Με μεγαλοπρέπεια η Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Φανάρι

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 13 Μαρτίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 12:26

Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη εορτάστηκε σήμερα στη Βασιλεύουσα, η εορτή της Αναστηλώσεως των εικόνων.

Της πανηγυρικής Θ. Λειτουργίας προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Μύρων Χρυσόστομο, Θεοδωρουπόλεως Γερμανό, Σεβαστείας Δημήτριο, Φιλαδελφείας Μελίτωνα, Ικονίου Θεόληπτο, Ίμβρου Κύριλλο, Γεράσων Θεοφάνη (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων), Μυτιλήνης Ιάκωβος, Αρκαλοχωρίου Ανδρέας και Μπάτσκας Ειρηναίο – (Πατριαρχείο Σερβίας).

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Παναγιώτατος τέλεσε την εις επίσκοπον χειροτονία του εψηφισμένου Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στεφάνου – Πρωτοσυγκέλλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος απευθυνόμενος προς τον νέο Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως μεταξύ άλλων τόνισε, Δεν σε γνωρίζομεν τώρα που επαξίως προάγεσαι. Εχάρημεν την είσοδόν σου εις τον ιερόν κλήρον προ 15ετιας περίπου και παρηκολουθήσαμεν την ωρίμανσίν σου, την πνευματικήν σου εξέλιξιν, την πίστιν σου και την πιστότητά σου εις τον πανίερον τούτον θεσμόν, τον οποίον όλοι έχομεν την τιμήν να διακονώμεν."

"Σεμνός και ιεροπρεπής, «φρονίμου βίου ζηλωτής», καλλίφωνος και παραδοσιακός, γνώστης αλλά και τηρητής του τυπικού της Μεγάλης Εκκλησίας, συνεχίζεις ευσυνειδήτως την προς αυτήν υπηρεσίαν σου, την οποίαν ήρχισας από του αναλογίου διαφόρων ναών της πόλεώς μας ως ευσεβής ιεροψάλτης. Εσπούδασες ιστορίαν εδώ και θεολογίαν εις την Θεσσαλονίκην και έθεσες έκτοτε τα προσόντα και τα εφόδιά σου εις την απόλυτον διάθεσιν της Εκκλησίας", πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο κ. Βαρθολομαίος.

Τέλος, ο Παναγιώτατος ευχήθηκε στον Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως να τον προστατεύει ο προστάτης του Πρωτομάρτυς Στέφανος, για να είναι ένας εκ των στυλοβατών της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Να σημειωθεί, ότι το Πιστεύω και το Πάτερ ημών ανέγνωσε η Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας κ. Φώφη Γεννηματά, η οποία εκπροσωπούσε την Ελληνική Κυβέρνηση.

Εν συνεχεία ακολούθησε οι λιτάνευση των εικόνων, στον περίβολο του Πατριαρχικού Οίκου.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ:

Δώδεκα σχεδόν αιώνας τώρα η Ορθοδοξία εορτάζει κατ  ἔτος τα ονομαστήριά της την Α’ Κυριακήν των Νηστειών και ενθυμείται τας νίκας τας οποίας χάριτι Θεού κατήγαγε κατά των εξωτερικών εχθρών της, των διωκτών του Χριστού, και κατά των εσωτερικών εχθρών της, των διαφόρων αιρετικών, οι οποίοι προσεπάθησαν να νοθεύσουν το περιεχόμενον της ορθής διδασκαλίας «πλανώντες και πλανόμενοι».

Εορτάζει κατ  ἔτος αλλά βιώνει καθημερινώς την αλήθειαν της πίστεως και την κηρύττει εις όλον τον κόσμον, διότι θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».

Εφέτος, εδώ εις το ιερόν Κέντρον της Ορθοδοξίας, μαζί με την μεγάλην αυτήν εορτήν και πανήγυριν, ευφραινόμεθα και δια την χειροτονίαν εις αρχιερέα της Μεγάλης Εκκλησίας του από Μεγάλων Πρωτοσυγκέλλων εψηφισμένου Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στεφάνου, τον οποίον, μαζί και τον από Αρχιγραμματέων της Αγίας και Ιεράς Συνόδου εψηφισμένον Μητροπολίτην Προύσης Ελπιδοφόρον, εκάλεσεν η Εκκλησία ως «στρατιώτας πρέποντας», ως θα έλεγεν ο Κυρήνης Συνέσιος, δια να την υπηρετήσουν ως αξιωματικοί τουντεύθεν, τουτέστιν από υψηλοτέρας σκοπιάς˙ να υπηρετήσουν τα πιστεύματά της, τα ιδανικά της, τους ιερούς και σωτηριώδεις σκοπούς της, και να περιφρουρήσουν τα δίκαια και τας προνομίας αυτής ως πρωτοθρόνου και πρωτευθύνου Εκκλησίας και ως συντονιστικού κέντρου της Ορθοδοξίας.

Μεγάλη, λοιπόν, η ημέρα, Μεγάλη η Μήτηρ ημών Εκκλησία, μέγα το πράγμα τούτο και όνομα που λέγεται Οικουμενικόν Πατριαρχείον, μέγα και το της αρχιερωσύνης αξίωμα, το οποίον προσέρχεσαι δια να λάβης, Θεοφιλέστατε εψηφισμένε Καλλιουπόλεως και Μαδύτου.

Δεν σε γνωρίζομεν τώρα που επαξίως προάγεσαι. Εχάρημεν την είσοδόν σου εις τον ιερόν κλήρον προ 15ετιας περίπου και παρηκολουθήσαμεν την ωρίμανσίν σου, την πνευματικήν σου εξέλιξιν, την πίστιν σου και την πιστότητά σου εις τον πανίερον τούτον θεσμόν, τον οποίον όλοι έχομεν την τιμήν να διακονώμεν.

Σεμνός και ιεροπρεπής, «φρονίμου βίου ζηλωτής», καλλίφωνος και παραδοσιακός, γνώστης αλλά και τηρητής του τυπικού της Μεγάλης Εκκλησίας, συνεχίζεις ευσυνειδήτως την προς αυτήν υπηρεσίαν σου, την οποίαν ήρχισας από του αναλογίου διαφόρων ναών της πόλεώς μας ως ευσεβής ιεροψάλτης. Εσπούδασες ιστορίαν εδώ και θεολογίαν εις την Θεσσαλονίκην και έθεσες έκτοτε τα προσόντα και τα εφόδιά σου εις την απόλυτον διάθεσιν της Εκκλησίας.

Σε εχειροτονήσαμεν προ ετών εις πρεσβύτερον και σήμερον αξιούμεθα να σε αναβιβάσωμεν και εις τον τρίτον της ιερωσύνης βαθμόν, ομού μετά των συλλειτουργούντων αδελφών αγίων αρχιερέων, των οποίων, ως και των συμπροσευχομένων, έχεις αμέριστον την αγάπην και την εκτίμησιν, ως έχεις και την ημετέραν εμπιστοσύνην και Πατριαρχικήν ευαρέσκειαν. Και σε χειροτονούμεν σήμερον, Κυριακήν της Ορθοδοξίας, λιτανεύοντες «τα άγια των αγίων, τα λείψανα και τις εικόνες, και τους αγίους, το θησαυροφυλάκιο του Γένους» και της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεώς μας.

Εξελέγης και σε χειροτονούμεν Μητροπολίτην Καλλιου-πόλεως και Μαδύτου. Η εκκλησιαστική επαρχία σου χαρακτηρίζεται ως έξοχος, σπουδαία και ιστορική. Δια την Καλλίπολιν ελέχθη ότι ήτο ωραία και χαρίεσσα, μία εκ των μεγάλων πόλεων και σημαντικών της Θράκης και έχει περιφανείς σελίδας εν τη ιστορία. Η Μάδυτος πάλιν υπήρξε γενέτειρα πολλών ιεραρχών, διεκρίθη επί ευανδρία και φιλομουσία εξαιρετική, ηξιώθη δε και μεγάλων τιμών υπό των αυτοκρατόρων και των Πατριαρχών. Αλλά το κλέος και ο κόσμος αυτής είναι ο άγιος επίσκοπός της Ευθύμιος, του οποίου την βιογραφίαν συνέταξεν ο προκάτοχος ημών Πατριάρχης Γρηγόριος ο Κύπριος. Λέγει ο Ψελλός περί του ανδρός εν τω επιταφίω εις τον Πατριάρχην Μιχαήλ Κηρουλάριον:

«Αρχιερατεύει τις εν Μαδύτω ου πόρρω πολύ της καθ  ἡμᾶς γενεάς, άνθρωπος μεν το φαινόμενον, άγγελος δε η Θεός το νοούμενον, θείος ως αληθώς την ψυχήν, εν παρέργω τω σώματι ζων, το ήθος απλούς, τα κρείττω κρειττόνως και υπερφυώς επιστάμενος, την κλήσιν Ευθύμιος».

Εξ ετέρου, ικανοί αρχιερείς προκάτοχοί σου έλαβον μέρος εις Οικουμενικάς Συνόδους, ως ο Μακεδών, ο Αρμόνιος, ο Μελχισεδέκ, ο Λέων, ο Κωνσταντίνος.

Βεβαίως, δεν δύνασαι σήμερον να μεταβής και να ενθρονισθής ούτε εις τον Καθεδρικόν Ναόν του Τροπαιοφόρου της Καλλιπόλεως ούτε εις την Παναγίαν την Μεσοχωρίτισσαν της Μαδύτου, εις τας οποίας εκ περιτροπής ανά εξάμηνον είχεν ορίσει ο προκάτοχος ημών Ιωακείμ ο Γ’ να διαμένη ο αρχιερεύς και ποιμενάρχης αυτών. Και δεν δύνασαι, εξ αιτίας των περιπετειών του Γένους, αι οποίαι ωδήγησαν εις την εκρίζωσιν των Χριστιανικών πληθυσμών εκ Μικράς Ασίας και Ανατολικής Θράκης.

Εδώ και ενενήκοντα περίπου έτη -δια να ενθυμηθώμεν τον πολύν Γεδεών (Ιστορία των του Χριστού πενήτων, Α’ 282)- «ούτε μητροπολίτης ευρίσκεται εις τας μητροπόλεις, ούτε αρχιεπίσκοπος εις τας αρχιεπισκοπάς· ούτε ιερεύς, ούτε καλόγηρος, ούτε άλλος Χριστιανός· οις κρίμασιν οίδε Θεός ότι ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού».

Λάθη ημετέρων και ξένων έκαμαν ώστε να σβεσθούν όχι μόνον αι λυχνίαι της Αποκαλύψεως αλλά και εκείναι εις τα ενδότερα της Μεγάλης Στεριάς και εις την Θρακικήν Χερσόνησον, της οποίας υπέρτιμος και έξαρχος θα φημίζεσαι ως Καλλιουπόλεως και Μαδύτου. Τελευταίος προκάτοχός σου όστις είχε το ευτύχημα να ποιμάνη το εμπιστευθέν αυτώ ποίμνιον εις τας ερατεινάς εκείνας Θρακίας Κωμοπόλεις ήτο ο διαπρεπής Κωνσταντίνος Κοϊδάκης, ο μετά την εκρίζωσίν του εντεύθεν  διατελέσας Πλωμαρίου και είτα Κίτρους.

Όμως, τέκνον εν Κυρίω προσφιλέστατον, και ως Ιεράρχης της Μεγάλης Εκκλησίας θα συνεχίσης να παραμένης, ως ενδημών πλέον, εις την του Κωνσταντίνου και να διακονής αυτήν εκ του εγγύς και εκ των ένδον ως συγκυρηναίος του Πατριάρχου σου, συμπάσχων και συγκακουχούμενος μετά του περί αυτόν μικρού ποιμνίου, αλλά και συμμεριζόμενος την ελπίδα και την προσδοκίαν του ότι «αύριον έσετ  ἄμεινον».

Σημεία υπάρχουν ότι τούτο θα γίνη αλλ  εὐχόμεθα και προσευχόμεθα να γίνη ως οίόν τε τάχιον. Η Πόλις πρέπει να είναι «χώρος συνεκφοράς και συνύπαρξης των πολιτισμών και όχι πεδίο σύγκρουσης η ανταγωνισμού τους», όπως θα έλεγεν ο Σεφέρης. Σεις οι νεώτεροι θα ιδήτε αυτό το καλύτερον αύριον. Πάντως, «η φλόγα της πολίτικης ρωμηοσύνης» δεν πρόκειται να σβύση. Η πονεμένη ρωμηοσύνη θα επιβιώση, θα ανθέξη.

Και συ, «πλήρης πίστεως και δυνάμεως», όπως ο ουράνιος προστάτης σου Πρωτομάρτυς Στέφανος, θα είσαι εκ των στυλοβατών της Εκκλησίας εδώ, εις το ιερόν κέντρον της, και του Γένους, εδώ εις την πνευματικήν του μήτραν, - και η ιστορία μας θα συνεχίζεται.
Άξιος!