Χειροτονία Επισκόπου Επιδαύρου κ. Καλλινίκου

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 26 Οκτωβρίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης - 14:20 (φώτο: Μπουγιώτης)

Με μεγαλοπρέπεια και με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, τελέστηκε σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Πέτρου Άργους η χειροτονία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Επιδαύρου κ. Καλλινίκου, βοηθού Επισκόπου

της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδας.

 

Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, συμπαραστατούμενος από τον Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Ιάκωβο, Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο, Άρτης κ. Ιγνάτιο, Ύδρας κ. Εφραίμ, Μεσογαίας και Λαυρετωτικής κ. Νικόλαο, Πατρών κ. Χρυσόστομο, Κορίνθου κ. Διονύσιο και από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τον Μητροπολίτη Τανζανίας κ. Ιερώνυμο.

 

Επίσης, συλλειτούργησαν και οι δύο νέοι βοηθοί επίσκοποι, Κερνίτσης κ. Προκόπιος και Ανδρούσης κ. Θεόκτιστος.

 

Να αναφερθεί πως συγκινητική ήταν η στιγμή όταν πιστοί βροντοφώναξαν το «ΆΞΙΟΣ», για τον πολυαγαπημένο τους νέο βοηθό επίσκοπο Επιδαύρου κ. Καλλίνικο.

 

Ο νέος βοηθός Επίσκοπος κ. Καλλίνικος στο μήνυμα του μεταξύ άλλων τόνισε:«

Μακαριώτατε, με τα ίδια ταύτα λόγια εκφράζω την τιμήν, τον σεβασμόν και την αδιάπτωτον εν Κυρίω αγάπην μου προς Υμάς τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος, τον και σεπτόν Πρόεδρον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και προς τα τίμια Μέλη αυτής τα κατά πλειονοψηφίαν αναδείξαντά με εις Επίσκοπον, όλως δε ιδιαιτέρως εις τα συντρέξαντα ενταύθα κατά την σημερινήν ημέραν ως και εις τους λοιπούς αγίους Ιεράρχας τους συνελθόντας πανταχόθεν δια την εις Επίσκοπον χειροτονίαν μου. Χορηγών μοι! Μακαριώτατε σήμερον δια των σεπτών Υμών χειρών την Χάριν της Αρχιερωσύνης δύνασθε ανεπιφυλάκτως να επαναλάβετε περί εμού «υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψαλμ. 2,7).

 

Επίσης ο νέος Βοηθός επίσκοπος, στην ομιλία του αναφέρθηκε στο σεβασμό που τρέφει στο πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Ακόμη αναφέρθηκε με λόγια ευγνωμοσύνης, στη μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Χρυσοστόμου.

 

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, απευθυνόμενος προς τον νέο επίσκοπο τόνισε: «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και τα μέλη αυτής, σε εξέλεξαν ως επίσκοπο της πάλαι ποτέ διαλλαμψάσης επισκοπής Επιδαύρου, μετά από πρόταση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου και γέροντος Αργολίδος κ. Ιακώβου, ως βοηθό της Ιεράς Μητροπόλεως. Και εμείς σήμερα στην ημέρα της δικής σου Πεντηκοστής, όλοι εδώ σ΄ αυτόν τον ευλογημένο και αγιασμένο χώρο, χορεία σεπτών αδελφών ιεραρχών, πλήθος αγαπητών αδελφών, πρεσβυτέρων και διακόνων, φίλων και συγγενών μα ιδιαιτέρως την παρουσία των ευσεβών γονέων σου, καλείσαι να σταθείς μπρος στο θυσιαστήριο για να λάβεις τον βαθμό της Αρχιερωσύνης».

 

Επίσης, ο Μακαριώτατος τόνισε: «Αυτός ο τόπος είναι γνωστός για εσένα και τα βήματα σου είναι γνωστά σ΄ αυτόν τόπο, η φήμη σου για την αγάπη προς αυτούς τους ανθρώπους και το έργο της διακονίας σου, συνετέλεσε ώστε η ψήφος των σεβασμιωτάτων Αρχιερέων να καλύψει με την αγάπη της αυτήν την καινούργια διακονία».

 

«Η κοινωνία μας σήμερα έχει ανάγκη από την κοινωνία που μας μίλησε ο ίδιος ο Χριστός, ποιος από εμάς δεν βλέπει γύρω του, την κρίση η τις κρίσεις που επικρατούν, ποιος δεν διαπιστώνει σήμερα ότι υπάρχουν σπέρματα εδώ και εκεί αποχριστιανοποίησης της κοινωνίας μας, ποιος δεν βλέπει ότι υπάρχει μια τάση αποξένωσης από τις παραδόσεις μας, που μας άφησαν οι πατέρες τις εκκλησίας μας. Καλούμεθα δε σήμερα, πολύ περισσότερο από κάθε εποχή, ιδιαίτερα εμείς οι επίσκοποι να φέρουμε αυτό το πνεύμα του επανευαγγελισμού μέσα στην κοινωνία μας», τόνισε χαρακτηριστικά ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας.

 

Τέλος, να αναφερθεί, ότι ο Αντιδήμαρχος Άργους κ. Κωνσταντινόπουλος μίλησε για συνεργασία της τοπικής εκκλησίας με την Τοπική Αυτοδιοίκηση για το καλό του τόπου.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ:

 

«Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, σεπτέ Πρόεδρε της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος κύριε Ιερώνυμε, Σεβασμιώτατε Κυριάρχα Μητροπολίτα της κατ’ Αργολίδα Εκκλησίας κύριε Ιάκωβε, Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία, Πρεσβύτεροι και Διάκονοι της Εκκλησίας, Οσιώτατοι Μοναχοί τε και Μοναχαί, εντιμώτατοι εκπρόσωποι των Αρχών και ευλογημένε λαέ του Κυρίου, ταύτα τα ως προμετωπίδα τεθέντα λόγια, τα οποία απηύθυνε προς τον Κύριον ο Απόστολος Πέτρος επαναλαμβάνω και εγώ ο ελάχιστος σήμερον από βάθους καρδίας, καθώς η Εκκλησία με αναδεικνύει Ποιμένα της λογικής μάνδρας του Χριστού.

 

Όταν δε, ο Πρωτοκορυφαίος Απόστολος Πέτρος, διεβεβαίωσε λέγων «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17) τότε, συμφώνως προς την ευαγγελικήν διήγησιν, ο Αρχιποίμην Χριστός εξέφρασε την εμπιστοσύνην Αυτού προς εκείνον λέγων• «βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιω. 21,17). Σήμερον, η ταπεινότης μου επαναβεβαιούμαι δια του «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17), και προσμένω να ακούσω δια του στόματος Υμών Μακαριώτατε το αυτό κάλεσμα του Μεγάλου Ποιμένος Χριστού• «βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιω. 21,17) και να εισέλθω εις την ποι! μαντορίαν των Μακαρίων Αποστόλων.

 

 

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Μακαριώτατε, με τα ίδια ταύτα λόγια εκφράζω την τιμήν, τον σεβασμόν και την αδιάπτωτον εν Κυρίω αγάπην μου προς Υμάς τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος, τον και σεπτόν Πρόεδρον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και προς τα τίμια Μέλη αυτής τα κατά πλειονοψηφίαν αναδείξαντά με εις Επίσκοπον, όλως δε ιδιαιτέρως εις τα συντρέξαντα ενταύθα κατά την σημερινήν ημέραν ως και εις τους λοιπούς αγίους Ιεράρχας τους συνελθόντας πανταχόθεν δια την εις Επίσκοπον χειροτονίαν μου. Χορηγών μοÎ! ¹ Μακαριώτατε σήμερον δια των σεπτών Υμών χειρών την Χάριν της Αρχιερωσύνης δύνασθε ανεπιφυλάκτως να επαναλάβετε περί εμού «υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψαλμ. 2,7).

 

 

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Με την Πέτρειον ταύτην φράσιν καταθέτω την ισόβιον αφοσίωσίν μου προς τον Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην μου κύριον Ιάκωβον, τον γεραρόν οιακοστρόφον της κατά Αργολίδα Ολκάδος του Χριστού, τον επιβλέψαντα ευμενώς και συμπαθώς επ’ εμέ. Καλώς γνωρίζω ότι «σιγή τιμώνται τα μεγάλα». Και μεγάλα είναι τα διακατέχοντά με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς αυτόν. Αλλά η υπό της Σιωπής φυλασσομένη θύρα του Μεγάλου παραβιάζεται υπό της σφοδράς επιθυμίας όπως «ομολογήσω την χάριν, κηρύξω τον έλεον, ου κρύψω την ευεργεσίαν».

 

Προς πάντα τα τιμαλφή δωρήματά του προς εμέ, αποδώσω ό έχω: την ψυχήν και την παλλομένην υπό ευγνωμοσύνης καρδίαν μου, την ευπείθειαν και την απόλυτον αφοσίωσιν του Βοηθού Επισκόπου, ίνα τα της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως πράγματα ως μέχρι σήμερον ούτω και εις το εξής, «ευσχημόνως και κατά τάξιν» γίνωνται, προς δόξαν και αίνον Θεού, κατακόσμησιν δε και λαμπρότητα της Εκκλησίας Αυτού, με τον εμπνεόμενον υπό του Σεπτού Μητροπολίτου Αργολίδος σεβασμόν προς τα Ιερά Θέσμια, προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος και προς ! πάσας τας λοιπάς Ανωτάτας Εκκλησιαστι κάς Αρχάς, εξόχως δε, προς τον πρώτον της Ορθδόξου Εκκλησίας Θρόνον, τον της Κωνσταντινουπόλεως και την Αυτού Θειοτάτην Παναγιότητα, τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην κύριον Βαρθολομαίον, προς Ον διαδηλώ την ειλικρινή, δια την προς με Πατριαρχικήν Αυτού ευλογίαν, ευγνωμοσύνην και την εν τιμή δια βίου πιστότητά μου.

 

 

Σεπτέ Κυριάρχα Μητροπολίτα μου, Σεβασμιώτατε Αργολίδος κύριε Ιάκωβε, δεν θα παύσω καθικετεύων ημέρας και νυκτός τον εν ελέει πλούσιον Θεόν να περισκέπη την υμετέραν Σεβασμιότητα, πληθύνων τα έτη αυτής και τηρών αυτήν εν ακμή σώματος και πνεύματος μέχρι γήρως βαθέος και ολβίου.

 

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Η προς τον Κύριον αγάπη μου, δεν είναι αόριστος, αλλά απευθύνεται προς το «Σώμα Αυτού» δηλονότι προς την Εκκλησίαν. Την Εκκλησίαν εν πρώτοις ως στρατευομένην επί της γης.

 

Προς πάντα, τουτ’ έστιν, αγωνιζόμενον Χριστιανόν της εις ην εγεννήθην, ανετράφην, έλαβα πάντας τους της Ιερωσύνης βαθμούς και ως Κληρικός απ’ αρχής έως σήμερον υπηρέτησα, κατά Αργολίδα Εκκλησίας και της ανά την οικουμένην, προς τους αναξιοπαθούντας «ελαχίστους αδελφούς του Κυρίου» (Ματθ. 25,40), προς τον Ιερόν Κλήρον, και τας Μοναστικάς Αδελφότητας της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως, προς τους κατά σάρκα γονείς, αδελφούς και συγγενείς μου και προς τους ποικιλοτρόπως συμβαλλόντας και συμμετέχοντας εις την σημερινήν πνευματικήν μου χαράν. Προς δε τούτοις μνημονεύω και «εκκλησίας πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Εβρ. 12,23)• πάντων των προαπελθόντων κατά πνεύμα και κατά σάρκα οικείων, αναδόχων, διδασκάλων και ευεργετών μου, εξαιρέτως δε, του εις Χριστόν παιδαγωγού μου, μακαριστού Μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Χρυσοστόμου Δεληγιαννοπούλου.

 

 

Μακαριώτατε, υπείκων τω θείω θελήματι, ουχί εκ βίας ή ανάγκης, αλλ' εξ αγάπης προς τον πάντας αγαπώντα, τον αθλοθέτην και συναγωνιστήν Κύριον, και επικαλούμενος την μεσιτείαν της Παναγίας Αυτού Μητρός, των φωτοειδών Αρχαγγέλων, του τιμίου Βαπτιστού, των αγίων θεοστέπτων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, του αγίου ενδόξου μάρτυρος Καλλινίκου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Πέτρου Επισκόπου Άργους του Θαυματουργού, του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Λεωνίδου του εν Επιδαύρω μετά της συνοδείας αυτού, εις το διαιωνίως, προς πάντας τους Ποιμένας της Εκκλησίας, απευθυνόμενον μειλίχιον ερώτημα• «φιλείς με;», κλίνων το γόνυ της καρδίας και του σώματος, αποκρίνομαι αδιστάκτως• «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε».

 

Και δέει πολλώ συνεχόμενος, αναμένω να ακούσω της μακαρίας άμα δε και φοβεράς φωνής, της προσταζούσης με• «Βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιωάν. 21,17). Γένοιτο!