Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στην Ελασσόνα

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης / 11:03

Πανηγυρική Πατριαρχική Θεία Λειτουργία τελέστηκε σήμερα, στον Μητροπολιτικό ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Ελασσόνας, προεξάρχοντος του Οικουμενικού

Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

 

Αξίζει να σημειωθεί, ότι είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, που στην Ελασσόνα τελείτε Θεία Λειτουργία από Οικουμενικό Πατριάρχη.

 

Μετά το πέρας της Πατριαρχική Λειτουργίας, στο κτίριο της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσόνας, προσφέρθηκε κέρασμα και καφές.

 

Επίσης, να αναφερθεί, ότι σε λίγα λεπτά ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος , θα κηρύξει την λήξη των εργασιών οικολογικού συνεδρίου.

 

Τέλος, το απόγευμα ο Πατριάρχης θα επισκεφθεί την Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου Κανάλλων Καρυάς Ολύμπου, ενώ στις 21:00 θα ακολουθήσει δείπνο στην Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Σπαρμού.

 

Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχη στο συλλείτουργο:

 

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, πολυφίλητε αδελφέ και συλλειτουργέ κ. Ιερώνυμε, Ιερώτατοι αδελφοί Αρχιερείς,

Εξοχώτατοι και Εντιμότατοι Άρχοντες, Ευσεβή τέκνα της Εκκλησίας!

 

Υπό την σωστικήν σκιαν και χάριν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την Παγκόσμιον Ύψωσιν του οποίου από της 14ης ισταμένου μηνός εορτάζομεν, συνήχθημεν εις τον σεπτόν τούτον Μητροπολιτικόν του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Ναόν, δια να ευχαριστήσωμεν τον δι’ ημάς Σταυρωθέντα και Παθόντα, και Ταφέντα, αλλά και Αναστάντα εκ νεκρών Αρχηγόν της Σωτηρίας ημών, προσφέροντες την αναίμακτον ημών και λογικήν λατρείαν, εν ενότητι καρδίας και πίστεως και βιώματος και ομολογίας και ελπίδος.

 

Ασφαλώς απείρους φοράς από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους μέχρι σήμερον έχει τελεσθή το πανίερον μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας εις τον ευλογημένον τούτον τόπον, και ισαρίθμους φοράς ο ουρανός έχει αγιάσει ενταύθα την γην, η χάρις έχει κατέλθει εις τας ψυχάς των πιστών, οι ευσεβείς ηνώθησαν δια της θείας Κοινωνίας, εν Αγίω Πνεύματι, μετά του Χριστού, και δια του Χριστού με τον Θεόν Πατέρα. Άλλας τόσας φοράς ηνώθησαν τα τέκνα της Εκκλησίας και μεταξύ των, και μετά πάντων των Αγίων, εις μίαν ενότητα μυστηριακήν, αληθινήν και αγίαν.

 

Ασφαλέστατα, πολλοί Άγιοι και ένθεοι λειτουργοί της χάριτος και μυστηριάρχαι των Θείων, τόσον Επίσκοποι, εν οις και οι Άγιοι Βησσαρίων και Αρσένιος και ει τις έτερος μετά των Αγίων συναριθμούμενος, όσον και Πρεσβύτεροι αξιόθεοι, ύψωσαν την προσευχήν της ενταύθα στρατευομένης Εκκλησίας  προς την εν ουρανοίς θριαμβεύουσαν, και κατήγαγον την φυσίζωον δωρεάν του Παμβασιλέως Θεού εις το αξιονόμαστον λογικόν ποίμνιόν των.

 

Όμως ιστορικώς είναι η πρώτη φορά κατά την οποίαν εν Ελασσώνι τελείται Θεία Λειτουργία υπό Οικουμενικού Πατριάρχου, της τιμής και ευλογίας ταύτης επιφυλαχθείσης εις την ημετέραν Μετριότητα υπό του δωρεοδότου Θεού.

 

Εύλογος, λοιπόν, τυγχάνει η εκ τούτου συγκίνησις ημών, η οποία μεγεθύνεται από το γεγονός ότι συλλειτουργεί μεθ’ ημών και συμπροσεύχεται και συναγιάζει, εκτός του οικείου Μητροπολίτου κ. Βασιλείου και των λοιπών Ιερωτάτων Μητροπολιτών, ο λίαν ημίν πεφιλημένος και περισπούδαστος Πρωθιεράρχης της Αγιωτάτης Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

 

Είθε το ιερόν Συλλείτουργον ημών, δι’ ευχών των Αγίων Βησσαρίωνος και Αρσενίου, οι οποίοι, είμεθα βέβαιοι, νοερώς συνιερούργησαν μαζί μας, ως και του σήμερον εορταζομένου Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου και της συνοδείας αυτού, να γίνη δεκτόν παρά του Κυρίου των Δυνάμεων ως θυμίαμα ευώδες κατευθυνθέν ενώπιον του Θρόνου Του από καρδίας καιομένας εξ αγάπης προς Αυτόν, προς τον αγιόλεκτον χριστώνυμον λαόν της Θεοσώστου Μητροπόλεως Ελασσώνος, προς το όλον ευσεβές ημών Γένος, τον σύμπαντα κόσμον Του και προς αλλήλους!

 

Αλλ’ είπομεν, αγαπητοί, ότι η σημερινή ευχαριστιακή σύναξις, της Κυριακής μετά την Ύψωσιν, συνδέεται αμέσως προς τον Τίμιον Σταυρόν του Κυρίου. Ο Σταυρός του Χριστού, καθώς γνωρίζετε, είναι όχι μόνον ο «φύλαξ πάσης της οικουμένης», η «ωραιότης της Εκκλησίας», των «πιστών το στήριγμα», των «ιερέων η ευπρέπεια», των «Αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα», αλλ’ είναι και η μεγάλη κληρονομία και σφραγίς της γνησιότητος της κλήσεως ημών ως Χριστιανών, η ελπίς και το καύχημά μας.

 

«Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι, ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6: 14), διακηρύττει ο Απόστολος Παύλος. Ασταύρωτος βίος δια τους Χριστιανούς είναι αδιανόητος! Δεν υφίσταται! Όσοι εκλαμβάνουν την χριστιανικήν ζωήν ως υπόθεσιν συναισθηματικής πληρώσεως, ιερών συγκινήσεων, ενθουσιαστικών εξάρσεων μέσα εις ένα «βίον ανθόσπαρτον», και μεταφυσικής κατόπιν  εξασφαλίσεως δια την αιωνιότητα, δι’ εξόδων αποκλειστικώς του Χριστού και των Μαρτύρων Του, χωρίς οι ίδιοι να καταβάλουν κόπους, θυσίας, κάποιο τίμημα τέλος πάντων, μετέχοντες ενεργώς εις τα Παθήματα και τον Σταυρόν του Σωτήρος και της Εκκλησίας Του, πλανώνται πλάνην οικτράν!

 

Ο Χριστιανισμός δεν είναι μία θρησκεία! Ο Χριστιανισμός είναι η βίωσις του Σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου! Η Εκκλησία δεν κουράζεται να προσκαλή: «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος»! Εις εκείνο το «γεύσασθε» πρέπει πάντοτε να υπονοούμε τον Σταυρόν, με όλας του τας συνιστώσας: την δοκιμασίαν, τον διωγμόν, τον πόνον, την οδύνην, τα δάκρυα, την αγωνίαν, την πικρίαν, την αδικίαν, την χλεύην, την εγκατάλειψιν, το πένθος, την κένωσιν και τον ίδιον τον θάνατον!

 

Αλλά μέσα ακριβώς εις αυτό το πικρότατον «ποτήριον», το οποίον χρειάζεται πολλήν πίστιν, πολλήν υπομονήν, πολλήν ταπείνωσιν, πολλήν αγάπην και πολλήν ελπίδα δια να καταποθή, υπάρχει και η Ζωή, το Φως, η Χαρά, η Ανάστασις, η Αιωνιότης! «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»!

 

Όπως της «Μιας των Σαββάτων», της λαμπροφόρου ημέρας της Αναστάσεως, προηγήθη η Μεγάλη Παρασκευή, και του Κενού Μνημείου ο Γολγοθάς, ακριβώς το αυτό συμβαίνει και με την ζωήν των Χριστιανών!

 

Δια να φθάσωμεν εις την δόξαν της Βασιλείας του Θεού, δια να λάβωμεν την κληρονομίαν του Πατρός και να συμβασιλεύσωμεν με τον και Παθόντα, και Ταφέντα και Αναστάντα Κύριόν μας, οφείλομεν να αποδεχθώμεν πλήρως τον σταυρόν της «στενής πύλης» και «τεθλιμμένης οδού»!

 

Τον σταυρόν της εκκοπής του ιδίου θελήματος, του περιορισμού των επιθυμιών, της θυσίας του ατομικού συμφέροντος, της συστολής του εγωϊσμού, της ανοχής των αδυναμιών των συνανθρώπων μας, της υπομονής εις τας ασθενείας και τας δυστυχίας του βίου.

 

Τον σταυρόν της διαρκούς μετανοίας και του κατά Θεόν πένθους δια την έκπτωσιν και την προσωπικήν μας, αλλά και του κόσμου όλου! Εις το Αποστολικόν ανάγνωσμα ηκούσαμεν προ ολίγου τον Μέγαν Παύλον να γράφη προς τους Γαλάτας: «Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2: 20). Αυτή η πλήρης ταύτισις του Παύλου και όλης της ζωής του με εκείνην του Χριστού, η οποία και κατέληξεν εις την ανεπιφύλακτον αποδοχήν του μαρτυρίου του αίματος και του θανάτου εις την Ρώμην χάριν του Χριστού, είναι το υπόδειγμα δι’ όλους μας. Όλοι οι Άγιοι αυτό έπραξαν!

 

«Οι δε του Χριστού, την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλ. 5: 24). Αλλ’ αυτή ακριβώς η σταύρωσις, η στέρησις, η υπομονή, το κόστος, η θυσία, τους ωδήγησεν εις το φως, την άνεσιν, την δόξαν και την χαράν της αγιότητος!

 

Αυτό συνέβη με τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Ευστάθιον, την σύζυγόν του Θεοπίστην, τους υιούς των Αγάπιον και Θεόπιστον, τον Όσιον Ιωάννην και τον Νεομάρτυρα Ιλαρίωνα τους Κρήτας, τον Άγιον Ευστάθιον Αρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης, των οποίων την μνήμην επιτελούμεν σήμερον, και με όλους γενικώς τους Αγίους, και τους αρχαίους και τους νεωτέρους, μέχρι και τους των ημερών μας, με όλους τους δικαίους, με όλους τους γνησίους ανθρώπους του Θεού! Και αυτών τα βήματα καλούμεθα να ακολουθήσωμεν και ημείς, κλήρος και λαός, μονάζοντες και οικογενειάρχαι, άρχοντες και αρχόμενοι, οι πάντες, εφ’ όσον επιθυμούμεν να ονομαζώμεθα Χριστιανοί!

 

Το Γένος μας τοιουτοτρόπως επορεύθη πάντοτε. Εβίωσε πλήρως τον Σταυρόν του Χριστού, δι’ αυτό και εδοξάσθη και ανέδειξε πολλάς μυριάδας Αγίων και εκατομμύρια δικαίων και τετελειωμένων εν Χριστώ πνευμάτων.

 

Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως τοιουτοτρόπως ηξιώθη να πορευθή και πορεύεται μέχρι σήμερον. Πάντοτε επί του Σταυρού, πάντοτε «κατάστικτος τοις μώλωψι» δια τον Χριστόν και δια τα τέκνα της, πάντοτε καυχωμένη δια τας θλίψεις και τα παθήματά της, δια την ασθένειαν και τας πληγάς της!

 

Πάντοτε αποδεχομένη εν υπακοή πίστεως και υπομονή πολλή κάθε σταυρικήν ευλογίαν του ουρανού! Αλλά δια τούτο και είναι εις θέσιν να βεβαιώση, με την αδιάψευστον βεβαίωσιν του αίματος των Πατριαρχών, των Επισκόπων, των Ιερέων, των Μοναχών και των λαϊκών τέκνων της, με την σφραγίδα των ιερών θλίψεων και των ιδρώτων και των καμάτων και των υπομονών, την μεγάλην αλήθειαν της πίστεως, την αλήθειαν της χρηστότητος του Κυρίου, την αλήθειαν της αγάπης Του, την αλήθειαν της Αναστάσεως, την αλήθειαν της αιωνίου ζωής και σωτηρίας!

 

Ανάλογος, ως γνωρίζομεν, είναι η εμεπειρία και της περιοχής σας. Της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Ελλάδος όλης! Κρατήσατε, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, τους εαυτούς σας και αλλήλους μέσα εις την αγίαν αυτήν σταυροαναστάσιμον ατμόσφαιραν, μέχρι τελευταίας αναπνοής! Μη αποκάμετε αγωνιζόμενοι τον καλόν αγώνα της ευσεβείας, της αρετής και της θυσιαστικής αγάπης! Μη επαισχυνθήτε τον Σταυρόν του Χριστού, ούτε τα παθήματα και τας πληγάς του Γένους! Οι Εβραίοι εκαυχώντο: «Τέκνα Προφητών εσμεν!».

 

Και ημείς καυχώμεθα: «Τέκνα Αγίων, τέκνα Μαρτύρων και ηρώων εσμέν! Τέκνα της Εκκλησίας εσμέν»! Και οι νέοι ας φιλοτιμώνται να λέγουν, όπως οι νέοι της αρχαίας Σπάρτης: «άμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες»! Δηλαδή εμείς θα γίνωμε πολύ καλύτεροι!, και ας έχουν ως ινδάλματά των τους νεαρούς υιούς του Αγίου Ευσταθίου Αγάπιον και Θεόπιστον, οι οποίοι μετά προθυμίας και χαράς συνεμαρτύρησαν και συναγίασαν με τους γονείς των!

 

Της μαρτυρικής, λοιπόν, και εσταυρωμένης, αλλά και την Ανάστασιν καταγγελλούσης, καλλιγόνου Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία επί πολλούς αιώνας εγαλούχησε και έθρεψε και ήνδρωσε και έθαλψεν εν Χριστώ και «εις μέτρον ηλικίας» Αυτού ανέδειξε και εσάς, μαζί με όλα τα άλλα τέκνα της, την ευλογίαν, την στοργήν, τον ασπασμόν και την αγάπην σας μεταφέρομεν.

 

Κρατήσατε πάντοτε μίαν θέσιν δι’ αυτήν εις τας προσευχάς σας, γνωρίζοντες ότι και του Πατριάρχου η προσευχή, η ευχή και ευλογία σας συνοδεύουν αδιαλείπτως. Κυκλούντες εν υπακοή και τιμή και αγάπη τον καλόν Επίσκοπόν σας, εξακολουθήσατε εις τας δυσκόλους ημέρας, τας οποίας ως ανθρωπότης διερχόμεθα, να αποδεικνύετε εαυτούς γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας, γνησίους υιούς και θυγατέρας του Χριστού!

 

Εις ανάμνησιν της σημερινής Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας, παρακαλούμεν, Ιερώτατε Μητροπολίτα Ελασσώνος κ. Βασίλειε, να δεχθήτε ως ευλογίαν και δώρον της Μητρός Εκκλησίας και του Πατριάρχου την ποιμαντορικήν ταύτην ράβδον.

 

Κατακλείοντες επαναλαμβάνομεν από κέντρου ψυχής και καρδίας την κατά τον Τρισάγιον ύμνον αναπεμφθείσαν υπέρ της τοπικής Εκκλησίας δέησιν: «Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε, και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος, και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά Σου»! Αμήν!