Συγκίνηση στην Βιέννη με την ανάρρωση και επιστροφή του Αυστρίας Μιχαήλ

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 23 Νοεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Για την Romfea.gr, Σπυρίδων Μπαζίνας 20:32

Θα έπρεπε να έχει κανείς καρδιά από πέτρα για να μη δακρύσει την Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010 στην Ορθόδοξη Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας Βιέννης.

Ο δεσπότης και πατέρας του Ελληνισμού της Αυστρίας, Ουγγαρίας και Μεσευρώπης κ. Μιχαήλ επέστρεψε μετά από απουσία έξι εβδομάδων λόγω της σοβαρής εγχείρισης στην οποία υπεβλήθη.

Η θριαμβεύουσα τοπική Εκκλησία των μεγάλων ευεργετών Σίνα και Δούμπα, των πρωτεργατών της επανάστασης του 21, Ρήγα Φεραίου και τόσων άλλων, των θρυλικών δεσποτάδων Γερμανού Καραβαγγέλη και Χρυσοστόμου Τσίτερ ένωσε την φωνή της με την φωνή της αγωνιζόμενης τοπικής Εκκλησίας για να ευχαριστήσει και να δοξολογήσει τον πανάγαθο Θεό γιατί επέστρεψε τον άξιο ποιμενάρχη στο ποίμνιο του που τον σέβεται και τον αγαπά.

Ο Σεβασμιώτατος Αυστρίας είναι διακεκριμένο μέλος της Ιεραρχίας του σεπτού Οικουμενικού Θρόνου.

Ποιμάνει με αγάπη και στοργή το ποίμνιο του στην Αυστρία και Ουγγαρία. Διατηρεί αρμονικές σχέσεις με την τοπική κοινωνία, στις χαρές και τις λύπες της οποίας είναι πάντα παρών.

Είναι φυσικά Γερμανομαθής και φιλοαθωνίτης, και τα κηρύγματα του διακρίνονται από το αγιοπατερικό πνεύμα και την παρρησία. Είναι τέλος αγαπητός ιδιαίτερα αγαπητός στην νεολαία, η οποία τον πλαισιώνει στο έργο του (λίγες Μητροπόλεις ανά τον κόσμο έχουν γύρω στα δεκαπέντε παπαδάκια, που μαζί με άλλους νέους αψηφούν παλικαρίσια το κρύο για να αξιωθούν να τραγουδήσουν τα κάλαντα κάθε Χριστούγεννα ώστε να συνεισφέρουν στην βοήθεια της Μητρόπολης στον δοκιμαζόμενο Ελληνισμό στο χωριό Μπελογιάννη στην Ουγγαρία)!

Ράγισαν από συγκίνηση οι καρδιές του εκκλησιάσματος όταν, μετά το φωτισμένο κήρυγμα του άξιου συνεργάτη του Πρωτοπρεσβύτερου Πατέρα Ιωάννη Νικολίτση και το τέλος της Λειτουργίας, άκουσε τον δεσπότη του να λέει:

«Η καρδία μου εταράχθη, εγκατέλειπε με η ισχύς μου, και το φως των οφθαλμών μου, και αυτό ουκ έστι μετ’ εμού. Αλλά ο Θεός ευδόκησε να επιστρέψω σήμερα εδώ, στον κατ’ εξοχή χώρο της ταπεινής μαρτυρίας και της διακονίας μου, στον καθεδρικό μας ναό και να συμπροσευχηθώ μαζί σας κατά την σημερινή μεγάλη ημέρα της εορτής των Εισοδίων της υπεραγίας Θεοτόκου.

Με την εορτή αυτή είμαι ιδιαίτερα συνδεδεμένος διότι πριν τριαντάρια χρόνια σαν σήμερα έλαβα την πρώτη χειροτονία μου του διακόνου και σαν αύριο, 22 Νοεμβρίου 1977, την χειροτονία του πρεσβυτέρου από τα χέρια του μακαριστού προκατόχου μου Μητροπολίτου Χρυσόστομου Τσίτερ. Να έχω κι εγώ και όλοι μας την ευχή του, και η μνήμη του να είναι αιωνία.

Ο πρώτος μου λόγος απευθύνεται προς τον πανάγαθο Θεό διότι ευδόκησε μετά από όσα εβίωσα, και αφού διήλθον δια πυρός και ύδατος να έχω εξέλθει εις αναψυχήν, και από χθες έχω βγει από το νοσοκομείο και πρώτα ο Θεός από αύριο θα αναλάβω σταδιακά τα καθήκοντα μου στο γραφείο.

Όπως είπα και όταν σας μίλησα προ της εισόδου μου στο νοσοκομείο, δέχθηκα την ασθένεια ως επίσκεψη Θεού, και πνευματικώς, ακόμη όχι σωματικώς, είμαι δυνατότερος από ό,τι ήμουν προ της μεγάλης χειρουργικής επεμβάσεως την οποία υπέστην. Ευχαριστώ τον Θεό διότι μου έδωσε την υγεία μου πάλι ώστε να ευρίσκομαι σήμερα εδώ κοντά σας. Ευχαριστώ την υπεραγία Θεοτόκο, υπό την σκέπη της οποίας έχω θέσει την ιερωσύνη μου και την αρχιερωσύνη μου και στην οποία έχω αποθέσει πάσαν ελπίδα μετά Θεόν.

Με πολλή συγκίνηση στρέφω την σκέψη μου στο Φανάρι για να εκφράσω την βαθιά ευγνωμοσύνη μου στον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη μας κκ. Βαρθολομαίο για το πολύτιμο ενδιαφέρον και την πατρική του αγάπη με την οποία μου έδωσε δύναμη.

Στο πρόσωπο Του ευχαριστώ την Ιεραρχία του Θρόνου και την Πατριαρχική Αυλή, όπως επίσης και όλους του αδελφούς Αρχιερείς από το Κλίμα του Πατριαρχείου και την Ελλάδα για τις συγκινητικές εκδηλώσεις αδελφικής συμπαθείας και αγάπης.

Ιδιαιτέρως, αισθάνθηκα την παρουσία της Παναγίας κοντά μου, αποτέλεσμα των προσευχών των Αγιορειτών Πατέρων οι οποίοι από το Περιβόλι της Παναγίας με συνόδευαν με τις προσευχές τους ημέρα και νύκτα.

Επίσης, ευχαριστώ θερμότατα τον συνεργάτη μου Πρωτοπρεσβύτερο Πατέρα Ιωάννη Νικολιτση, διότι κατά το διάστημα της απουσίας μου εξασφάλισε την εύρυθμη λειτουργία της Ιεράς Μητροπόλεως και των δυο ιερών ναών στην Βιέννη.

Ευχαριστώ τον φύλακα άγγελο τον οποίο στο πρόσωπο συγγενούς μου μου χάρισε ο Θεός. Και το πρόσωπο αυτό βρισκόταν μέρα και νύχτα στο προσκέφαλο μου. Ευχαριστώ όλους εκείνους, και πρωτίστως εσάς, για την προσευχή σας και την αγάπη σας και τις εκδηλώσεις συμπαθείας. Το ποίμνιο πρέπει να γνωρίζει τα του ποιμένος του.

Αν κάποιος από το ποίμνιο απομακρύνεται καλόν είναι αλλά δεν πρέπει να το ξέρει ο ποιμενάρχης, αλλά ο ποιμενάρχης δεν μπορεί να απομακρύνεται χωρίς να ενημερώνει το ποίμνιο του.

Ο λόγος για τον οποίο σας κατέστησα μετόχους της περιπέτειας της υγείας μου ήταν γιατί θέλησα να έχω την προσευχή σας, θέλησα να σας έχω Κυρηναίους στην σταυρική μου πορεία αυτή, κατά την οποία, δεν θέλω να σας το αποκρύψω, και δείλιασα, και ταπεινώθηκα και γονάτισα. Αλλά και εσείς και πολλοί άλλοι προσευχήθηκαν για μένα, και σας παρακαλώ με επίμονη να το πιστέψετε ότι αισθάνθηκα την δύναμη της αγάπης και της προσευχής σας.

Και για αυτό όχι μονό δεν μετανοώ αλλά το συνιστώ κιόλας. Όταν κανείς έχει  μια μεγάλη δοκιμασία να την θέτει υπόψη των ανθρώπων οι οποίοι τον αγαπούν. Θέλω επιπλέον να σας ευχαριστήσω για τις εκδηλώσεις της αγάπης, του σεβασμού και της τιμής σας προς την ταπεινότητα μου με την ευκαιρία των ονομαστηρίων μου.

Σας ευχαριστώ και για τις ευχές και για τα δώρα. Αδυνατώ φέτος να ευχαριστήσω τον καθένα σας ξεχωριστά και ζητώ την κατανόηση σας.

Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, υπάρχουν πολλά πράγματα μέσα στην ζωή μας τα οποία θεωρούνται αυτονόητα, και μεταξύ αυτών είναι και η υγεία.

Και όταν μια επιδείνωση της υγείας έρχεται σταδιακά, έχει κανείς τον χρόνο και να σκεφθεί και να αντιδράσει. Όταν όμως η διάγνωση είναι υπόθεση ενός δευτερόλεπτου και αυτό το δευτερόλεπτο αλλάζει την ζωή του ανθρώπου, τότε τα πράγματα πρέπει να τα βλέπει κανείς διαφορετικά, διότι έχουν μια διαφορετική διάσταση.

Αυτό είναι μια εμπειρία την οποία είχα και η οποία στην πραγματικότητα κάνει τον άνθρωπο δυνατότερο.

Θα ήθελα πολλά να σας πω, γιατί η ψυχή μου είναι γεμάτη από αισθήματα δοξολογίας προς τον Θεόν και ευχαριστίας προς όλους εσάς. Το καταλαβαίνετε, το βλέπετε. Επομένως, δεν έχω παρά να ευχηθώ σε όλους να έχετε πάντα υγεία και δύναμη, να είσθε πάντοτε κοντά στην Εκκλησία, όπως ήσασταν και όταν δεν ήμουν εδώ.

Σας εύχομαι και όλα του Θεού τα καλά να είναι πλούσια στην ζωή και στα έργα σας. Τα θαύματα της Παναγίας μας, της οποίας σήμερα τα Εισόδια εορτάζουμε, είναι πολλά, πάμπολλα. Να την επικαλείσθε, να την επικαλείσθε μέσα στην ζωή σας.

Διότι ο καθένας μας έχει επί μονίμου βάσεως ανάγκη ενός θαύματος μέσα στην ζωή του, έστω κι αν αυτό είναι μόνο φωτισμός, να βλέπει και να ανακαλύπτει, και να αποκαλύπτει τα μεγαλεία του Θεού. Ο Θεός μαζί σας και χρόνια πολλά.» Εις πολλά έτη Δέσποτα!