Όσα μπόρεσα να ζήσω σε μια εξόδιο!

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 05 Ιανουαρίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.14

Του Σεβ. Μητροπολίτου Πτολεμαϊδος κ. Εμμανουήλ | Romfea.gr

Ἄς μοῦ τό συγχωρήσουν οἱ ἀναγνῶστες πού γράφω ὅπως σκέπτομαι καί αἰσθάνομαι...

Πρίν λίγα εἰκοσιτετράωρα καί ἀκριβῶς στήν Ἀνατολή τοῦ νέου χρόνου «ἔφυγε» ἕνας νέος Ἱερέας ἐκεῖ στή Στενή Εὐβοίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Χαλκίδος.

Ἔφυγε γιά τούς οὐρανούς, λίγο πρίν ξεκινήσει τόν Ὄρθρο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, σ᾿ ἕνα κατάλευκο ἀπό τά χιόνια τοπίο, πού μόνο ἕνας Παπαδιαμάντης θά μποροῦσε τέλεια νά ἀποδώση περιγράφοντάς το…

Τί σχέση ὅμως μποροῦσα νά ἔχω ἐγώ μέ τόν συγκεκριμένο χῶρο καί τόν «κεκοιμημένο» ἐπ᾿ ἐλπίδι νέο ἱερέα;

Κάπου ἐκεῖ στά 2012 καί κατά τήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου ἤμουν στήν Ἑλλάδα.

Ἐρχόμενος ἀπό τήν ἐν Χαρτούμ τότε διακονία μου… ἀναζητώντας ἁγία τράπεζα, προκειμένου νά λειτουργήσω τήν μεγάλη ἡμέρα τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς καί τήν Δευτέρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Τότε ὁ πλήρης ἀγάπης ἀδελφός μου Μητροπολίτης Χαλκίδος κύριος Χρυσόστομος μέ προσεκάλεσε νά προστῶ τοῦ Ἑσπερινοῦ στήν ἁγία Τριάδα Κάτω Στενῆς καί τήν ἄλλη ἡμέρα στό χωριό Ἀμφιθέα στήν Λειτουργία τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Ἐκεῖ, στήν Κάτω Στενή, γνώρισα τόν πατέρα Γεώργιο, τόν φιλόξενο καί καλοκάγαθο, τόν «μάρτυρα» Ἱερέα.

Δέν ἐπιθυμῶ νά ἐπεκταθῶ περισσότερο. Δέν εἶναι δικό μου τό ἔργον. Αὐτό τό κάνει, καί τό ἔκανε ἤδη, ὁ τοπικός ποιμενάρχης.

Κατά τήν διάρκεια τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας καί μάλιστα πρός τό τέλος αὐτῆς, μετά ἀπό τήν «καρδιοστάλακτο» καί μεστή πατρότητας ἀληθινῶς ὁμιλία τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου τόλμησα να ρωτήσω: «Σεβασμιώτατε, εἶναι ἡ πρώτη φορά πού κηδεύετε ἕνα νέο Ἱερέα καί πνευματικό Σας παιδί;».

«Δυστυχῶς, ἡ δεύτερη!» μοῦ ἀπάντησε ἔνδακρυς ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ Ἐπίσκοπος.

Αὐτό ἦταν!...

Ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή κατάλαβα τόσα πολλά, ὅσα δέν γράφονται μέ λόγια!...

Ἕνας ἐπίσκοπος, πού ὡς Πατέρας πραγματικός μετέχει τοῦ πόνου. Ζῆ τόν πόνο τῶν παιδιῶν του. Καί τότε εἶδα τό δάκρυ Του. Ἕνα δάκρυ γεμᾶτο Ἀγάπη, ἀνάμεικτο μέ «κατ᾿ ἄνθρωπο» πόνο καί ὀδύνη!...

Μπορῶ νά γράφω μετά βεβαιότητος ὅτι ἡ ψυχή τοῦ μάρτυρος ἱερέως θά ἀγάλλεται, γιατί πίσω ἄφησε ἕναν ἐπίσκοπο στοργικό πατέρα πού ξέρει καί μπορεῖ νά ἀγκαλιάζει ἅγια καί πατρικά τά παιδιά του.

Εἶδα ὅλους τούς κληρικούς συγκλονισμένους… Μά τό δάκρυ τοῦ ἐπισκόπου δέν θά φύγη ποτέ ἀπό τήν μνήμη μου.

Αὐτό τό δάκρυ εἶναι σίγουρο ὅτι θά μεταποιηθῆ σέ ἀγάπη, πού θά ἀγκαλιάση διά βίου τά δύο ὀρφανά τοῦ πατρός Γεωργίου καί τό ἕτερον πού σύν Θεῷ θά ἔλθη στή Ζωή…