Χειροτονία διακόνου στην Μητρόπολη Ταμασού (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 07 Απριλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.35

Του Λουκά Παναγιώτου | Romfea.gr

Εν μέσω πολυπληθούς εκκλησιάσματος, εν κατανύξει και σε κλίμα  έκδηλης συγκίνησης πραγματοποιήθηκε, σήμερα το πρωί, στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου στην Πάνω Δευτερά, η εις τον πρώτον βαθμό της ιερωσύνης χειροτονία του Παναγιώτη Σταύρου, από τον Μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐα.

Ο Πανιερώτατος κατά την ομιλία του απευθυνόμενος προς τον υποψήφιο διάκονο, αλλά και προς το παριστάμενο πολυπληθές εκκλησίασμα, αναφέρθηκε στο Μέγα της Ιερωσύνης Μυστήριο και στην αποστολή της στον σύγχρονο κόσμο.

«Το να χειροτονείται κανείς σε τέτοιες δύσκολες και για την Εκκλησία και για την πατρίδα στιγμές είναι σπουδαίο γιατί όπως και εσύ γνωρίζεις εμείς οι κληρικοί «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής», επεσήμανε με έμφαση.

Συνεχίζοντας ο Μητροπολίτης Ταμασού πρόσθεσε ότι: «αυτές οι στιγμές αποκαλύπτονται οι πραγματικοί διάκονοι και πιστοί οικονόμοι της Εκκλησίας. Αυτή την στιγμή αποδεικνύουν ποιοι πραγματικά αξίζουν και θέλουν να γίνουν κληρικοί όχι για τα αγαθά του κόσμου τούτου μα για την πίστη του Χριστού την Αγία και την ιερά Ορθοδοξία για να διακονήσουν και όχι να διακονηθούν. Απέδειξες με την απόφαση σου ότι το αξίζεις γι’ αυτό και εμείς από το υστέρημα μας θα σε στηρίξουμε και πρακτικά μα προπαντός πνευματικά».

«Πρέπει να γνωρίζεις ότι εισέρχεσαι σήμερα στην διακονία μιας Μητρόπολης, η οποία υπήρξε το πρώτο πνευματικό προπύργιο της Ορθοδοξίας στον τόπο τούτο. Ο άγιος Ηρακλείδιος χειροτονημένος ως ο πρώτος αρχιεπίσκοπος Κύπρου από τους αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα και Μάρκο υπήρξε ο γνήσιος και αυθεντικός πρώτος διάκονος, επίσκοπος της κατά Κύπρον Εκκλησίας. Εδώ γεννήθηκε ο χριστιανισμός και διεδόθη σε όλη την Κύπρο γι’ αυτό έχουμε ευθύνη αυτή την πνευματική σκυτάλη που λαμβάνουμε ως κληρικοί από τους προκατόχους μας επισκόπους αλλά και μεγάλους αγίους της μητροπολιτικής περιφέρειας να συνεχίσουμε επαξίως», ανέφερε.
Ο Ποιμενάρχης της των Ταμασέων Εκκλησίας καλωσορίζοντας, στην «πνευματική οικογένεια» της Μητροπόλεως του, τον νέο κληρικό του ευχήθηκε «καλή διακονία και η μαρτυρία σου μέσα στα ράσα να γίνει ευκαιρία αγιασμού για σένα και για τον λαό του Θεού και είθε αυτή η απόφαση να σε οδηγήσει στους κήπους του παραδείσου».

«Από μικρό παιδί ονειρευόμουν αυτήν την ευλογημένη μέρα που θα ντυνόμουν το τιμημένο ράσο και να υπηρετήσω την Εκκλησία του Χριστού μας», τόνισε στην αντιφώνηση του ο υποδιάκονος Παναγιώτης.

«Μεγάλος και ανηφορικός είναι ο δρόμος του κληρικού. Πολύ καλά γνωρίζω, Πανιερώτατε, ότι θα συναντήσω εμπόδια, αγκάθια και πέτρες. Με υπομονή και επιμονή θα αγωνιστώ να τα ξεπεράσω και να φθάσω στο τέρμα», σημείωσε.

«Το παρελθόν με δίδαξε πως μέσα από τον αγώνα για πνευματική άνοδο πρέπει να δείχνω υπομονή και συνεχώς να διορθώνω τα λάθη μου. Σε αναζήτηση νέων εφοδίων για την πνευματική μου ζωή, ο Κύριος έστειλε στον δρόμο μου πνευματικούς πατέρες και αδελφούς που με οδήγησαν σωστά στον δρόμο Του. Με βοήθησαν να δω το μεγαλείο, τις αξίες, αλλά και τις ευθύνες της Ιερωσύνης».

«Από σήμερα μια νέα ζωή αρχίζει για μένα, ένας συνεχείς αγώνας, αγώνας δύσκολος και σταυρικός. Προσευχόμενος θα ατενίζω τον Εσταυρωμένον Κύριον μας και θα αντλώ δύναμη και κουράγιο», είπε, για να  ευχαριστήσει  ακολούθως τον Πανιερώτατο, τους οικείους του, όλους όσους του συμπαραστάθηκαν στα βήματα του κληρικούς και λαϊκούς.

Μετά τις προσφωνήσεις και την εισαγωγή του υποψηφίου εις το άγιο Βήμα, την «κύκλω της Τραπέζης» περιφορά και προσκύνηση, ο Ταμασού Ησαΐας «επιθέσας τας χείρας επί της κεφαλής του χειροτονουμένου επιδαψίλευσεν επ’ αυτόν την Χάριν του Παναγίου Πνεύματος».

Ακολούθως εξερχόμενοι του ιερού θυσιαστηρίου, ο Πανιερώτατος, παρουσίασε τον νέο διάκονο προς το εκκλησίασμα, το οποίον τον απεδέχθη με την θερμή επευφημία του «άξιος, άξιος, άξιος…».

Αξίζει τέλος να σημειώσουμε το ιδιαίτερα συγκινητικό γεγονός, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο κληρικός πατέρας του νέου διακόνου, π. Παύλος, μοίρασε το αντίδωρο έχοντας δίπλα του τον κατά σάρκα υιό του, ο οποίος δεχόταν τις εγκάρδιες ευχές για την προσωπική του Πεντηκοστή, από τους πιστούς.