Λαμπρό Πατριαρχικό Συλλείτουργο στο ναό του Αγίου Ισαακίου

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 30 Μαΐου 2010

Γράφτηκε από τον/την Αγία Πετρούπολη - Αιμίλιος Πολυγένης 11:35

Με λαμπρότητα και με μεγαλοπρέπεια τελέστηκε σήμερα το Πατριαρχικό συλλείτουργο των δύο Προκαθημένων, Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου στο ναό του Αγίου Ισαακίου στην Αγία Πετρούπολη και το οποίο ολοκληρώθηκε στις 11:30 ώρα Ελλάδος.

Τους δύο Πατριάρχες πλαισίωναν οι Αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου Αυστρίας Μιχαήλ, Γαλλίας Εμμανουήλ και ο Μυριοφύτου Ειρηναίος.

Από την Ρωσική Εκκλησία Μητροπολίτες Κιέβου και Πάσης Ουκρανίας Βλαδίμηρος, Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, Οδυσσού Αγαθάγγελος, Μίνκσ Φιλάρετος, Κρουτίσης Ιουβενάλιος, Πετρουπόλεως Βλαδίμηρος καθώς και άλλοι 40 Αρχιερείς.

Να σημειωθεί, ότι ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος, λειτούργησε με την Αρχιερατική στολή που του δώρισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στο συλλείτουργο των ονομαστηρίων του, στον Καθεδρικό ναό του Σωτήρος στη Μόσχα.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μετά το πέρας της θείας λειτουργίας τόνισε: «ευρισκόμεθα εις πόλιν αγίαν, την του Μεγάλου Πέτρου πόλιν, την αγίαν και ηρωϊκήν εν ταυτώ. Ουδείς δικαιούται ίνα αμνημονήση την πανθαύμαστον αντίστασιν του λαού της πόλεως ταύτης εναντίον της πανισχύρου και καταστροφικής δυνάμεως του Ναζισμού».

«Φρικιά τις όταν εις παλαιά επίκαιρα παρουσιάζεται, όσον το δυνατόν, ο άπελπις αλλά και πεισματικός αγών των εντός της πόλεως εναπομεινάντων κατά την πολιορκίαν των εννεακοσίων ημερών. Αντιμετώπισεν αναριθμήτους εφόδους, ανηλεείς βομβαρδισμούς, καταιγισμούς σφυροκοπημάτων δια τηλεβόλων τελειοτάτου τύπου σκορπιζόντων τον όλεθρον. Εμέτρησεν εκατόμβας θυμάτων, εν εκατομμύριον κατά τους μετριωτέρους υπολογισμούς, έζησε λιμόν φοβερόν και λοιμόν βροτολοιγόν, αλλ  ἔμεινεν απαρασάλευτος, ως ο φρουρός εκείνος πύλης τινός της Πομπηΐας, όστις ουδέ βήμα ποδός απέστη της θέσεως αυτού καίτοι η τα πάντα κατακαίουσα λάβα κατεκάλυπτεν αυτόν. Γέγονεν ούτω μία πόλις σύμβολον ηρωϊσμού, εγκαρτερήσεως και πίστεως εις τα ιδανικά της ελευθερίας», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. (Ακολουθεί παρακάτω ολόκληρη η ομιλία).

Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας, από την πλευρά του τόνισε: « Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την επίσημη μου επίσκεψη στην βασιλέουσα πόλη του Κωνσταντίνου. Και χαίρομαι να Σας καλωσορίσω, Παναγιώτατε, στην γενέτειρά μου, στην πόλη του Αγίου Πέτρου. Παρά την διαφορά ηλικίας και εποχών, υπάρχουν πολλά κοινά σημεία ανάμεσα σε αυτές τις πόλεις».

«Και η μεν και η δε ευρίσκονται υπό τη σκέπη των πρεσβειών του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων Αγίου Ανδρέα. Η καθεμία ήταν πεπρωμένη να γίνει το θεμέλιο και το σημείο αναφοράς του μεγάλου πολιτισμού. Και οι δυο πόλεις ήταν πρωτεύουσες των δυο μεγάλων ορθοδόξων αυτοκρατοριών. Και δεν είναι μόνο αυτά, τα οποία ενώνουν τις μοίρες αυτών», πρόσθεσε ο κ. Κύριλλος.

Επίσης, τόνισε ότι Στην ιστορία της ανθρωπότητας πολλές υπήρχαν περίφημες πόλεις και πολιτισμοί. Ισχυρές σαν τους γίγαντες, μεγαλοπρεπείς σαν τον Πύργο της Βαβέλ, υψώνοντο πάνω από τον κόσμο φτάνοντας έως τους ουρανούς, τα ονόματά και τα έργα τους ήταν ξακουστά δε όλη την οικουμένη. Και όμως, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, οὐ τούτους ἐξελέξατο ὁ Θεὸς οὐδὲ ὁδὸν ἐπιστήμης ἔδωκεν αὐτοῖς (Βαρ. 3. 27). Δεν εσώζοντο οι γίγαντες ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτών (Ψαλ. 32. 16), και οι πύργοι της Βαβέλ βυθίζονταν στην άμμο χωρίς να μείνουν τα ίχνη τους. Δεν άντεξαν στην δοκιμασία του χρόνου, διότι θεμελιώθηκαν πάνω σε λάθος βάση.

«Όμως υπήρχαν και άλλες πόλεις, οι οποίες αποδεικνύονται ζωντανές παρ΄ όλες τις δοκιμασίες. Και η δύναμη τους δεν εντοπίζεται στο θρίαμβο της κοσμικής εξουσίας, ούτε στην οικονομία, και την πολεμική ισχύ, αλλά στο πνευματικό μεγαλείο, το οποίο ενσρκώνουν. Μέσα σε αυτές τις πόλεις τοποθετώ και την Πόλη της Πατριαρχικής Σας καθέδρας, και τη  γενέτειρά μου την Πετρούπολη. Η ιστορία τους ήταν γεμάτη από συμφορές και περιστάσεις, άλλα το όνομα του Χριστού πάντα σεμνύνετο μέσα τους και εξακολουθεί να τις διαφυλάσσει από την αδυναμία και τη λήθη», υπογράμμισε ο Πατριάρχης Μόσχας.

Εν συνεχεία, τόνισε: «Η πόλη αποτελεί το θεμέλιο του πολιτισμένου κόσμου, την έκφραση της συνοχής και της ενότητάς του. Στη βάση της κάθε ένωσης των ανθρώπων ευρίσκεται η επιδίωξη του ίδιου σκοπού. Εάν ο σκοπός αυτός είναι ευτελής και πρόσκαιρος, δεν μπορεί να ενώσει για πολύ χρόνο. Εάν ο σκοπός δε είναι ωραίος και υψηλός, τότε για την επίτευξή του οι άνθρωποι μπορούν να ενοποιηθούν διαχρονικός, για αιώνες, όντες πρόθυμοι να προσφέρουν, σε περίπτωση ανάγκης, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.

«Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων ακολουθεί την εορτή της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Πνεύματος: σήμερα εορτάζουμε τη συνέχεια της Πεντηκοστής σε όλο το ανθρώπινο γένος και σε όλη την Εκκλησία ανά της Οικουμένης», ανέφερε επίσης ο κ. Κύριλλος.

Αναφερόμενος στη σημερινή εορτή ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, μεταξύ άλλων τόνισε: «Η σημερινή μας πανήγυρη, αγαπητέ και Παναγιώτατε αδελφέ, αφιερώνεται στην ενότητα της Οικουμενικής Εκκλησίας. Γνωριζόμαστε χρόνια και χαίρομαι που με κάθε επόμενη συνάντηση πλησιάζουμε περισσότερα ο ένας προς τον άλλον, ότι ενισχύονται οι σχέσεις μεταξύ των κατά τόπους Εκκλησιών, και ότι χάρη στην αγιότητα και στην πληρότητα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας υπερνικάται κάθε διχόνοια».

Κλείνοντας, ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας, τόνισε: «Έχουμε κοινά ιερά και κοινούς αγίους. Εκτιμόμαστε πολύ ότι έχετε προσκυνήσει τα ιερά μας, μοναστήρια και ναούς της Μόσχας και της Αγίας Πετρουπόλεως, επισκεφθήκατε τον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα, ένα μερος που υπηρέτησε ο Άγιος Ιωάννης ο Κρονστάνδης. Θα σας μνημονεύουν στις προσευχές τους στην Λαύρα του Αγίου Σεργίου και στην Ιερά Μονή του Βαλαάμ».

«Κάποτε, το 1993, επισκεπτόμενος την Ρωσία, είπατε χαρακτηριστικά ότι φέρνετε πίσω σας μισό μόνο της καρδιάς σας, διότι το άλλο μισό το εγκαταλείψατε εδώ. Ας ελπίσουμε ότι αυτή την φορά η καρδιά σας θα μείνει εδώ ολόκληρη. Ενώ η δική μου καρδιά και οι καρδιές των πιστών μας πάντα θα μείνουν μαζί σας στις προσευχές και στην ενότητα της κοινής μας Αγίας και Οικουμενικής Εκκλησίας», πρόσθεση ακόμη.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ορθώς ο προφητάναξ Δαυΐδ προανεφώνησεν ότι «παρά Κυρίου τα διαβήματα ανθρώπου κατευθύνεται» (Ψαλμός 36, 23). Τα διαβήματα όθεν της ημετέρας Μετριότητος μετά και της τιμίας συνοδείας ημών κατηυθύνθησαν παρά Κυρίου και ιδού ήλθομεν ταπεινοί προσκυνηταί των εν τη ευλογημένη γη της Ρωσσίας ιερών θησαυρισμάτων.

Και τανύν ευρισκόμεθα εις πόλιν αγίαν, την του Μεγάλου Πέτρου πόλιν, την αγίαν και ηρωϊκήν εν ταυτώ. Ουδείς δικαιούται ίνα αμνημονήση την πανθαύμαστον αντίστασιν του λαού της πόλεως ταύτης εναντίον της πανισχύρου και καταστροφικής δυνάμεως του Ναζισμού.

Φρικιά τις όταν εις παλαιά επίκαιρα παρουσιάζεται, όσον το δυνατόν, ο άπελπις αλλά και πεισματικός αγών των εντός της πόλεως εναπομεινάντων κατά την πολιορκίαν των εννεακοσίων ημερών. Αντιμετώπισεν αναριθμήτους εφόδους, ανηλεείς βομβαρδισμούς, καταιγισμούς σφυροκοπημάτων δια τηλεβόλων τελειοτάτου τύπου σκορπιζόντων τον όλεθρον. Εμέτρησεν εκατόμβας θυμάτων, εν εκατομμύριον κατά τους μετριωτέρους υπολογισμούς, έζησε λιμόν φοβερόν και λοιμόν βροτολοιγόν, αλλ  ἔμεινεν απαρασάλευτος, ως ο φρουρός εκείνος πύλης τινός της Πομπηΐας, όστις ουδέ βήμα ποδός απέστη της θέσεως αυτού καίτοι η τα πάντα κατακαίουσα λάβα κατεκάλυπτεν αυτόν.

Γέγονεν ούτω μία πόλις σύμβολον ηρωϊσμού, εγκαρτερήσεως και πίστεως εις τα ιδανικά της ελευθερίας.

Από της ιδρύσεως αυτής υπό του Μεγάλου Πέτρου εν έτει σωτηρίω 1703ω ήλλαξε τετράκις όνομα ακολουθούσα τας πολιτικάς μεταβολάς, αλλ  οὐδ  ἐπί στιγμήν αντήλλαξε την πατρώαν ευσέβειαν.

Δείγμα αψευδές η ευεργετική παρουσία του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης. Η μνήμη αυτού παραμένει εναργής, τα θαύματα συνεχίζονται και αι πρεσβείαι αυτού προς Κύριον σκέπουσι την πόλιν ταύτην έως του νυν και έως ου ο Κύριος της δόξης έλθη.

Πρόσχες δε και εις συγκυρίαν αγαθήν. Η γέννησις του προμνησθέντος Μεγάλου Πέτρου τη 30η Μαΐου του έτους 1672 γέγονεν αιτία ίνα ανεγερθή ναός εις τιμήν του εν αυτή τη ημέρα εορταζομένου Αγίου, του Ομολογητού και Οσίου Ισαακίου.

Ην δε ούτος ο Άγιος, Σύρος μεν την καταγωγήν αλλά της Κωνσταντίνου πόλεως οικήτωρ. Η υπ  αὐτοῦ ιδρυθείσα Μονή κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μεγάλου, κειμένη έξω της πύλης του Σατορνίνου των τειχών του Μεγάλου Κωνσταντίνου εν τη συνοικία των Αυρηλιανών τη επί του εβδόμου λόφου, του και Ξηρολόφου επικαλουμένου, υπήρξεν επί αιώνας πολλούς κέντρον πνευματικόν εξάκουστον. Ην δε ο όσιος και ομολογητής σθεναρός αντιπαραταχθείς πρόσωπον προς πρόσωπον προς τον αρειανίζοντα αυτοκράτορα Ουάλεντα.

Ήλθομεν λοιπόν και ημείς ίνα προσκυνήσωμεν τον συμπολίτην ημών Άγιον, καθ  ὅτι ουδ  ἴχνος της Μονής αυτού σώζεται, και ίνα αποθαυμάσωμεν τον εις τιμήν αυτού μεγαλοπρεπή και υπερμέγιστον Ναόν, ον η ευλάβεια των προγόνων υμών ανήγειρε δια φιλοτίμου βεβαίως αυτοκρατορικού «αποκομβίου» και όστις πολλάς περιπετείας υπέστη, γενόμενος ακόμη και αθεΐας μουσείον. Αλλά ζη Κύριος! Διέλυσεν επινοίας αφρόνων των διαλαλούντων διατόρως ότι «ουκ έστι Θεός» ως κονιορτόν από άλωνος θερινής (Δανιήλ 2, 35).

Τυγχάνει, όθεν, ο Άγιος Ισαάκιος εις κρίκος ισχυρός εκ των πεντήκοντα χρυσών κρίκων δι  ὧν συνάπτονται αρρήτως αι δύο αυλαίαι, αι Εκκλησίαι της Κωνσταντίνου Νέας Ρώμης και της Ρωσσίας εις σκηνήν μίαν (πρβλ. Εξόδου 26, 6). Η αδιάρρηκτος αύτη ενότης εν τη πίστει, εν ταις παραδόσεσιν, εν τη εκκλησιαστική τάξει, απαίτησίς εστι του Παναγίου Πνεύματος, όπερ «εις ενότητα πάντας εκάλεσε», συγκροτούν όλον τον θεσμόν της Εκκλησίας. Αύτη γαρ «κήπός εστι κεκλεισμένος» (Άσμα Ασμάτων 4, 12). Ο φραγμός του ιερού τούτου κήπου ου καθαιρεθήσεται ποτέ, ου συς εκ δρυμού λυμανθήσεται, ουδέ μονιός άγριος κατανεμήσεται τούτον (πρβλ. Ψαλμ. 79, 14). Εκκλίνει παρεμβολάς αλλοτρίων (Εβραίους 11, 34), η δε μάνδρα αυτού λύκοις εστίν ανεπίβατος.

Πολλά έχομεν ειπείν δια την πλουσιοπάροχον ξενίαν, δια την αγάπην του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσσίας, ημίν δε αγαπητού αδελφού κυρίου Κυρίλλου, δια τας επιδαψιλεύσεις του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Αγίας Πετρουπόλεως και Λαντόγκας κ. Βλαδιμήρου, δια την υποδοχήν του ευσεβούς και ευλογημένου λαού˙ όμως, ίνα του προκατόχου της ημετέρας Μετριότητος, του εν Αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Θεολόγου μνησθώμεν, «τον πώλον περί την νύσσαν κεντώμεν ίνα μη του λόγου παρατεινομένου, αηδής γένηται δια τον κόρον» (Λόγος εις το Γενέθλιον του Σωτήρος).

Ευχαριστούμεν εκ μέσης καρδίας δι  ὅσα είδομεν, ακηκόαμεν και ησθάνθημεν. Ευλογούμεν αμφοίν χεροίν υμάς πάντας. Δεόμεθα προς Κύριον ίνα χαρίζηται υμίν πάσι, ποιμέσι και ποιμαινομένοις, άρχουσι και αρχομένοις, υγιείαν αστεμφή εν έργοις αγαθοίς, δι  ὦν δοξάζεται το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα του Ουρανίου ημών Πατρός.

Μετά χειμώνα βαρύν, το έαρ ήλθεν εις την Ρωσσικήν γην, «έαρ φυσικόν, έαρ πνευματικόν, έαρ ψυχών», καθ  ἅ φησιν ο πρότριτα μνημονευθείς Άγιος Γρηγόριος (Λόγος εις την Καινήν Κυριακήν).

Μείνατε απαρασάλευτοι εν τη αγία Ορθοδόξω πίστει. Εξαιτούμεθα τας εκτενείς προσευχάς υμών δια την εν Κωνσταντινουπόλει πρωτόθρονον Εκκλησίαν την από αιώνων δοκιμαζομένην και εσταυρωμένην. Ευχήθητε ίνα μη εκλείψη πώποτε ο καμψάκης του ελαίου από του Φαναρίου του και υμάς ποτε φωτίσαντος. Ίνα μη γίνη λίνος τυφόμενος ελλείψει ελαίου (Ματθ. 5, 5). Πλην, η ελπίς ημών ο Πατήρ εστι, καταφυγή ημών ο Υιός, σκέπη το Πνεύμα το Άγιον.

Πιστεύομεν ότι ου παύσησθε εις τον αιώνα προσευχόμενοι δια την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν. Τούτο μόνον, τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα, ζητούμεν. Τας προσευχάς υμών.