Τελέστηκε το επίσημο μνημόσυνο για τους πεσόντες της τουρκικής εισβολής

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 20 Ιουλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Φιλελεύθερος - 16.14

Λίγα μόνο μέτρα από την γραμμή κατάπαυσης του πυρός, η οποία καθιστά την Λευκωσία την μόνη μοιρασμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης τελέστηκε στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης το ετήσιο επίσημο μνημόσυνο των αγωνιστών και πεσόντων καθώς και δέση για ανεύρεση των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής, του οποίου προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος.

Στο μνημόσυνο παρέστησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Βουλής, ο Πρέσβης της Ελλάδας Βασίλειος Παπαϊωάννου, ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Στυλιανός Νάσης, εκπρόσωπος της Βουλής των Ελλήνων, αντιπροσωπία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Φιλίας Νέας Νοτίου Ουαλίας Αυστραλίας, Αρχηγοί ή Εκπρόσωποι κομμάτων, σωματείων, οργανωμένων συνόλων αλλά και πολίτες.

Επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου Κωνσταντίνος Χριστοφίδης ο οποίος είπε ότι «η απόδοση τιμής για τις σημαντικές αγωνιστικές στιγμές της ιστορίας του τόπου και τους πρωταγωνιστές της αποτελεί επιτακτικό μας χρέος, ταυτόχρονα όμως, μέσα από την αναδρομή στο παρελθόν ως ενέργεια αγωνιστικής αφύπνισης αλλά και ως έμπνευση για τις αξίες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης αντλούμε διδάγματα για την συνέχιση ενός αγώνα που δεν έχει μέχρι σήμερα δικαιωθεί».

Ο κ. Χριστοφίδης είπε ότι «ζούμε σε καθεστώς ημικατοχής και είμαστε πολίτες μιας ακρωτηριασμένης πατρίδας. Κερύνεια. Αμμόχωστος, Μεσαορία, Ριζοκάρπασο, μας λείπουν όσο ποτέ στο παρελθόν. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες νοιώθουμε ακόμη πιο ορφανοί», τόνισε.

Είπε ότι «νέοι άνθρωποι, συμπατριώτες μας, έκαναν με τον πιο απόλυτο και σαφή τρόπο την μεγαλύτερη υπέρβαση, δηλαδή έβαλαν το συλλογικό καλό ωε την σπουδαιότερη προτεραιότητα και για να το εξασφαλίσουν θυσίασαν το μέγιστο που ο καθένας τους μπορούσε να δώσει, την ίδια τους ζωή».

«Τιμούμε σήμερα τα αδέλφια μας, που πέθαναν υπερασπιζόμενα την πατρίδα το 1974, σε όλες τις γωνιές της γης μας, στα χωριά μια στις πόλεις μας, στα βουνά, στις πεδιάδες και στις θάλασσες μας», είπε ο κ. Χριστοφίδης.

Συνέχισε λέγοντας πως «δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτε διαφορετικό από αυτό που τους είχαν γράψει τα αστέρια. Ο θάνατός τους, τους κράτησε για πάντα αθάνατους στην ιστορική συλλογική μνήμη ενός ολάκαιρου λαού».

Ο κ. Χριστοφίδης είπε ότι «η φετινή επέτειος μας βρίσκει βυθισμένους σε μια περίοδο οξείας κρίσης που πολλοί συγκρίνουν την σοβαρότητά της με τα γεγονότα εκείνα» του 1974.

Όπως είπε ο Πρύτανης, «οι δύο κρίσεις δεν είναι συγκρίσιμες παρά μόνο σε ένα πράγμα: απαιτούν την συλλογική συνείδησή μας ως κοινωνία και ως κράτος για τον επαναπροσδιορισμό των στόχων ενός κοινού οράματος και στρατηγικού σχεδιασμού για το μέλλον μας». Πρόσθεσε ότι «η ανάγκη αυτή είναι επιτακτική προκειμένου να αναπτερώσουμε την ελπίδα για ανασύνταξη, όπως τότε το 1974».

Ο κ. Χριστοφίδης είπε ότι ένας μεγάλος Γάλλος διανοητής έγραφε κάποτε ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο ομάδες. Εκείνους που γράφουν την ιστορία και εκείνους που την ζουν. Τιμούμε όλους εκείνους που έγραψαν το καλοκαίρι του ’74 ένα σημαντικό κομμάτι της νεότερης ιστορίας του τόπου μας.

Καταλήγοντας, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου απήγγειλε τους πιο κάτω στίχους του μεγάλου Κύπριου ποιητή Κώστα Μόντη ο οποίος αποτύπωσε την διαχρονικότητα του ελληνισμού σε αυτή την γη, με τον πιο δυνατό και απαράμιλλο τρόπο : «Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες, τον πάτσοο τζιαι τον κλώτσον τους, εμείς τζειαμαί : ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσο τους».

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων ενώ μετά την ολοκλήρωση του μνημοσύνου δυο Ελλαδίτες που πολέμησαν το 1974 στην Κύπρο έδωσαν με τις δικές τους δηλώσεις το στίγμα τους.