Πρόποσις Βαρθολομαίου στο δείπνο με Γιουσένκο

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 25 Ιουλίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 21:45

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Ουκρανίας, Μακαριώτατοι Αδελφοί,  Ιερώτατε Μητροπολίτα Κιέβου κ. Βλαδίμηρε, Ιερώτατοι Αδελφοί,Εξοχώτατοι

Έντιμα Μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής των Εορτασμών,

 

Λοιποί αγαπητοί συνδαιτυμόνες,

Εύκαιρον είναι να αναφωνήσωμεν από καρδίας μετά του ψαλμωδού: «Ιδού δη τι καλόν η τι τερπνόν, αλλ' η το κατοικείν αδελφούς επί το αύτό»! (Ψαλμ.132, 1).

Ευρισκόμεθα επί το αυτό, ηγαπημένοι Αδελφοί εν Χριστώ, Προκαθήμενοι και άλλοι Ιεράρχαι εκπρόσωποι αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών, ομού μετά της πολιτειακής και εκκλησιαστικής Ηγεσίας της μεγάλης και θεοσώστου Χώρας της Ουκρανίας, εν ατμοσφαίρα ιερά και πανηγυρική απολαύοντες των τιμίων προσώπων αλλήλων και συνεορτάζοντες την χιλιοστήν και εικοστήν αμφιετηρίδα από της εισόδου εις την κοινωνίαν των Αγίων, δια του Βαπτίσματος, του μεγάλου Ουκρανικού λαού.

 

Μεγάλη η επέτειος, μέγα το γεγονός! «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκια θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς» (Ησ. 9: 1, Ματθ. 4: 16)˙ το Φως το αληθινόν, ο Χριστός, Εκείνος ο οποίος και μόνος εδικαιούτο να λέγη «Εγώ ειμι το φως του κόσμου» (Ιω. 8: 12). Εφωτίσθη ο Κιεβορωσικός Λαός, ο Ουκρανικός Λαός, το φως της αληθούς θεογνωσίας, και εγένοντο τα τέκνα του «τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας»! Εβαπτίσθη εις Χριστόν, ενεδύθη τον Χριστόν (Γαλ. 3: 27), έγινεν οργανικόν μέλος του αιωνίως ζώντος αγίου Θεανδρικού Σώματος, και εκαρποφόρησεν εν Χριστώ καρπούς αγιασμού, δηλ. προσέφερεν εις την Εκκλησίαν νέφος όλον Αγίων:

 

Μαρτύρων, Οσίων, Εγκρατευτών, Ομολογητών, Ιεραρχών, Διδασκάλων, πνευμάτων δικαίων, τετελειωμένων. Μεγάλοι, κατά ταύτα, και άξιοι του γεγονότος οι εορτασμοί, δια την αρίστην οργάνωσιν των οποίων και πρέπει μέγας έπαινος και πολλή ευαρέσκεια εις την φιλόπονον Οργανωτικήν Επιτροπήν.

 

Είναι γεγονός, αγαπητοί συνδαιτυμόνες, ότι ο εχθρός της σωτηρίας ημών εφθόνησε και φθονεί, ου μην αλλά και υποσκάπτει το σωτήριον έργον της Εκκλησίας πανταχού.

 

Η περίπτωσις της Ουκρανίας δεν αποτελεί εξαίρεσιν. Και ενταύθα ελθών ο μισάνθρωπος ενέσπειρε ζιζάνια διχασμού και διαιρέσεων, γνωρίζων ότι ο διχασμός και η διαίρεσις δεν αναιρούν απλώς το όνομα της Εκκλησίας, αλλά και καταλύουν αυτήν, επί ανυπολογίστω ζημία των πιστών και διακυβεύσει της αιωνίου σωτηρίας των.

 

Αλλά, δεν είμεθα διατεθειμένοι να τον αφήσωμεν απερίσπαστον εις το διαλυτικόν έργον του.

 

Πάντες οι παρόντες  γρηγορούντες Ποιμένες του Λαού και οι ανά την οικουμένην επίσης γρηγορούντες και συμπάσχοντες εκκλησιαστικοί Ταγοί, μάλιστα δε οι της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, εξ ης ο φωτισμός, η κατήχησις, ο αγιασμός, το Βάπτισμα και η πρώτη εκκλησιαστική και ιεραρχική συγκρότησις της Εκκλησίας εν Ουκρανία, εν φόβω Θεού οφείλομεν να αναλάβωμεν, και ασφαλώς θα αναλάβωμεν, την κατάλληλον στιγμήν, τας ευθύνας ημών, συνεργούσης και της εντίμου Ουκρανικής Πολιτείας και Κυβερνήσεως, προς τερματισμόν των θεοστυγών διχοστασιών και σχισμάτων, άτινα κατασχίζουν αφρόνως τον άρραφον χιτώνα του Κυρίου, καταπληγώνουν το τίμιον Θεανδρικόν Σώμα, ανασταυρώνουν τον Χριστόν, φυγαδεύουν τον Παράκλητον και αποσυνθέτουν και αυτόν τον κοινωνικόν ιστόν της Ουκρανίας.

 

Ουδόλως δειλιώμεν, διότι η μερίς των δειλών ευρίσκεται «εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ο εστιν ο θάνατος ο δεύτερος» (Αποκ. 21: 8), αλλά θαρρούμεν εις την ενίσχυσιν του Θεού, του Οποίου το άγιον θέλημα επιθυμούμεν και ενταύθα και παντού να γίνεται σεβαστόν, επί σωτηρία ποιμένων και ποιμνίου λογικού.

 

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Ολίγον προ του Εσπερινού ηγιάσαμεν τους νέους κώδωνας της Αγίας Σοφίας και εισελθόντες εις τον ιστορικόν και περίπυστον αυτόν Ναόν, ηγιάσαμεν τα νέα βημόθυρα του ιερού θυσιαστηρίου.

 

Ευχόμεθα και προσευχόμεθα οι ιεροί κώδωνες ούτοι να ηχήσουν λίαν συντόμως μεγάλη και λαμπρά τη φωνή την παγχαρμόσυνον και χριστοτερπή είδησιν της πλήρους επανενώσεως εν μια ποίμνη όλων των τέκνων της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ουκρανίας και αι καθαγιασθείσαι θύραι να αρθούν και να ανοίξουν ευρύχωροι δια να δεχθούν εισερχομένους τους αποκατασταθέντας εν αγάπη ανυποκρίτω και πλήρει ευχαριστιακή κοινωνία μυστηριάρχας του Θεού, δια να προσφέρουν, «εν μια υποταγή κατηρτισμένοι» (Ιγνάτιος Εφεσίοις), εν ενί στόματι και μια καρδία, την αναίμακτον λατρείαν εις τον ένα και μόνον Κύριον, «υπέρ ειρήνης και καταστάσεως του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, σωτηρίας τε και αγιασμού» του όλου φιλοχρίστου και αξιονομάστου Ουκρανικού Λαού!

 

Κύριε Πρόεδρε,

Εκ μέσης ψυχής ευχαριστούμεν τη Υμετέρα Εξοχότητι, και από μέρους πάντων των συνδαιτυμόνων, δια την πρόφρονα δοχήν, την εν αγάπη και τιμή φιλοξενίαν και δια το ωραίον δείπνον τούτο.

 

Επαινούμεν αξιοχρέως Υμάς δια την διακαή υιϊκήν και ευάρεστον τω Κυρίω επιθυμίαν Σας να ίδητε τον ευσεβή Ορθόδοξον Λαόν της Ουκρανίας αποκατεστημένον συντόμως εις πλήρη και αρραγή εκκλησιαστικήν ενότητα, προς δόξαν Θεού.

 

Σας βεβαιούμεν ότι όλοι θα πράξωμεν παν το δυνατόν, εν φόβω Θεού, εν συνέσει πολλή, αλλά και εν δυνάμει Πνεύματος, προκειμένου τούτο να γίνη πραγματικότης.

 

Σας βεβαιούμεν επίσης ότι αι ευλογίαι και προσευχαί πάντων των παρισταμένων Αγίων Αδελφών και αι ταπειναί ημέτεραι Σας συνοδεύουν διάπυροι, τόσον εν τη ενασκήσει των υψηλών καθηκόντων Σας, όσον και εις τα προσωπικά Σας βήματα ως πιστού και αφωσιωμένου τέκνου της Εκκλησίας.

 

Και δια να μη Σας καταπονώμεν δια περισσοτέρων, κατακλείομεν ενταύθα τον λόγον και υψούμεν το ποτήριον υπέρ υγιείας και μακροημερεύσεώς Σας, Κύριε Πρόεδρε, και υπέρ ευημερίας και προόδου του προσφιλούς ημίν ευσεβόφρονος Ουκρανικού Λαού.

Πολλά τα έτη