«Μυστήριον Ξένον…»

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 13.07

Άρθρο του Μ.Π.Ε | Romfea.gr

Η «όλη Εκκλησία» για μία ακόμη φορά μέσα στην αέναη ροή του χρόνου θα διακηρύξει την Γέννηση του Θεανθρώπου και Σωτήρα του κόσμου.

Η καλύτερη ή μάλλον η αγιότερη προσέγγιση του Μυστηρίου της Ενανθρωπίσεως του Θεού στη Γη είναι σίγουρα μέσα από την Εκκλησία και όλως ιδιαιτέρως μέσα από την πλούσια σε θεολογικά μηνύματα υμνογραφία της Εκκλησίας μας.

Ο υμνογραφικός κάλαμος προσεγγίζει με θάρρος άγιας πίστης το όλο γεγονός της Γεννήσεώς Του. Λιτά και δυναμικά χωρίς περιττολογίες και «φληναφήματα». Παιδαγωγικά οδηγεί τους πιστούς στο χώρο της «κατά σάρκα» εμφάνισης του Υιού του Θεού.

Το πρωί του μοναδικού όρθρου της Αγίας Εορτής θα ακούσουμε τον Υμνογράφο, προτρεπτικά να μας καλεί: «Δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός…». Ελάτε να δούμε με μάτια ουράνια και ψυχικά τον τόπο της απέριττης Γέννησής Του. Και φθάνοντας ο υμνογράφος στο αποκορύφωμα του υμνογραφικού του λόγου, κάπου εκεί στην εννάτη ωδή, θα καταγράψει την μία Αλήθεια: «Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον…».

Ένα ξένο στην ανθρώπινη λογική και ένα παράδοξο Μυστήριο βλέπω ενώπιόν μου να εξελλίσσεται…, …όπου ο Ουρανός ανοίγεται μπροστά μου ως σπήλαιον και πάνω σε Θρόνο Χερουβεικό βλέπω την Παρθένο… Και τη Φάτνη σαν ένα χώρο που χώρεσε τον αχώρητο!...

Τι να πει κανείς μπροστά σ’ αυτά τα τόσο δυνατά και όχι μόνο Θεο-λογικά λόγια αλλά συγχρόνως και ανθρώπινα…

Το μόνο που ίσως μπορεί ελεύθερα να πει η πιστεύουσα ψυχή είναι αυτό που και πάλι ο υμνογράφος προτρέπει: «Προσκυνούμεν Σου την Γέννα Χριστέ…». Και την προσκυνούμε όχι «εν λόγοις» μόνον αλλά «εν έργοις…».

Με έργα αλήθειας και αγάπης. Με έργα σεβασμού στο ανθρώπινο πρόσωπο. Με έργα συμμετοχής στον πανανθρώπινο πόνο… Με δυναμικά ταπεινή πίστη.

Με προσευχή και νηστεία στον κόσμο που θέλει να βλέπει, αν βλέπει σωστά, το Γεγονός της Γεννήσεώς Του, στον κόσμο του μύθου και του παραμυθιού.

Σ’ αυτό τον κόσμο που κάποιοι ά-θεοι - τυφλοί (αυτό σημαίνει άθεος» θέλουν να κατευθύνουν όλους τους πιστούς του Χριστού - στα δικά τους μονοπάτια, ότι δηλαδή το Μυστήριον που δεν μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει με λογικές προσεγγίσεις - είναι μύθος.

Εμείς ας απαντάμε μέσα από τη στάση ολόκληρης της ζωής μας ότι ο Χριστός «αεί» γεννάται - πάντοτε και κάθε μέρα γεννιέται μέσα στα βάθη του είναι μας.

Αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους τους «τεχνο-λόγους» και «μυθο-πλάστες» όλων των εποχών διαχρονικά.

Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σύγχρονος θεολόγος νους μέσα από την ασκητική του εμπειρία και ζωή: «στην Εκκλησία δεν ανάβουμε μόνο τυπικά ένα κερί, δεν κάνουμε ‘τυποποιημένες ή αυτοσχέδιες προσευχές’ αλλά γινόμαστε προσευχή ‘υπέρ πάντων ανθρώπων», πιστών και α-πίστων».

Αυτή θα είναι πάντοτε η καταλληλότερη άγια διακήρυξή μας στο «ξένο» -πάντα ξένο στην ανθρώπινη λογική- Μυστήριο της Γεννήσεώς Του.

Στα φετινά Χριστού-γεννα εύχομαι ταπεινά και ολόψυχα να γεννηθεί και πάντοτε να γεννάται ο Χριστός της Ειρήνης και της Αγάπης στις καρδιές όλων μας. Της Αγάπης που μόνο αυτή μπορεί να σώσει τον κόσμο μας!...

Και συν-οδεύοντας τον υμνογραφικό λόγο ας αναφωνήσουμε ταπεινά εκ ψυχής: «Προσκυνούμεν Σου την Γέννα Χριστέ… Δείξον ημίν και τα άγιά Σου Θεο-φάνεια…».

«Ίνα εν τω φωτί του προσώπου Σου πορευόμεθα πάσας τας ημέρας της ζωής μας… εις τους αιώνας». «Ευχαριστούντες Θεώ δοξο-λογικά εν ύμνοις και ωδαίς ας γιορτάσουμε τη Γέννησή Του!».

Σταθερά πιστεύοντες ότι τα «άρρητα» δεν λέγονται με λόγια… αλλά γίνονται τρόπος και βίωμα ζωής, συγχρόνως δε και «καύση καρδιάς» για όλη την κτίση!...