Αμερικής Δημήτριος για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 10 Μαρτίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 19:07

Ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

 

Γιά μία ἀκόμη φορά ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Θεό πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀφετηρία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Τό δῶρο αὐτό τό ἀναγνωρίζουμε ὡς ἐπέκταση τοῦ χρόνου μας στή Γῆ γιά νά βιώσουμε ἀκόμη μία Τεσσαρακοστή, μία ἀκόμη περίοδο κατά τήν ὁποία πλησιάζουμε ἐγγύτερα τόν Θεό καί τήν ἀπέραντη καί λυτρωτική ἀγάπη Του.

 

Ἀρχίζουμε τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τήν ἡμέρα πού γνωρίζουμε ὡς Καθαρά Δευτέρα, ὀνομασία κατάλληλη ἡ ὁποία συνεπάγεται καθαρότητα πνεύματος, καρδιᾶς καί ψυχῆς. Αὐτή ἡ καθαρότητα εἶναι ὑψίστης σημασίας γιά τήν ἔναρξη τῆς Τεσσαρακοστιανῆς διαδρομῆς μας στήν ὁποία εἰσερχόμεθα μέ ἄγρυπνη προσευχή, νηστεία  καί λατρεία οὕτως ὥστε νά προσανατολισθοῦμε δεόντως.

 

Καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῶν σαράντα ἡμερῶν ἐπανεξετάζουμε μέ αὐξημένη προσοχή τίς ἐλλείψεις, τίς ἀδυναμίες, τίς ἀνικανότητές μας νά φανοῦμε ἀντάξιοι τοῦ πλήρους δυναμικοῦ μας ὡς Χριστιανῶν, καθώς καί τίς πολλές ἀποτυχίες μας στό νά ἐκφράσουμε τήν πληρότητα τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον μας.

 

Ἡ περίοδος τῆς  Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀποτελεῖ, λοιπόν, ἄσκηση προσευχητικῆς μετανοίας. Εἶναι ἄσκηση μεταμελείας. Πρόκειται περί περιόδου κατά τήν ὁποία συνειδητά προσπαθοῦμε νά στρέψουμε τήν καρδιά καί τό νοῦ μας πρός ὅλα ὅσα εἶναι καλά καί ἅγια, στήν ἀληθινή μετάνοια, στήν λυτρωτική μεταμόρφωση τοῦ ἐσωτερικοῦ εἶναι μας.

 

Πρόκειται, δηλαδή, περί εὐκαιρίας ἐπαναπροσεγγίσεως τοῦ Θεοῦ μέσῳ μίας περιόδου παρατεινομένης πνευματικῆς πειθαρχίας ἤ ἀσκήσεως. Προχωροῦμε μέ τόν τρόπο αὐτό προσδοκῶντας διακαῶς τήν ἀνανέωση τῆς καρδιᾶς μας καί γεμᾶτοι μέ ἕνα πνεῦμα εὐγνωμοσύνης καί χαρᾶς, ἐνθυμούμενοι τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους ἐμᾶς, τά παιδιά Του.

 

Ἀναλογιζόμενοι τίς πνευματικές προκλήσεις καί εὐκαιρίες οἱ ὁποῖες μᾶς δίδονται καθ’ὅλη τήν διάρκεια τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ξεχωρίζουμε ἰδιαιτέρως τήν ἐξαιρετική περίοδο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἡ ὁποία, ἐπισήμως, σημειώνει τό τέλος τῆς Τεσσαρακονθήμερης νηστείας. Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀποτελεῖ ἰδιάζουσα περίοδο ἔντονης προσευχῆς καί νηστείας.

 

Ἀντίστοιχα, ἡ προσέγγισή μας στόν Χριστό ἐντείνεται καθώς μᾶς προσφέρονται περισσότερες εὐκαιρίες συμμετοχῆς στά Ἱερά Μυστήρια, στήν Θεία Λειτουργία καί καθώς ἔχουμε τήν δυνατότητα ἐμπειρικῆς βιώσεως τῆς θεραπευτικῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τῆς χρίσεως τοῦ Ἁγίου Ἐλαίου.

 

Κατά τήν διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, μελετοῦμε τίς ἡμέρες πού ὁδήγησαν στήν προδοσία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Ἰούδα Ἰσκαριώτη στόν Κῆπο τῆς Γεσθημανῆς, τήν ἐπακόλουθη σύλληψή Του ἐκεῖ, καί τήν τεράστια ὀδύνη Του κατά τά Ἅγια Πάθη.

 

Συναντοῦμε τόν Χριστό Ἐσταυρωμένο· ἐνθυμούμεθα μέ προσευχητικούς Θρήνους τήν ταφή καί κατάβασή Του στόν Ἅδη. Περισσότερο, ὅμως, δοξάζουμε τήν θριαμβευτική Ἀνάστασή Του, ἡ ὁποία μᾶς περιμένει στό τέλος τῆς Τεσσαρακοστιανῆς διαδρομῆς στήν ὁποία εἰσερχόμεθα σήμερα καί ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ζωηρή ὑπενθύμιση τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ θάνατος δέν ἔχει ἐξουσία ἐπάνω μας.

 

Προσφιλεῖς μου Χριστιανοί, αὐτή εἶναι ἡ ἐποχή τήν ὁποία ἐγκαινιά-ζουμε σήμερα. Εἶναι ἐποχή θαυμασίων δυνατοτήτων γιά ἀνανέωση. Εἶναι ἐποχή ἐντεινομένης προσπαθείας μεταμορφώσεως τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τῆς σχέσεώς μας μέ τόν Θεό, Θεός ὁ Ὁποῖος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ (Φιληπ. 2:8).

 

Καθώς  ἀναλογιζόμεθα αὐτή τήν πράξη ὑπέρτατης ἀγάπης κατά τήν διάρκεια τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, προσευχόμεθα ὁλόψυχα νά αὐξάνῃ ταυτόχρονα καί ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἡ ἀφοσίωσή μας στήν Ἁγία Ἐκκλησία Του. Εἴθε ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ν’ ἀνθίσῃ στήν καρδιά σας τήν εὐλογημένη αὐτή περίοδο τῆς Τεσσαρακοστῆς.

 

 

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

 

† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος  Ἀμερικῆς Δημήτριος