Επίτιμος Δημότης Ζακυνθίων ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 16 Δεκεμβρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - Ανταπόκριση Ζάκυνθο

Σήμερα το πρωί, σύμφωνα με το Πρόγραμμα, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β΄, συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο Β΄,

επισκέφτηκε εθιμοτυπικά (εντέλει όμως ουσιαστικά και σε πνεύμα αγάπης) τον Δήμο Ζακυνθίων, όπου ο Δήμαρχος Ζακυνθίων κ. Διονύσιος Ακτύπης και το περί αυτόν Δημοτικό Συμβούλιο τον ανακήρυξε Επίτιμο Δημότη Ζακυνθίων, επιδίδοντάς του το Μετάλλιο της πόλης. Ο Μακαριώτατος απάντησε συγκινημένος, εκθειάζοντας τις φυσικές και πνευματικές ομορφιές της νήσου.

 

Αμέσως μετά μετέβησαν όλοι το Νομαρχιακό Μέγαρο, όπου ο κ. Ιερώνυμος έγινε δεκτός με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού από τον Νομάρχη Ζακύνθου κ. Διονύσιο Γάσπαρο, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά του για τον ερχομό στο νησί της Ζακύνθου μιάς τόσο σημαντικής προσωπικότητας. Απάντησε ο Μακαριώτατος με θερμούς λόγους, αναφερόμενος μάλιστα στις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους.

 

Στις 11 ακριβώς, σύμφωνα με τα παραδεδομένα του Ζακυνθινού Τυπικού, ο Αρχιεπίσκοπος, οι Αρχιερείς και οι λοιποί Κληρικοί και Μοναχοί παρέστησαν, κεκλεισμένων των θυρών, εντός του Ιερού Βήματος του Καθολικού της εορτάζουσας Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, στη σύντομη μα άκρως κατανυκτική τελετή των "Βγαλσιμάτων", της εξόδου δηλαδή του σεπτού Σκηνώματος του Αγίου από την ασημένια Λάρνακά του και της τοποθέτησής Του μπροστά στην Αγία Τράπεζα, όπου θα παραμείνει μέχρι το απόγευμα σήμερα, οπότε θα εξέλθει από την Ωραία Πύλη, λιτανευόμενο τρις μέσα στον Ναό.

 

Αμέσως μετά η Αρχιεπισκοπική Συνοδεία επισκέφτηκε το Μεταβυζαντικό Μουσείο, αλλά και το Μουσείο Διονυσίου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων (όπου το Μαυσωλείο Σολωμού και Κάλβου), στον Ναό των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Μαχαιράδου και στη Μονή Ελευθερωτρίας Λαγοπόδου, όπου οι Μοναχές παρέθεσαν πλούσιο γεύμα, μέσα σε πνεύμα αμοιβαίας εγκαρδιότητας.

 

Ο Μακαριώτατος απένειμε επιστήθιο σταυρό στον υπέργηρο Κτήτορα και Πνευματικό Πατέρα της Μονής Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Γκέλμπεση, ενώ η Ηγουμένη Μοναχή Μαγδαληνή Μπακέα προσέφερε συμβολικά δώρα εκ μέρους της Αδελφότητας, ευχαριστώντας τον Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας για την τιμή.

 

Αντιφωνήσεις Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου:

 

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΖΑΚΥΝΘΙΩΝ

 

Κύριε Δήμαρχε,

 

Σας ευχαριστώ πολύ για την εγκάρδια υποδοχή εδώ στο Δημαρχείο και τα καλά σας λόγια προς την ελαχιστότητά μου, τα οποία δέχομαι ως έκφραση σεβασμού και αγάπης προς την αγία Εκκλησία μας.

 

Αυτός ο σεβασμός και η εκ μέρους σας τιμή προς την Εκκλησία μας, ώθησε τόσον εσάς κ. Δήμαρχε, όσον και το περί ημάς Δημοτικό Συμβούλιο να μάς τιμήσετε με την ουσιαστική αυτή πράξη, της ανακηρύξεώς μας σε Επίτιμο Δημότη του Δήμου Ζακυνθίων. Δεχόμεθα εν ευχαριστία πολλή την τιμιωτάτη αυτή ενέργειά σας προς το ταπεινό πρόσωπόν μας, και την εκλαμβάνομε ως έκφραση τιμής και σεβασμού προς την Αγία Εκκλησία μας.

 

Ήρθαμε εδώ στην όμορφη Ζάκυνθο για να συνεορτάσουμε όλοι τον άγιο της πόλεως και του νησιού και να επικοινωνήσουμε εν αγάπη με αδελφούς εν Χριστώ ηγαπημένους και να μεταφέρουμε την ευλογία της Εκκλησίας μας προς όλους τους ευλογημένους κατοίκους της.

 

Ευρισκόμεθα στην Ζάκυνθο, στο νοτιότερο νησί του Ιονίου, το προικισμένο από τη φύση με μοναδικές ομορφιές και το ευλογημένο απόν Θεό να κατέχει ως πολύτιμο πνευματικό θησαυρό το Ιερό Σκήνωμα του αγίου Διονυσίου. Και αν σήμερα η γεωγραφική της θέση με τις αναρίθμητες ομορφιές, αποτελούν κίνητρο ισχυρό για την ανάπτυξη του νησιού, στο παρελθόν απετέλεσε αιτία δεινών, καθώς βρέθηκε στο στόχαστρο πολλών κατακτητών και ισχυρών δυνάμεων, διαφόρων ιστορικών περιόδων, που ήθελαν να έχουν τον έλεγχο του «Άνθους της Ανατολής», όπως συνήθιζαν ν’ αποκαλούν οι Ενετοί την πανέμορφη Ζάκυνθο και δεν εννοούσαν μόνο τ’ ανθισμένα τοπία που την περιβάλλουν, αλλά κυρίως την άνθηση στις Τέχνες και στα Γράμματα.

 

Το νησί σας είναι ένα νησί με ξεχωριστή κουλτούρα. Γνώρισε μεγάλη πνευματική άνθηση και γέννησε σπουδαίες προσωπικότητες που διακρίθηκαν στις Καλές Τέχνες, την Λογοτεχνία και την Ποίηση. Είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού και του Ανδρέα Κάλβου. Είναι ο τόπος που έζησε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και πολλές άλλες προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας μας.

 

Η πόλης σας κ. Δήμαρχε, παρόλο που καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1953, όπως και όλο το νησί, κατάφερε να διατηρήσει μέχρι σήμερα τη μοναδική αίγλη και αρχοντιά που είχε. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι πάντοτε αισιόδοξοι και πρόσχαροι Ζακυνθινοί με την αγάπη και την φροντίδα που έδειξαν για τον τόπο τους· οι ευλογημένοι κάτοικοι αυτού του νησιού, που έχουν μάθει να ντύνουν τα συναισθήματά τους με νότες και να παράγουν μουσική, πολιτισμό.

 

Σ’ αυτό, λοιπόν, το όμορφο νησί του Ιονίου ήρθαμε και μεις σήμερα, ευλαβείς προσκυνητές του αγίου Διονυσίου, που η αγία μας Εκκλησία, πανηγυρικά προβάλλει ενώπιόν μας.

 

Και πάλιν κ. Δήμαρχε θερμά σας ευχαριστούμε για την εγκάρδια υποδοχή, τα καλά σας λόγια και την μεγάλη τιμή της ανακηρύξεώς μας εις Επίτιμο Δημότη Ζακυνθίων.

 

Διαπύρως ευχόμαστε όπως η χάρις και η ειρήνη του Θεού με τις πρεσβείες του αγίου Διονυσίου να είναι πάντοτε μαζί σας, στην πόλη σας και σ’ ολόκληρο το ευλογημένο και όμορφο νησί Σας για να συνεχίζετε εν υγεία και ειρήνη τα καλά σας έργα.

 

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΣΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

 

Κύριε Νομάρχα,

αγαπητοί αδελφοί.

 

Με ευγνώμονα διάθεση και με αισθήματα χαράς και πολλής ελπίδας επισκέπτομαι σήμερα την Νομαρχία της Ζακύνθου. Είναι αλήθεια ότι η Ζάκυνθος, όπως υπήρξε πρωτοπόρα και ιδιαίτερη όλα τα χρόνια έτσι και παραμένει. Έχει μια χάρη, κάτι αλλιώτικο. Έχει μια ζεστασιά και μια ιδιαιτερότητα. Έχει μια εμμονή σε κάθε τι πιο πέρα από το κοινό, το ίδιο. Αυτή η άλλη διάθεση των ανθρώπων της μαζί με τις άλλες φυσικές προνομίες της έχουν σημάνει την Ζάκυνθο μέσα στο ιστορικό, πολιτισμικό και κοινωνικό όλο.

 

Ό Άγιος Διονύσιος αναντίλεκτα έχει παίξει και εξακολουθεί να παίζει ένα ρυθμιστικό και απροσπέραστο ρόλο. Αυτή η κοινή παραδοχή στον άνθρωπό σας, που είναι ο φίλος και αποδέκτης των εσωτερικών διαθέσεων του καθενός σα, είναι μια πρόκληση σήμερα, που γίνεται πολύ και πολλές φορές ανούσιος λόγος για το πώς και το είναι της Εκκλησίας σε αυτό τον τόπο, στην πατρίδα μας.

 

Θα μού επιτρέψετε με αφορμή την καθολική αποδοχή της μορφής του Αγίου Διονυσίου, από την τοπική κοινωνία της Ζακύνθου να εκφράσω λίγες σκέψεις.

 

Είναι πραγματικά η εποχή μας μια καμπή σε όλες της τις εκφάνσεις, σχετικά με ό,τι παραλάβαμε και παραδεχθήκαμε σαν σταθερές και σαν όρια.

 

Το πρόβλημα της εποχής μας δεν εστιάζεται στην διαβούλευση για την δημιουργία νέων δεδομένων που θα δώσουν στον σύγχρονο άνθρωπο ώθηση για καλύτερες συνθήκες γενικής διαβίωσης και περαιτέρω προοπτικής του, αλλά στους όρους και τους τρόπους με τους οποίους εκφράζεται η αντίρρηση ή η παραδοχή τους.

 

Αλίμονο εάν οι εναλλασσόμενες ιστορικές εποχές δεν είχαν στην διάθεσή τους την ανατροπή και την δημιουργία νέων δομών, οραματισμών και προτεραιοτήτων. Θέλω με σεβασμό και χωρίς κομπασμούς να υπενθυμίσω ότι η εκκλησιαστική ζωή και ό,τι αυτή εμπεριέχει, είναι αυτή που για πολλούς αιώνες νοηματοδοτούσε το είναι των ανθρώπων μας.

 

Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή ανθρώπινες υπερβολές ή και παραλείψεις, ανασύρεται από το συρτάρι του εντυπωσιασμού και της προχειρότητας το ζήτημα του λεγόμενου χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας. Το ερώτημα αυτό, αγαπητοί μου, είναι πλασματικό.

 

Η Εκκλησία και η Πολιτεία είναι δύο οντότητες, που υποχρεωτικά είναι χωρισμένες σε διακριτούς όρους και αυτονόητα συνδεδεμένες. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος και άλλος λόγος για να ορίσουμε την διαφορετικότητα των δύο και συγχρόνως την κοινή τους πορεία σε ό,τι αφορά το κοινό ζητούμενο, τον άνθρωπο.

 

Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού. Οι τοπικές Εκκλησίες της πατρίδας μας είναι ένα μέρος του καθολικού Σώματος και συνάμα μια δυναμική φανέρωση της άλλης σημαντικής και του ήθους της. Η Ευαγγελικότητα αφορά στο όλο του ανθρώπου του κάθε σήμερα και έχει χρέος και ευθύνη με σταθερές, το άγιο χθες να χαράζει και να ευθυπορεί το αύριο.

 

Η Εκκλησία δεν περιορίζεται μέσα στην πολιτειακή διάρθρωση και δεν μπορεί να εντοπίζεται ο ρόλος της μόνο σε μια περιθωριακή θρησκευτικότητα. Χωρίς να υποκαθιστάνει τις άλλες συντεταγμένες του κοινωνικού και ευρύτερου χάρτη δεν παραθεωρεί το είναι της και δεν αντιπαρέρχεται ανεύθυνα και ανέξοδα την ανθρώπινη ανησυχία, τον πόνο, τον προβληματισμό, την ανισομέρεια στην κατανομή των ευκαιριών και της προσβάσεως στα υλικά και πνευματικά αγαθά.

 

Αυτά και όλα τα άλλα σύγχρονα προβλήματα κάνουν την Εκκλησία περισσότερο από το χθες να είναι έτοιμη να προσφέρει καταφύγιο στον εσωτερικό των ανθρώπων ξεσηκωμό και την ανησυχία για το πώς και πού βαδίζουμε.

 

Η Εκκλησία του Χριστού, εδώ και αιώνες έχει αποκηρύξει σαν αίρεση την διάθεση πολλών για μια ιδεαλιστική θεώρηση του είναι της και ευτυχώς γνωρίζει και αισθάνεται ότι διακονεί τον άνθρωπο σε όλες του τις ανάγκες.

 

Χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς έπαρση, χωρίς την κακώς νοούμενη δημοσιότητα, πορεύεται και κηρύττει με την ζωή της, και προσκαλεί τον σύγχρονο άνθρωπο στην πραγματιστική και συνάμα οραματιστική της πνοή, που λέγεται αγιότητα.

 

Αυτή είναι η έννοια και η μέριμνα της Εκκλησίας να κεντρίσει τους ανθρώπους προς την αληθινή και μόνη ελπίδα, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Ο λόγος λοιπόν και ο τρόπος της είναι ισόρροπος, είναι ελκυστικός.

 

Δεν την αφορά την Εκκλησία, η νομική θεώρηση και το status στην συνεργασία της με τις συντεταγμένες πολιτείες, όπου αυτή ζει και ενυπάρχει.

 

Δεν είναι και δεν πρέπει να καλλιεργούμε την ψευδαίσθηση ότι το κυρίαρχο θέμα μας είναι το νομικό καθεστώς στις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους. Αυτά και αλλάζουν και οριοθετούνται σε πνεύμα αμοιβαιότητος, κατανοήσεως και συνεργασίας, προκειμένου να θεραπεύουν τις πολλές ανάγκες του ανθρωπίνου προσώπου και να του δίνουν νόημα, ενδιαφέρον, ελπίδα και λύσεις στην πολυπλοκότητα της καθημερινής του ροής.

 

Αν κατασταθεί κυρίαρχο ζήτημα η νομική μορφή της αμφίδρομης αυτής σχέσεως τότε μάλλον έχουμε εμείς εκπέσει από Εκκλησία, δηλαδή από το Άγιον Σώμα του Χριστού, σε απρόσωπη και άψυχη νομική οντότητα χωρίς προοπτική και μέλλον και αντίστοιχα η Πολιτεία, και ό,τι την απαρτίζει, θα έχουν χάσει την φερεγγυότητα και την δυναμική για λύσεις την κάθε ώρα και την κάθε στιγμή, που ο άνθρωπος την θέλει κοντά του.

 

Με χαρά μεγάλη βλέπω την συνεργασία της τοπικής Αυτοδιοικήσεως και της Εκκλησίας εδώ και αναπτερώνει την ελπίδα όλων μας ότι ξεπερνώντας τα κωλύματα και τις αγκυλώσεις που ανακύπτουν θα πάμε εμπρός σε καλύτερες ημέρες, Σας παρακαλώ όλους σας να προσεύχεσθε να μπορέσουμε να σταθούμε όπως μας θέλει ο Κύριός μας και να δώσουμε ελπίδα στον σύγχρονο άνθρωπο, που προσβλέπει σε εμάς και μας κρίνει σε κάθε μας βήμα.

 

Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μού δώσατε, για την ανοχή και την αγάπη σας.