Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος για καθαίρεση Παντελεήμονα

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 15 Μαΐου 2009

Γράφτηκε από τον/την Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος 01:17

Με αληθινό πόνο στην ψυχή μας δεχθήκαμε την είδηση, ότι το Πρωτοβάθμιο για τους Αρχιερείς Συνοδικό Δικαστήριο επέβαλε σήμερα την εσχάτη των ποινών,

δηλ. την καθαίρεσή του από τήν αρχιερωσύνη και την επαναφορά του στις τάξεις των Μοναχών, στον Μητροπολίτη πρ. Αττικής π. Παντελεήμονα.

 

Η ποινή βέβαια ήταν αναμενόμενη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η αναλγησία πρέπει να κυριαρχεί μέσα μας. Ως μέλη της Εκκλησίας πάσχουμε με τον πόνο των αδελφών μας και συμπάσχουμε μαζί τους.

 

Έτσι λοιπόν μόνο θλίψη κυριαρχεί στην ψυχή μας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν επικροτούμε και δεν προσυπογράφουμε την επιβληθείσα ποινή. Αντιθέτως μάλιστα, την προσυπογράφουμε.

 

Ως υπεύθυνοι εκκλησιαστικοί ταγοί και παράγοντες της εκκλησιαστικής Διοικήσεως είμεθα υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε τις επιταγές τόσο των ιερών Κανόνων, όσο καί των Νόμων του Κράτους.

 

Ως άνθρωποι όμως λυπούμεθα καί συμπάσχουμε. Ευχόμαστε στον φιλάνθρωπο Θεό να δώσει μετάνοια στον καταδικασθέντα αδελφό μας και άφεση των υπ αυτού τελεσθέντων αδικημάτων.

 

Το μέγιστο αμάρτημά του δεν είναι η οικονομική ατασθαλία, την οποία εκείνος εξακολουθεί να αρνήται ότι διέπραξε, αλλά η ζημιά, την οποία επέφερε στις ψυχές των πιστών, δηλ. ο σκανδαλισμός των συνειδήσεων των χριστιανών μας, όπως επίσης και η ζημιά στο κύρος της Εκκκλησίας. Ο Κύριος ας μας ελεήσει όλους.

 

Έχοντας ως αρχή της ζωής μας να λέμε πάντοτε την αλήθεια και να παρέχουμε την ευκαιρία, όταν και όπου δυνάμεθα, για μετάνοια και επανόρθωση των ημαρτημένων προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε και τον Αδελφό μας Παντελεήμονα.

 

Με προσωπική αλληλογραφία, την οποία απευθύναμε μόνο εις εκείνον, προσπαθήσαμε να του περιγράψουμε το μέγεθος του σφάλματος και να του υποδείξουμε τήν μόνη οδό σωτηρίας.

 

Η πρώτη επιστολή μας απευθύνθηκε στον Σεβασμιώτατο την 7ην Μαΐου 2006 . Ιδού ένα απόσπασμα από τήν επιστολή μας εκείνη.

 

.......Άρα δεν υπάρχει άλλος τρόπος θεραπείας του πράγματος ει μη μόνον η
απόσυρσίς σου από το προσκήνιον και την ενεργόν δράσιν και η εν μετανοία βίωσις
του υπολοίπου της ζωής σου. Αν μη τι άλλο, κατέστης ένοχος σκανδαλισμού των
συνειδήσεων! Άλλωστε και ημείς οι Επίσκοποι, εισερχόμενοι εις την Εκκλησίαν ὡς
λειτουργοί του Θυσιαστηρίου, πρώτην ιδιότητα ἀπεκτήσαμεν τήν μοναχικήν τοιαύτην, ταύτην δε και βιούμεν κατά δύναμιν και καθ’ ημέραν εν τη προσπαθεία τῆς ευαρεστήσεώς μας ενώπιον Κυρίου Παντοκράτορος.

 

Καθ’ ον λοιπόν χρόνον και καθ’ ο μέτρον προσπαθείς να αποδείξης την αθωότητά σου, περιπλέκεις τα πράγματα περισσότερον. Αι Γνωμοδοτήσεις των Νομικών κύκλων είναι ζήτημα χρήματος, ἐφ’ ώ και δέν έχουν ει μη μόνον περιωρισμένην ηθικήν δύναμιν ή ἀξίαν.

 

Εφ’ όσον δυνάμεθα να καταβάλωμεν μεγάλα χρηματικά ποσά, δυνάμεθα να λάβωμεν οιανδήποτε Γνωμοδότησιν. Ας μή λησμονήται, ότι το ΝΟΜΙΜΟΝ τυγχάνει καρκινική γραφή!

 

Η επιστολή μας εκείνη ελύπησε τον Αδελφόν μας καί μάλιστα τον ελύπησε σφόδρα.

 

Δεν ήταν βέβαια αυτός ο σκοπός μας.

 

Όταν ήλθε η δύσκολη ώρα της επικυρώσεως της ποινής από τον Άρειο Πάγο και της γνωστής άστοχης Αποφάσεως του Συνοδικού Δικαστηρίου μία Ομάδα Ιεραρχών διετύπωσε την διαμαρτυρία της με μία δημόσια Δήλωση 27 Ιεραρχών. Την δήλωση εκείνη καί εμείς είχαμε συνυπογράψει.

 

Ο Αδελφός μας Παντελεήμων καί πάλιν δεν έπέδειξε την αναγκαία σύνεση. Με ομαδική επιστολή του, η οποία έφερε ημερομηνία αποστολής την 27ην Μαρτίου 2009, ηθέλησε να δώσει απάντηση στούς 27 διαμαρτυρηθέντες Ιεράρχες. Είναι γνωστή η επιστολή αυτή, διόοτι έτυχε μεγάλης δημοσιότητος.

 

Εμείς και πάλι δεν σιωπήσαμε. Ως γνήσιος Αδελφός, αλλά και ως υπεύθυνος εκκλησιαστικός ανήρ εδώσαμε απάντηση στην παραπάνω αναφερθείσα απαντητική επιστολή του Αδελφού μας Παντελεήμονα. Τούτο άλλωστε είχεν αποκαλύψει μόλις προ ολίγων ημερών ο ίδιος ο παραλήπτης της επιστολής μας σε συνέντευξή του, την οποία παρεχώρησε πρό το ραδιόφωνο Σκάϊ.

 

Τώρα πια που όλα έχουν τελειώσει ήλθε η ώρα να δώσουμε στη δημοσιότητα το περιεχόμενο αυτής της δεύτερης επιστολής μας, πού είχε ημερομηνία την 7ην Απριλίου 2009.

 

Προσπάθειά μας ήταν και παραμένει η βοήθεια του εν Χριστώ Αδελφού μας Παντελεήμονος να συνειδητοποιήσει, ότι γι αυτόν ή εκκλησιαστική του δράση ετελείωσε οριστικά και αμετάκλητα!

 

Ό,τι είχε να προσφέρει, το προσέφερε ήδη. Τώρα μόνο ένα πράγμα του απομένει: η εν μετανοία βίωση του υπολοίπου της ζωής του, η προσευχή και η μελέτη του θείου λόγου. Τα δάκρυα της μετανοίας είναι το πιό ισχυρό απορρυπαντικό της ανθρώπινης ψυχής!

 

Εκπληρούντες ένα ακόμη χρέος προς την Μητέρα μας Εκκλησία μας δίδουμε σήμερα στη δημοσιότητα την δεύτερη επιστολή μας.

 

Όταν αγαπάς κάποιον οφείλεις να του πείς την αλήθεια, μόνο την αλήθεια, όσο πικρή κι αν είναι αυτή, την αλήθεια, όπως εσύ την βιώνεις. Ιδού το περιεχόμενο της επιστολής μας.

 

Σεβασμιώτατον

Μητροπολίτην πρ. Αττικής κ.κ.Παντελεήμονα

Γρηγορίου

Λαμπράκη, 32

145 100 ΚΗΦΙΣΙΑΝ ΑΤΤ.

 

Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ,

 

Η από 27ης Μαρτίου ε.ε. ομαδική απαντητική επιστολή σου με αναγκάζει να επικοινωνήσω και πάλιν μετά της Υμετέρας Σεβασμιότητος και να σου εκθέσω μετά παρρησίας την ταπεινήν μου άποψιν.

 

1. Πράττω τούτο μετά πολλής αθυμίας, καθ’ όσον δεν είμαι εις θέσιν να σε συγ-χαρώ δια το περιεχόμενόν της η να συμφωνήσω μαζί σου. Πρέπει όμως να λέγωμεν την αλήθειαν η έστω ο,τι ως αληθές έχομεν εις την καρδίαν μας. Ιδού λοιπόν η ταπεινή προς Σε απάντησίς μου.

 

2. Δεν ζητούμεν, αδελφέ, την κεφαλήν σου επί πίνακι! Ζητούμεν την αποκατά- στασιν της ειρήνης εις τας καρδίας των πιστών χριστιανών, οι οποίοι εσκανδα-λίσθησαν εκ της υμετέρας συμπεριφοράς! Εάν είχες εφαρμόσει όσα εξ αγάπης έγραψα προς την Σεβασμιότητά σου δια της από 7ης Μαΐου 2006 επιστολής μου, τα πράγματα δεν θα είχον λάβει την οίαν έλαβον ήδη δυσάρεστον τροπήν. Το Σώμα της Εκκλησίας έχει πληγωθή εξ όσων έχουν ήδη γίνει γνωστά. Και εάν εισέτι ήθελεν αποδειχθή η αθωότης σου, και τότε θα έδει να παραμείνης εις το περιθώριον χάριν της Εκκλησίας, καθ’ όσον πολλοί δεν θα είχον την δύναμιν να πιστεύσουν εις την αθωότητά σου!

 

3. Αμφισβητείς, αδελφέ μου, την εγκυρότητα του Νόμου 5383/1932 «περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων». Ας αποδεχθώ την άποψίν σου δια την πρόοδον του συλλογισμού μου. Αλλά τώρα μόλις διεπίστωσες την ακυρότητα του Νόμου; Πεντήκοντα τόσα χρόνια εις την ιερωσύνην, εξ ων τριάκοντα δύο εις την αρχιε-ρωσύνην, πότε έθεσες θέμα ακυρότητος η αντισυνταγματικότητος διατάξεων του Νόμου τούτου; Πότε κατά το διαρρεύσαν χρονικόν τούτο διάστημα διεμαρτυρήθης περί αυτού; Αλήθεια, ποτέ δεν έτυχε να εφαρμόσης τον νόμον αυτόν ως Δικαστής εκκλησιαστικού τινος Δικαστηρίου; Ηρνήθης πώποτε την εφαρμογήν του Νόμου; Τώρα πια είναι αργά δια να επικαλήσαι ένα τέτοιο επιχείρημα. Οι Νομικοί σου Σύμ-βουλοι σε εκθέτουν!

 

4. Εις τα περί συνθέσεως του Συνοδικού Δικαστηρίου, του προσδιορισμού της ημερομηνίας εκδικάσεως και της ληφθείσης Αποφάσεως δεν επιθυμώ να τοποθετηθώ, διότι δεν με εγγίζουν! Δεν υπήρξα μέλος του Δικαστηρίου. Σημειώνω όμως ότι στρέφεσαι εναντίον ενός Δικαστηρίου, το οποίον σε ηθώωσε! Σε ηθώωσε δε, χωρίς προηγουμένως οι Σεβασμιώτατοι εκκλησιαστικοί Δικασταί να αναγνώσουν τον φάκελλον!

 

5. Τέλος, όσα περιλαμβάνονται εις την 3ην σελίδα της επιστολής σου, μόνον ως λυρισμοί δύνανται να εκληφθούν. Αδελφέ, και εάν όλα όσα ηκούσθησαν ως κατηγορητήριον εναντίον σου είναι ψευδή, κακόβουλα και συκοφαντικά δεν είναι δυνατόν να αναλάβης και πάλιν ποιμαντικά και διδακτικά καθήκοντα εις την Εκκλησίαν! Η Ελλάδα όλη σε ήκουσεν να λέγης και να παραδέχεσαι, ότι συν-εσώρευσες πλούτη δύο περίπου δισεκατομμυρίων δραχμών «για τα γηρατειά σου»! Η ομολογία σου αυτή απετέλεσε τον βρόγχον πέριξ του τραχήλου σου! Πέραν δε τούτου η ελληνική Κοινωνία ήκουσε μαγνητοφωνημένες τηλεφωνικές συνομιλίες, προϊόν υποκλοπής βεβαίως, αλλ’ εν τούτοις υπαρκτές, καταγεγραμμένες,συνομιλίες, οίτινες συνιστούν μεγαλύτερον σκάνδαλον ουχί βεβαίως οικονομικόν! Αληθώς ντρέπομαι και ερυθριώ, όταν ακούω το περιεχόμενον των μαγνητοταινιών τούτων.

 

6. Υπάρχει και κάτι ακόμη. Είπες κάποτε οτι «εαν οδηγηθώ εις τον τάφον, θα πάρω πολλούς μαζί μου!» Αυτή η ρήσις μας υποχρεώνει να τηρούμεν αποστάσεις ασφαλείας. Άλλως μία προσέγγισις ημών θα ήτο δυνατόν να εκληφθή ως προσπάθεια εκτονώσεως της οργής σου προς αυτοπροστασίαν μας! Τι κρίμα, μόνος σου, Αδελφέ μου, κρεμάσθηκες!

 

Αγαπητέ μου Αδελφέ,

 

Μία και μόνη λέξις θα είχεν αξίαν κατά την παρούσαν ώραν, εκφερομένη δια και από των χειλέων σου: «ήμαρτον!». Ελθέ εις εαυτόν, σύνελθε και ειπέ ημίν: «Ήμαρτον, αδελφοί μου, εις τον ούρανόν και ενώπιόν σας! Συγχωρήστε με! Προσευ- χηθήτε διά την σωτηρίαν της ψυχής μου! Εσκανδάλισα την Εκκλησίαν! Ζητώ το έλεος του Κυρίου μας!» Τότε η αγκάλη μας θα ανοίξη διάπλατα και θα σε δεχθώμεν μετά περισσής στοργής!

 

Ταύτα μετά πολλής αγάπης και περισσής ειλικρινείας.

Επί δε τούτοις εύχομαί Σοι καλήν μετάνοιαν και Καλό Πάσχα.

 

Τώρα πιά θέλουμε να ευχηθούμε στον Αδελφό μας καλό κουράγιο στη δοκιμασία του.

 

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ