Χειροτονία πρεσβυτέρου στην Ι.Μ. Βελγίου (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 27 Ιανουαρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Βελγίου

Ο Ιερολογιώτατος Διάκονος κ. Κωνσταντίνος Κενανίδης, διδάκτωρ θεολογίας,  εχειροτονήθηκε  εις  πρεσβύτερον, σήμερα Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013,  στον  Μητροπολιτικό  Ναό  των Παμμεγίστων  Ταξιαρχών  στις  Βρυξέλλες  από  τον  Μητροπολίτην  Βελγίου  και  Έξαρχον Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου  κύριον  Παντελεήμονα.

Συνελλειτούργησαν κατά την  χειροτονίαν οι Θεοφιλέστατοι   Επίσκοποι Ευμενείας κ. Μάξιμος και Σινώπης κ. Αθηναγόρας,  βοηθοί επίσκοποι  της  Μητροπόλεως  Βελγίου,  και  ο  Χωρεπίσκοπος  Νεαπόλεως κ. Πορφύριος, Διευθυντής  του  Γραφείου  της  Εκκλησίας  της  Κύπρου  παρά τη Ευρωπαϊκή Ενώσει, καθώς και πλειάδα  ιερέων  και  διακόνων,  μεταξύ  των  οποίων  ο  Πρωτοπρεσβ. κ. Σάββας Κενανίδης,  πατήρ  του  νεοχειροτονηθέντος (εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαμαριάς),  και  ο  Αρχιμανδρίτης κ. Ρωμανός  Κενανίδης,  αδελφός αυτού (εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά).

Ο νεοχειροτονηθείς διένειμε σε όλο το εκκλησίασμα το αντίδωρο.

Ο Αιδεσιμολ. Πρεσβύτερος κ. Κωνσταντίνος Κενανίδης εχειροτονήθηκε εις διάκονον από την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον κατά την Πατριαρχικήν Λειτουργίαν της Εορτής των Χριστουγέννων, στον Πατριαρχικόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου. Είναι έγγαμος κληρικός και πατέρας τριών παιδιών.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΕΝΑΝΙΔΗ

Θεία προνοία η εμή ελαχιστότης, κατά την εύσημον ταύτην ημέραν της ανακομιδής των λειψάνων του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αξιώνεται να ευρίσκεται ενώπιόν Σας, σεβασμιώτατε άγιε μητροπολίτα Βελγίου κύριε Παντελεήμον, Θεοφιλέστατοι επίσκοποι Ευμενίας, Σινώπης και Νεαπόλεως, Πανοσιολογιώτατοι και Αιδεσιμολογιώτατοι αδελφοί και πατέρες, Οσιολογιώτατοι αδελφοί και Οσιολογιώτατες αδελφές, εκπρόσωποι των αρχών, αγαπητοί αδελφοί κατά σάρκαν και εν Χριστώ. Πάντες ομού, εκφράζοντες την ένθεον αγάπην Σας προς την ελαχιστότητά μου ήλθατε από την Ελλάδα, την Ευρώπη αλλά και από την Αμερική μέχρι και από τη μακρινή Μαλαισίαν, δια να προσευχηθήτε εις τον πάνσεπτον καθεδρικόν ναόν των αγίων Ταξιαρχών και να παρακαλέσωμε ομοθυμαδόν και επί τω αυτώ τον Κύριον να μη αποστρέψη το πρόσωπόν του απ᾽ εμού, αλλά να καταπέμψη την Θείαν Χάριν, την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελείποντα αναπληρούσα, προχειρίζουσα την αναξιότητά μου εις πρεσβύτερον δια των τιμίων και σεβασμίων χειρών του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Βελγίου κ.κ. Παντελεήμονος.

Αισθάνομαι ότι περί του μεγίστου της ιερωσύνης μυστηρίου, ενώπιον του οποίου τρέμουν να παρακύψουν και αυτοί οι άγγελοι, θα ήτο παράτολμον και ανοίκιον να ομιλήσω, ο μη έχων ουδέ την ελαχίστην επίγνωσιν της ελεεινότητος και αναξιότητός μου. Τολμώ μόνον να ψελλίσω ελαχίστους λόγους προς τιμήν και μόνον του εορταζομένου σήμερον αγίου πατρός Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος αναφέρει: «... υπερβαίνει και λόγον και έννοιαν η δωρεά του βαθμού της ιερωσύνης.  η ιερωσύνη τελείται μεν επί της γης, τάξιν δε επουρανίων έχει πραγμάτων. η ιερωσύνη ευπαρρησιάστως υψηλοπετεί από γης εις  ουρανόν, άχρις αν θεωρήση αυτόν τον αόρατον, και προσκυνήσασα έμπροσθεν του υψηλού θρόνου, ισταμένη δέηται υπέρ των δούλων προς τον Δεσπότην».

Εν ευγνωμοσύνη και ευχαριστία πολλή προς τον κοινόν ημών Πατέραν και Δεσπότην, αλλά και εν φόβω και συστολή κατ᾽ άνθρωπον, ηξιώθην να λάβω προς ενός μηνός από τας αχράντους χείρας της ΑΘΠ, του Οικουμενικού ημών Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου τον πρώτον βαθμόν της ιερωσύνης.

Σήμερον προσέρχομαι έμπροσθεν του σεβασμιωτάτου, εναποθέτων την ψυχήν μου εις την διακονίαν της Μητρός Εκκλησίας εις την φιλόξενον ταύτην χώραν του Βελγίου.

Εναποθέτω την ιερατικήν μου διακονίαν εις τα έμπειρα χέρια και την ένθεον διάκρισιν ενός πολιού Ιεράρχου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βελγίου, του όντος τη αληθεία Παντελεήμονος, ελεούντος δηλαδή άπαντας.

Η αδιάκριτος προς πάντας αγάπη την οποίαν ανυστάκτως υπέρ τριακονταετίαν διαχέει, μαρτυρεί δια την αγλαόκαρπον, πολύκαρπον και θεοφιλή διακονίαν εις το κέντρον της Εσπερίας.

 

Ο Σεβασμιώτατος, ως γνήσιον τέκνον της μητρός εκκλησίας, συμβάλλει με τον ταπενόν του βίον και το αξιοθαύμαστον έργον του εις την διατήρησιν του ανεσπέρου φωτός εις την ιεράν και αιματοβαμμένην καντήλα του Φαναρίου, η οποία εκ της Βασιλευούσης φαίνει πάση τη οικουμένη.

Η επιλογή της μητροπόλεως Βελγίου ως τόπου διακονίας μου δεν είναι τυχαία. Η γνωριμία και η οικείωσις της ελαχιστότητός μου με τον Σεβασμιώτατον διαρκεί επί εικοσαετίαν. Η αυθεντική και πατρική του αγάπη προς την ελαχιστότητά μου ως και προς όλην την οικογένειάν μου αποτελεί καίριον στήριγμα εις τον πρώτον τούτον καιρόν της εγκαταστάσεώς μας εις Βέλγιον αλλά και πρόκριμα δια την παραμονήν μας.

Οφειλετικώς θα επιθυμούσα να εκφράσω τας εγκαρδίους ευχαριστίας μου προς τον Θεοφιλέστατον επίσκοπον Ευμενίας διότι από την πρώτην στιγμήν με περιέβαλε με την ειλικρινή και πατρικήν του αγάπην.

Επίσης, ιδιαιτέρως και ευγνωμόνως επιθυμώ να εκφράσω θερμάς ευχαριστίας προς τον Θεοφιλέστατον επίσκοπον Σινώπης, με τον οποίον συνδέομαι από το 1987. 

Ας μου επιτρέψη η μετριοφροσύνη του να τον ευχαριστήσω και δημοσίως δια την αδελφικήν του στήριξιν και αγάπην όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ιδιαιτέρως δια την εμπνευσμένην και θεόσταλτον παρότρυνσίν του να εισέλθω την χρονικήν ταύτην στιγμήν εις την ιερωσύνην. Δίχως την ιδικήν του φιλάδελφον προτροπήν δεν θα ήμουν σήμερον εδώ, ενώπιον Υμών. Του οφείλω ευγνωμοσύνην και εις αυτήν και εις την άλλην ζωήν.

Θερμάς ευχαριστίας απευθύνω εις τον πρωτοσυγκελεύοντα της Ι. Μ. αιδεσιμολογιότατο π. Σταύρο, δια την αμέριστον συμπαράστασιν και την αδελφικήν προς την ελαχιστότητά μου αγάπην.

Τας οφειλομένας ευχαριστίας εις τους πνευματικούς πατέρας, τους γονείς, αδελφόν, αδελφάς και τους διδασκάλους, αλλά και την αγαπητήν μου σύζυγον, και τα τέκνα που μου εχάρισε ο Θεός,  εξέφρασα κατά την σύντομον προσλαλιάν μου μετά την εις διάκονον χειροτονίαν μου εις Φανάριον.

Εις τας συμβουλάς των και το παράδειγμα της ζωής των πρωτίστως οφείλω τα μέγιστα.

Τους ευχαριστώ εκ βάθους ψυχής δι᾽ ακόμη μίαν φοράν δια τας φανεράς και αφανείς ευεργεσίας των εις εμέ γεγενημένων υπ᾽ αυτών.

Μνησθείη Κύριος ο Θεός πάντων Υμών, των εγγύς και των μακράν, των παρόντων και των απόντων, των ζώντων και των κεκοιμημένων, μνησθείη του κόπου και της αγάπης Σας, προσφέρων εις άπαντας ουράνιον αντιμισθίαν.

Ταπεινώς δε παρακαλώ να εύχεσθε και υπέρ εμού να διαφυλάξω την παρακαταθήκην που μου ενεπιστεύθη ο Κύριος και να παρασταθώ ακατακρίτως ενώπιον του φρικτού βήματός του κατά την κρίσιν την φοβεράν και δικαίαν, ως πιστός και φρόνιμος οικονόμος των μυστηρίων αυτού.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΕΛΓΙΟΥ:

Ιερολογιώτατε Διάκονε,

Καθώς σε προπέμπει η Μητέρα Εκκλησία της Πόλεως του Κωνσταντίνου δια των μαρτυρικών χειρών του Προκαθημένου Της, του  Παναγιωτάτου Οικουμενικού  Πατριάρχου μας Κυρίου  Κυρίου Βαρθολομαίου στην τρυφερή αγκάλη της φιλόστοργης θυγατέρας Της, της  Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου, αναθέτει  αποστολή  διπλής  κατευθύνσεως. 

Προς  εμάς  από  την  μία, την χειραγωγία και χειροτονία σου στον μυστικό  Κήπο της  Εδέμ, όπως είναι το  υπούργημα  της  Ιερωσύνης, στην ιερολογιότητά σου δε από την άλλη, την εντρύφηση στον ιεραποστολικό  και  θυσιαστικό  χαρακτήρα  της  ενθάδε μαρτυρίας. 

Από  τα  σεπτά  χέρια  μάρτυρος διεχύθη  σε σένα υπό του Παρακλήτου η αγγελική  διακονία, και  ιδού  η Πρόνοια του Θεού, σου δωρίζει τώρα  θυσιαστήριο,  στην  βαθειά  καρδιά  της  ευλογημένης Γηραιάς Ηπείρου, όπως ιερουργής με έλλογο βίο και  έμπρακτη θεωρία τα Θεία μυστήρια και  τον Θείο λόγο.     

Τέκνο  εν  Κυρίω  αγαπητό,

Φέρεις το όνομα του πρωτουργού της θρησκευτικής ελευθερίας Μεγάλου Κωνσταντίνου. Εξ αιτίας του κεκτημένου αυτής της ελευθερίας υπάρχουμε κι εμείς σ αυτό τον τόπο, εργαζόμενοι φιλότιμα, για  να  μεταμορφώνεται  το  πνεύμα  των ανθρώπων καθ' εκάστην, όσο είναι αυτό δυνατό, από ψηφιδωτό  θρυμματισμένης  Βαβέλ πολιτισμών, σε  Υπερώο της Πεντηκοστής και ενότητας των ανθρώπων, με την Αγάπη.

Καθώς και το όνομα Κωνσταντίνος, σημαίνει σταθερός, καλείσαι  από  της  σήμερον κι εσύ,  εμπλουτίζοντας τον σύλλογο  των  ήδη  ευρισκομένων  ενθάδε  αγαθών εργατών του  Κυρίου, με σταθερότητα, αφοσίωση και προσήλωση, να κατευθύνης  όλες τις  δυνάμεις  σου  σε αυτό τον κοινό μας στόχο.

Οι  θεοφόροι Πατέρες  μας  εδίδαξαν τον  λόγο, την  αιτία  και την αποστολή της ιερωσύνης. Μας λένε,  πως,  επειδή  ο Κύριός μας είναι Ταπεινός, και δεν ήθελε να εμφανίζη τον  Εαυτό Του στους ανθρώπους, προέκρινε μέσω της χειροτονίας να Τον βλέπουν και να Τον ακούν οι πιστοί,  στους  ιερείς  Του

. Είναι λοιπόν αυτός ο λόγος και η αιτία,  που  σήμερα, μέσω της χειροτονίας που θα λάβης δια του Αρχιερέως, το Άγιο Πνεύμα θα  χαράξη  επάνω σου την εικόνα του  Χριστού.

Αυτού  την μορφή  θα  περιφέρης, την δική Του Φωνή θα  αντιλαλής  πλέον  στον  αγαπημένο Του κόσμο, και όσοι σε βλέπουν θα πρέπει να βλέπουν σε σένα το δικό Του σημείο. 

Απόδειξη  δε ότι φυλάγεις την μορφή  του  Προσώπου Του, θα αποτελή το αν, όπου παρίστασαι,  η μεν θλίψη μετριάζεται, η δε χαρά πολλαπλασιάζεται. Όπου ο Κύριος σε αποστέλλει, εσύ Εκείνον θα προβάλης,  όπως σήμερα  Εκείνος  προβάλλει  εσένα, αντί  του  Εαυτού Του, στην Εκκλησία Του.

Για να συμβαίνη όμως αυτό, το χάρισμα, που  σου εμπιστεύεται η Εκκλησία,  πρέπει, με  τον ασκητικό  σου  αγώνα,  να  θέλης  να το φυλάγης, και βλέποντας  την  φιλοτιμία  σου  το  Άγιο  Πνεύμα θα σου  το  διασφαλίζη.  Έτσι κι εσύ, όπως και όλοι,  όσοι  χρισθήκαμε  με  την ιερωσύνη, θα  διαπιστώσης  με  θαυμασμό  πως το  χάρισμα  που  φύλαξες,  σε φυλάγει.

Οι περισσότεροι σκέπτονται πως η ζωή του Χριστού, είναι μια ζωή που έχει  ως βάση της την παράδοση μας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη. Σε  σένα όμως σε λίγο θα συμβή,  το να σου παραδοθή ο Χριστός στα χέρια σου. Θα λάβης την παρακαταθήκη, να Τον περιποιείσαι με το  Άγιο Πνεύμα, έτσι ώστε να νοιώθη ο Δημιουργός σου ασφαλής στα χέρια σου, ο,τι κι αν συμβαίνη.

Αυτό τα ανατρέπει όλα, όπως τα γνώριζες μέχρι σήμερα, αφού θα σου στερήση κάθε παρηγορητική εκδοχή της πίστης, μέσω αυτής της "αιώνιας συμφωνίας", που αποδέχεσαι να συνάψης με τον Κύριο. 

Δεν σου ζητά να Τον σώσης από τους εχθρούς Του, ούτε να Τον υπερασπιστής με το μαχαίρι, όπως ο Απόστολος Πέτρος στην Γεσθημανή, σου ζητά να αφήνεται στα χέρια σου, όπως αφέθηκε στα χέρια της Μητέρας Του.

Να Τον αγαπήσης ως φίλο σου, να Τον ασπαστής με σεμνότητα, να πονέσης μαζί Του, να κλαύσης αγρυπνώντας στην Γεσθημανή Του, να αγκαλιάζης τον Γολγοθά Του, να σιωπάς γεμάτος με τους μυστικούς στεναγμούς της καρδιάς Του, να πεθαίνης προς χάριν Του όλη την ημέρα, για να μετουσιωθή ο λαός Του σε Σώμα Του.

Αυτό να είναι η δική σου Ανάσταση! Εάν έτσι σταθής, τότε γνώριζε, πως θα αποκτήσης την πνευματική κληρονομιά της ιερωσύνης του Καλού Σαμαρείτη.

 Περί τίνος ομιλούμεν; Σου μιλώ για ένα καινούργιο επίπεδο μέσα σου, για την διαπλάτυνσή σου, με ένα νέο εσωτερικό χώρο, όπου θα διαμένη αυτή η Παρακαταθήκη, και τον οποίο τόπο θα αναζητά στο εξής, για να αντλεί  δύναμη η ζωή σου.

Σου είναι νομίζω ευκρινές πλέον, πως  η θρησκευτική ζωή είναι μια υλική ζωή. Μέσα στον σωματικό σου τόπο, θα διαμείνη ο θησαυρός της Εκκλησίας, "εν οστρακίνοις σκεύεσι", και από αυτόν θα παραχθούν : Έργα, όπως η τέλεση των μυστηρίων.

Κινήσεις, όπως η ευλογία. Ήχοι, όπως το κήρυγμα. Χειρονομίες, όπως ορίζουν τα λατρευτικά μας τυπικά. Μα πάνω από όλα, η Αγάπη του Θεού, ως αδιάλειπτη Παρουσία Του επί της γης.

Θα δώσης σάρκα και οστά, για να ενοικήσουν σε σένα αιώνια δώρα, και θα είσαι υπεύθυνος να ανταποκριθής ισομερώς και στις δύο πλευρές τους, την υλική και την πνευματική.

Έτσι, θα παραμένουν ενωμένα σε σένα η πίστη με την πράξη, αφού θα έχης βοηθήση τον Θεό, να σε  βοηθήση.

Η ζωή σου θα αποδειχθή μια άρνηση της διάσπασής τους, όπως με τόσο εμφαντικό τρόπο δηλώνει ο Απόστολος Ιάκωβος: "δείξόν μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου, καγώ δείξω σοι εκ των έργων μου την πίστιν μου".(Ιακ. 2,18)

Μια ζωή διαμορφώνεται ως τελειοποιημένη, όταν καταλήγη στο σημείο που την αποκαλούμε σπίτι, καταφύγιο για κάτι.

Η δική σου σήμερα γίνεται σπίτι για την ιερατική Χάρη. Ήρθε λοιπόν ο καιρός να προτρέψω κι εσένα, και την οικογένειά σου, και τους γονείς σας και όλους, όσους σας αγαπούν, να ξεκινήσετε με πίστη, πως είναι δυνατά, όλα όσα προανέφερα, όταν εξασκούμαστε στο πως να γονατίζουμε ενώπιον του Κυρίου μας.

Ας ξεκινήση λοιπόν η γονυκλισία κατά την χειροτονία σου. " Ευ δούλε αγαθέ  και πιστέ• επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω• είσελθε ΧΑΙΡΩΝ εις την ΧΑΡΑΝ του Κυρίου σου"!