Ντόρα Μπακογιάννη: ''Η Ορθοδοξία είναι το ασφαλές λιμάνι''

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 22 Ιανουαρίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 17.00

Της Ντόρας Μπακογιάννη, για την Romfea.gr

H Ελλάδα, εδώ και πέντε χρόνια από την αρχή της πολύχρονης κρίσης, βίωσε και συνεχίζει να βιώνει, τις επιπτώσεις της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης, που έχει θέσει υπό δοκιμασία την κοινωνική συνοχή και την ομόνοια του λαού και έχει εξουθενώσει και οδηγήσει στην απελπισία και την αβεβαιότητα ένα μεγάλο μέρος των πολιτών.

Η Εκκλησία, από την πρώτη στιγμή, αναλαμβάνοντας το ρόλο της ως αρωγός των ανθρώπων σήκωσε και σηκώνει ένα μεγάλο βάρος από τις δράσεις ανακούφισης των δοκιμαζόμενων πολιτών.

Αναδείχθηκε καθημερινά, ως ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος θεσμός προαγωγής και άσκησης εθελοντικού έργου στην Ελλάδα.

Παρά τις μεγάλες προσπάθειες της δυσκολεύεται αφάνταστα στο φιλανθρωπικό της έργο.

Γιατί από την μία αυξάνονται οι ανάγκες και οι πιέσεις για βοήθεια καθώς περισσότερα στρώματα της κοινωνίας οδηγούνται σε δύσκολες καταστάσεις και από την άλλη η μείωση των εισοδημάτων έχει ως αποτέλεσμα τη δραματική μείωση των εισφορών των πιστών, στις οποίες κυρίως στηρίζεται το πλούσιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας.

Επιτελείται όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τη δραστηριοποίηση της Εκκλησίας, σημαντικό το έργο στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης.

Συσσίτια και παροχή τροφής, ρουχισμού και στέγης, οικονομικά βοηθήματα, φάρμακα και δωρεάν ιατρική περίθαλψη, κ.ά., μέσα από την ενεργοποίηση των ενοριών, ιδιαίτερα στην Αθήνα και ευρύτερα στο Λεκανοπέδιο, συγκροτούν ένα από τα μεγαλύτερα, πιο δραστήρια και αποτελεσματικά δίκτυα εθελοντικής προσφοράς και κοινωνικής προστασίας.

Η Ορθοδοξία υπήρξε διαχρονικά το φιλόξενο και ασφαλές λιμάνι στο οποίο έσπευδαν οι Έλληνες κάθε φορά που οι δυσκολίες τους ξεπερνούσαν.

Κάθε φορά που αισθάνονταν την ανάγκη, να σηκώσουν το κεφάλι και να κοιτάξουν ψηλά, για να ζεστάνουν την καρδιά τους.

Η Εκκλησία είχε πάντοτε συνθετικό ρόλο για την ελληνική κοινωνία.

Και βοηθούσε το Κράτος να φτάσει σε εκείνα τα σημεία που, λες και είναι κρυμμένα από το φως, έχουν ανάγκη από μεγαλύτερη στοργή, περίθαλψη, προστασία και βοήθεια.

Ο ρόλος της άλλωστε δεν είναι συμπληρωματικός. Η Εκκλησία πρέπει να ανοίγει δρόμους και να παρακινεί, με εφαλτήριο και την αδιαμεσολάβητη σχέση της με τους πολίτες.

Οι Έλληνες στέκονται με σεβασμό μπροστά στην Εκκλησία. Και ακουμπούν στην Ορθοδοξία, αναζητώντας ψυχική ανακούφιση και συναισθηματική στήριξη.

Πολύ περισσότερο στην εποχή της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες χρειάζονται μια Εκκλησία "ομιλούσα".

Μια Εκκλησία που να "μιλάει" στην καρδιά τους. Να "μιλάει" με τις καθημερινές πράξεις της, με το υπόδειγμα ζωής και συμπεριφοράς που πρεσβεύει.

Να "μιλάει" με τη σύγχρονη προσέγγιση του ρόλου της σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς.

Μια Εκκλησία που θα αποφεύγει τις υπερβολές, θα ενστερνίζεται τον ήπιο λόγο και θα προτάσσει τη μετριοπάθεια και τη νηφαλιότητα, ως συγκριτικά πλεονεκτήματα και καινούριες προτεραιότητες για την ελληνική κοινωνία.

Μιας εκκλησίας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανάσχεση της κρίσης αυτής αναπτύσσοντας με κάθε διαθέσιμο τρόπο ένα σημαντικό και πολύτιμο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο, υπηρετώντας έτσι τις ανάγκες των ανθρώπων.

Εμείς άλλωστε, από κοινού, μπορούμε να ενώσουμε δυνάμεις σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την πατρίδα μας.

Παρακινώντας τα πιο ενεργά κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας σε συμμετοχή, αντί για αποχή. Σε παρέμβαση αντί για άρνηση. 

Σε θετικές ιδέες και σκέψεις, για να εμπλουτίσουμε μια καινούρια εθνική ατζέντα, με τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στη ζωή μας.

Η Ελλάδα μετά την κρίση, πρέπει να ανακτήσει την εθνική αυτοπεποίθησή της. Και οι Έλληνες να δούμε τις μεγάλες θυσίες μας να πιάνουν τόπο.