Πάφου: ''Το θέμα των αγνοουμένων συνιστά την πιο τραγική πτυχή του Κυπριακού''

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 02 Ιουλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 11.07

Παρακάτω ακολουθεί ο χαιρετισμός του Σεβ. Μητροπολίτη Πάφου κ. Γεωργίου στην Παγκύπρια συνέλευση της Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων.

Ο χαιρετισμός έχει ως εξής:

Δεν μπορώ να πω, όπως στη Γενική Συνέλευση άλλων οργανώσεων, ότι χαίρομαι γιατί βρίσκομαι μαζί με την Παγκύπρια Οργάνωση Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων.

Αυτός ούτος ο λόγος της ίδρυσης της οργάνωσης  είναι θλιβερός και όλοι θα ευχόμασταν να μην υπήρχε ο λόγος που επέβαλαν τη σύστασή της.

Όταν στον 21ο αιώνα, αγαπητοί φίλοι της Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων, αγωνίζεστε για τα αυτονόητα, πρέπει να νιώθετε τη μεγάλη δυσκολία της αποστολής σας.

Όταν για 39 χρόνια προσπαθείτε να πετύχετε την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας και δεν βρίσκετε από πουθενά καμιά ανταπόκριση, πέραν της απόδοσης των λειψάνων κάποιων από αυτούς· όταν από τα λείψανα αυτά καταδεικνύεται η άγρια δολοφονία τους· όταν απεγνωσμένα ζητείτε απαντήσεις για εκείνα που άλλοι λαοί τα θεωρούν θεμέλιο και προϋπόθεση του πολιτισμού τους, καταλαβαίνετε πως έχετε να διανύσετε, κι εμείς όλοι μαζί σας, ακόμα πολύ και ανάντη δρόμο.

Πως θα πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή και θέληση και για έναν αγώνα πέραν των αρχικών στενών διακηρύξεων της Οργάνωσης Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων: Για αγώνα δικαίωσης των ταλαιπωριών και της θυσίας των αγαπημένων μας.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι το θέμα των αγνοουμένων  είναι μια από τις τραγικότερες πτυχές του δράματος της Κύπρου. Σε εθνικό επίπεδο, μπορεί να μην είναι η πρώτη.

Μακάρι να εξασφαλιζόταν ότι ο τόπος θα’μενε ελληνικός, στα χέρια των επομένων γενιών, κι εμείς, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνείτε σ’αυτό, ας θυσιαζόμασταν όλοι.

Σε ανθρώπινο επίπεδο, όμως, το θέμα των αγνοουμένων συνιστά την πιο τραγική πτυχή του Κυπριακού.

Η διαρκής αγωνία για την τύχη αγαπημένων προσώπων, κι επί πλέον η γνώση ότι αυτοί που τους αιχμαλώτισαν συγκαταλέγονται στους πιο βάρβαρους λαούς του κόσμου εξουθενώνει, πραγματικά, τους συγγενείς τους. Κι ολόκληρη η Κυπριακή κοινωνία ζει σε μικρότερο, ή μεγαλύτερο, βαθμό, αυτό το δράμα.
Προσωπικά συγκλονίζομαι όταν σε κάθε κηδεία ενός αγνοουμένου μας, τα παιδιά, ή οι συγγενείς του, αφήνουν να γίνουν γνωστά κάποια από τα βιώματά τους.

Σκέφτομαι κατά πόσον κι αυτοί οι πωρωμένοι δολοφόνοι τους θα νιώθουν άνετα όταν για 40 σχεδόν χρόνια, τώρα, τα παιδιά των αγνοουμένων, δηλώνουν πως δεν είχαν καμιά φορά ήσυχο ύπνο και πως σε κάθε κτύπημα στην πόρτα ή σε κάθε θόρυβο στην αυλή νόμιζαν πως είναι ο πατέρας τους.

Ένα συνεχές κορύφωμα της αγωνίας που συνοδευόταν από μια τραγική απογοήτευση! Κι όλη αυτή η κατάσταση συνθλίβει και μαραζώνει τη ζωή τους.

Η ταυτοποίηση των λειψάνων των αγνοουμένων μας και η απόδοσή τους στους οικείους τους, μάς παρέχει την ευκαιρία να αποδώσουμε σ’αυτούς τις πρέπουσες τιμές.

Δεν πρέπει όμως ούτε για μια στιγμή να μάς αποπροσανατολίζει από εκείνο που πρέπει να είναι η κύρια επιδίωξή μας.

Η εξασφάλιση δηλαδή των πληροφοριών για την όλη πορεία της ζωής τους από τη στιγμή της σύλληψής τους.

Και συγχαίρουμε, ως Εκκλησία, την Οργάνωση συγγενών αδηλώτων αιχμαλώτων και αγνοουμένων για τις όλες προσπάθειές της. Δεν είναι αυτονόητο ούτε και πρέπει να γίνεται αποδεκτό πως όλοι οι αγνοούμενοί μας είναι νεκροί.

Ούτε και θα πρέπει να μένει στο απυρόβλητο η κατοχική δύναμη κι εκείνοι που ήσαν υπεύθυνοι για την κράτηση και φύλαξή τους.

Όσο κι αν θλιβόμαστε, όσο κι αν απογοητευόμαστε από την αδικία και την αδιαφορία των ισχυρών του κόσμου τούτου, που θέλουν να λέγονται και πολιτισμένοι, δεν πρέπει να αποκάμουμε.

Πέραν της καταγγελίας της Τουρκίας για την εν ψυχρώ δολοφονία πλείστων από τους αγνοουμένους μας, και πέραν της απόδοσης των  πρεπουσών τιμών προς αυτούς, οφείλουμε να δικαιώσουμε τη θυσία τους. Κι η θυσία τους θα δικαιωθεί με τον αγώνα για απελευθέρωση.

Οι θωπείες προς τον κατακτητή, ο ραγιαδισμός, η απεμπόληση δικαιωμάτων και αρχών, δεν ταιριάζουν σε χριστιανούς που έχουν κληθεί «επί πνευματική» αλλά και «εθνική ελευθερία», πολύ δε περισσότερο σε συγγενείς και απογόνους ηρώων.

Δεν μπορούμε, ούτε και πρέπει, να ανεχθούμε επ’άπειρο την εθνική ταπείνωση. Μοιρολατρική αντιμετώπιση της κατάστασης δεν είναι ίδιο της φυλής μας.

Σωπαίνοντας και μένοντας αδρανείς, σημαίνει ότι παραδεχόμαστε, ή ανεχόμαστε τα όσα η βία και η κατοχή έχουν επιβάλει.

Στους οριακούς καιρούς που φτάσαμε οφείλουμε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας από τον εξευτελισμό, να περισώσουμε την αξιοπρέπειά μας ως ανθρώπων και ως Ελλήνων.

Εύχομαι όπως η θύμηση των αγνοουμένων μας και ο σεβασμός μας προς την μεγάλη προσφορά τους μετατραπεί σε ακατάβλητη θέληση για αγώνα για την ανεύρεση εκείνων, αλλά και προς απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Η Εκκλησία θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό σας, στους αγώνες και τις προσπάθειες σας για ανεύρεση των ζώντων και την διακρίβωση της τύχης των άλλων αγνοουμένων μας.

Μεταφέρω προς τούτο τη διαβεβαίωση και τις ευχές του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.Χρυσοστόμου.