Πέντε μυημένοι στην art de la table!

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 11.20

Η βαριά πόρτα έκλεισε με έναν δυνατό χτύπο. Ο οικοδεσπότης επιβεβαίωσε πως ήταν ασφαλισμένη «cum clave»*.  
 
Η εντολή ήταν ρητή: Κανένας να μη μπει μέσα μέχρι να τελειώσει το δείπνο. Πάνω στη σερβάντα της μεγάλης σάλας πέντε μίτρες ήταν ακουμπισμένες. Λαμποκοπούσαν και ξεχώριζαν, όπως και οι πέντε ξεχωριστοί καλεσμένοι μέσα στο αρχοντικό σπίτι, όπου διοργανώθηκε η συνάντηση.
 
Η ατμόσφαιρα είχε πλημμυρίσει από αρώματα της Πόλης. Τα ξύλα κανέλλας στριφογύριζαν ακόμη μέσα στην κατσαρόλα. Είχε γίνει ειδική παραγγελία. «Μετά το τέλος του δείπνου, παρακαλούμε να μας σερβίρετε λικέρ κίτρου. Είναι το καταλληλότερο για την περίσταση…» είπε ο ένας από τους προσκεκλημένους.
 
Σε μία μικρή τηλεόραση έπαιζε χαμηλόφωνα η εκπομπή του Πρετεντέρη. Είχε καλεσμένο τον Βαγγέλη Βενιζέλο. «Κλείστην επιτέλους να συζητήσουμε», συνέστησε ο γηραιότερος, στον ευτραφή καλεσμένο της πεντάδας.

«Την Μεγάλη Εβδομάδα μόνο στο ναό σου έρχεται ο φίλος σου ο Βενιζέλος. Τώρα σ’ έπιασε να τον δεις και στην τηλεόραση;». Ο καλεσμένος υπάκουσε και έκλεισε τη συσκευή.
 
Άλλωστε η συνάντηση είχε κλείσει για να συζητηθεί μία άλλη «ανατροπή». Πώς θα καλυφθούν και κυρίως με ποιους οι μητροπόλεις που θα μείνουν αποίμαντες, λόγω των προβλημάτων υγείας και του προχωρημένου γήρατος αυτών που τις κατέχουν σήμερα. «Μέσα στο χρόνο βλέπω εξελίξεις» έλεγε ο γηραιότερος και πιο έμπειρος. Οι υπόλοιποι τέσσερις, απλώς συμφώνησαν.
 
Το τραπέζι ήταν στρωμένο από εξαιρετικά μυημένους στην art de la table. Η συζήτηση κυλούσε γλυκά, όπως και το κρασί στους ουρανίσκους των συνδαιτυμόνων. Τα δύο μπουκάλια Φολόη, του 1995, του Κτήματος Μερκούρη από την Ηλεία, είχαν σχεδόν αδειάσει. Κομμάτια σπανακόπιτας από την Κόνιτσα ήταν απλωμένα εδώ και εκεί. Τα ψάρια από τον Αργολικό Κόλπο μοσχομύριζαν και τιμήθηκαν δεόντως. Οι πικρές κουβέντες που αντηλλάγησαν και οι διαφωνίες για την τελευταία εκλογή στην Κομοτηνή, πέρασαν γρήγορα, όταν σερβιρίστηκε το γλυκό. Μπακλαβάς γιαννιώτικος που έκαμψε όλες τις διαφωνίες. Ένα παραμυθ - ένιο δείπνο απ’ όλες τις απόψεις.
 
Η συμφωνία είχε κλείσει. Τα πρόσωπα είχαν «κλειδώσει» για την πεντάδα. Σε ποιες θα πάνε οι «δικοί» τους, ποιες θα δώσουν για να κάνουν τη χάρη στον «πρώτο» και σε ποιες θα πρέπει να δώσουν αγώνα. Η συμφωνία είχε κάτι από τη μέθοδο του Long Tail που λένε και στην επιστήμη της στατιστικής. Δεν ενδιαφερόμαστε για τα μεγάλα, αλλά για τα πολλά και μικρά.
 
«Προς Θεού αυτή η συνάντηση πρέπει να μείνει μεταξύ μας», είπε ο έτερος των καλεσμένων. «Την επόμενη συνάντηση μπορούμε να την κάνουμε σε μερικούς μήνες στην Πόλη. Θα έρθετε όλοι στη Μητρόπολή μου και από εκεί θα φύγουμε. Μία ευθεία είναι με την Εγνατία από εμένα η Πόλη…» τους είπε.
 
Με τα πρόσωπά τους έκαναν ένα νεύμα. Σαν αυτό που είχαν τα μέλη της επιχείρησης Βαλκυρία όταν αποφάσισαν να δώσουν τη χαριστική βολή στους Ναζί.  Κατέβασαν όλοι τους από μία γουλιά γλυκόπικρου λικέρ κίτρου και αναχώρησαν για την έδρα τους.  
 
Ο Νεωκόρος
 
* Για τους λατινομαθείς, cum clave: Σφραγισμένη με κλειδί, εξ ου και η λέξη κονκλάβιο.