Πρώτη Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στην Πάτρα

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 04 Νοεμβρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης

Με την παρουσία πλήθος πιστών και των τοπικών αρχόντων, τελέσθηκε σήμερα το πρωί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο η πρώτη Πατριαρχική Θεία Λειτουργία

εις τον περικαλλή Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου Πατρών.

 

Συλλειτούργησαν οι Αρχιερείς: Ηλείας κ. Γερμανός, Ύδρας κ. Εφραίμ, Φωκίδος κ. Αθηναγόρας, Χίου κ. Διονύσιος, Νικοπόλεως κ. Μελέτιος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Λαρίσης κ. Ιγνάτιος, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Τριφυλίας κ. Χρυσόστομος, Σάμου κ. Ευσέβιος, Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, Θεσσαλιώτιδος κ. Κύριλλος, Ν. Σμύρνης κ. Συμεών, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος, Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος, Θηβών κ. Γεώργιος, Ζιχνών κ. Ιερόθεος, Μαντινείας κ. Αλέξανδρος, Αρτης κ. Ιγνάτιος, Νικαίας κ. Αλέξιος, Μεθύμνης κ. Χρυσόστομος, ο Μύρων κ. Χρυσόστομος, Ισπανίας κ. Πολύκαρπος, Χονγκ – Κόνγκ κ. Νεκτάριος, ο οικείος Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος, ενώ συμπροσευχόμενος στο Ιερό Βήμα ο Περιστερίου κ. Χρυσόστομος.

 

Συλλειτούργησαν επίσης, ο Μέγας Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Αθηναγόρας, ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Πατρών π. Συμεών Χατζής, ο π. Χρύσανθος Στελλάτος, ο π. Πολύκαρπος Τσιμιτσός και οι Διάκονοι Μάξιμος, Ανδρέας και Σεραφείμ.

 

Στην ομιλία του ο Πατρών Χρυσόστομος έκανε αναφορά στην τοπική Εκκλησία από την ίδρυσή της έως σήμερα. Έκανε λόγο για  τον ιδρυτή της Άγιο Ανδρέα, για τους προκατόχους του μακαριστούς Επισκόπους όπως τον Στρατοκλή τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον Ιερόθεο Μητρόπουλο, τον Αντώνιο, τον Κωνσταντίνο που σημάδεψαν ιστορικά την Ι.Μ. Πατρών.

 

Ακόμη έκανε λόγο για μεγάλες ιερατικές μορφές όπως τον ιδρυτή των κατηχητικών σχολείων μακαριστό π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, τον φλογερό ιεραπόστολο της Αφρικής μακαριστό π. Χαρίτωνα Πνευματικάκι κ.α.

 

Στο τέλος της ομιλίας του ο κ. Χρυσόστομος πρόσφερε στον Πατριάρχη του Γένους ένα ωμοφόριο και ένα πετραχήλι που έχουν ράψει και κεντήσει οι μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Μπάλλα Πατρών.

 

Μετά την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία ο κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε το Επισκοπείο όπου χαιρέτησε το πλήθος από το μπαλκόνι. Το ΑΞΙΟΣ – ΑΞΙΟΣ δονούσε την ατμόσφαιρα.

 

Στις 12 το μεσημέρι μετέβη στην Παραλία Πατρών όπου τέλεσε αγιασμό για την συνέχιση των έργων της Φοιτητικής Εστίας της Ι.Μ. Πατρών. Τον υποδέχθηκε ο Δήμαρχος της Παραλίας Δημήτριος Τσίγκας, ενώ ο κ. Βαρθολομαίος απένειμε τιμητική διάκριση στον χορηγό της Εστίας κ. Κωνσταντίνο Αντζουλάτο, πρόεδρο του Επιμελητηρίου Πατρών.

 

Ο Παναγιώτατος φύτεψε στον προαύλιο χώρο ένα κλαδί ελιάς.

 

Περί τη 1.30 μ.μ. ο κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την πόλη της Ναυπάκτου. Στην επιστροφή του συναντήθηκε με τους υπευθύνους της Κοινοπραξίας της Γέφυρας. Κατόπιν ο Παναγιώτατος αναχώρησε με προορισμό το Αεροδρόμιο του Αράξου.

 

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ:

 

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος και λίαν αγαπητέ Αδελφέ και Συλλειτουργέ κύριε Ιερώνυμε,Ιερώτατε Ποιμενάρχα της Εκκλησίας των Πατρών κύριε Χρυσόστομε,

Ιερώτατοι Αδελφοί, Εξοχώτατοι και Εντιμότατοι Άρχοντες και εκπρόσωποι των Αρχών, Ευλογημένα και επιπόθητα λοιπά τέκνα της Εκκλησίας,

 

«Σάλπιγξ ημάς ιερατική προς πανήγυριν ήθροισεν, Ανδρέας ο του χορού των Αποστόλων πρωτότοκος, ο πρωτοπαγής της Εκκλησίας στύλος, ο προ Πέτρου Πέτρος,ο του θεμελίου θεμέλιος, η της αρχής αρχή,ο πριν κληθήναι καλών, ο πριν προσαχθήναι προσάγων».

 

Με κατάνυξιν πολλήν και συγκίνησιν βαθυτάτην ετελέσαμε την Θείαν Ευχαριστίαν επί τη ενάρξει των «Πρωτοκλητείων», εις τιμήν και μνήμην του πανσεβάστου Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και εις πανηγυρικήν σημείωσιν της συμπληρώσεως ενός ολοκλήρου αιώνος από της θεμελιώσεως του σεβασμίου τούτου και καλλίστου την ειδήν Καθεδρικού Ναού, ο οποίος στεγάζει την τιμίαν του Αποστόλου κάραν και τμήμα του μαρτυρικού αυτού σταυρού.

 

Τόσον η Επτάλοφος Βασιλεύουσα, όσον και η κλεινή Αχαϊκή πρωτεύουσα, σεμνύνονται δια τους χριστιανικούς θεμελίους των, οι οποίοι κατετέθησαν υπό ενός και του αυτού προσώπου, του Πρωτοκλήτου και «πρωτοτόκου του χορού των Αποστόλων» του Χριστού. Υπ’ εκείνου, ο οποίος ηξιώθη, μονοήμερος μόλις Μαθητής υπάρχων, να γίνη «Απόστολος εις τους Αποστόλους, κήρυξ εις τους κήρυκας, νυμφοστόλος και νυμφαγωγός των πρώτων ψυχών, τας οποίας ενυμφεύθη ο Νυμφίος της χάριτος, μεσίτης και προσαγωγεύς των εγκρίτων και  λογάδων φίλων του Βασιλέως της Δόξης».

 

Ερχόμενοι, λοιπόν, εκ της Βυζαντίδος, και τελούντες σήμερον την πρώτην εις την ιστορίαν Θείαν Λειτουργίαν Οικουμενικού Πατριάρχου εις τας Πάτρας και εις τον σεβάσμιον τούτον Οίκον του «πρωτοπαγούς της Εκκλησίας στύλου» και κοινού ημών προστάτου και Πατρός, χρεωστικώς δαψιλεύομεν εις τε τον Ιερώτατον Ποιμενάρχην και εις το αξιονόμαστον ποίμνιον αυτού, κλήρον και λαόν, και εις την αποστολαιματοπότιστον και αγιοτόκον Αχαϊκήν γην, θερμήν την αγάπην, πλουσίαν την στοργήν, ολόθυμον την ευλογίαν, εγκάρδιον τον ασπασμόν και ολόψυχον την ευχήν της ποτνίας Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, της πάντοτε εν σταυρώ και δοκιμασία πορευομένης, αλλά και την έλπίδα της Αναστάσεως ηχηρώς καταγγελλούσης, κοινής πάντων ημών Μητρός και Τιθηνού.

 

 

Παρά τον από του 1850 και εντεύθεν διοικητικόν χωρισμόν δια της κανονικής ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος, το όμαιμον, όχι μόνον το εν Χριστώ αλλά και το του Γένους, και το ομόγλωσσον, και τα κοινά των Πατέρων ήθη, η κοινή Πίστις και πνευματικότης και λειτουργική πράξις, το ομόψυχον και ομοκάρδιον και ομόφωνον της γνώμης και του φρονήματος, και ο αρχαίος αδελφικός σύνδεσμος της ειρήνης και της αγάπης, ουδέποτε επέτρεψαν να μακρυνθή το παράπαν η καρδία της Μητρός Εκκλησίας αφ’ υμών, αλλ’ ευρίσκεσθε πάντοτε κυριολεκτικώς εις το κέντρον της, όπως ευρίσκεσθε και εις το κέντρον των προσευχών μας.

 

Η δόξα σας είναι δόξα μας· η χαρά σας είναι χαρά μας· η πρόοδός σας είναι και ιδική μας, όπως, εξ αντιθέτου και ο πόνος σας είναι πόνος μας και τα προβλήματά σας είναι προβλήματά μας. Ούτω και ο σεισμός που σας έπληξεν, εδόνησε και ημών τας καρδίας, και αι πυρκαϊαί, αι οποίαι έκαυσαν ενωρίτερον τας περιουσίας σας, ενεπύρισαν και ημών την ψυχήν, και είμεθα συμπάσχοντες,  συνοδυνώμενοι, αλλά και συμπροσευχόμενοι προς τον Θεόν του ελέους και Πατέρα πάσης παρακλήσεως.

 

Είμεθα απολύτως βέβαιοι ότι τα αυτά ακριβώς ισχύουν αντιστοίχως και ενταύθα δι’ ημάς και δια την όλην εν τω κόσμω σταυροαναστάσιμον πορείαν και παρουσίαν της Μητρός Εκκλησίας. Αναμφιβόλως, σπουδαίος θερμαστής των αμοιβαίων αγαθών αισθημάτων τυγχάνει ο κοινός ημών προστάτης Ανδρέας, «ο σεβασμιώτατος Απόστολος, το αξιόθεον πράγμα, το της αληθινής ανδρείας, ο της καρτερίας αδάμας, ο της υπομονής ανδριάς, η μετά την Πέτραν πέτρα, η μετά τον Χριστόν ευθύς αρραγής της Εκκλησίας κρηπίς»,- δια να είπωμεν κατά Νικήταν τον Παφλαγόνα.

 

Εν μια καρδία, λοιπόν, προσευχηθέντες σήμερον, και εν αγάπη και ομονοία ομολογήσαντες «Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον», εκοινωνήσαμεν του Λόγου του Θεού, τόσον δια του ευαγγελικού αναγνώσματος, όσον και, κυρίως, δια της μετοχής εις το Ποτήριον της Ζωής και της μεταλήψεως του Αχράντου Σώματος και του τιμίου Του Αίματος. Δυνάμεθα ήδη να λέγωμεν και ημείς γεγονυΐα τη φωνή τον λόγον του Ανδρέου: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν!», και να προσκαλούμεν τους ακόμη αμυήτους να δοκιμάσουν: «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος»! «Έρχου και ίδε»!

 

Ο κόσμος, αγαπητοί, ευρίσκεται κατ’ αυτάς εν θορύβω και ταραχή και αγωνία πολλή, εξ αιτίας της εκσπασάσης απεριγράπτου οικονομικής κρίσεως.

 

Εφυγαδεύθη η ειρήνη από τας καρδίας. Πολλούς η απογοήτευσις ωδήγησεν εις αψυχολογήτους και βεβιασμένας ενεργείας, μερικούς δε και εις απονενοημένα ακόμη διαβήματα.

 

Και ταύτα πάντα διότι εις την θέσιν του Θεού οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας έχουν τοποθετήσει το είδωλον της οικονομίας, του οποίου καταρρεύσαντος, απηλπίσθησαν και έχουν την αίσθησιν ότι το παν απώλετο! Οι πιστοί, χωρίς να παραγνωρίζωμεν τας πολλάς δυσκολίας και τας καταστάσεις ανάγκης αι οποίαι ενέσκηψαν, και χωρίς το παράπαν να αδιαφορούμεν δια την στοιχειώδη εξασφάλισιν του προνομίου της εργασίας και της καλύψεως των καθημερινών αναγκών παντός ανθρώπου, ουδόλως απωλέσαμεν την ελπίδα, διότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος μας εδίδαξε: «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την Δικαιοσύνην Αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματ. 6: 33).

 

«Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος μας είπεν: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ υμών ο Ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματ. 6: 26). Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος εκ πέντε άρτων και δύο ιχθύων εχόρτασε πεντακισχιλίους άνδρας -εκτός των γυναικών και των παιδίων- όταν ο Ανδρέας Του υπέδειξεν ότι υπήρχον μόνον αυτοί οι πέντε άρτοι και οι δύο ιχθείς δια τόσον μεγάλο πλήθος.

 

Και μάλιστα, δια να φανή ο πλούτος και η περίσσεια της αγαθοδωρίας Του, αφού όλοι έφαγον και εχόρτασαν, δώδεκα κόφινοι επληρώθησαν από τα περισσεύματα των κλασμάτων! «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος τους «δια πυρός και ύδατος» διερχομένους, εν τέλει εξάγει εις αναψυχήν, και ανοίγει τας χείρας Του και πληροί τα σύμπαντα ευδοκίας· όχι μόνον επιγείων, αλλά και ουρανίων αγαθών.

 

Αυτόν τον ένα και μοναδικόν Μεσσίαν, τον Ιησούν Χριστόν τον Ναζωραίον, του οποίου έχομεν γνώσιν και πείραν, διότι εγεύθημεν υπερπερισσώς του πλούτου της χρηστότητός Του, ευαγγελιζόμεθα μετά του Ανδρέου και των λοιπών αγίων Αποστόλων και πάντων των Αγίων της Εκκλησίας, εις τον εν ταραχή και αγωνία ευρισκόμενον κόσμον.

 

Καθ’ όσον γνωρίζομεν και πιστεύομεν ότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πραξ. 4: 12).

 

Ευχαριστούμεν θερμότατα δια τας προς την Μετριότητα ημών και τον άγιον Αποστολικόν και Οικουμενικόν Θρόνον ευλαβείς εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού Κλήρου και λαού των Πατρών, όλως ιδιαιτέρως δε υμών, Ιερώτατε Μητροπολίτα κύριε Χρυσόστομε.

 

Ευχόμεθα εις πολλά έτη να συνέρχεσθε αξίως και εν ειρήνη πολλή εις τον περίπυστον τούτον Ναόν και να κοινωνήτε του πλούτου της χρηστότητος του Κυρίου. Να αξιωθήτε να εορτάσητε πολλάς ακόμη ευχαρίστους επετείους ως η σημερινή.

 

Πλείστα ευχαριστούμεν τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κύριον Ιερώνυμον δια την πάντοτε επιδεικνυομένην εις ημάς φιλάδελφον γνώμην του και την ολόψυχον εν εκτενεί και ανυποκρίτω αγάπη συμπαράστασίν του εις την Εκκλησίαν της Κωνσταντινου-πόλεως και ημάς. Είθε ο Κύριος να αποδίδη αυτώ και τη αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος πλουσιωτέραν την Χάριν.

 

Έρρωσθε, Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, και κραταιούσθε υγιαίνοντες αμφιλαφώς, δια των ευχών του φωτιστού ημών μεγάλου και θεσπεσίου Αποστόλου Ανδρέου, «ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τω πιστεύειν, εις το περισσεύειν υμάς εν τη ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου» (Ρωμ. 15: 13). Αμήν.