Αυστραλίας Στυλιανός "να συνεχίσουμε με το Αναστάσιμο φρόνημά μας αλύγιστο"

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 05 Απριλίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 17:08

Αδελφοί Συλλειτουργοί και τέκνα προσφιλέστατα εν Χριστώ Αναστάντι,

Οι βασικοί σταθμοί που είχαμε να διανύσουμε λειτουργικώς και φέτος, προ του Αγίου Πάσχα, είναι γνωστοί εις όλους τους πιστούς:

• Τριώδιον

• Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

• Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών και της Αναστάσεως

Ενδιαμέσως (για ανακούφιση και παρηγορία του όλου «Πελάγους της Νηστείας»), οι «Χαιρετισμοί» και ο «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», εν συνεχεία δε η χαρμολύπη της «Κυριακής των Βαΐων».

Όλα τα ως άνω, μας «αξίωσε» και φέτος η Χάρις του Φιλανθρώπου Θεού να τα γευθούμε εν μετανοία, για οικοδομή και σωτηρία, δική μας και ολοκλήρου του κόσμου.

Εφέτος, είχαμε επίσης την χαρά να συνεορτάζουμε με τους Χριστιανούς της Δύσεως, δηλ. την ίδια περίοδο, τον θρίαμβο του Πάσχα. Και γνωρίζουμε πόσες διευκολύνσεις για την καθημερινότητα των εργαζομένων σημαίνει ο ταυτόχρονος εορτασμός, ιδίως όπου υπάρχουν μειονότητες Ετεροδόξων.

Μ’ αυτές τις οπωσδήποτε ευλογημένες προϋποθέσεις, καλούμαστε πάλι να συνεχίσουμε καρτερικά την κοπιώδη πορεία μας μέσ’ από σκληρές «Συμπληγάδες» του τελευταίου καιρού, με το Αναστάσιμο φρόνημά μας αλύγιστο, όσο κι’ αν μας τρομάζουν τα ποικίλα σκοτάδια του παρόντος κόσμου.

«Αναστάσιμο φρόνημα» όμως, δεν σημαίνει αδιαφορία η υποτίμηση των νέων κινδύνων που απειλούν αυτή την περίοδο ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Αυτό θα ήταν απαράδεκτη υποκρισία και ψευδολόγος θριαμβολογία περί Αναστάσεως, ασυμβίβαστη με την Χριστιανική Πίστη μας.

Θα ήταν επίσης ασυγχώρητη προδοσία του λυτρωτικού μηνύματος και παραδείγματος μαζί των «Αποστόλων» δια των αιώνων.

Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να λεχθεί, ότι «Απόστολοι» δεν ήσαν μόνο οι Δώδεκα Μαθηταί του Χριστού. Μήτε εν συνεχεία οι 500 η όσοι άλλοι επληθύνοντο, στους οποίους παρουσιάσθηκε, ακόμη και εκτάκτως, ο Αναστάς Κύριος.

Ιδιαιτέρως, η Αποστολικότητα της Εκκλησίας (καθώς και τα υπόλοιπα από του Αναστάντος δοθέντα χαρίσματα), δεν «μονοπωλούνται» κατά τινά τρόπον από τους «Ποιμένας» και «Διδασκάλους».

Απλώς ασκούνται απ’ αυτούς κατ’ ουσίαν, με την «συναίνεση» και «σύμπραξη» Κλήρου και Λαού.

Έτσι μόνο νοείται Ορθοδόξως (δηλ. γνησίως και αυθεντικός!) ολόκληρη η Εκκλησία (με αναντικατάστατη Κεφαλή τον Χριστό, Μέλη δε του Ιερού Σώματός Του όλους τους πιστούς, άνδρας και γυναίκας).

Ιδού, λοιπόν, «αδελφοί» ότι ακόμη και εις εποχές ποικίλων αδιεξόδων, όπως σήμερα, ο Σταυρός του υπέρ πάντων ανθρώπων Παθόντος και Αναστάντος Χριστού, μπορεί να μεταμορφώσει και τις τραγικότερες κατά κόσμον συνθήκες σε «Αναστάσιμη πανστρατιά» προσευχομένων.

Αρκεί να παραμείνουμε πιστεύοντες ακραδάντως, ελπίζοντες και αγαπώντες εν τω ονόματι του μόνου Θεανθρώπου, ο Οποίος από τέκνα «οργής» μας συμφιλίωσε για πάντα με τον Δημιουργό μας Θεό και μας κατέστησε τέκνα «υιοθεσίας».

Αυτώ η δόξα και η προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν!