Τρία γράμματα στον Άη Βασίλη

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 29 Νοεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 23.05

Το αποφάσισα. Φέτος θα μοιραστώ μαζί σας το μικρό χριστουγεννιάτικο μυστικό μου. Στο ξυλουργείο η δουλειά έπεσε. Από την τράπεζα μ' έδιωξαν. Ποια άλλη δουλειά απέμεινε για τον δύσμοιρο τον νεωκόρο; Η ανάγκη, έστω, να… μυρίσω και εγώ φέτος τα Χριστούγεννα την αχνιστή γαλοπούλα μ' έκανε να αφήσω στην άκρη τις επιφυλάξεις μου.

Αποφάσισα να γίνω και εγώ ένα γρανάζι στον μύθο που έπλασαν οι διαφημιστές. Να γίνω βοηθός του Άη Βασίλη. Η μόνη εποχική δουλειά που μπορώ να κάνω. Ευτυχώς ακόμη δεν έχω φτάσει στο σημείο να ντύνομαι με αυτή την κόκκινη στολή και να υποδύομαι τον ευτραφή κύριο από το Ροβανιέμι.

"Νεωκόρε, για αρχή", μου είπαν στο παιχνιδάδικο της γειτονιάς, "θα διαβάζεις μόνο τα γράμματα από τα παιδάκια. Θα μας τα ξεδιαλέγεις και θα τα δίνεις στο τμήμα πωλήσεων για να προωθηθούν οι παραγγελίες".

Εύκολο μου φάνηκε. Ο παιχνιδάς, βεβαίως, με προειδοποίησε. "Μην γελιέσαι νεωκόρε. Τα παιδιά δεν είναι όπως κάποτε. Έχουν γίνει πολύ έξυπνα. Μερικά από αυτά δεν ζητούν από τον Άη Βασίλη ξεκάθαρα το παιχνίδι που θέλουν. Πολλά τους αρέσει να περιγράφουν αυτό που θέλουν".

Τις τελευταίες πέντε ημέρες έχω ανοίξει σχεδόν μισή χιλιάδα γράμματα. Τρία από αυτά τα ξεχώρισα και αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας.

Το πρώτο είναι από τον Λευτέρη από τη Β. Ελλάδα. Προσπερνώ τις χαιρετούρες, πόσο καλό παιδί είναι ο Λευτέρης και τα λοιπά κολακευτικά που λέει στον Άη Βασίλη για τον εαυτό του και μπαίνω στην ουσία.

"Για τους παραπάνω λόγους, Άη Βασίλη μου", γράφει, "θα ήθελα να μου φέρεις φέτος το πολύ ωραίο επιτραπέζιο παιχνίδι "Το Σιδηρό Κάστρο". Σ' αυτό το παιχνίδι οι κακοί απεσταλμένοι του Βασιλιά προσπαθούν να μπουν μέσα στο Κάστρο. Όχι για να πάρουν τον θησαυρό αλλά, μετά από εντολή του, να μετρήσουν τα χρυσά νομίσματα που υπάρχουν μέσα στα σεντούκια. Σκοπός του παιχνιδιού είναι ο κλειδοκράτορας του κάστρου να μην επιτρέψει στους απεσταλμένους να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους…". Ξεκάθαρα τα πράγματα στην περίπτωση του Λευτεράκη.

Το δεύτερο γράμμα μου το έστειλε η Αποστολία από την Αθήνα. Η μικρή δεν είχε μεγάλες απαιτήσεις, ούτε φλύαρη είναι. Μόνο που μου ζήτησε το παιχνίδι της με έναν γρίφο. "Αγαπημένε μου Άη Βασίλη, φέτος τα Χριστούγεννα θα ήθελα να μου φέρεις ένα παιχνίδι που να αποτελείται από ένα Οικοτροφείο και μερικούς υπαλλήλους.

Μόνο που σε παρακαλώ δεν θέλω να έχω περιορισμούς στο ταμείο μου για να μπορούν οι υπάλληλοί να ξοδεύουν κατά πώς το επιθυμούν.

Οκτώ χιλιάδες ευρώ έτσι για να κάνουν αγαθά και αγγελικά έργα είναι μία χαρά. Να κάνουν τις αγορές τους μην τους νοιάζει πόσα δίνουν και για ποιον σκοπό". Βρε τι χρυσό κορίτσι αυτή η Χρυσούλα. Ένας αγαθός άγγελος ήταν η μικρούλα. Ήθελε να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα τα οικονομικά της από τόσο μικρή ηλικία. 'Ηταν φως φανάρι.

Το τρίτο παιχνίδι μου το ζήτησε ο Δημητράκης από τη Δυτική Αθήνα. Δεν είχα καμία αμφιβολία πως ο μικρός μου ζήτησε την "Μονόπολη". Επειδή ήταν από την δυτική Αθήνα ο μικρούλης θα μπορούσε να λέγεται και "Περιστερόπολη".

Μόνο που με προβλημάτισε κάπως έτσι όπως μου τα έγραψε. Αυτός πρέπει να ήταν γιος νεωκόρου σίγουρα. Η παιδική του ψυχή, έμοιαζε αγνή σαν το λευκό περιστέρι, όμως μέσα του είχε και μία τάση προς το "ριαλ εστέιτ". "Άγιε Βασίλη", γράφει ο Δημητράκης, "θέλω ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες να αγοράζουν άρον άρον οικόπεδα και να χτίζουν μέσα εκκλησάκια, όπως κάνουν εδώ στην περιοχή μου κάποιοι ιερείς.

Σκοπός του παιχνιδιού είναι να αγοράσουν όσο το δυνατόν περισσότερα οικόπεδα και να τα κατοχυρώνουν με ένα εκκλησάκι μέσα. Τώρα κιόλας που είναι φτηνά. Και σου δίνω συμβουλή Άγιε μου Βασίλη: πότε μην εμπιστεύεσαι ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Μόνο ακίνητα.".

Διαβάζοντας τα γράμματα ένα πράγμα διαπίστωσα: Άβυσσος η ψυχή ενός παιδιού τη σήμερον ημέρα. Ευτυχώς αυτά συμβαίνουν μόνο στην παιδική τους φαντασία και όχι στην πραγματικότητα.

Ο Νεωκόρος