλακος του Παναγίου Τάφου Αρχιμανδρίτου π. Ισιδώρου.

Μετά τας υπογραφάς των Συνοδικών μελών εις τον κώδικα Υπομνημάτων επί της Αγίας Προθέσεως εντός του Ιερού Βήματος, ηκολούθησε η υπό του Γραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου ανάγνωσις του Υπομνήματος εκλογής.

Ακολούθως προσήλθε, τη συνοδεία δύο νυμφαγωγών, ο εψηφισμένος εκ της οικίας αυτού εις την παρά τον Ναόν της Αναστάσεως Ιεράν Μονήν του Αβραάμ.

Άμα τη προσελεύσει αυτού ο εψηφισμένος έβαλε «Ευλογητόν», και εθυμίασε τον Ναόν, εν ω ελέγετο αργώς το «Άγιος ο Θεός», ακολούθως εψάλη το Απολυτίκιον και το Κοντάκιον της Πεντηκοστής και ανεπέμφθη δέησις και  εγένετο απόλυσις.

Προ του «Δι’ ευχών» ανεγνώσθη το Μέγα Μήνυμα της εκλογής, όπερ απεδέχθη ο εψηφισμένος,  ηκολούθησε το “Δι’ ευχών” και η άνοδος πάντων εις το Πατριαρχείον.

Ενταύθα, την Α.Θ.Μ. τον Πατέρα ημών και Πατριάρχην Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, αναμένοντα, προσεφώνησεν ο εψηφισμένος Αρχιεπίσκοπος Ιεραπόλεως και Γέρων Σκευοφύλαξ κ. Ισίδωρος δια της κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:

“Μακαριώτατε, Πάτερ και Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς,

Εξοχώτατε κ. Γενικέ Πρόξενε,

Πανοσιολογιώτατοι Αρχιμανδρίται, μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου,

Σεβαστοί Πατέρες και αδελφοί,

Ευλαβείς Προσκυνηταί,

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Προ ολίγου, εντός του Ιερού Μοναστηριακού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, κατά την διάρκειαν του Μεγάλου Μηνύματος, ανεπέμψαμεν δέησιν προς τον Κύριον, ως προοίμιον της επιούσης μεγάλης ημέρας, της εις επίσκοπον εμής χειροτονίας, της προσωπικής μου Πεντηκοστής.

Αναλογιζόμενος την ιδιαιτέραν τιμήν και ευλογίαν, που μου έκαμε η Υμετέρα σεπτή Μακαριότης και η περί Αυτήν Αγία και Ιερά Σύνοδος, εκφράζω προς Αυτήν αισθήματα βαθυτάτου ευγνωμοσύνης και ασπαζόμενος μετά υιϊκού σεβασμού την Δεξιάν της Υμετέρας Μακαριότητος, θέτω εμαυτόν εις την Υμετέραν διάθεσιν, υπακούων εις τα προστάγματα Αυτής.

 Προπίνων εις υγιείαν της Υμετέρας Μακαριότητος, εύχομαι όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, χαρίζηται Αυτή, τον άνωθεν φωτισμόν και την άνωθεν δύναμιν, δια να οδηγή την μαρτυρικήν Εκκλησίαν των Ιεροσολύμων επί έτη πολλά, ειρηνικά και ευλογημένα εις ευδίους λιμένας σωτηρίας”.

ο δε Μακαριώτατος προσεφώνησε τον εψηφισμένον δια της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού:

“Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε Αρχιεπίσκοπε Ιεραπόλεως

και Γέρον Σκευοφύλαξ κ. Ισίδωρε,

 Η Μήτηρ ημών Εκκλησία, η Εκκλησία Σιών της Αγίας, οδεύει την ανοδικήν και δύσβατον οδόν του μαρτυρίου και αίρει τον σταυρόν του μαρτυρίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έχει όμως και τας ημέρας της κατά Θεόν αναπαύσεως, ανέσεως, αναψυχής και αγαλλιάσεως αυτής.

 Τούτο συμβαίνει δι’ αυτήν κατά τας ημέρας ταύτας, κατά τας οποίας χαίρει και αγάλλεται επί ταις προαγωγαίς των τέκνων αυτής.

 Εις ταύτας τας προαγωγάς επαξίως συγκατελέγη η υμετέρα Θεοφιλία, ως ευόρκως, εν υπακοή, αυταπαρνήσει και αφοσιώσει υπηρετήσασα εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως ως διακονητής πρώτον, εν συνεχεία δε ως Παρασκευοφύλαξ.

 Την έντιμον διακονίαν σου εκτιμώσα η αναθρεψάσασά σε Σιωνίτις Εκκλησία και η Αγιοταφιτική Αδελφότης σε καλούν σήμερον δια του Μικρού και Μεγάλου Μηνύματος, ίνα προσέλθης αύριον εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως και δεχθής την αρχιερατικήν χάριν, ίνα διακονήσης δι’ αυτής, συνεχίζων την αποστολήν σου και εκ της νέας ταύτης θέσεως ως Αρχιεπίσκοπος Ιεραπόλεως της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Αρχιεπισκοπής Ιεραπόλεως και ως Γέρων Σκευοφύλαξ εν τω αγώνι της διαφυλάξεως των απαραγράπτων δικαιωμάτων και προνομίων του Γένους ημών εις την Αγίαν Γην.

Είησαν τα έτη της υμετέρας Θεοφιλίας ειρηνικά, ευλογημένα κα καρποφόρa!”

Β’ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ.

 Την πρωΐαν του Σαββάτου της Τυρινής, 3ης/16ης Μαρτίου 2013, έλαβε χώραν εις το Καθολικόν του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως η εις Αρχιερέα -Αρχιεπίσκοπον Ιεραπόλεως χειροτονία του  Γέροντος Σκευοφύλακος του Παναγίου Τάφου Αρχιμανδρίτου π. Ισιδώρου.

Της θείας Λειτουργίας δια την  χειροτονίαν ταύτην προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων αυτώ των Ιερωτάτων Μητροπολιτών Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου, Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου και των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Τιβεριάδος κ. Αλεξίου, Αβήλων κ. Δωροθέου, Ιόππης κ. Δαμασκηνού, Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου και Καττάρων κ. Μακαρίου, Ιερομονάχων, Πρεσβυτέρων και διακόνων.

Προ της χειροτονίας η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τον εψηφισμένον Αρχιεπίσκοπον Ιεραπόλεως δια της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού:

“Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε Αρχιεπίσκοπε Ιεραπόλεως και Γέρον Σκευοφύλαξ του Παναγίου Τάφου κ. Ισίδωρε,

 Η θεία Πρόνοια, η τα πάντα καλώς οικονομούσα προς το συμφέρον και την σωτηρίαν ημών των ανθρώπων, αξιοί ημάς, το Παλαίφατον ημών Πατριαρχείον, την Γεραράν ημών Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα και το Ορθόδοξον χριστεπώνυμον πλήρωμα, να ιστάμεθα και να ιερουργώμεν εις το μέσον της γης.

 Εις τον τόπον τούτον, συμφώνως προς τας ευαγγελικάς μαρτυρίας επληρώθη η προφητική πρόρρησις «σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω της γης, Χριστέ ο Θεός». Ενταύθα επί Ποντίου Πιλάτου ωλοκληρώθη η οικονομία του Θεού, η αρξαμένη δια της εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου Ενανθρωπήσεως του Μονογενούς Υιού Αυτού.

 Ενταύθα «ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη» (Ησ. 53, 7) και εθυσιάσθη σταυρικώς, τιθείς  Εαυτόν λύτρον υπέρ της σωτηρίας ημών, Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος. Ενταύθα, αποκαθηλωθείς από του σταυρού, εις το έναντι ημών κενόν μνημείον ενεταφιάσθη και κατελθών εις τον Άιδην, ενίκησεν τας εναντίας διαβολικάς δυνάμεις και αναστάς τριήμερος εκ νεκρών, συνανέστησεν παγγενή τον Αδάμ.

 Τον άγιον τόπον τούτον, βεβηλωθέντα άχρι καιρού υπό ασεβών, ανέδειξεν εις την πρέπουσαν αυτώ θέσιν, ωραιότητα και δόξαν η αυτοκρατορική ευσέβεια των αγίων ενδόξων θεοστέπτων μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης και η Εκκλησία των αγίων Τόπων, «η Μήτηρ των Εκκλησιών, Θεού το κατοικητήριον».

 Ο Πανίερος ούτος Ναός υπέστη επιθέσεις, επιδρομάς και καταστροφάς,  τοιαύτας δε ήντεξε και υπερέβη και εστάθη δια μέσου των αιώνων και ίσταται ως την σήμερον λειτουργικός τόπος προσφυγής, προσκυνήσεως, προσευχής, προσκυνηματικής και λειτουργικής, αγιασμού και σωτηρίας εκατομμυρίων ψυχών ανθρώπων. Ο Ναός τούτος αποτελεί τον πόλον έλξεως ουχί ημών των Ορθοδόξων, αλλά και των λοιπών ανά τον κόσμον Χριστιανών και άνευ υπερβολής αποτελεί  ως ομφαλός της γης σημείον παγκοσμίου ενδιαφέροντος.

 Τούτον τον Ναόν, το Άγιον και Πανάγιον προσκύνημα τούτο, του Φρικτού Γολγοθά, του Παναγίου Τάφου και της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού, εκάλεσεν την υμετέραν Θεοφιλίαν η θεία Πρόνοια να διακονήση εκ νεαράς ηλικίας. Εις την κλήσιν ταύτην του Θεού η υμετέρα Θεοφιλία προθύμως ανταπεκρίθη και μετά ζήλου και υπακοής υπηρέτησε εις τα Πανάγια Προσκυνήματα του Ναού τούτου. Ενταύθα μετά των Ναϊτών Πατέρων ως ηγούμενος ηκροάσθη τας νυκτερινάς θείας Λειτουργίας εν τη απολύτω ησυχία της νυκτός, είτε κεκλεισμένων των θυρών του Ναού τούτου, συμφώνως τω Προσκυνηματικώ Καθεστώτι, είτε εν ασφυκτική προσκυνηματική συρροή, εν εορταίς η και καθημεριναίς, προϊσταμένης της Ημών Μετριότητος η Αρχιερέως του Πατριαρχείου τη συλλειτουργία Αρχιερέων και πλειάδος ιερέων όλων των ανά τον κόσμον Ορθοδόξων Εκκλησιών.

 Τα δικαιώματα του έθνους ημών εν τω Πανορθοδόξω και Παγχριστιανικώ προσκυνήματι τούτω η υμετέρα Θεοφιλία μετά ζήλου και επιμελείας υπερήσπισε εν προσκυνηματική συνεργασία  ανυποχωρήτως μετά των άλλων δογμάτων. Επετέλεσε δε συντηρητικάς και εξωραϊστικάς εργασίας εν τω Φρικτώ Γολγοθά, τω Παρεκκλησίω των Κλαπών και τη προσκειμένη τω Ναώ της Αναστάσεως Ιερά Μονή του Αβραάμ.

 Εκτιμώσα ταύτα η περί Ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος, εξέλεξε την υμετέραν Θεοφιλίαν εις Αρχιεπίσκοπον Ιεραπόλεως και ανέδειξεν εις την θέσιν του Γέροντος Σκευοφύλακος, όπως και εκ της Επισκοπικής και της Γεροντικής θέσεως ταύτης συνεχίση αύτη ενεργώτερον και αποτελεσματικώτερον την Αγιοταφιτικήν αυτής αποστολήν.

 Πρόσελθε, ουν, κατά την Αγίαν ταύτην ώραν της αναιμάκτου θυσίας, ίνα εκ των χειρών της Μετριότητος Ημών και των χειρών των Αρχιερατικών Συνοδικών μελών, λάβης την Χάριν του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, προς φωτισμόν και αγιασμόν της υπάρξεώς σου και στερέωσιν και ενότητα του σώματος του Χριστού της Εκκλησίας”.

 Ο δε εψηφισμένος αντεφώνησε δια της κάτωθι αντιφωνήσεως αυτού:

“Μακαριώτατε, Πάτερ και Δέσποτα,

 Όταν η πρόνοια του Θεού ωδήγησε τα βήματά μου από την ιδιαιτέραν μου πατρίδα εις την Πατριαρχικήν Σχολήν της Αγίας Σιών, ουδέποτε εφαντάσθην, ότι επρόκειτο εις τόσον σύντομον χρονικόν διάστημα, να λάβω εκ των τιμίων χειρών Υμών τον ύψιστον βαθμόν της ιερωσύνης, και να καταστώ εις των Επισκόπων του παλαιφάτου και μαρτυρικού, Πατριαρχικού θρόνου των Ιεροσολύμων.

Λαμβάνων το ύψιστον τούτον τιμητικόν βαθμόν της Ιερωσύνης, υπόσχομαι ενώπιον Κυρίου ότι πάντοτε θα είμαι μνήμων του λόγου Αυτού: «ος αν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος», (Ματθ. 20-27).

 Άπειρον το έλεος και ανεξιχνίαστοι αι βουλαί του Θεού. Από σήμερον αναλαμβάνω εις τους ασθενείς ώμους μου μίαν μεγάλην και δύσκολον αποστολήν. Προς ολοκλήρωσιν αυτής με ενισχύουν οι λόγοι του Κυρίου λέγοντος: «Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν», (Ματθ. 11,30). Δια τούτο έχω εναποθέσει τας ελπίδας μου εις τον Θεόν, που με διαβεβαιώνει ότι: «οι φοβούμενοι τον Κύριον ήλπισαν επί Κύριον, βοηθός αυτών και υπερασπιστής αυτών εστιν, (Ψαλμ. 115, 11).

 Ομολογώ όμως ενώπιον Θεού και ανθρώπων την ανεπάρκειαν και την αδυναμίαν μου, αλλά και την  εμπιστοσύνην μου εις την φιλανθρωπίαν του Θεού, ότι «η χάρις του Θεού η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» θα αναπληρώση και τας ιδικάς μου ελλείψεις.

 Την στιγμήν αυτήν αντηχούν εις τα ώτά μου, οι λόγοι του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου, του συγγραφέως της Κλίμακος, προς τον Ποιμένα και Επίσκοπον: «Επίσκοπος και ποιμήν εις την κυριολεξίαν είναι εκείνος που ημπορεί να αναζητήση και να θεραπεύση τα απολωλότα λογικά πρόβατα με την ακακίαν του, τον ζήλον του και την προσευχήν του. Κυβερνήτης είναι αυτός που από τον Θεόν και τους κόπους του απέκτησε πνευματικήν δύναμιν, και ημπορεί ουχί μόνον από την τρικυμίαν, αλλά και μέσα από την άβυσσον να ανασύρη και να σώση το πλοίον», (Ιωάννου του Σιναΐτου, “Λόγος εις τον ποιμένα”, Κλίμαξ, εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, 19894, σελ. 381).

  «Τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκέ μοι;», (Ψαλμός 115, 3).

  Επιθυμώ να εκφράσω την άπειρον ευχαριστίαν και δοξολογίαν μου προς τον Τριαδικόν Θεόν, ο Οποίος με ηξίωσε αυτής της μεγάλης τιμής και χάριτος.

 Ένδακρυς εκφράζω τας ευχαριστίας και την άπειρον ευγνωμοσύνην μου προς αυτόν τον Πανάγιον Τάφον του Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τον οποίον ηξιώθην να υπηρετήσω από της εντάξεώς μου εις την Γεραράν ημών Αδελφότητα, και σήμερον καλούμαι δια της αποφάσεως της Αγίας και Ιεράς ημών Συνόδου να αναλάβω την περίοπτον και υπεύθυνον διακονίαν του Γέροντος Σκευοφύλακος. Μακαριώτατε, από της θέσεως ταύτης θέλω να διαβεβαιώσω Υμάς, ότι θα καταναλώσω όλας τας πνευματικάς και σωματικάς μου δυνάμεις εις την διαφύλαξιν της πολυτίμου ταύτης πρακαταθήκης, την οποίαν παρέλαβον εκ των προκατόχων ημών Αγιοταφιτών Πατέρων. Ως Επίσκοπος, θα μεριμνώ δια την ποιμαντικήν διακονίαν των πολυαρίθμων ευλαβών Προσκυνητών του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου.

 Την ιεράν ταύτην στιγμήν επιθυμώ μέτ’ ευγνωμοσύνης να απευθυνθώ προς το σεπτόν πρόσωπόν Σας, ενθυμούμενος τους λόγους  και τας συμβουλάς Σας μετά την αποφοίτησίν μου εκ της Πατριαρχικής Σχολής της Αγίας Σιών, δια των οποίων με προετρέψατε να παραμείνω κατά την διάρκειαν εκείνου του καλοκαιριού, δια να δοκιμάσω τον δρόμον του μοναχισμού και κατόπιν να πάρω την απόφασιν της εντάξεώς μου εις την Αδελφότητα. Το γεγονός, ότι τώρα ευρίσκομαι ενώπιόν Σας, καλούμενος να λάβω την χειροτονίαν του Επισκόπου κατά μέγα μέρος το οφείλω εις την Πατρικήν Σας εκείνην προτροπήν.

 Μετά τον διορισμόν μου εις την διακονίαν του Παναγίου Τάφου, είχον την ιδιαιτέραν ευλογίαν να μαθητεύσω παρά τους πόδας του μακαριστού Σκευοφύλακος και Μητροπολίτου Θαβωρίου κυρού Δανιήλ, ο οποίος με την απλότητα, την πολυμάθειαν και την μακροχρόνιον προσφοράν εις τα Πανάγια Προσκυνήματα, μου ενεφύσησε τον ζήλον, την αγάπην και την αφοσίωσιν προς τον Πανάγιον Τάφον και επέδειξεν μεγάλην εμπιστοσύνην εις εμέ παρά το νεαρόν της ηλικίας μου, όπως και όλοι οι διαδεχθέντες αυτόν Σκευοφύλακες, ο τελευταίος των οποίων ήτε, Υμείς, Μακαριώτατε.

  Επίσης θέλω να εκφράσω τον σεβασμόν μου προς τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης και Γέροντα Αρχιγραμματέα κ. Αρίσταρχον, ο οποίος ως Σχολάρχης της Πατριαρχικής Σχολής, με εγαλούχησε με  μόρφωσιν, με αγάπην προς τον Θεόν και την Εκκλησίαν, αλλά και όλα τα χρόνια της διακονίας μου, εστάθη πολύτιμος συμπαραστάτης.

 Ευχαριστώ εκ βάθους ψυχής, όλους τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς και Πανοσιολογιωτάτους Αρχιμανδρίτας μέλη της Αγίας και Ιεράς Σύνοδου, οι οποίοι με ετίμησαν εκλέγοντές με Αρχιεπίσκοπον Ιεραπόλεως του Πατριαρχικού Θρόνου των Ιεροσολύμων. Επίσης θερμάς ευχαριστίας εκφράζω προς όλους τους Αγιοταφίτες, ιδιαιτέρως δε τους πατέρας και αδελφούς του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως, οι οποίοι με εστήριξαν εις το δύσκολον έργον του Παρασκευοφύλακος. Γνωρίζω πολύ καλά ότι χωρίς την ιδικήν των συμπαράστασιν και βοήθειαν θα μου ήτο αδύνατον να εκπληρώσω τας υποχρεώσεις μου εις την ευαίσθητον και κοπιαστικήν ταύτην διακονίαν. Εφαρμόζοντες το: «αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά», (Παροιμ. 18,19), υπερέβημεν μαζί πολλούς κινδύνους εις την προάσπισιν των δικαίων ημών εντός του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως.

 Εις τους κατά σάρκα γονείς μου και αδελφούς, οι οποίοι παρίστανται προσωπικώς εις την χαράν μου, εκφράζω την ευγνωμοσύνην μου, διότι εις αυτούς οφείλω την χριστιανικήν ανατροφήν, την οποίαν μου εχάρισαν, την αγάπην δια τον συνάνθρωπον και την απλότητα της πίστεως.

 Ευχαριστώ επίσης, όλους τους παρισταμένους κληρικούς και λαϊκούς προσκυνητάς, οι οποίοι εταξίδευσαν, δια να συμμετάσχουν εις την σημαντικήν ταύτην στιγμήν της ζωής μου.

 Επικαλούμενος, τας πρεσβείας των Αγίων, παρακαλώ Υμάς υιϊκώς, Μακαριώτατε, ίνα δια της επιθέσεως των χειρών Υμών η χάρις του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος αναδείξη με γνήσιον εργάτην του αμπελώνος του Κυρίου”.

Μετά ταύτα ο εψηφισμένος προσηνέχθη υπό δύο Αρχιμανδριτών και  παρεδόθη εις δύο Αρχιερείς, οι οποίοι και προσεφώνησαν το «Κέλευσον, κελεύσατε», εχειραγώγησαν αυτόν τρις πέριξ της Αγίας Τραπέζης, ασπαζόμενον ταύτην και την χείρα του Μακαριωτάτου, εν ω εψάλλοντο τα τροπάρια «Άγιοι μάρτυρες», «Ησαΐα χόρευε», και «Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός», οπότε και κλίνας τα γόνατα αυτού ο εψηφισμένος προ της Αγίας Τραπέζης και εγγίζων τας χείρας αυτού επ’ αυτής, εδέχθη την επίθεσιν των χειρών του Μακαριωτάτου, των λοιπών Αρχιερέων εγγιζόντων τούτον και την επίκλησιν του Αγίου Πνεύματος:  «ψήφω τε και δοκιμασία των Πανιερωτάτων Αρχιερέων και οσιολογιωτάτων Αρχιμανδριτών μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου… η θεία Χάρις…»

Μετά την ανάγνωσιν των νενομισμένων ευχών, ο Μακαριώτατος επιδίδων τω χειροτονηθέντι έκαστον των αρχιερατικών αμφίων, ανεφώνησε το «άξιος», του εκκλησιάσματος επικροτούντος τούτο.  Εν τέλει δε από της Ωραίας Πύλης ο Μακαριώτατος επαρουσίασε τον χειροτονηθέντα εις το εκκλησίασμα λέγων: «αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου».

Εν συνεχεία ηκολούθησε κατά την τάξιν η θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου και προηγουμένου, τιμής ένεκεν, του χειροτονηθέντος των άλλων συλλειτουργούντων Αρχιερέων.

Εις το τέλος της θ. Λειτουργίας μετά το «Ευλογία Κυρίου και έλεος…» και προ της απολύσεως ο Μακαριώτατος παρέδωσεν εις τον χειροτονηθέντα την Αρχιερατικήν ράβδον λέγων: «λάβε την ράβδον ταύτην…».

Μετά την απόλυσιν της θείας Λειτουργίας ο χειροτονηθείς διένειμε το αντίδωρον εις τους προσερχομένους πιστούς και συγχαίροντας αυτώ.

Τούτων πάντων τελεσθέντων, η Πατριαρχική συνοδεία ανήλθεν εν επισήμω πομπή εις τα Πατριαρχεία.

Ενταύθα ο χειροτονηθείς Αρχιεπίσκοπος Ιεραπόλεως και Γέρων Σκευοφύλαξ κ. Ισίδωρος προσεφώνησε τον Μακαριώτατον δια της κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:

“Μακαριώτατε, Πάτερ και Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Εξοχώτατε κ. Γενικέ Πρόξενε,

Πανοσιολογιώτατοι αδελφοί, μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου,

Σεβαστοί Πατέρες και αδελφοί,

Ευλαβείς Προσκυνηταί,

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

«Σιών, Θεού όρος το άγιον και Ιερουσαλήμ, κύκλω τους οφθαλμούς σου άρον και ίδε τα συνηγμένα τέκνα σου εν σοι, ιδού γαρ ήκασι μακρόθεν προσκυνήσαι τω βασιλεί σου».

 Δια μίαν εισέτι φοράν εκφράζω προς την Υμετέραν Σεπτήν Μακαριότητα και την περί Αυτήν Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον τας εκ βάθους μου ευχαριστίας, δια την εις εμέ τον ταπεινόν γενομένην τοιαύτην τιμήν.

Θερμάς επίσης ευχαριστίας εκφράζω προς πάντας υμάς, τους συμμετέχοντας και παρευρισκομένους Πατέρας και αδελφούς, και τους ευλαβείς χριστιανούς, πολλοί εκ των οποίων υπεβλήθησαν εις την ταλαιπωρίαν του ταξιδίου, δια να έλθουν μακρόθεν και να ενώσουν τας προσευχάς των προς τον Κύριον δια την εμήν αναξιότητα.   

Προπίνων εις υγιείαν της Υμετέρας Μακαριότητος, εύχομαι όπως το Πανάγιον και Τελεταρχικόν Πνεύμα, σκεπάζη πάντοτε και καθοδηγή την Υμετέραν Μακαριότητα και την περί Αυτήν Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον εις την πηδαλουχίαν της Μητρός των Εκκλησιών”.

 Μετά το κέρασμα προσήλθον πάντες οι μετασχόντες της χειροτονίας και συνεχάρησαν τον χειροτονηθέντα Αρχιερέα, ασπαζόμενοι την χείρα αυτού.

Το εσπέρας της Κυριακής ταύτης ο χειροτονηθείς Αρχιεπίσκοπος Ιεραπόλεως κ. Ισίδωρος παρέθεσε δεξίωσιν εις το ξενοδοχείον Notre Dame προς πάντας τους τιμήσαντας αυτόν δια της συμμετοχής αυτών εις την χειροτονίαν αυτού.