Ρώμη: Ομιλία Βαρθολομαίου στην Θρονική Εορτή

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 29 Ιουνίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

Αγιώτατε, Έχοντες ακόμη έντονον την χαράν και την συγκίνησιν εκ της ευλογημένης προσωπικής συμμετοχής της Υμετέρας Αγιότητος εις την Θρονικήν Εορτήν της Κωνσταντινουπόλεως επί τη μνήμη

του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων Αγίου Ανδρέου, κατά Νοέμβριον του 2006, εκινήσαμεν «αγαλλομένω ποδί» εκ του Φαναρίου της Νέας Ρώμης, να έλθωμεν παρ’ Υμίν, δια να μετάσχωμεν εις την χαράν Σας επί τη Θρονική Εορτή της Πρεσβυτέρας Ρώμης.

 

Και ήλθομεν προς Υμάς «εν πληρώματι ευλογίας του Ευαγγελίου του Χριστού» (Ρωμ. 15: 29), ανταποδίδοντες την τιμήν και την αγάπην, συνεορτάζοντες μετά του εν τη Εσπερία προσφιλούς Αδελφού ημών «τους ασφαλείς και θεοφθόγγους κήρυκας, την κορυφήν των Μαθητών του Κυρίου», τους Αγίους Αποστόλους Πέτρον, τον αδελφόν Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, και Παύλον, τους δύο μεγίστους τούτους, κεντρικούς και ουρανοϋψείς στύλους της όλης Εκκλησίας, οι οποίοι εις την ιστορικήν πόλιν ταύτην έδωκαν την τελευταίαν και περίτρανον ομολογίαν του Χριστού και ενταύθα παρέδωκαν μαρτυρικώς το πνεύμα των εις τον Κύριον, ο μεν δια σταυρού, ο δε δια ξίφους, και ηγίασαν αυτήν.

 

Χαιρετίζομεν, όθεν, εν αγάπη ευλαβεί και βαθυτάτη, εκ μέρους της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και των ανά τον κόσμον τέκνων της, την Υμετέραν Αγιότητα, επιπόθητε Αδελφέ, ευχόμενοι από καρδίας «πάσι τοις ούσιν εν Ρώμη αγαπητοίς Θεού» (Ρωμ. 1: 7) υγιαίνειν, ειρηνεύειν, ευοδούσθαι και προκόπτειν νυχθημερόν εις τα προς σωτηρίαν, «τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες, τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες» (Ρωμ. 12: 11-12).

 

Αμφότεραι αι Εκκλησίαι, Αγιώτατε, τιμώμεν κατ’ αξίαν και ευλαβούμεθα, τόσον τον δόντα την σωτήριον ομολογίαν της Θεότητος του Χριστού Πέτρον, όσον και το σκεύος της εκλογής Παύλον, ο οποίος αυτήν την ομολογίαν και πίστιν διεσάλπισεν εις τα πέρατα της οικουμένης εν μέσω απαραδειγματίστων δυσκολιών και κινδύνων.

 

Εορτάζομεν δε την μνήμην των, από του σωτηρίου έτους 258 και εξής, την 29ην Ιουνίου, εν τε τη Δύσει και εν τη Ανατολή, αφού προηγουμένως, κατά την παράδοσιν της αρχαίας Εκκλησίας, ετοιμασθώμεν εν τη Ανατολή και δια νηστείας, τηρουμένης προς τιμήν των.

 

Προς μείζονα υπογράμμισιν του ίσου της αξίας των, αλλά και της σημασίας των δια την Εκκλησίαν και το αναγεννητικόν και σωτήριον δια των αιώνων έργον της, η Ανατολή τους τιμά συνήθως και δια κοινής εικόνος, εις την οποίαν είτε βαστάζουν εις τας αγίας χείρας των μικρόν ναΰδριον, συμβολίζον την Εκκλησίαν, είτε περιπτύσσονται αλλήλους και ανταλλάσσουν τον εν Χριστώ ασπασμόν.

 

Αυτόν ακριβώς τον ασπασμόν ήλθομεν να ανταλλάξωμεν μεθ’ Υμών, Αγιώτατε, υπογραμμίζοντες τον εν Χριστώ πόθον και την αγάπην, άτινα κινούν ημάς πλησίον αλλήλων.

 

Ο μεταξύ των Εκκλησιών ημών Θεολογικός Διάλογος «εν πίστει και αληθεία και αγάπη», θεία συνάρσει προχωρεί, παρά τας υφισταμένας αξιοσημειώτους δυσκολίας και τα γνωστά προβλήματα.

 

Επιθυμούμεν ειλικρινώς, και εκτενώς περί αυτού προσευχόμεθα, αι δυσκολίαι αυταί να υπερπηδηθούν και τα προβλήματα να εκλείψουν, το ταχύτερον δυνατόν, ώστε να επιτύχωμεν του τελικού ποθουμένου, προς δόξαν Θεού.

 

Η επιθυμία αύτη, γνωρίζομεν καλώς ότι είναι και Υμετέρα, είμεθα δε βέβαιοι ότι και η Υμετέρα Αγιότης ουδέν θα παραλείψη εργαζομένη το κατ’ Αυτήν, μετά των τιμίων συνεργατών Αυτής, δια την τελείαν λείανσιν της οδού προς επιτυχή και χριστοτερπή ολοκλήρωσιν των εργασιών του Διαλόγου.

 

Το έτος 2008 έχομεν κηρύξει, Αγιώτατε, ως «Έτος του Αποστόλου Παύλου», ως και Υμείς πράττετε από της σημερινής ημέρας μέχρι του επιόντος έτους, επί τη συμπληρώσει δύο χιλιετιών από της γεννήσεως του Μεγάλου Αποστόλου.

 

Εις τα πλαίσια των σχετικών επετειακών εκδηλώσεων, αφού ήδη προσεκυνήσαμεν τον σεπτόν τόπον του Μαρτυρίου του, προγραμματίζομεν, προς τοις άλλοις, και ιεράν πορείαν εις ικανά σημεία της ευαγγελικής δράσεως του Αποστόλου εν τη Ανατολή, ως η Έφεσος και η Παμφυλία, αλλά και η Κρήτη, και οι εν αυτή Καλοί Λιμένες.

 

Να είσθε βέβαιος, Αγιώτατε, ότι εις την ιεραποδημείαν αυτήν θα αισθανώμεθα και Υμάς εν πνεύματι συνεκδημούντα ημίν, και εκτενή προσευχήν εκασταχού θα αναπέμπωμεν υπέρ Υμών και των αδελφών ημών της σεβασμίας Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, επικαλούμενοι την πολύ ισχύουσαν δέησιν και πρεσβείαν προς Κύριον του θείου Παύλου υπέρ Υμών.

 

Και νυν, προσκυνούντες τα παθήματα και τον σταυρόν του Πέτρου, και περιπτυσσόμενοι την άλυσιν και τα στίγματα του Παύλου, τιμώντες την ομολογίαν, το μαρτύριον και τον προς την όντως Ζωήν άγοντα τίμιον υπέρ του Ονόματος του Κυρίου θάνατον αμφοτέρων, δοξάζομεν τον Τρισάγιον Θεόν και ικετεύομεν Αυτόν, όπως, δια πρεσβειών των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Του, χαρίσηται εις ημάς και εις πάντα τα ανά τον κόσμον τέκνα της τε Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ενταύθα μεν «την ενότητα της Πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος» εν τω «συνδέσμω της ειρήνης» (Εφ. 4: 3), εκείσε δε, την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος. Αμήν.