Γαρίδες, κουραμπιέδες και φαρμάκι

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 17 Δεκεμβρίου 2012

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 11.48

"Μούμος καψαλός" μ’ έφαγε λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

"Νεωκόρε σήκω θα πάμε σε τραπέζι επίσημο που θα ΄ναι μεγάλοι και τρανοί, δεσποτάδες και υψηλόβαθμοι της Εκκλησίας", μου λέει ο προϊστάμενος μου.

"Ντύσου, στολίσου γιατί σε προορίζω για μεγάλα πράγματα. Σήμερα θα σερβίρεις τους κουραμπιέδες!"

Τέτοιες τιμές οφείλω να ομολογήσω δεν είχα ξαναζήσει. Τα χέρια μου έτρεμαν από συγκίνηση και η άχνη ζάχαρη έπεφτε σαν χιόνι στο πάτωμα όταν σέρβιρα τον Αρχιεπίσκοπο και τους άλλους συνοδικούς.

Κόντεψε να μου φύγει ο δίσκος από το χέρι με αυτά που άκουσα.

"Μακαριωτατέ πρέπει να προχωρήσετε επιτέλους σε αλλαγές σε κάποια γραφεία και υπηρεσίες της Συνόδου. Δεν πάει άλλο. Τους θρέφουμε οικογενειακώς, τους αγκαλιάσαμε και αυτοί μας δαγκώνουν και το χέρι".

Πριν προλάβει να τελειώσει την κουβέντα ο μητροπολίτης, πετάχτηκε ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος. "Γενικά πολύ τους ανέχεστε όλους αυτούς. Εδώ ο άλλος έχει φτάσει να σας χρωστάει λεφτά τόσα χρόνια και προσπαθεί τον τελευταίο καιρό να ξαναπιάσει το παιχνίδι από την αρχή".

Στα πρόσωπα της ομήγυρης σχηματίστηκε μια γκριμάτσα επιδοκιμασίας για όσα ακούγονταν.

Από δίπλα πετάγεται και ο δικός μου ο προϊστάμενος. "Την ξέρω την περίπτωση. Μια ζωή κάνανε τη δουλίτσα τους εκμεταλλευόμενοι την εκκλησία".

Ήταν εμφανές ότι του δικού μου του είχε κοπεί  η όρεξη . Άφησε τον κουραμπιέ κάτω και άρπαξε δυο γαρίδες από τα μουστάκια. Τις κατάπιε ολόκληρες και ηρέμησε...!

Ο Νεωκόρος