Διάλογος των Εκκλησιών με τα θεσμικά Ευρωπαϊκά όργανα

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 21 Νοεμβρίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος Ε.Ε. - 13:21

Από 17-19 Noεμβρίου 2009 πραγματοποιήθηκε στην πόλη Mechelen του Βελγίου η 7η ετήσια συνάντηση των

Γραμματέων των Εκκλησιών-μελών της Επιτροπής «Εκκλησία και Κοινωνία» της Συνέλευσης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (KEK/CEC).

 

Στα πλαίσια της συνάντησης πραγματοποιήθηκαν και επίσημες εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια από τη δημιουργία της σημερινής Επιτροπής «Εκκλησία και Κοινωνία», ενώ το κεντρικό θέμα της συνάντησης επικεντρώθηκε στο μέλλον της ίδιας της Επιτροπής και εμπλουτίσθηκε από σχετικές συζητήσεις σε ομάδες εργασίας.

 

Στη συνάντηση έλαβαν μέρος 50 περίπου Γραμματείς Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους γύρω από θέματα που αφορούν το μέλλον της Ευρώπης και κυρίως να συνδιαλεχθούν πάνω στον τρόπο με τον οποίο οι Εκκλησίες θα συνεργασθούν με τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τώρα που η νέα Συνθήκη της Λισσαβόνας έχει τεθεί σε ισχύ.

 

Στην εν λόγω συνάντηση η Εκκλησία της Ελλάδος εκπροσωπήθηκε από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Ιγνάτιο Σωτηριάδη, τον Δρ Κωνσταντίνο Ζορμπά και την κ. Αικατερίνη Καρκαλά, η οποία μάλιστα είχε και την Προεδρία (Moderation) της όλης Συνάντησης: και οι τρεις είναι συνεργάτες της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Στο περιθώριο αυτής της συνάντησης (18.11.2009) οι παρόντες Γραμματείς είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες όπου συναντήθηκαν με τον κ. Pál Schmitt, Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και υπεύθυνο για τον διαπολιτισμικό διάλογο και τα θρησκευτικά θέματα, μαζί με τον κ. László Tökés, ευρωβουλευτή εκ Ρουμανίας και προτεστάντη Επίσκοπο της επαρχίας Piatra Craiului (από το 1990).

 

Παρευρέθησαν επίσης ευρωβουλευτές από διάφορες Χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Η συνάντηση αυτή υπήρξε άκρως ενδιαφέρουσα, αποκαλυπτική και πολλά υποσχόμενη, λαμβανομένου υπόψη ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όρισε επίσημα τον κ. Pal Schmitt, Ουγγρικής καταγωγής και Χριστιανοδημοκράτη (ΕΛΚ), ως εκπρόσωπό του αρμόδιο για θέματα θρησκευτικών πεποιθήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Κατά την τοποθέτησή του ο κ. Pál Schmitt αναφέρθηκε σε τρία σημεία: Πρώτον, στη σημασία του άρθρου 17 της νέας Συνθήκης της Λισσαβόνας. Ο ίδιος τόνισε με σθένος τον σημαντικό ρόλο των χριστιανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη και επεσήμανε ότι «η ταυτότητα των Εκκλησιών είναι θρησκευτική.

 

Ο διάλογος μεταξύ της ΕΕ και των εκκλησιών πρέπει να σεβαστεί αυτή την θρησκευτική ταυτότητα… Ο «νέος διάλογος», σύμφωνα με το άρθρο 17, παρέχει στις Εκκλησίες και τις Θρησκευτικές Κοινότητες τη δυνατότητα μιας ουσιαστικής συμβολής στην αντιμετώπιση μερικών από τις σημερινές σοβαρές προκλήσεις στην ευρωπαϊκή πολιτική».

 

Βέβαια, η προσπάθεια αυτή κρίνεται άκρως ενδιαφέρουσα και το σχετικόΨήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Ιανουαρίου 2009 σχετικά με τις προοπτικές ανάπτυξης του διαλόγου των πολιτών στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισσαβόνας, το οποίο «τονίζει ότι πέραν του διαλόγου με την κοινωνία των πολιτών είναι επίσης απαραίτητος ένας ανοικτός, διαφανής και τακτικός διάλογος της Ένωσης με τις Εκκλησίες και τις Θρησκευτικές Κοινότητες, όπως προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας».

 

Το δεύτερο σημείο της ομιλίας του κ. Pál Schmitt ήταν ακριβώς η σημασία που δίδει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο διάλογο μεταξύ ΕΕ και Εκκλησιών, αφού ο ίδιος ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συμμετείχε με τους Προέδρους της Επιτροπής και του Συμβουλίου σε αρκετές συναντήσεις με στελέχη διαφόρων θρησκευτικών κοινοτήτων, αλλά και στο διάλογο με τους θρησκευτικούς ηγέτες, αναφέροντας τη σημασία του διαπολιτισμικού διαλόγου.

 

Τέλος, το τρίτο σημείο αφορούσε στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνεται ο διάλογος. Λαμβάνοντας υπόψη το ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην ΕΕ ως αποτέλεσμα της επικύρωσης της Συνθήκης της Λισσαβόνας, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στη διοργάνωση του μελλοντικού διαλόγου μεταξύ των Εκκλησιών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Για τον λόγο αυτόν και είναι απαραίτητο να απαντηθούν ερωτήματα του τύπου:

ποιος πρέπει να συμμετέχει στο διάλογο από την πλευρά της ΕΕ και από την πλευρά των Εκκλησιών και των Θρησκευτικών Κοινοτήτων;ποιος είναι ο σκοπός του διαλόγου και ποια θέματα θα πρέπει να εξετάζει; ποιες είναι οι απαραίτητες δομές για τη διοργάνωση ενός σοβαρού διαλόγου;

 

Η ουσιαστική, αλλά ανεπίσημη αυτή συνάντηση, άφησε να διαφανεί ότι με την ανάληψη αρμοδιότητας για θέματα Εκκλησιών από το Προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αρχίζει να διαφαίνεται η διαμόρφωση συγκεκριμένης αντίληψης για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει λειτουργικό το άρθρο 17 της Συνθήκης της Λισσαβόνας.

 

Μένει να ακολουθήσει ο καθορισμός αντίστοιχων αρμοδιοτήτων και στα λοιπά θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και ένας υπεύθυνος συντονισμός εκ μέρους των Εκκλησιών για μια υψηλού επιπέδου εκπροσώπησή τους στα ανώτατα αυτά Ευρωπαϊκά Όργανα.