Επιστολή Αρχιεπισκόπου στην 151η Ιερά Σύνοδο

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 04 Σεπτεμβρίου 2007

Γράφτηκε από τον/την ROMFEA - NEWS

Επιστολή απέστειλε από το Μαϊάμι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος στην 151^η

Διαρκή Ιερά Σύνοδο 

Εν Αθήναις τη 17η Αυγούστου 2007
Προς την Ιεράν Σύνοδον
της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΑΘΗΝΑΣ

 

 

Σεβασμιώτατοι
και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
συλλειτουργοί και συνδιάκονοι του μυστηρίου της Εκκλησίας, χαίρετε εν Κυρίω!
Ο τα πάντα λυσιτελώς οικονομών και το συμφέρον πάσιν απονέμων Πανάγαθος Κύριος της ζωής ηυδόκησε φιλανθρώπως, κατά το θείον Αυτού μέγα έλεος, τα καθ' ημάς, επιτρέψας την δοκιμασίαν της ασθενείας ημών, ης το πρώτον στάδιον διήλθομεν ενισχυθέντες υπ' Αυτού. Μέλλομεν δε και εις το δεύτερον στάδιον υπεισελθείν, καθώς ανηγγέλθη και εγνώσθη πάσιν υμίν και παντί τω πληρώματι της καθ' Ελλάδα Εκκλησίας.
'Οτε θα αναγιγνώσκηται, εν τη εναρκτηρίω Συνεδρία υμών της 151ης Συνοδικής περιόδου την 4ην Σεπτεμβρίου 2007, η ημετέρα παρούσα επιστολή, ημείς θα ευρισκώμεθα σωματικώς μεν μακράν υμών, πνευματικώς δε συν υμίν, συναγωνιζόμενοι εν τη διαποιμάνσει του λαού του Θεού.
Επιθυμούντες, ίνα επικοινωνήσωμεν μεθ' υμών απευθύνομεν υμίν την παρούσαν επιστολήν ημών, καταθέτοντες ενώπιον υμών ωρισμένας τινάς σκέψεις, ως η παρούσα περίστασις επιβάλλει τούτο.
1. Κατά το διάστημα της πολυημέρου παραμονής ημών προς θεραπείαν και αποκατάστασιν των λειτουργιών του σώματος ημών, πεπείσμεθα ότι ο Κύριος ημών εκάλεσεν ημάς δια της ταπεινώσεως της ασθενείας ημών, ίνα δοξάσωμεν Αυτόν, υπομένοντες αγογγύστως εν καρτερία και υπομονή πάσαν θλίψιν, αίροντες τον τεθέντα επί των ώμων ημών σταυρόν της ασθενείας της σαρκός ημών.
Ανταπεκρίθημεν προθύμως εις την κλήσιν Αυτού, ίνα άρωμεν τον σταυρόν τούτον και αίρομεν αυτόν τη Αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία, κατά το αποστολικό λόγιον, «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» (προς Εβραίους ιβ' 2).
Ευρισκόμενοι εν τη μονώσει του Θεραπευτηρίου, «μόνοι μόνω Θεώ», εδεήθημεν «προς τον δυνάμενον σώζειν ημάς εκ θανάτου μετά κραυγής ισχυράς και δακρύων» (προς Εβραίους ε' 7) και εζητήσαμεν παρά του διδόντος ισχύν τοις αδυνάτοις την βοήθειαν Αυτού, ίνα μη συντριβώμεν υπό της ασθενείας. Ο δε Κύριος ουκ εγκατέλειψεν ημάς, αλλ' εστήριξεν ημάς δια πολλών, περί ων ουκ έστι λέγειν κατά μέρος. Υπέρ τούτων απάντων ευχαριστούμεν Αυτόν, ότι εμεγάλυνε το έλεος Αυτού εφ' ημάς.
Προς παράκλησιν και παρηγορίαν ημών, κατά το εν λόγω διάστημα, δια ποικίλων ενεργειών εξεδηλώθησαν προς το πρόσωπον ημών πανδήμως η αγάπη, ο σεβασμός, η τιμή και η συμπάθεια πάντων, ήτοι των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, των Σεβασμιωτάτων αδελφών της Σεπτής Ιεραρχίας ημών και πολλών άλλων Ιεραρχών εξ ετέρων εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών, του Ιερού Κλήρου, των Μοναχών και των Πιστών, εν οις προεξήρχον οι άρχοντες της ποικίλης ηγεσίας της Πατρίδος ημών.
Πάντας ευχαριστούμεν αξιοχρέως και εν ευγνωμοσύνη παρακαλούμεν τον Πανάγαθον Κύριον, ίνα διατηρή πάντας υμάς και αυτούς εν υγιεία αμφιλαφεί και χαρίζηται δαψιλώς πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματα πάντων, υμών τε και αυτών.
Ενισχυθέντες υπό της πανσθενουργού «εξ ύψους δυνάμεως» (πρβλ. Λουκά κδ' 49), ανεχωρήσαμεν δια την αλλοδαπήν, δια να διατρέξωμεν το υπόλοιπον στάδιον της δοκιμασίας ημών, εφωδιασμένοι περαιτέρω δια των ευχών και προσευχών υμών και παντός του λαού του Θεού.
2. Αναλογιζόμενοι, ως εικός, ότι δεν θα ευρισκώμεθα όπου ο Κύριος, η κεφαλή της Εκκλησίας, έταξεν την ημετέραν Ελαχιστότητα, ίνα μεριμνώμεν κατά την αναλογούσαν ημίν ευθύνην της εν κόσμω και εν ιστορία πορείας της καθ' Ελλάδα Εκκλησίας, αναμιμνησκόμεθα των λόγων του αποστόλου των εθνών Παύλου και της καθ' Ελλάδα Εκκλησίας θεμελιωτού, ους προς τους Πρεσβυτέρους της Εφέσου είπεν και επαναλαμβάνoμεν προσαρμόζοντες αυτούς καταλλήλως.
Υμείς επίστασθε από της πρώτης ημέρας, αφ' ης επέβημεν εις την αρχιεπισκοπικήν διακονίαν, ότι μεθ' υμών τον πάντα χρόνον εγενόμεθα δουλεύοντες τω Κυρίω μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πολλών δακρύων και πειρασμών εκ των συμβάντων ημίν εν ταις ποικίλαις επιβουλαίς, ότι ουδέν των συμφερόντων τη Εκκλησία παρεβλέψαμεν του μη αναγγείλαι υμίν και μεριμνήσαι τα δέοντα, αριστά τε και συμφέροντα (πρβλ. Πράξεων κ' 18-22).
Και νυν ιδού ημείς δεδεμένοι τω πνεύματι πορευόμεθα εις την αλλοδαπήν τα εν αυτή μέλλοντα περί ημών συμβαίνειν μη ειδότες, άλλ' ουδενός λόγου ποιούμεθα περί αυτών, ει μη μόνον του εις το θείον θέλημα υποταγήναι και τον δρόμον ημών μετά χαράς και την διακονίαν, ην ελάβομεν παρά του Κυρίου Ιησού, τελειώσαι (πρβλ. Πράξεων κ' 23-24).
3. Διαθέτετε ουν, αδελφοί, άπαντες και θείον ζήλον και αγάπην δια την Εκκλησίαν ημών. Κοσμείσθε υπό ποιμαντικής συνέσεως και σοφίας Θεού, ίνα οικοδομήσητε την Εκκλησίαν, και κατά την απουσίαν ημών, μετά θείας επιστήμης.
Πεπoίθαμεν ότι δύνασθε, ίνα ανταποκριθήτε ως πάντοτε και εν ταις παρούσαις ανάγκαις των καιρών, διαχειριζόμενοι εν ενότητι και ομoνoία τας αχθησομένας ενώπιον υμών υποθέσεις της Εκκλησίας, διευθετούντες δια της πλουσίας εμπειρίας υμών τα συμβησόμενα, φυλάσσοντες την ενότητα της εις Χριστόν πίστεως, τηρούντες την εν αγάπη και φιλαδελφία κοινωνίαν των αδελφών, φρουρούντες εν ειρήνη τας ψυχάς των πιστών, οικοδομούντες την Εκκλησίαν δια της χάριτος Αυτού.
«Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας υμών και τα νοήματα ημών εν Χριστώ Ιησού» (προς Φιλιππησίους δ' 7).
«Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και δια της αγάπης του Πνεύματος συναγωνίσασθαί μοι εν ταις προσευχαίς υπέρ εμού προς τον Θεόν» (προς Ρωμαίους ιε' 30).
'Ερρωσθε κατ' άμφω πάντες.
Αγαπητός εν Χριστώ Αδελφός
† ο Αθηνών Χριστόδουλος, πρόεδρος.