Ενθρονίστηκε ο νέος Ηγούμενος της Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Αρσανίου

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 16 Ιουλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την goodnet.gr - 10.35

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Ιουλίου 2013 η ενθρόνιση του νέου Ηγουμένου της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Αγίου Γεωργίου Αρσανίου π. Εφραίμ Μανουσάκη.

Πρόκειται για ένα νέο κληρικό, ο οποίος έχει εγκατασταθεί στο μοναστήρι τα τελευταία πέντε χρόνια και αναλαμβάνει τα καθήκοντά του σε μια περίοδο δύσκολη, καθώς στο ιστορικό Μοναστήρι βρίσκονται πλέον μόνο εκείνος και οι δύο υπέργηροι προηγούμενοι, ιστορικά στελέχη της τοπικής μας Εκκλησίας, οι πατέρες Θεόφιλος και Αγαθάγγελος.

Ωστόσο η νεότητά του διαμορφώνει ελπιδοφόρα προοπτική, στοιχείο που τόνισε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος, ο οποίος κάλεσε το νέο Ηγούμενο να ανταποκριθεί με σθένος και πίστη στην δύσκολη αποστολή του, η οποία όπως είπε θα πρέπει να βασίζεται στη μοναχική παράδοση της Εκκλησίας και στη Μοναστική παράδοση της Κρήτης.

«Να είσαι ταπεινός και φιλόξενος» είπε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιότατος στον νέο Ηγούμενο, στον οποίο επίσης παράγγειλε να συνεχίσει το αναστηλωτικό έργο της Μονής και να φροντίσει πατρικά για την επάνδρωσή του.

Παράλληλα διαβάστηκε το Πατριαρχικό γράμμα εγκατάστασης, με το οποίο ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος απέστειλε τις νουθεσίες και την ευλογία του στο νέο Ηγούμενο.


Της συγκινητικής τελετής προηγήθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ενώ το «παρών» έδωσαν Πρωτοσύγκελοι, Ηγούμενοι, Αρχιμανδρίτες και γενικότερα κληρικοί, μοναχοί και μοναχές από όλη την Κρήτη.

Παρόντες ήταν της ο Βουλευτής Ρεθύμνου της Ν.Δ. κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης, ο Δήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γιώργης Μαρινάκης, η Αντιδήμαρχος κ. Πέπη Μπιρλιράκη – Μαμαλάκη, ο Άρχοντας του Οικουμενικού Θρόνου κ. Μιχάλης Τρούλης, εκπρόσωποι των Στρατιώτικών Αρχών, ο πρώην Νομάρχης κ. Γιώργης Παπαδάκης και πλήθος κόσμου.

Ο ενθρονιστήριος λόγος

Σύντομος αλλά μεστός σε νοήματα ήταν ο ενθρονiστήριος λόγος του Ηγουμένου Εφραίμ, ο οποίος είπε μεταξύ άλλων ότι «υπάρχουν στιγμές στη ζωή κάθε ανθρώπου, οι οποίες «δικαιούνται» να χαρακτηρισθούν ιερές και ιδιαίτερες.

Μία ιερή και ευλογημένη στιγμή στη ζωή και πορεία του ομιλούντος είναι η παρούσα την οποία με αξιώνει η Πρόνοια και το Έλεος του Αγίου Θεού, με το να επωμισθώ την ευθύνη αναλαμβάνοντας το φοβερό και σταυροαναστάσιμο διακόνημα της ηγουμενίας αυτής της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής του Αγίου Γεωργίου Αρσανίου.

Η ευθύνη του εγχειρήματος, η ύψιστη τιμή από της Εκκλησίας, η εμπιστοσύνη της πανσεβάστου Υμετέρας πατρικής Σεβασμιότητας ήλθαν να συμπληρώσουν την ανείπωτη συγκίνηση, την ευγνωμοσύνη της ταπεινής μου καρδίας και τις ανεκλάλητες καρδιακές δοξολογίες κατά πρώτο προς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και κατά δεύτερον την Υπερευλογημένη, Υπέραγνη, Αειπάρθενο, Παναγία Μητέρα του, την Γοργοεπήκοο και τον Προστάτη και Έφορο της Ιεράς αυτής Μονής, Μεγαλομάρτυρα Άγιο Γεώργιο, στου οποίου την κλήση ανταποκρίθηκα πριν χρόνια ερχόμενος εδώ ως δόκιμος «ποθών τον της ασκήσεως βίον».

Και πράγματι, χαριτώθηκα και ελεήθηκα τόσο από τον Πανάγιο Θεό όσο και από τον Άγιο Γεώργιο ώστε να έλθει αυτή η μέρα κατά την οποία να αναλάβω το μέγα τούτο διακόνημα σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μια στάση αμφισβητήσεως, αμφιβολίας και ακύρωσης όχι μόνο αξιών, πιστευμάτων και ιδανικών, αλλά ιδιαίτερα, από αυτό-αμφισβήτηση, αυτό-αναίρεση και αυτό-ακύρωση αυτής της ίδιας ψυχο-σωματικής και κοινωνιο-πνευματικής μοναδικής, προσωπικής και ανεπανάληπτης υπόστασης του ανθρώπου και της πορείας του εντός του κόσμου. Γι’ αυτό το λόγο δε διατίθεμαι να προβώ σε κάποιου είδους και τύπου «προγραμματικές δηλώσεις».

Άλλωστε, αυτές δεν αρμόζουν σε αυτή τη στιγμή, αλλά ούτε και έχουν θέση εντός της Εκκλησίας. Ανήκουν σε άλλους χώρους και εξυπηρετούν άλλους σκοπούς.

Χρέος μου όμως είναι να δεσμευθώ μέσα από το διακόνημα της ηγουμενίας ότι αυτή θα είναι μια προσωπική και αδιάλειπτη διακονία με δύο κατευθύνσεις: τη διακονία προς την Ιερά αυτή Μονή, την μετάνοιά μου, που συνοδεύεται τόσο από την προάσπισή της, «μηδέν αφαιρών, μηδέν μεταβάλλων» αλλά μάλλον «προστιθείς» χωρίς όμως να «εισάγω καινά δαιμόνια».

Και τη διακονία προς τον αδελφό, η οποία προς το παρόν θα χαρακτηρίζεται από λόγο παραμυθητικό, παραινετικό και λόγο παρηγορητικό. Εάν ο Θεός ευδοκήσει, με τις πρεσβείες του Αγίου Γεωργίου, αυτή η διακονία θα επεκταθεί και θα λάβει και υλικό χαρακτήρα».

Ο ενθρονιστήριος λόγος συνεχίστηκε με ευχαριστίες απέναντι στην Εκκλησία και δεσμεύσεις για το μέλλον της Μονής ενώ ολοκληρώθηκε με τα λόγια:

«Σας ευχαριστώ, Σεβασμιότατε, και στο πρόσωπό Σας η ευχαριστία αυτή εξακτινίζεται στο ιστορικό και μαρτυρικό Φανάρι και το Σεπτό πρόσωπο της Α.Θ.Π. του Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος πρόθυμα και φιλόστοργα συναίνεσε και επικύρωσε την πρότασή Σας σε ανάδειξή μου ως Ηγουμένου αυτής της Μονής.

Τον ευχαριστώ και παρακαλώ να προσεύχεται για την κατά Θεό προκοπή  της Μονής και την εξ ύψους ενίσχυσή του νέου Ηγουμένου της.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά μια έννοια το οφείλει, μιας και ο Παναγιώτατος Πατριάρχης μας, ως Ηγούμενος του Μεγάλου Μοναστηρίου του Φαναρίου υπηρετεί και διακονεί από αυτή τη θέση και υπό αυτήν την έννοια, το πρόσωπο του Αγίου Γεωργίου, τον οποίο καλούμαι και εγώ σήμερα από την ίδια θέση, της ηγουμενίας δηλαδή, να τον υπηρετήσω. Όχι όμως στο Φανάρι αλλά στο Αρσάνι.

Περαίνοντας αυτήν την κατάθεση ψυχής, Σεβασμιότατε, παρακαλώ τόσο Εσάς όσο και κάθε αδελφό, κληρικό, μοναχό και λαϊκό να μην ξεχνάτε στις προσευχές σας αυτήν την εκλογάδα που ανταποκρίθηκε στη θεία κλήση «αφιερούσθαι τω Κυρίω», «εξ όλης ψυχής και εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της ισχύος και εξ όλης της διανοίας» και του νέου της Ηγουμένου σε αυτή τη σταυροαναστάσιμη πορεία του ώστε να καταστούν αμφότεροι όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης, ο συγγραφέας του βιβλίου της «Κλίμακος»: «ΦΩΣ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙ, ΦΩΣ ΛΑΪΚΟΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ».

Ευδοκία και Χάριτι του Τριαδικού Θεού, πρεσβείαις της Υπεραγίας Θεοτόκου τουπίκλην Γοργοεπηκόου, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τραπαιοφόρου, του Οσίου Μάρκου του Κωφού και του Οσίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ, ΓΕΝΟΙΤΟ!»