Ομιλία Αρχ. Χρυσόστομου στην βράβευση μαθητών

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 30 Μαρτίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

Τα τελευταία χρόνια ο τόπος μας ελκύει, λόγω της οικονομικής του ευρωστίας,

ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης.

 

Εργάτες και πολιτικοί  πρόσφυγες κάθε ηλικίας, φύλου και μορφώσεως,  μαζεύουν τις ελπίδες και τα όνειρά τους και με βουρκωμένες ψυχές εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, χάριν μιας καλύτερης και πιο άνετης ζωής.

 

Υπολογίζεται ότι στην Κύπρο έχουν εγκατασταθεί  70000 περίπου ξένοι, οι οποίοι νόμιμα απασχολούνται σε διάφορες εργασίες.

 

Οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων αυτών,  δεν είναι πάντοτε οι καλύτερες. Αγωνίζονται να εγκλιματιστούν σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Η γλώσσα, το καθημερινό ψωμί της επιβίωσης, η μόρφωση των παιδιών τους, οι αγαπημένοι που άφησαν πίσω τους, όλα αυτά και άλλα πολλά  συνθέτουν τα πλαίσια, μέσα στα οποία κινείται ο αγώνας και η αγωνία τους.

 

Επιπρόσθετα απ’ αυτά, η δυσκολία τους επαυξάνεται, λόγω της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, που ενώ αποτελούν στερεότυπα που ανιχνεύονται σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν παύουν όμως να χαρακτηρίζουν -σε κάποιο βαθμό-  τη νοοτροπία και πρακτική και της δικής μας κοινωνίας. Η πίστη στο χρώμα πρυτανεύει, με συνεπακόλουθα την υποτίμηση και το στιγματισμό.

 

Η Εκκλησία ως φορέας της αγάπης -η οποία πρέπει να απονέμεται αδιακρίτως προς όλα  τα πρόσωπα- διακηρύσσει τη βασική της αρχή, ότι δηλαδή ο Θεός έπλασε  τους ανθρώπους από την ίδια λάσπη, όπως χαρακτηριστικά διακήρυξε ο Απόστολος των Εθνών στο λόγο του επί του Αρείου Πάγου.

 

Αλλά και ο μέγας Αθανάσιος υπεραμύνεται της βασικής αυτής ισότητας μεταξύ των προσώπων, γράφοντας ότι «οι άνθρωποι μπορεί να διαφέρουν στην εξωτερική τους εμφάνιση, αλλά τα φυσικά ιδιώματα απαντώνται εξίσου και σε όλους. Διότι όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί, λογικοί, ορθοπεριπατικοί».

 

Κατά συνέπεια, είναι καλύτερος ένας διαχωρισμός, σύμφωνα με την αρετή και την κακία του καθενός, και όχι με βάση το χρώμα ή τη φυλή του.

 

Στον αγώνα αυτό της ενημέρωσης και της ευαισθητοποίησης των πολιτών, όλοι οι κοινωνικοί παράγοντες οφείλουν να δώσουν το παρόν τους. Το σχολείο μέσα από τη διδασκαλία των ηθοπλαστικών μαθημάτων -όπως είναι τα Θρησκευτικά, τα Νέα Ελληνικά, η Πολιτική Αγωγή και όποια άλλα προσφέρονται προς τούτο-  η οικογένεια μέσα από την κατάλληλη αγωγή στα νεαρά μέλη της, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με την παρουσίαση της δραστηριότητας των ξένων χωρίς φανατισμούς και προκαταλήψεις, καθώς και η Εκκλησία με την προβολή του Ορθόδοξου ήθους της, το οποίο υποβοηθεί τον πιστό άνθρωπο να θεωρεί το συνάνθρωπο ως αδελφό εν Χριστώ, ανεξάρτητα από τις συντεταγμένες της βιογραφικής του ιστορίας.

 

Αρκετές φορές -και αυτό θα πρέπει να τονισθεί- η μισοξενία καλλιεργείται  ήδη από νεαρή ηλικία μέσα από την ταύτιση του  διαφορετικού με το αρνητικό. Μέσα από τη σκιαγράφηση του ξενικού με τα πιο γκρίζα χρώματα της απαξίωσης.

 

Εννοείται, βεβαίως, ότι η καλλιέργεια της κουλτούρας της αποδοχής και του σεβασμού της διαφορετικότητας οφείλει να είναι πάντοτε αμφίδρομη. Θέλουμε, οι ξένοι να αισθάνονται τη θαλπωρή και την αγάπη μας. Ζητούμε, όμως, όπως και εκείνοι σέβονται την παράδοση και την ιστορία μας.

 

Με βάση αυτήν τη γραμμή πλεύσεως, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου προκήρυξε το δεύτερο παγκύπριο διαγωνισμό με θέμα «Όχι το χρώμα στο σώμα, αλλά η θέρμη και η αγάπη στην ψυχή - Θεολογικές προτάσεις υπέρβασης του φυλετικού ρατσισμού - Πρακτικές εισηγήσεις αντιμετώπισης του φαινομένου».

 

Ως Προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας, εκφράζουμε την ευαρέσκειά μας προς όλους γενικά τους συντελεστές της επιτυχούς έκβασης του διαγωνισμού. Ιδιαίτερες οφειλόμενες ευχαριστίες απευθύνομε προς το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού για τη συνεργασία του στον τομέα αυτό.

 

Θερμά συγχαίρουμε, επίσης, και όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες, που έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό, και ιδιαίτερα εκείνους που βραβεύονται.

 

Περαίνοντας το λόγο, απευθυνόμαστε πατρικά και παρακαλούμε θερμά όλους γενικά  τους νέους μας: Αγαπητά μας εν Χριστώ παιδιά, γίνετε κρίκοι αγάπης για όλους και για τον καθένα ξεχωριστά. Ιδιαίτερα για τα παιδιά που μας ήλθαν από ξένες πατρίδες και τα οποία, ανάμεσα σ’ άλλα, χρειάζονται τη δική σας  συμπαράσταση και ενθάρρυνση, ώστε να καταστούν ισότιμα μέλη της κυπριακής κοινωνίας.

 

Ευχόμαστε, ο Θεός να σας ευλογεί και να σας ενισχύει, χαρίζοντάς σας κάθε επιτυχία στους ωραίους αγώνες της μάθησης.