Πειραιώς Σεραφείμ: «Αιρεσιάρχης ο Πάπας»

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2007

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

Επιστολή καταπέλτης που ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα και θα αλλάξει την στάση της Αθήνας έναντι της

" οικτράς πλάνης του Βατικανού". 

ΜΕΡΟΣ Α  

 

Επιστολή προς τον Επίσκοπο Φραγκίσκο Παπαμανώλη - Σύρος

 

«Δεν δύναμαι να συναινέσω εις την Υμετέραν πλάνην και να μην είπω φιλαδέλφως  Υμίν ότι πλανάσθε θεωρών εαυτόν «Επίσκοπον της Εκκλησίας του Θεού»».  

 

Εκλαμπρότατε,  

 

Έλαβον την Υμετέραν επιστολήν, καθ’ ον χρόνον τα Γραφεία της ημετέρας Μητροπόλεως Πειραιώς ήργουν και λυπούμαι διότι καθυστέρησα να απαντήσω εις αυτήν. Παρακαλώ όθεν δια την Υμετέραν συγνώμην.Επειδή ειλικρινώς αγαπώ Υμάς, ως και έκαστον, συνάνθρωπόν μου, γράφω τα κατωτέρω μετά πολλής ταπεινώσεως κατ’ ενώπιον του Δομήτορος της Εκκλησίας Κυρίου Ιησού, ουχί ίνα αιτιολογήσω τας θέσεις δι’ ας με ψέγετε, διότι δεν είναι ιδικές μου, αλλά της αδιαιρέτου Εκκλησίας του Θεού, άτινας εγώ ο έσχατος πάντων απλώς τας μετέφερον επί του χάρτου, ερωτηθείς σχετικώς υπό του δημοσιογραφικού οργάνου των αγρυπνούντων Αδελφών της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως, ους αδικείτε καταφώρως όταν χαρακτηρίζετε αυτούς ως δήθεν «ακραίους», ενώ οι ειρημένοι τηρούν όσα η Μία, Αγία, Αδιαίρετος Καθολική και Αποστολική Εκκλησία εδογμάτισε και διασαλπίζει επί είκοσιν (20) αιώνας τώρα, αλλά δια να είπω προς Υμάς τα αυτονόητα, ότι η Εκκλησία του Χριστού εις Ην  «το πνεύμα το Άγιον έθεσε Επισκόπους ποιμαίνειν  (Αυτήν), Ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος»(Πραξ. 20,28), είναι η αδιαίρετος Εκκλησία των 1.000 πρώτων χρόνων, Ήστινος ακατάλυτος ιστορική συνέχεια τυγχάνει η καθ’ ημάς Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία, και ότι εξ’ Αυτής αποκοπείσα η Υμετέρα θρησκευτική Κοινότης, δια του γνωστού σχίσματος, απώλεσε την χάριν του Ζώντος Θεού και εξέπεσεν από αιρέσεως εις αίρεσιν και από ακοσμίας εις ακοσμίαν, διαστρεβλώσασα το σωτηριώδες μήνυμα του ενσαρκωθέντος Υιού του Θεού και ανατρέπουσα λόγοις και έργοις την ανατροπήν των κατεστημένων δομών και εξουσιών του εκπεσόντος κόσμου, ην εισέφερε δια της απερινοήτου Αυτού Σταυρικής θυσίας και του Παναχράντου Αυτού Αίματος ο Υιός και Λόγος του Θεού.Όθεν ευνόητον τυγχάνει ότι η θεωρία των αδελφών Εκκλησιών και η συνακόλουθος θεωρία των κλάδων, ας Υμείς εστερνίζεσθε δια του κειμένου της Υμετέρας Επιστολής και η θεωρία του Πετρείου «δόγματος», ην διεκήρυξε προσφάτως η Υμετέρα Θρησκευτική Κοινότης δια του εγκυκλίου «DOMINUS CHRISTOUS», ουδεμίαν σχέσιν κέκτηνται προς την Αδιαίρετον Εκκλησίαν των Αποστόλων, των Οικουμενικών Πατέρων και των Αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων.Συνεπώς ευχερώς αντιλαμβάνεσθε ότι επόμενος τοις θεσφάτοις της Αδιαιρέτου Εκκλησίας, εξ Ης απεκόπη η Υμετέρα εκπεσούσα εις αίρεσιν Θρησκευτική Κοινότης, δεν δύναμαι να συναινέσω εις την Υμετέραν πλάνην και να μην είπω φιλαδέλφως  Υμίν ότι πλανάσθε θεωρών εαυτόν «Επίσκοπον της Εκκλησίας του Θεού». Αυτοπροσδιορίζεσθε ούτως, ενώ εν τη αλήθεια είσθε πνευματικός υπεύθυνος των εν σχίσματι και αιρέσει τελούντων πιστών της Υμετέρας κοινότητος.Η αγάπη, άνευ αληθείας, στερείται ουσίας, δι’ αυτό και τυγχάνει ειλικρινώς ακατανόητος η Υμετέρα θέσις «δεν έπαψα να λέω στους πιστούς μας ότι ποτέ και τίποτε δεν δικαιολογεί την καταπάτηση της αγάπης, ακόμη και η υπεράσπιση της αλήθειας», διότι εάν ειλικρινώς αγαπώμεν δεν θα εγκαταλείψωμεν τον αγαπώμενον εις την οικτράν του πλάνην, να συμπνίγεται εν αυτή και να πιστεύη ότι ευρίσκεται εν δικαίω.

 

Καυτά τα ερωτηματικά για τις αιρετικές διδασκαλίες της Ρώμης  

 

Επί μίαν ολόκληρην χιλιετίαν είχομεν κοινήν πίστιν, κοινόν πολίτευμα, κοινήν Ευχαριστίαν, κοινά Δόγματα, κοινήν Πνευματικότητα και κατά Θεόν άσκησιν, κοινήν Αρχήν τας Οικουμενικάς Συνόδους και την Πενταρχίαν. Τι συνέβη λοιπόν και τα πάντα ανετράπησαν;Διατί δεν απησχόλησεν Υμάς επί 33 χρόνια, που είσθε Επίσκοπος της Θρησκευτικής Υμών παραδοχής;Διατί επί 1.000 έτη δεν υφίσταντο αι Υμέτεραι θέσεις περί Πρωτείου δικαιοδοσίας του Επισκόπου Παλαιάς Ρώμης, περί Αλάθητου αυτού, περί Καθαρτηρίου, περί λυσιποίνων, περί αξιομισθιών, περί Αμολύντου Συλλήψεως, περί, περί. . .Διατί εις την Αποστολικήν Σύνοδον των Ιεροσολύμων η Σύνοδος των Αποστόλων και των Πρεσβυτέρων απεφήνατο και ουχί ο καθ’ Υμάς «Πρόεδρος του κολλεγίου» των Αποστόλων Θείος Απόστολος Πέτρος (Πραξ. 15,22); Διατί αι Επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι συνήλθον εν τη Ανατολή τη κοινωνία και ενότητι του τότε Ορθόδοξου Επισκόπου της Παλαιάς Ρώμης;Διατί ο ΚΗ  κανών της Δ  Οἰκουμενικῆς Συνόδου Της Αδιαιρέτου Εκκλησίας απονέμει τα ίσα πρεσβεία εις τον Θρόνων της Παλαιάς Ρώμης και εις τον Θρόνον της Νέας Ρώμης;Πότε και διατί αυτά ανετράπησαν; Δεν απησχόλησεν Υμάς αν όχι ως κληρικόν, τουλάχιστον ως σκεπτόμενον άνθρωπον που προσδοκά την ογδόην ημέραν και γνωρίζει ότι εγγύς έστι το τέλος των ανθρωπίνων δι’  εν έκαστον εξ ημών... Με αιτιάσθε εν τη Υμετέρα Επιστολή ότι δήθεν αι αποδιδόμεναι δια της επιστολής μου τη Υμετέρα Θρησκευτική Κοινότητι δογματικαί θέσεις, τυγχάνουν δήθεν «εικασίαι», γράφων χαρακτηρισρικώς: «Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι και αυτά που εσείς γράφετε και παρουσιάζετε ως διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας, η Καθολική Εκκλησία δεν τα διδάσκει, όπως δεν δίδασκε και δεν διδάσκει όσα, εις πρόσφατον παρελθόν έγραφαν τα σχολικά βιβλία Θρησκευτικών και Ιστορίας, με τα οποία δηλητηρίαζαν τις αθώες ψυχές των μαθητών καλλιεργώντας μισαλλοδοξία».Αντί ετέρας απαντήσεως εις τας, επιτραπήτω μοι να είπω, μη ακριβείς αναφοράς Υμών, και εν ταυτώ μειωτικάς της ταπεινότητός μου, παραθέτω δυό μόνον παραγράφους εκ των ατελειώτων κακοδοξιών της Υμετέρας Θρησκευτικής Κοινότητος εκ του κυκλοφορηθέντος βιβλίου: «ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΒΑΤΙΚΑΝΟ -ΚΑΚΤΟΣ, Έκδοσις 1996 -ΚΑΚΤΟΣ-LΙΒΕΡΙΑ EDITRICA VATICANA (ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ «Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» FIDEI DEPOSITUM). Εν σελίδι 332 παρατίθεται: «ΙΙΙ. Ο τελικός εξαγνισμός η το Καθαρτήριο. 1030 Όσοι πέθαναν στη χάρη και στη φιλία του Θεού, αλλά χωρίς να έχουν εξαγνισθεί ολότελα, αν και είναι βέβαιοι για την αιώνια σωτηρία τους, υποβάλλονται μετά τον θάνατό τους σ’ έναν εξαγνισμό, ώστε να κατορθώσουν την απαιτούμενη αγιοσύνη για να εισέλθουν στη χαρά του ουρανού.» και εν σελίδι αναφέρεται :» « Χ. Τα λυσίποινα. 1471. Η διδασκαλία και η πράξη για τα λυσίποινα μέσα στην Εκκλησία συνδέονται στενά με τα αποτελέσματα του ιερού μυστηρίου της Μετάνοιας.Λυσίποινα είναι η άφεση μπροστά στο Θεό της πρόσκαιρης ποινής των αμαρτιών, η ενοχή των οποίων έχει ήδη σβησθεί. Μία άφεση που ο πιστός, με καλές διαθέσεις και ορισμένες συγκεκριμένες προϋποθέσεις, κατορθώνει να αποκτήσει με τη δράση της Εκκλησίας, η οποία ως οικονόμος της λυτρώσεως, διανέμει και εφαρμόζει με την αυθεντία της το θησαυρό των αξιομισθιών του Χριστού και των Αγίων. Τα λυσίποινα είναι μερικά η πλήρη, ανάλογα με το αν απαλλάσσουν εν μέρει η ολοκληρωτικά από την πρόσκαιρη ποινή της αμαρτίας. Τα λυσίποινα μπορούν να εφαρμοσθούν για τους ζωντανούς η τους κεκοιμημένους».  Δια των δογματικών αυτών θέσεων εισάγεται ναι η όχι ο δικανονισμός εν τη Εκκλησία; Εμφανίζεται το σωτηριώδες έργον του Δημιουργού του; Καθυβρίζεται ο ανενδεής και απείραστος παθών και επέκεινα πάσης ενδοκοσμικότητος Κύριος των οικτιρμών ως άτεγκτος και στυγνός δικαστής;Αλλοιούται όλον το ήθος, διαστρεβλώνεται η Καινή Διαθήκη, το Νέον Σύνταγμα Θεού- Κόσμου- Ανθρώπου, και διαστρέφεται η σωτηρία που εισεκόμισε ο τυθείς Υιός και Λόγος του Πατρός, εξ αυτών των αθεολογήτων δοξασιών.Είναι λοιπόν εικαισίαι αι αναφοραί μου εις τας κακοδοξίας Υμών;

 

Αιρεσιάρχης ο Πάπας Ρώμης  

 

Τέλος τυγχάνει όλως απαράδεκτος η παράγραφος της Υμετέρας επιστολής, δι’ ης επιχειρείται δι’ ερμηνευτικών ακροβασιών, όπως σπαρή έρις και διχοστασία μετά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρίου κυρίου Χριστόδουλου, ο οποίος είναι εγνωσμένος δια την ευγένειαν, καταλλαγήν και τα αγνά αισθήματα αγάπης Αυτού και χωρεί η Υμετέρα επιστολή «πέραν των πεδίλων», εφ’ όσον επικαλείται το άκαιρον της ημετέρας επιστολής εν σχέσει προς την ασθένειαν του Μακαριωτάτου, όστις παρά τας Υμετέρας ερμηνείας παραμένει ακλόνητος και εδραίος εις τα λόγια του Πατροκοσμά του Αιτωλού, Γενάρχου του Νέου Ελληνισμού, τον οποίον συχνάκις επικαλείται και ο οποίος ομιλεί πάντοτε μετά λόγου γνώσεως και σαφήνειας ως και πλείστοι Άγιοι Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας, από του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού και του Ιερομάρτυρος Κυρίλλου Α  τοῦ Λουκάρεως, έως και των Σέρβων Νεομαρτύρων του Κ (20ου) αιώνος, μεμφόμενοι τον εκπεσόντα Παπικόν θρόνον και τον εξ αιτίας της πλάνης Αιρεσιάρχην Προκαθήμενον Αυτού.Κατακλείω τον λόγον παρακαλών Υμάς ίνα αποστήτε της λατινικής κακοδοξίας και επιστρέψητε εις την Αδιαίρετον Καθολικήν Εκκλησίαν των 1.000 πρώτων χρόνων, την Πίστιν, Θεολογίαν, Άσκησιν, Πνευματικότητα, Πολίτευμα, Αλήθειαν και Παράδοσιν της Οποίας ακαινοτομήτους παρατείνει εις τους αιώνας η ιστορική συνάχεια Αυτής Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία. Αποτινάξατε εκ των οφθαλμών Υμών την αχλύν των χιλίων χρόνων κακοδόξου ζωής και ενσωματώθητε εις την Μίαν Αγίαν Αποστολικήν Αδιαίρετον Καθολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν Ήστινος «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν», ίνα επανέλθητε εις το Εν και Μοναδικόν Σώμα Του Χριστού και εύρητε έλεος και χάριν. Αναμένοντες την Υμετέραν επιστροφήν διατελούμεν ειλικρινώς μετά πολλής αγάπης και ευχών.  

 

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ   + ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ