Εορτή Ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 18 Νοεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 11:37

Την Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010, εωρτάσθη η εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου πρωτίστως εις την πόλιν της Λύδδης, η οποία από το όνομά του ωνομάσθη και Γεωργιούπολις.

Η Λύδδα είναι γνωστή ως αρχαία ελληνική και ελληνιστική πόλις και με το όνομα Διόσπολις, επειδή ήτο εν εκ των κέντρων λατρείας του Διος.Η Λύδδα αναφέρεται και εις την Καινήν Διαθήκην ως πόλις ιεραποστολής των αποστόλων μετά την Ανάληψιν του Κυρίου. Εις την Λύδδαν εθεράπευσεν ο απόστολος Πέτρος δια της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού τον παράλυτον Αινέαν. (Πραξ. 9,33-35). Εκ της Λύδδης εξεκίνησεν ο Απόστολος Πέτρος και ήλθεν εις την Ιόππην, όπου ανέστησε την ελεήμονα Ταβιθάν. (Πραξ. 9, 36-42).

Ο σπόρος του Ευαγγελίου, σπαρείς υπό των αποστόλων εις την Λύδδαν, έφερε καρπούς, χριστιανούς πιστεύσαντας, οι οποίοι εσχημάτισαν την εν Λύδδη ούσαν χριστιανικήν Εκκλησίαν.

Οι χριστιανοί της πρωτοχριστιανικής αυτής Κοινότητος εδέχθησαν το ιερόν λείψανον του Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, ο οποίος είλκε την καταγωγήν εκ πατρός μεν από την Καππαδοκίαν, εκ μητρός δε από την Παλαιστίνην και ο οποίος πριν από το μαρτύριόν του εις την Ρώμην επί Διοκλητιανού, το 305 μ.Χ., είχεν αναθέσει εις τον υπηρέτην του να μεταφέρη αυτό εις τον τόπον της καταγωγής του.

Οι χριστιανοί της Λύδδης ενεταφίασαν το σκήνωμα του Αγίου εις την πόλιν αυτών και προσέφεραν εις αυτόν τας νενομισμένας δια τους μάρτυρας τιμάς εις μικρόν ευκτήριον οίκον αυτών.

Ότε, θεία οικονομία, ήλθεν ο καιρός και έλαμψεν η ευσέβεια υπό του αυτοκράτορος Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου το 312 μ.Χ. και εν συνεχεία τούτου ήλθεν η μήτηρ αυτού Αγία Ελένη εις την Αγίαν Γην το 326 μ. Χ. και ανήγειρε τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως και την Βασιλικήν της Γεννήσεως εις Βηθελέμ και άλλους ναούς εις τους Αγίους Τόπους. Τότε, τη αιτήσει των χριστιανών της Λύδδης, ανήγειρε μεγαλοπρεπή ναόν υπεράνω του τάφου, εις τον οποίον είχεν ενταφιασθή ο Άγιος Γεώργιος.

Ο Ναός αυτός, εγκαινιασθείς, παρέμεινεν έκτοτε ο καθεδρικός Ναός της Λύδδης, συγκαταλεγόμενος μεταξύ των πανσέπτων προσκυνημάων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, χρησιμοποιηθείς από του 638 μ.Χ., ως και κτιριακώς εμφαίνεται, κατά το ήμισυ αυτού ως τέμενος.

Ο ναός ούτος, ιερόν προσκύνημα και Ιερά Μονή του Πατριαρχείου άχρι και της σήμερον, με ιερομόναχον Αγιοταφίτην καθηγούμενον, αποτελεί και τον ενοριακόν Ναόν της εν Λύδδη Ελληνορθοδόξου αραβοφώνου Κοινότητος, αριθμούσης περί τας 3.000 χιλιάδας μέλη.

Προς το ιερόν τούτο προσκύνημα κατηυθύνθη η Α.Θ.Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας την πρωΐαν της 3ης / 16ης Νοεμβρίου 2010 δια την εορτήν της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου και της μνήμης των Εγκαινίων του ιερωτάτου ναού αυτού.

Φθάσας εις την πόλιν της Λύδδης η Α.Θ.Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Αρχιερέων και Ιερέων, προϋπαντήθη υπό των Ορθοδόξων Προσκόπων της πόλεως, τη τιμητική προπορεύσει και εν εκτελέσει μουσικής των οποίων, κατηυθύνθη προς τον ιερόν ναόν.

Φθάσας προ του ναού και ενδυθείς μανδύαν, εισώδευσε, κατελθών και προσκυνήσας εις τον τάφον του Αγίου εν τω υπογείω παρεκκλησίω και ακολούθως ευλογήσας τα συνωστιζόμενα πλήθη των πιστών Ορθοδόξων, αλλά και άλλων ομολογιών και Μουσουλμάνων, ήρξατο των Καταβασιών.

Των πιστών εν ευλαβεία αλλά και φωνασκία, λόγω του συνωστισμού, εισερχομένων εις τον ναόν, κατερχομένων και προσκυνούντων εις τον τάφον του Αγίου, ετελέσθη η θ. Λειτουργία, συλλειτουργούντων του Μακαριωτάτου των Ιερωτάτων Μητροπολιτών Ναζαρέτ κ. Κυριακού, Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Ιόππης κ. Δαμασκηνού, Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Γέροντος Αρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου των Οικονομικών, και Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου και Ιερομονάχων Αγιοταφιτών και εγγάμων ιερέων Ελληνορθοδόξων αραβοφώνων της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου εις το Ισραήλ και εις τας κατεχομένας περιοχάς και παρεπιδημούντων εκ των Εκκλησιών Ρωσίας και Ρουμανίας.

Εις το Κοινωνικόν ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον περί του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, έχοντα ως έπεται ελληνιστί:

«Αξίως του ονόματος επολιτεύσω, στρατιώτα Γεώργιε. Τον σταυρόν γαρ του Χριστού επ’ ώμων αράμενος, την εκ διαβολικής πλάνης χερσωθείσαν γην εκαλλιέργησας και την ακανθώδηθρησκείαν των ειδώλων εκριζώσας, της Ορθοδόξου πίστεως κλήμα κατεφύτευσας. Όθενβλυστάνεις ιάματα τοις εν πάση τη οικουμένη πιστοίς και Τριάδος γεωργός δίκαιος ανεδείχθης. Πρέσβευε, δεόμεθα, υπέρ ειρήνης του κόσμου και σωτηρίας των ψυχών ημών», αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας μας.

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ευλαβείς προσκυνηταί,

Εις τους ανωτέρω λόγους του υμνωδού της Εκκλησίας μας προβάλλεται με πάσαν δυνατήνακρίβειαν η μεγάλη και εξέχουσα μεταξύ των Αγίων της Εκκλησίας και μάλιστα μεταξύ των μαρτύρων αυτής προσωπικότης του σήμερον τιμωμένου Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου,επί τη εορτή των εγκαινίων του φερωνύμου αυτού μεγαλοπρεπούς τούτου ναού εις αυτήν ταύτην την αρχαίαν και βιβλικήν πόλιν Λύδδαν, την πατρίδα της μητρός αυτού Πολυχρονίας της μάρτυρος.

Το μαρτύριον του Γεωργίου της αγάπης του Χριστού θα αποτελέση την απαρχήν τηςεκριζώσεως της εκ της διαβολικής πλάνης της θρησκείας των ειδώλων χερσωθείσης γης δια τηςυπό του Γεωργίου καταφυτεύσεως του κλίματος της χριστιανικής πίστεως, δηλονότι της σωζούσης αληθείας του Θεού Λόγου του Χριστού.

Τούτο δε συνέβη εν τόπω και χρόνω, ότε σκληροί Ρωμαίοι αυτοκράτορες αιματοκύλησαν τηνΕκκλησίαν του Χριστού εις την απεγνωσμένην προσπάθειάν των να επιβάλλουν τηνεθελοθρησκείαν αυτών. Τοιούτος υπήρξεν και ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Διοκλητιανός (284-305 μ.Χ.), επί της βασιλείας του οποίου εγεννήθη, έδρασε και εμαρτύρησεν ο Άγιος Γεώργιος. Ηβασιλεία δε του Διοκλητιανού παρέμεινεν εις την παγκόσμιον ιστορίαν δια τους φοβερούς διωγμούς της, ως η «εποχή των μαρτύρων της Εκκλησίας του Χριστού».

Μάρτυρες αψευδείς της διαχρονικής μαρτυρίας του μαρτυρίου της αγάπης του Χριστού τουΑγίου Γεωργίου είναι η Εκκλησία των Ιεροσολύμων με το ευσεβές αυτής χριστεπώνυμον ποίμνιον. Το ποίμνιον της «πονεμένης Ρωμηοσύνης», της οποίας ο Μέγας Γεώργιος ανεδείχθη ο Άγιός της. Και τούτο διότι ο Τροπαιοφόρος Γεώργιος, ως δούλος της τελείας αγάπης,υπερασπιστής των πτωχών, ιατρός των ασθενούντων, υπέρμαχος των ευσεβών βασιλέων, προσέτι δε ως λέγει ο υμνωδός, «βλυστάνει ιάματα τοις εν πάση τη οικουμένη πιστοίς».

Πράγματι, αγαπητοί μου, ο Άγιος Γεώργιος βλυστάνει ιάματα εις όλους ανεξαιρέτως του πιστεύοντας εις αυτόν και προσκυνούντας τα τίμια λείψανα αυτού. Ιδού τι λέγει ο υμνωδόςαυτού: «ως ήλιος έμψυχος τη ση αθλήσει φανείς, λειψάνων σου όλος λελαμπρυσμένος, τη του Πνεύματος [του Αγίου] αίγλη, εκλάμπων τη οικουμένη ιαμάτων ακτίνας Γεώργιε μεγάλαθλε, πιστών η αντίληψις».

Εξ άλλου ο λόγος της πανηγυρικής συνάξεώς μας εις την του Γεωργίου πόλιν και επώνυμονΝαόν αυτού δεν είναι άλλος από την εορτήν της μνήμης της καταθέσεως των ιαματικώνλειψάνων αυτού εν τω κενώ αυτού τάφω. Και, ναι μεν ο μεγαλομάρτυς Γεώργιος, «θεσμώ έδυφύσεως», δηλαδή υπέκυψε εις τους όρους της φύσεως, απέθανε και ετάφη. Ως ήλιος δεέμψυχος ανατέλλει εκ της γης δια των λειψάνων του. Και τούτο διότι ο πιστός μάρτυς του Χριστού ελαμπρύνθη όλος, όχι μόνον εις την ψυχήν, αλλά και εις το διαμελισμένον υπό φρικτών μαρτυρίων σώμα αυτού, δια της αίγλης του Αγίου Πνεύματος.

Με άλλα λόγια, ο Τροπαιοφόρος Γεώργιος ανατέλλει ως έμψυχος ήλιος όχι μόνον κατά τρόπονηθικόν και μεταφορικόν, αλλά και κατά τρόπον φυσικόν και επαισθητόν. Και τούτο διότι επέτυχετης θεώσεως αυτού. Ηξιώθη δηλονότι της κοινωνίας του Ηλίου της Δικαιοσύνης και του φωτός της αληθινής γνώσεως του Χριστού, του Υιού του Θεού, του θεώσαντος την ανθρωπίνην φύσινημών. «Σύμμορφος Υιός εξ αγεννήτου Πατρός γεννηθείς προ των αιώνων, επ’ εσχάτων δε αύθις, δια το ανθρώπινον εθέωσας», [Χριστέ ο Θεός ημών].

Αυτήν ακριβώς την του ανθρωπίνου φυράματος θέωσιν εορτάζει και πανηγυρίζει η αγία ημών Εκκλησία εν τω προσώπω του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ούτινος ταις πρεσβείαις καιημείς δεόμεθα υπέρ καταλλαγής και ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, εξαιρέτως δε της δοκιμαζομένης περιοχής ημών. Αμήν.

Μετά τον θείον λόγον εν τω Κοινωνικώ ο Μακαριώτατος και οι ιερείς μετέδωσαν την θ. Κοινωνίαν εις τους αθρόως προσελθόντας πιστούς.

Εις την θ. Λειτουργίαν παρέστησαν οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι, ο Πρέσβυς της Ελλάδος εις το Τελ Αβίβ κ. Κυριάκος Λουκάκης, ο Charges d’ Affaires της Σερβίας κ. Milutin Stanojevic και ο Πρέσβυς της Ουκρανίας κ. Vakhtang Jaoshvili.

Μετά την θ. Λειτουργίαν ηκολούθησε μικρά δεξίωσις αναψυχής εις το ηγουμενείον υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, καθ’ ην και ανεπέμφθη δέησις και εψάλη ο Πατριαρχικός Πολυχρονισμός.

Εν συνεχεία η Α.Θ.Μ. μετά της συνοδείας Αυτού κατηυθύνθη εις την αίθουσαν του ενοριακού Κέντρου της Κοινότητος δια το εόρτιον γεύμα.

Ενταύθα υπεδέχθησαν τον Μακαριώτατον οι Πρόσκοποι του Ισραήλ υπό τον κ. Νεεμάν Σχάδε, ο Δήμαρχος της πόλεως Λύδδας κ. Ιλάν Χαράρη, το Κοινοτικόν Συμβούλιον και λαός.

Ο Μακαριώτατος  παρεκάθισεν εις το γεύμα μετά της συνοδείας Αυτού και πολλών προσκεκλημένων, μεταξύ των οποίων διεκρίνοντο οι προαναφερθέντες διπλωματικοί αντιπρόσωποι της Ελλάδος, Σερβίας και Ουκρανίας και ο Δήμαρχος κ. Ιλάν Χαράρη. Διαρκούντος του γεύματος το μουσικόν συγκρότημα των Προσκόπων απέδωσεν μουσικά αποσπάσματα. Ηκολούθησε προσφώνησις του Προέδρου της Κοινότητος οδοντιάτρου κ. Γιούσεφ Χάνχαν, εκφράζοντος χαράν επί τη συναντήσει πνευματικών τέκνων μετά πνευματικού πατρός και ζητούντος την συμπαράστασιν του Πατριαρχείου δια την λήψιν βοηθημάτων παρά της Ισραηλινής Κοινότητος δια την δημιουργίαν έργων, τα οποία θα συντελέσουν εις την ανάπτυξιν της Κοινότητος, κυρίως την προστασίαν της νεότητος.

Ούτος εξ ονόματος της Κοινότητος Λύδδης εκαλωσώρισε τους προσκεκλημένους εις το γεύμα, τους ως άνω διπλωματικούς αντιπροσώπους, τον Δήμαρχον, τον εκπρόσωπον της Κοινότητος της παρακειμένης πόλεως της Ιόππης κ. Qdes Gabi και τον εκπρόσωπον της παρακειμένης πόλεως της Ρέμλης -Αριμαθαίας κ. Μισιέλ και τους εκπροσώπους των άλλων χριστιανικών Κοινοτήτων της πόλεως. Ο κ. Χάνχαν εζήτησε από τον παρόντα Έλληνα Πρέσβυν να θέση εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν το αίτημα δια την επαναχορήγησιν των από έτους διακοπεισών υποτροφιών προς τους Ελληνορθοδόξους Παλαιστινίους του Ισραήλ.

Ο Δήμαρχος κ. Ιλάν Χαράρη εδεσμεύθη να διαθέση και δια την Ελληνορθόδοξον Κοινότητα Λύδδης εκ του ήδη εγκριθέντος μεγάλου ποσού δια βοήθειαν αναπτύξεως της πόλεως της Λύδδης παρά της Ισραηλινής Κυβερνήσεως. Τας προσφωνήσεις επεσφράγισε δια προσφωνήσεως ο Μακαριώτατος. Κατακλείων την προσφώνησιν Αυτού, ο Μακαριώτατος επέδωσεν εις τον Πρόεδρον κ. Γιούσεφ Χάνχαν προσφοράν 10.000 χιλιάδων USD $  δια τας ανάγκας της Κοινότητος Λύδδης και μετάλλιον των 1.500 ετών του Πατριαρχείου δια τον εργαζόμενον μετά ζήλου επί 25ετιαν εις το Σώμα των Προσκόπων κ. Ουαντήα Αμπού Μάνε.

Δια τούτων έλαβε τέλος η εορτή του Αγίου Γεωργίου, πολιούχου της Λύδδης, η οποία έγινεν αιτία συγκεντρώσεως και επικοινωνίας ουχί μόνον των Ορθοδόξων πιστών αλλά και πολλών εκ των κατοίκων της πόλεως Ιουδαίων και Μουσουλμάνων.

Η εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και των εγκαινίων του ιερού ναού αυτού εν Λύδδη εωρτάσθη πανηγυρικώς εις την Λύδδαν, ουχ ήττον όμως εωρτάσθη και εις την Ιερουσαλήμ εις την Ιεράν Μονήν του Αγίου Γεωργίου του Νοσοκομείου εις την Παλαιάν Πόλιν.

Ενταύθα έλαβε χώραν Εσπερινός αφ’ εσπέρας και θ. Λειτουργία ανήμερα της εορτής, προεξάρχοντος του ηγουμένου της Άκκρης-Πτολεμαΐδος Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου και μετεχόντων μοναχών, μοναζουσών και ομογενών των Ιερών Μονών και της παροικίας της Παλαιάς Πόλεως των Ιεροσολύμων.

Η εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εωρτάσθη και εις την Ιεράν αυτού Μονήν του Μπετζαλλά κειμένην μεταξύ Βηθλεέμ και Χεβρώνος, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αβήλων κ. Δωροθέου και μετεχόντων των πιστών των πόλεων Βηθλεέμ, Χωρίου των Ποιμένων και Μπετζάλλας.