Πατριάρχης Αντιοχείας Ιγνάτιος Δ΄ "Ο Διδάσκαλος της Εκκλησίας"

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 07 Μαΐου 2011

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 14:32

Η εξέχουσα προσωπικότητα του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνατίου Δ’ και το ομιλητικό του έργο παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην επιστημονική βιβλιογραφία,  με τη διδακτορική διατριβή που υποστηρίχθηκε από το Σύριο Αρχιμ. π. Ισαάκ Μπαρακάτ στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ και βαθμολογήθηκε παμψηφεί "Άριστα".

Ομιλίες, συνεντεύξεις και δηλώσεις που μεταφράστηκαν στη Νεοελληνική για πρώτη φορά, κάνουν ευρύτερα γνωστές τις απόψεις του επιφανούς Προκαθημένου για την Εκκλησία, το ρόλο του Πατριαρχείου Αντιοχείας στην περιοχή του, τη σημασία που αποδίδει στους διαθρησκειακούς και διαχριστιανικούς διαλόγους, τη φροντίδα του για την πορεία των Επαρχιών στο εξωτερικό, τον πόνο του για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στη Μ. Ανατολή και για το Ορθόδοξο ποίμνιο που διαρκώς μειώνεται είτε από τους φονικούς πολέμους είτε από τη μαζική μετανάστευση.

«Ο ταπεινός άνθρωπος, τονίζει σ’ ένα από τα κηρύγματά του, αφήνει τη ζωή να φυτρώνει και να βλαστάνει καρπούς, παρά τη βία και τις απογοητεύσεις της ιστορίας, όπως ακριβώς ο κισσός διαπερνά την πιο σκληρή πέτρα.

Αυτός, νομίζω, είναι ο δρόμος που επέλεξαν οι περισσότεροι Χριστιανοί της Ανατολής. Ο δρόμος της υπομονής, της ευαγγελικής πραότητας και της παρουσίας της αγάπης. Πρόκειται για ένα πρόσωπο που διακριτικά αντανακλά το πρόσωπο του Χριστού. Αυτοί οι Χριστιανοί δεν υιοθέτησαν το πρόσωπο των Σταυροφόρων, αλλά του Σταυρού. Και το Πνεύμα του Σταυρού είναι το Άγιο Πνεύμα. Όπως οι μοναχοί τους στα σπήλαια των ορέων, όπως οι πιο ταπεινοί πιστοί, με τη γεύση του μυστηρίου στην καθημερινή τους ζωή, διείσδυσαν στο μυστήριο του Πάσχοντος Δούλου. Συμμετείχαν στην «κένωση», την εκούσια ταπείνωση του Θεού τους, ο οποίος εκένωσεν εαυτόν…»

Το μήνυμα που αποκομίζει ο ακροατής, ο αναγνώστης και ο ερευνητής των Ομιλιών του σεβάσμιου Ιεράρχη είναι η βαθύτατη πίστη στον Ιησού Χριστό και στο κοσμοσωτήριο έργο του, η ανάγκη της μελέτης της Αγίας Γραφής και της συμμετοχής στη θεία κοινωνία, η πνευματική εγρήγορση, το χρέος του διαλόγου με τον «άλλον» που είναι η εικόνα του Θεού, οι αποστολικές ρίζες της Εκκλησίας της Αντιόχειας, η συμβολή των Χριστιανών της Ανατολής στη διαμόρφωση του Αραβικού πολιτισμού, το κήρυγμα του Ευαγγελίου «έως εσχάτου της γης» που ξεκίνησε από την Αντιόχεια και προ πάντων το σταυροαναστάσιμο φρόνημά του.

Για την Ανάσταση, εξάλλου, σ’ ένα από τα κηρύγματά του, λέγει τα εξής χαρακτηριστικά: «Η εορτή της αναστάσεως είναι η εορτή των εορτών και δεν είναι για τους νεκρούς.

Είναι η εορτή της αναστάσεως, στην οποία είμαστε όλοι καλεσμένοι. Γεννάτε τα παιδιά σας όχι για τον τάφο, αλλά για την ανάσταση! Πώς μπορούμε να χαιρόμαστε, εάν δεν υπάρχει ανάσταση; Χαιρόμαστε μόνον, επειδή ξέρουμε ότι ο πόνος δεν θα μας νικήσει, η ασθένεια δεν θα μας νικήσει, αλλά ούτε ο θάνατος! Χαιρόμαστε, επειδή είμαστε πιο δυνατοί από τον θάνατο.

Με την ανάστασή του που ο Χριστός μας χάρισε και μας θωράκισε με αυτήν και γινόμαστε πιο δυνατοί από το θάνατο! Και τότε είμαστε καλεσμένοι για τη ζωή και μόνο  για τη ζωή!»

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιγνάτιος Δ’, κατά κόσμον Habib (Αγάπιος) Hazim, συμπλήρωσε φέτος εξήντα χρόνια ιερωσύνης και πενήντα αρχιερωσύνης.

Στα νεανικά του χρόνια πραγματοποίησε επιτυχείς προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλική και την Αραβική Φιλολογία στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού και στη Θεολογία στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Από τα φοιτητικά του χρόνια συνεργάζεται με το Κίνημα Ορθόδοξης Νεολαίας (MJO), συνέβαλε στην ίδρυση του Συμβουλίου Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής (MECC), συμμετείχε ενεργά στους διαχριστιανικόυς διαλόγους του ΠΣΕ, σε αποφασιστικές διασκέψεις για την ειρήνευση στη Μ. Ανατολή, ενώ ακόμη μέχρι και σήμερα συμβάλλει στην αρραγή ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών. 

Η διακονία του στην Εκκλησία της Αντιόχειας συνυφαίνεται με την ίδρυση εκκλησιαστικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, την ανακαίνιση της Ιεράς Μονής Μπαλαμάντ, την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, τη μέριμνα για τη μισθοδοσία και τη μόρφωση των ιερέων, την αποκατάσταση της ενότητας της Εκκλησίας του μετά από μακροχρόνιο σχίσμα, την ίδρυση του Πανεπιστημίου στο Λίβανο και προ πάντων τη διαρκή διακονία του λόγου και του θυσιαστηρίου, η οποία όντως τον ανέδειξε Διδάσκαλο της Εκκλησίας.

Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αντιοχείας και πάσης Ανατολής Ιγνάτιος Δ’, κατά κοινήν ομολογία, ένας από τους κορυφαίους θρησκευτικούς ηγέτες μιας εποχής που φεύγει, σήμερα στα 91 χρόνια του, διατηρεί ακμαίες τις πνευματικές του δυνάμεις και μέσα από το κήρυγμά του στέλνει το δικό του επίκαιρο μήνυμα για την ταραγμένη και πολύπαθη Μέση Ανατολή:

«Το να είναι κανείς «τεχνίτης της ειρήνης»  σε αυτόν τον αγχωμένο και ταραγμένο αραβικό κόσμο σήμερα, όπου όλοι βρίσκονται στον κίνδυνο να γίνουν εχθροί όλων, ακόμη και του ιδίου του εαυτού τους, σημαίνει να μην αποδεχτείς να απαντήσεις στα τραύματα με τραύματα, στο θάνατο με το θάνατο! Όχι με την αδυναμία ή το μαζοχισμό, αλλά σπάζοντας τελικά την αλυσίδα της αλληλοκαταστροφής, αφήνοντας χώρο για τη δημιουργική πραότητα του Χριστού, προσπαθώντας να σύρουμε όλους σε μία δημιουργική συνύπαρξη».

Ο νέος διδάκτορας του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ. Αρχιμ. π. Ισαάκ Μπαρακάτ πήρε από το ίδιο Τμήμα το Πτυχίο και το Μεταπτυχιακό του Δίπλωμα.

Είναι χειροτονία του Πατριάρχου κ. Ιγνατίου  και έχει διατελέσει γραμματέας του ιδιαιτέρου του γραφείου και ηγούμενος της Ι. Μονής του Μπαλαμάντ.

Εκτός από τη μητρική του γλώσσα την Αραβική, γνωρίζει την Αρχαία Συριακή, την Ελληνική, τη Γερμανική, τη Αγγλική και τη Γαλλική, ενώ σπούδασε στο ΑΠΘ ως υπότροφος της Ελληνικής Πολιτείας.