Κυδωνίας Δαμασκηνός: ''Πολλά τα μηνύματα της σημερινής ημέρας''

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 25 Μαρτίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Κυδωνίας - 11.46

Ἑορτάζουμε, σήμερα, τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, τό τῆς σωτηρίας ἡμῶν προοίμιον, καί τῆς ἐλευθερίας ἡμῶν κριτήριον!

Ἡ πρόνοια τοῦ Κυρίου τά οἰκονόμησε ἔτσι, ὥστε ἡ ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου νά συνεορτάζεται μέ τά γεγονότα πού ὁδήγησαν στήν ἀναγέννηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τή δημιουργία τῆς νεώτερης Ἑλλάδος.

Ἔτσι, ὁ σημερινός ἑορτασμός ἔγινε δισήμαντος, καθώς ὑμνοῦμε τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου ταυτόχρονα ὅμως τιμοῦμε τούς προγόνους μας πού μᾶς ἄνοιξαν καί μᾶς ἔδειξαν τό δρόμο τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας, χωρίς συχνά νά συνειδητοποιοῦμε ὅτι ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου ἀποτελεῖ τό θρίαμβο τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Κύριος ἔπλασε τόν ἄνθρωπο κατ` εἰκόνα καί ὁμοίωσή Του, προσφέροντάς του ἐξ ἀρχῆς τό στοιχεῖο ἐκεῖνο, πού θά τόν ὁδηγοῦσε ἀπό τό κατ` εἰκόνα στό καθ` ὁμοίωση, στήν ἐλευθερία τῆς βούλησης καί τῆς ἐπιλογῆς!

Ἐλεύθερος ἦταν στόν Παράδεισο ὁ Ἀδάμ, ὄχι ἀποκλεισμένος, οὖτε παρά τή θέλησή του φυλακισμένος...

Θά ἔφτανε στό καθ` ὁμοίωση, στή θέωση, ὕστερα ἀπό δική του ἐπιλογή καί μόνο!

Ἀλλά, ἄν δέν ὑπάρχουν ἐπιλογές, πώς μπορεῖ κανείς νά ἐπιλέξει καί νά βιώσει τήν ἐλευθερία του; Γιά τόν Ἀδάμ καί τούς ἀπογόνους του, διαχρονικά οἱ ἐπιλογές εἶναι δύο: ζωή καί θάνατος, μέ τό Θεό ἤ μέ τό Διάβολο!

Ἡ πρώτη του ἐπιλογή, ὅμως, ἦταν λάθος, ἁμαρτία, ὅπως θά ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες... Καί τά ἐπίχειρα τῆς ἁμαρτίας θάνατος, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος!

Ἐλεύθερα ἐπέλεξε τό κακό, ἐλεύθερα ἐπέλεξε τήν ἁμαρτία, ἐλεύθερα ἐπέλεξε τό χωρισμό του ἀπό τό Θεό!

Καί ἡ πρώτη ἁμαρτία, ἔγινε γιά αἰῶνες βίωμα καί τρόπος μιᾶς ζωῆς ἀβίωτης, χωρίς νά διαφαίνεται ἤ νά ἀναμένεται ἐλπίδα σωτηρίας, παρά μόνο ἀπό ἕνα μικρό λαό, σέ μιά γωνιά τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, ἕνα λαό πού ἐπέμενε νά περιμένει τό “σπέρμα” τῆς Εὔας, πού θά “τηρήσει τήν κεφαλήν” τοῦ ἀρχέγονου Ὄφεως καί θά ἐπαναφέρει τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο στό πρωτόκτιστο κάλλος ( πρβ Γέν.γ’ 15).

Ἔπρεπε ὅμως καί πάλι ἡ ἐπανασύνδεση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό νά γίνει μέ τή θέλησ τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως τὸτε ἡ Εὔα εἶπε τό Ὄχι στή σχέση της μέ τό Θεό, ἔτσι καί τώρα θά ἔπρεπε μιά νέα Εὔα νά πεῖ τό μεγάλο Ναί. Εἶναι τό πρόσωπο τῆς ταπεινῆς Μαρίας ἀπό τή Ναζαρέτ!

«ἡ μέν γάρ Εὔα πρόφασις γεγένηται θανάτου τοῖς ἀνθρώποις, δι’ ἧς εἰσῆλθεν θάνατος εἰς τόν κόσμον, ἡ δέ Μαρία πρόφασις ζωῆς, δι’ ἧς ἐγεννήθη ἡμῖν ζωή», τονίζει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου.

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀποτελεῖ τή σύνοψη καί τήν πραγμάτωση ὅλων τῶν προεικονίσεων, τῶν προφητειῶν καί τῶν προτυπώσεων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης!

Εἶναι ἡ Ἐδέμ ἡ νοητή, στήν ὁποία αὐτός ὁ Κύριος ἐνηυλίσθη.

Εἶναι ἡ ρίζα, ἀπό τήν ὁποία τό ἄνθος τοῦ Ἰεσσαί ἀνεβλάστησε καί τό γένος μας «δόξῃ καί τιμῇ» ἐστεφάνωσε.

Εἶναι ἡ στάμνος ἡ χρυσή, «ἡ τόν οὐράνιον ἄρτον ἐν γαστρί χωρήσασα, τόν εἰς βρῶσιν καί ρῶσιν τοῖς πιστοῖς διδόμενον» κατά τόν Ἅγιο Βασίλειο Σελευκείας.

Αὐτήν, ἡ βάτος προεζωγράφισε, οἱ θεόγραφες πλάκες προεχάραξαν, ἡ κιβωτός τοῦ νόμου προϊστόρησε, ἡ λυχνία καί ἡ τράπεζα καί ἡ ράβδος Ἀαρών ἡ βλαστήσασα, ἐμφανῶς προετύπωσαν.

Αὐτήν, ἡ κάμινος, μέ τό πύρ τό δροσίζον, ἡ σκηνή τοῦ Ἀβραάμ καί ἡ κλίμαξ τοῦ Ἰακώβ σαφῶς προεμήνυσαν, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Δαμασκηνό.

Ἡ Θεοτόκος, ὀνομασία τήν ὁποία ἀπέδωσε στήν ἁγία Παρθένο τό 431 Μ.Χ. ἡ Γ΄ ἐν Ἐφέσῳ Οἰκουμενική Σύνοδος, «διά τό τόν Θεόν Λόγον σαρκωθῆναι καί ἐνανθρωπῆσαι καί ἐξ αὐτῆς τῆς συλλήψεως ἑνῶσαι ἑαυτῷ τόν ἐξ αὐτῆς ληφθέντα ναόν», «ὑπάρχει», ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, «ὁ ἁπάντων τῶν λόγων ἐπίλογος· πάσης τῆς Βίβλου, παλαιᾶς καί νέας, ἡ τελείωσις · στοιχεῖον πάντων γραμμάτων κρύφιον, τό Ἄλφα καί τό Ὠμέγα, ἡ ἀρχή καί τό τέλος, μετά τόν Τόκον Της»(βλ. Κανών εἰς τήν Θεοτόκον, Παρασκευή ἑσπέρας).

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου προέρχεται ἀπό τή θέλησή του καί τή συνεργασία του μέ τό Θεό. Σώζεται μόνο μέ τόν «Θεανθρώπινον συνεργισμόν», κατά τόν ἱερό Δαμασκηνό, καί μέ τή «συζωή» Θεού καί ἀνθρώπου, σύμφωνα μέ τόν Νικόλαο Καβάσιλα.

Ἡ Παναγία, μέ τή συγκατάθεσή της στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ τή μέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἐκφράζει τήν πρόθεση τοῦ ἀνθρώπου νά σωθεῖ καί ταυτόχρονα εἶναι ἡ ἀγνότερη προσφορά τῆς ἀνθρωπότητας στό Θεό Λόγο, γιά νά σαρκωθεί. Ἔγινε «ἡ χώρα τοῦ Ἀχωρήτου», ἡ ὁποία ἐχώρησε καί «οὐκ ἐστενοχώρησε» Ἐκεῖνον, τόν ὁποῖον δέν χωροῦν τά μεγέθη τοῦ οὐρανοῦ. (βλ. Κανών 7ης Σεπτεμβρίου, ᾠδή στ΄)

Εἶναι Ἐκείνη, πού μέ τήν ἐλεύθερη καί ἀβίαστη συμμετοχή της στό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας κατέστησε τόν ἑαυτό της κλίμακα μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου.

Παρά τούς θαυμάσιους ὕμνους, πού γενιές καί γενιές Χριστιανῶν ἀπέδωσαν πρός τό σεπτό πρόσωπό Της, ὀφείλουμε νά ὁμολογήσουμε ὅτι δέν ἦταν μιά εὔκολη ἐπιλογή...

Καί τοῦτο συχνά μᾶς διαφεύγει!

Ὅτι, δηλαδή, ὡς ἄγαμη μητέρα, θά εἶχε νά ἀντιμετωπίσει ὕβρεις, ταπεινώσεις, ἀκόμα καί λιθοβολισμό, ἀπό τούς φύλακες καί τηρητές τοῦ νόμου καί τῶν κανόνων, τῆς τότε καί κάθε ἐποχῆς! Γιατί, δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι δέν ἀλλάζουν!

Ἀκόμα καί ὁ γέρων Ἰωσήφ σκανδαλίστηκε, ἀλλ' ὅμως, προσέξτε δέν τήν κατεδίκασε, δέν τήν διαπόμπευσε, δέν τήν κατήγγειλε, ἀλλ' ἠβουλήθη λάθρα ἀπολύσαι αὐτήν! Σκέφτηκε κρυφά νά τή στείλει στό σπίτι της...

Σκεφθῆτε, ἐάν ζούσαν τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ σημερινοί, ἀκραιφνεῖς, ζηλωτές Χριστιανοί, πού ἀναζητοῦν τό σκουπίδι στό μάτι τοῦ ἀδελφοῦ τους καί κάνουν πώς δέ βλέπουν τό δοκάρι, πού βρίσκεται στό δικό τους....

Πόσους κανόνες καί νόμους θεόσδοτους δέν θά ἐπικαλοῦνταν, πόσα κείμενα φλογερῆς ἀγανάκτησης δέν θά ἔγραφαν, καταδικάζοντας τόν Ἰωσήφ γιά συνενοχή καί ἐπιζητώντας τό λιθοβολισμό τῆς Παρθένου...

Σήμερα, βέβαια, δέν λιθοβολοῦν κυριολεκτικά, καταδικάζουν, ὅμως, αὐτοπροαίρετα καί λιθοβολοῦν ἠθικά ὅποιον κρίνουν, οἱ ὑπέρτατοι αὐτοί δικαστές, οἱ ἀλάθητοι τῆς Ὀρθοδοξίας «προστάτες τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας», οἱ φαρισαϊκῶς προσευχόμενοι, ὅτι δέν πληροῖ τά κριτήρια τῆς πίστης, τῆς ἠθικῆς καί τῆς συμπεριφορᾶς...

Συμπεριφερόμενοι ἔτσι, ὑβρίζοντες, συκοφαντοῦντες, σπιλώνοντες πρόσωπα καί ὑπολήψεις καί ἀπειλοῦντες μέ .... ἀποκαλύψεις, δέν διαφέρουν κατ` οὐδέν ἀπό ἐκείνους, πού μέ τήν ἴδια ἀκριβῶς νοοτροπία καί τακτική ὤθησαν ἕνα νέο παιδί, πού δέν ἦταν σάν κι’ αὐτούς, στήν αὐτοκτονία!

Σήμερα εἶναι ἡμέρα ἐλευθερίας! Ἐλευθερίας, ὅμως, κατά πρῶτο καί κύριο λόγο ἠθικῆς καί πνευματικῆς!

Ἐλευθερίας ἀπό τά πάθη καί τίς μικρότητές μας, ἀπό τόν ἐγωισμό καί τήν αὐταρέσκειά μας, ἀπό τίς προκαταλήψεις καί τή μισανθρωπία μας...

Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἀλλάξουμε σκέψη καί ζωή καί νά ζήσουμε μιά νέα, ἀληθινή ζωή!

Εἴμαστε ἕτοιμοι καί πρόθυμοι νά ἀπαντήσουμε στήν πρόσκλησή Του, ὅπως ἡ Κόρη τῆς Ναζαρέτ;

Καθένας ἀπό μᾶς ἄς ἀπαντήσει «Ἰδού ὁ δοῦλος Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου».