Αντίδωρον Ευγνωμοσύνης

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 08 Οκτωβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.20

Του Μητροπολίτου Νειλουπόλεως Γενναδίου | Romfea.gr

10 χρόνια Πρωθιεραρχικής Διακονίας στο Θρόνο του Αποστόλου Μάρκου.

Στις 9 Οκτωβρίου 2004, πρωινές ώρες περιμέναμε έξω από τον Άγιο Σάββα το αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή άνοιξαν οι μεγάλες πόρτες του ιστορικού ναού και ακούσθηκε από έναν Αρχιερέα με έμφαση: «Ζιμπάμπουε Θεόδωρος, Άξιος».

Από εκείνη την ώρα, άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες χαρμόσυνα, στους ναούς της Αλεξάνδρειας και του Καϊρου, σ΄ολόκληρη την Αφρική Θεόδωρος Β’, ο από Ζιμπάμπουε εξελέγη ο κατά αποστολική διαδοχή του Αποστόλου κ’ Ευαγγελιστού Μάρκου.

Αφού πέρασαν όλες εκείνες οι μέρες κ’ νύχτες έντασης, πολλής δουλειάς, πολλαπλών και απανωτών επισκέψεων, θυμάμαι με τους άλλους κληρικούς του Πατριαρχείου ξημερωνόμασταν στα γραφεία, για να προλάβουμε τα γεγονότα, την αλληλογραφία, την προετοιμασία της ενθρονίσεως.

Ω, Θεέ μου τι μέρες ήταν αυτές, μέρες χαράς, ενθουσιασμού, έντασης και κόπου, όμως είχαμε μέσα μας πολλή χαρά και ικανοποίηση για την εκλογή του νέου Πάπα και Πατριάρχου, ο οποίος άρχισε από την πρώτη κιόλας ημέρα της εκλογής του να σκέπτεται και να εργάζεται την εκπλήρωση της υψηλής και επίπονης αποστολής του.

Πολλά έπρεπε να γίνουν, να ολοκληρωθούν, να μπεί το νερό στ΄αυλάκι, να συνεχίσει το Πατριαρχείο την οδό της ιστορικής πορείας του.

Συσκέψεις επί συσκέψεων, πρωϊ, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ, μεσάνυχτα, ξημερώματα μ’ ένα μπλοκάκι στο χέρι!

«Γεννάδιε, θέλω να μπεις στην αρχιγραμματεία παιδί μου κάνε υπακοή στον Πατριάρχη σου…» σαν χθές ήταν οι πρώτες κουβέντες του νέου Πάπα κ Πατριάρχου.

Και ξεκινήσαμε όλοι μαζί, οι λιγοστοί Κληρικοί και λαϊκοί συνεργάτες του Πατριάρχου βάζοντες το χέρι «επί το άροτρον…».

10 ολόκληρα χρόνια διακονίας στον Αλεξανδρινό Θρόνο, σαν να ήταν χθες! Σαν μία ημέρα, σαν μία στιγμή!

Απαριθμώντας και αξιολογώντας με μία πρώτη ματιά, την έως σήμερα πορεία, έχοντες την συναίσθηση ότι η ιστορία θα κρίνει και θα καταγράψει αυτήν, ως συνήθως γίνεται τολμώ να εκφράσω λόγους επίκαιρους και σκέψεις διαχρονικές, βγαλμένες μέσα από το περίσσευμα της καρδιάς και της ιερατικής και αρχιερατικής μου διακονίας (από την 7χρονη πορεία μου στην ευαίσθητη και νευραλγική θέση του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου) πλησίον του Προκαθημένου, μέρα και νύκτα, έχοντας πάντοτε φωτεινό παράδειγμα εκείνον, τον Πατριάρχη της Ιεραποστολής και της αγάπης, τον Άνθρωπο που ξενυχτάει στο πατριαρχικό Παρεκκλήσι του Αγίου Σάββα του Καλύμνιου και του Αγίου Θεοδώρου, από τις πρώτες πρωινές ώρες, προκειμένου να δώσει λύσεις σε θέματα του Πατριαρχείου…ναι, ο Πατριάρχης Θεόδωρος αναγάγει τα ζητήματα του Πατριαρχείου σε προσευχητική διάσταση! Τα κάνει αντικείμενο προσευχής!

Πολλές φορές πρέπει να σιωπούμε, να μην διαφημίζουμε…να μην προβάλλουμε με διάθεση επιδείξεως, όμως μερικές φορές, όπως λέμε «έτσι για την ιστορία…» επιβάλλεται να λέγονται πράγματα και να αναφέρονται γεγονότα, τα οποία έρχονται να φωτίσουν πτυχές μιας πορείας ενός Ανθρώπου, τον οποίο η Εκκλησία και η ιστορία καταγράφουν καθημερινά στις σελίδες τους.

Έζησα από κοντά, τον Πατριάρχη Θεόδωρο Β’, στις στιγμές της ανθρώπινες, τις αγωνίες του, τις ανησυχίες του, τις ατελείωτες προσευχές του, είτε στις νυχθημερόν ακολουθίες, είτε στο προσωπικό του παρεκκλήσι…δεν κάνει να το πω, όμως…πολλές φορές ενώ εμείς λειτουργούσαμε ή διαβάζαμε στο αναλόγιο, βλέπαμε διακριτικά τα δάκρυα του Πατριάρχη να κυλούν στο πρόσωπό του, να ιδρώνει….και να καίγεται στην κυριολεξία από την προσευχή.

Και το κομποσχοίνι στο χέρι του δεν σταματούσε δούλευε την ευχή.

Ο δραστήριος Πατριάρχης Θεόδωρος Β’, στα 10 αυτά χρόνια, δημιούργησε μια σειρά έργων, πράξεων θαυμαστών, τα οποία σφραγίζουν το πέρασμά του από το Θρόνο και προαιωνίζουν ελπιδοφόρα ακόμη περισσότερο την πορεία του.

Δεν ήταν παρά λίγες σκέψεις, βγαλμένες από το προσωπικό μου ημερολόγιο, όταν ήμουν κοντά του στην Αλεξάνδρεια, στο γραφείο της Αρχιγραμματείας, το οποίο ήταν ακριβώς κάτω από το δικό του γραφείο και όταν είμασταν στον Άγιο Σάββα και στο νέο Πατριαρχείο.

Μακαριώτατε, εμείς είμαστε τα παιδιά σας, οι Επίσκοποί σας, οι δικοί σας άνθρωποι, εμείς είμαστε οι άμεσοι συνεργάτες και οι εκπρόσωποί σας, επάνω στο κεφάλι μας βάλατε το τίμιο ωμοφόριο και το χέρι σας και μας δώσατε την Αρχιερωσύνη!

Σας ευχόμασθε να έχετε έτη πολλά, υγιεινά, τετιμημένα, ειρηνικά από τον άγιο Θεό.

Η Παναγία η Κυρά η Παληανή, την οποία τοσο πολύ αγαπάτε και τιμάτε να σας έχει υπό την σκέπη της. Να ζήσετε Μακαριώτατε!