Μνήμη δικαίου... Γέροντος Χρυσοστόμου Εσφιγμενίτου

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 03 Νοεμβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Κυδωνίας - 23.23

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου Αρχ. Δαμασκηνού Λιονάκη

Τήν ἔρημο τῆς ἀποταγῆς, τῆς αὐταπάρνησης, τοῦ ἀσκητικοῦ καὶ ἠρωικοῦ φρονήματος στεφανηφόρως διελθών, ἁνέστιος και ἄπολις κατ` ἄνθρωπον, οὐρανοπολίτης, καίτοι ζῶν, κατά Θεόν, ὁ Γέρων Χρυσόστομος, ὁ Ἐσφιγμενίτης, τοῦτες τίς μέρες τῆς μνήμης τῆς ὁσιακῆς καί μαρτυρικῆς μεταστάσεώς του καί τελευτῆς, οὐρανόθεν μᾶς καλεῖ, ἀναθεωροῦντας τὴν ἔκβασιν τῆς αὑτοῦ ἀναστροφῆς, νά μιμηθοῦμε τήν πίστη του, νά μετρηθοῦμε μέ τίς ὰρετές του και να ἀγωνισθοῦμε γιά νά μή βρεθοῦμε ἐλλιπεῖς...

Ἕνας ψαλμός ἦταν ὃλη του ἡ ζωή, μέ τέλεια καί ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στό Θεό καί ἀγάπη ἀφειδώλευτη καί ἀνυπόκριτη πρός τόν ἂνθρωπο....

Ὁ γέρων Παΐσιος εἶχε πεῖ ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀκριβὸ πράγμα, καὶ γιὰ νὰ κατοικήσει ἐντός μας θέλει πολὺ ἀγῶνα, ταπείνωση, αὐταπάρνηση, θυσία.

Ὅμως, ἡ ἀγάπη εἶναι πού κάνει τὴν ἄσκηση νὰ μὴν γίνεται ταλαιπωρία. Ὑπερβαίνει καὶ ὑπερκαλύπτει τὸν κόπο, γιατὶ τίποτε δὲν φαίνεται σὰν ἀγώνας, ἀλλὰ εἶναι ἀρχοντιά, χαρὰ καὶ εἰρήνη.

Αὐτή τήν θεοειδῆ ἀρχοντια, τήν ἀνεκλάλητη χαρά, τήν ὑπερκόσμια εἰρήνη βίωσε ὁ ἐν ἡμῖν πάντοτε ὡσεί παρών Γέρων Χρυσόστομος, ὁ Ἐσφιγμενίτης, τοῖς πᾶσι τά πάντα γενόμενος, ἐκδηλώνοντας πρός ὅλους, καί ἰδιαίτερα τούς τήν ἰσάγγελο ἐπιλεξαμένους πολιτεία, τή μοναστική, ἀγάπη πηγαία, ἀνόθευτη καί εἰλικρινῆ, πεποικιλμένη μέ υπομονή, καρτερία, διάκριση καί κατανόηση.

Ὁ πεφιλημένος Γέροντας, μέ ἁπλότητα παιδική, καί γι` αὐτό θεϊκή, ποτέ δέν ἒκρινε, καί πολύ περισσότερο δέν κατέκρινε τό συνάνθρωπό του, τόν ἀδελφό του... Τόν ἒβλεπε ὠς εἰκόνα Θεοῦ καί τόν συμπονοῦσε γιά τίς ἀμυχές πού εἶχε, ὃσες κι ἂν εἶχε, ἀποκτήσει, βαδίζοντας εἴτε στό αὐχμηρό μονοπάτι τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ζωῆς, εἴτε στή δύσκολη καί ἀνηφορική ἀτραπό τῆς μοναστικῆς βιωτῆς.

Πλούσιος ἁπό ἐμπειρίες καί καταστάσεις πνευματικές, δοκιμασμένος στό καμίνι ἀμέτρητων κινδύνων καί παντοδαπῶν, ἒσωθεν καί ἒξωθεν πειρασμῶν, ἀγάπησε ἐξ ὅλης καρδίας του τήν ὂντως ἀγάπη, τό Χριστό, καί ἡ ζωή του μεταβλήθηκε σέ ἓνα θυμιατό πνευματικο, ἀπό τό πύρωμα τῆς καρδιᾶς τοῦ ὁποίου ὀσμή εὐωδίας ἐξεχέετο πνευματικῆς ἡ Ἀγάπη, ἡ χωρίς ὅρους καί ὅρια, χωρίς περιορισμούς καί διακρίσεις, χωρίς ἀναστολές καί ὑποχωρήσεις...

Μιά Ἀγάπη, πού δέν λάμπρυνε μόνο τήν ὀσιακή του μορφή, ἀλλά καί ὀμόρφαινε τόν τόπο- καί οἱ τόποι πού τόον γνώρισαν πολλοί- καί τούς ἀνθρώπους, τά “παιδάκια του”, τά πάμπολλα πνευματικά του παιδιά, πού στό πρόσωπό του τό ἰλαρό ἒκλεπαν τόν πατέρα τό στοργικό καί τόν ποιμένα, μέ φρόνημα θυσιαστικό...

Ἂνθρωπος τῆς Ἁγάπης, τῆς ἒμπρακτης καί βιωματικῆς, δέν ἦταν δυνατόν, παρά νά γίνει καί νά εἶναι πρότυπο Ὑπακοῆς. Γιατί, η ὑπακοή εἶναι θυγατέρα τῆς Ἀγάπης, πού δέν ζητεῖ τά ἑαυτῆς!

Καί ὁ ἢδη ἐν αὐλαῖς Κυρίου Γέροντας Χρυσόστομος ὁ Ἐσφιγμενίτης ποτέ δέν ἐζήτησε τά ἑαυτοῦ, ἀλλά τά τῆς Ἐκκλησίας καί τά τοῦ Θεοῦ.

Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου!

Μέ τούς λόγους αὐτούς ἡ Μαρία ἁπό τη Ναζαρέτ ἐξέφρασε τήν ἑλεύθερη συμμετοχή τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπινου γένους στήν ὑλοποίηση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀξιώθηκε ὡς ἁληθῶς Θεοτόκος νά γενεῖ καί μόνη ἁπό τούς ἑπί γῆς Παναγία νά ἀναδειχθεῖ, μέ τήν καρδιά πληγωμένη ἁπό τή ρομφαία τοῦ πόνου, πού Τῆς προσέφερε ἡ ἁνθρώπινη κακία καί ἁχαριστία.

Ἱδού ὁ δοῦλος Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου!

Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ Γέρων Χρυσόστομος ἒθεσεν ἑαυτόν στή διάθεση καί τό θέλημα τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ὲκκλησίας καί ἡ καρδιά του μάτωσε ὰπό τή ρομφαία τῆς μισάδελφίας καί τῆς συκοφαντίας...

Μάτωσε, ἁλλά δέν ἑκάμφθη!

Καί τώρα συναυλίζεται μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Ὁποία πολύ ἁγάπησε, στήν προστασία τῆς Ὁποίας μέ βεβαιότητα στηρίχθηκε, στή διακονία τῆς Ὁποίας, ὅπου κι ἂν βρέθηκε, στήν Ιερά Νῆσο Τῆνο, στόν Ὄλυμπο, στό ἑπίγειο καί Ἁγιώνυμο περιβόλι Της, τή ζωή του ἁνέθηκε!

Ὰπό κεῖ ψηλά, ἀπό τό Περιβόλι τοῦ Οὺρανοῦ, μᾶς βλέπει, μᾶς εὑλογεῖ, μᾶς προσέχει, προσεύχεται γιά μᾶς καί μᾶς ἁναμένει...