Η Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Πατριαρχείο

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 31 Αυγούστου 2010

Γράφτηκε από τον/την Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 16:40

Η Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως απετέλεσε την κορωνίδα των εορταστικών εκδηλώσεων του Δεκαπενταυγούστου προς τιμήν της Θεοτόκου εις το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων.

Δια την εορτήν ταύτην ετελέσθη Πανηγυρικός Εσπερινός το εσπέρας της εορτής εις το Θεομητορικόν Μνήμα, χοροστατούντος του Γέροντος Αρχιγραμματέως Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου.

Την πρωΐαν της ημέρας της εορτής, Σαββάτου, 18ης /28ης Αυγούστου 2010, προσήλθεν εκ του Κεντρικού Μοναστηρίου της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος εις Γεθσημανήν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας.

Κατόπιν της επισήμου προϋπαντήσεως εις την αυλήν του ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο Μακαριώτατος ενδεδυμένος μανδύαν, εισώδευσεν εις τον ιερόν ναόν και προεξήρξε του Όρθρου μετ’ αρτοκλασίας και της θ. Λειτουργίας.

Συλλειτουργοί του Μακαριωτάτου Αρχιερείς ήσαν ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος, ο παρεπιδημών Μητροπολίτης Δράμας της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Παύλος και οι Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς Γέρων Αρχιγραμματεύς Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος και Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος και πλειας ιερέων Αγιοταφιτών, αλλά και άλλων εκ των Ορθοδόξων Εκκλησιών, Ελλάδος, Ρωσίας, Ουκρανίας, Ρουμανίας, Σερβίας κ.α.

Αθρόα υπήρξε η συμμετοχή ευλαβούς εκκλησιάσματος, εκφράζοντος την ευλάβειαν και την τιμήν αυτού προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Το Εκκλησίασμα τούτο ήτο πολυεθνικόν μεν εξ επόψεως καταγωγής, Έλληνικής, Ρώσικής, Ρουμανικής, Σερβικής, Πολωνικής και ει τινος άλλης ομόφωνον, όμως εις την πίστιν αυτού την Ορθόδοξον, της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.

Την τελείαν εις λόγον και μέλος υμνολογίαν της Εκκλησίας, την θεολογούσαν περί του προσώπου, του έργου και ιδία περί της μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου εσχολίασε εις το κήρυγμα Αυτού εις το Κοινωνικόν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ως έπεται:

«Η των ουρανών υψηλοτέρα υπάρχουσα και των Χερουβείμ ενδοξοτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, η δι’ υπερβάλλουσαν καθαρότητα, της αϊδίου ουσίας δοχείον γεγενημένη, εν ταις του Υιού χερσί σήμερον την παναγίαν παρατίθεται ψυχήν, και συν αυτή πληρούται τα σύμπαντα χαράς και ημίν δωρείται το μέγα έλεος».

«Με αυτούς τους λόγους, αγαπητοί μου αδελφοί και ευλαβείς προσκυνηταί, περιγράφει ο υμνωδός της Εκκλησίας μας το όντως μέγα και παράδοξον γεγονός της Κοιμήσεως τηςΥπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας».

«Ω του παραδόξου θαύματος», αναφωνεί ο υμνωδός λέγων, «η πηγή της ζωής», δηλαδή ημητέρα του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, «εν μνημείω τίθεται, και κλίμαξ προς ουρανόν οτάφος γίνεται».

«Σήμερον ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, έχομεν την μεγάλην αυτήν ευλογίαν να ευρισκώμεθα ως άλλοι απόστολοι συναθροισθέντες ενθάδε, από τα πέρατα της γης, ενώπιον του κενού, τουάδειου μνήματος και του τάφου που κηρύττουν την ταφήν, τον φυσικόν θάνατον, αλλά και την εις ουρανούς μετάστασιν της Αειπαρθένου Μαρίας».

«Έχομεν την μεγάλην ευλογίαν, επαναλαμβάνομεν, να συμμετέχωμεν εορτίως και πανηγυρικώς και ευχαριστιακώς εις το σωτηριώδες γεγονός της αναμνήσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Μητέρας του Θεού. «Ήρθη το σώμα μεν του τάφου, παραμένει δε ημίν η ευλογία σου Παρθένεαγνή», ψάλλει ο υμνωδός».

«Η ευλογία δε της Παρθένου αγνής Μαρίας, η οποία παραμένει εις ημάς δεν είναι άλλη από τονεκ των αγνών αιμάτων αυτής σωματωθέντα Θεόν Λόγον, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τοναρχηγόν της πίστεως ημών».

«Αυτής ακριβώς της πίστεως της εν Χριστώ αληθείας, δηλονότι της αμωμήτου Ορθοδόξου ημώνπίστεως, αναδεικνύεται μόνιμος και αψευδής μάρτυς η αειπάρθενος Μαρία ουχί μόνον δια τουαπλού λόγου, αλλά κυρίως και πρωτίστως δια της ανεκλαλήτου και ανειπώτου εμπειρίας του απ’αιώνων κεκρυμμένου μυστηρίου της θείας Οικονομίας. Και τούτο τόσον κατά την στιγμήν, ότε, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου, (Ματθ. 1, 18), όταν δηλαδή ευρέθη έγκυος δια της δημιουργικής επενεργείας του Αγίου Πνεύματος, όσον και κατά τον θάνατον, την κοίμησιν αυτής: «Νόμους της φύσεως λαθούσα τη κυήσει σου, τω ανθρωπίνω νόμω θνήσκεις μόνη Αγνή, ζωώσασα τους πάλαι, νενεκρωμένους Άχραντε, ζωηφόρω τοκετώ σου».

«Με άλλα λόγια, λέγει ο υμνωδός:  Συ Παναγία, Μητέρα του Θεού, που διέφυγες τους νόμους της φύσεως κατά την εγκυμοσύνην σου, τώρα θνήσκεις σύμφωνα με τον ανθρώπινον νόμον (τον νόμον της φύσεως). Συ, η μόνη αγνή, η οποία εζωοποίησας με τον ζωηφόρον τοκετόν σου αυτούς, οι οποίοι προ του να γεννηθή ο Χριστός ήσαν νεκροί από την αμαρτίαν».

«Σήμερον, αγαπητοί μου, ευφραίνεται και αγάλλεται η Εκκλησία των Ιεροσολύμων, σήμερον πανηγυρίζει η γη άπασα, σήμερον οι άγγελοι σκιρτώσιν, σήμερον αγαλλιώνται πάντες οι δίκαιοι. Σήμερον η Εκκλησία του Χριστού μας προτρέπει δια στόματος του υμνωδού λέγουσα: «Σκιρτήσατε καρδίαι πάντων ευσεβούντων, εν τη κοιμήσει της μόνης Θεόπαιδος, τη ακοιμήτωπρεσβεία ταύτης σωζόμενοι».

«Ναι, αγαπητοί μου, και σήμερον καλούμεθα να ανοίξωμεν την καρδίαν μας και εναποθέσωμενδια της μετανοίας την ελπίδα της σωτηρίας μας εις την μητέρα του Θεού και μητέρα ημών».

«Ως πάντων υπερτέρα και καθαρωτέρα, τον μόλυσμόν της ψυχής μου καθάρισον, η του Θεού συλλαβούσα τον Υπεράγαθον». Αμήν».

Πολλοί των πιστών προσήλθον εις το μυστήριον της θ. Ευχαριστίας, επισφραγίζοντες ούτω την συμμετοχήν αυτών εις την Θεομητορικήν εορτήν.

Μετά την απόλυσιν επηκολούθησεν άνοδος εις το ηγουμενείον και εόρτιος δεξίωσις υπό του Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τη παρουσία και του Εκπροσώπου του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος κ. Γεωργίου Πουλέα και της συζύγου αυτού κ. Φαίης Πολυζωΐδου – Πουλέα.