Ο Διδυμοτείχου Νικηφόρος πέντε χρόνια μετά των Αγίων

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 04 Οκτωβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 15.37

Γράφει o Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου Δαμασκηνός Αλαζράϊ

‘’Νενίκηκα σε Βαγιαζήτ’’, έτσι αναφώνησε ο λεβέντης Ιεράρχης μακαριστός Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου κυρός Νικηφόρος, (όπου σήμερα συμπληρώνονται πέντε χρόνια από την προς Κύριον εκδημία του), στα εγκαίνια του Ιερού Καθεδρικού Ναού Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου μέσα σε κλίμα συγκινήσεως που πλέον δεσπόζει ο Ναός αντί του τεμένους του Βαγιαζήτ που ιεραρχούσε αιώνες στο κέντρο της πόλης του Διδυμοτείχου.

Σήμερα στρέφεται ο νους μας και η μνήμη μας σε έναν ήρωα, πιστό, γνήσιο Θρακιώτη και λεβέντη Ιεράρχη που κόσμησε για 20 χρόνια τον επισκοπικό θρόνο της πόλεως των κάστρων. Και εις μνημόσυνον αυτού παρουσιάζουμε τη ζωή και το έργο του για να τον μιμηθούμε, να προσευχηθούμε υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του, αλλά και για να ζητήσουμε την ευχή του.

Η μνήμη αυτού είη αγήρως

Ι. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου κυρός Νικηφόρος κατά κόσμον Αθανάσιος Αρχαγγελίδης, γεννήθηκε στις Φέρες Έβρου το 1931.

Οι γονείς του καταγόταν από τη Μακρά Γέφυρα (Ουζούν Κιοπρού) της Ανατολικής Θράκης.

Ο μικρός Αθανάσιος είχε την ατυχία να χάσει νωρίς τους γονείς του και να μείνει ορφανός, από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών και από μητέρα στα πέντε του.

Η μεγαλύτερη αδελφή του αείμνηστη Καλλιόπη τον ανέθρεψε με τα ελληνοχριστιανικά νάματα σαν πραγματική μητέρα ’’εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου’’. 


Η γνωριμία του με αξιόλογους πνευματικούς της εποχής εκείνης και κυρίως με τον Ιεροκήρυκα - Αρχιμανδρίτη Ανδρέα Χαλκιόπουλο το 1947 καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία του.

Έντονη ήταν η επιθυμία του πλέον να σπουδάσει και να γίνει κληρικός. Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε το 1952-54 κατ’ αρχάς στο Μεσολόγγι και στη συνέχεια στην Καβάλα και στην Ξάνθη από όπου απολύθηκε με το βαθμό του εφέδρου Υποαξιωματικού.

Διάκονος χειροτονήθηκε στις 2 Νοεμβρίου το 1956 από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Καστορίας κυρό Νικηφόρο ο οποίος και του έδωσε το όνομά του. Συνέχισε τις σπουδές του στη Θεσσαλονίκη όπου υπηρέτησε ως διάκονος στους Ιερούς Ναούς Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Αχειροποιήτου και Αγ. Δημητρίου.

Στις 11 Νοεμβρίου το 1961 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Καστορίας και μετέπειτα Αττικής κυρό Δωρόθεο λαβών το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.

Με τη μεσολάβηση του φίλου του, τότε Αρχιμανδρίτη και μετέτεπειτα Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κυρού Διονύσιου καλείται από τον μακαριστό Πατριάρχη Αθηναγόρα να υπηρετήσει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ως εφημέριος εκτελών τα καθήκοντα του Κωδικογράφου για να εισαχθεί στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Το 1963-64 εξεδιώχθη μαζί με άλλους μαθητές στα πλαίσια της προσπάθειας των Τουρκικών αρχών να κλείσει η Σχολή.

Ερχόμενος στην Ελλάδα γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε ως εφημέριος κατ’ αρχάς στο Λοφίσκο Σοχού και στη συνέχεια στο Άδενδρο Θεσσαλονίκης.

Το 1970 με προτροπή του τότε Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κυρού Κωνσταντίνου ήρθε στην Αλεξανδρούπολη και διορίστηκε Προϊστάμενος του Ιερού ναού Αγίας Κυριακής Αλεξανδρουπόλεως.

Το 1971 διορίστηκε Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως και το 1974 μετά την εκλογή του τότε Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως και νυν Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου διορίστηκε Πρωτοσύγγελος της Ιεράς Μητροπόλεως. 

Η εκλογή και η ενθρόνισή του ως Μητροπολίτου.

Μητροπολίτης εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 5 Νοεμβρίου του 1988.

Η χειροτονία του τελέστηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1988 στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών από τον μακαριστό Αρχεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρό Σεραφείμ.

Ενθρονίστηκε στο Διδυμότειχο, έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως στις 29 Ιανουαρίου το 1989.

ΙΙ. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

α) Ανέγερση Καθεδρικού Ναού.


Ιδιαίτερα τον απασχόλησε η έλλειψη Καθεδρικού Ναού στην έδρα της Μητροπόλεως στην πόλη του Διδυμοτείχου και έτσι αποφάσισε την ανέγερση του περικαλλούς Ναού της Παναγίας της Ελευθερωτρίας σε κεντρικό σημείο της πόλεως Διδυμοτείχου, τον οποίο θεμελίωσε και αποπεράτωσε σε χρονικό διάστημα μόλις δύο ετών παρά τις αντιδράσεις άθεων και εχθρών της Εκκλησίας. Ο Ναός εγκαινιάσθηκε στις 29 Μαϊου 1994.



β) Ιερά Μονή Δαδιάς.

Τον προβλημάτισε σοβαρά η απουσία μοναστικής ζωής, αφού η Ιστορική Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Δαδιάς παρεχωρήθη το 1974 στο στρατό και μετατράπηκε σε Στρατόπεδο.

Χάρη στις ενέργειές του το Μοναστήρι επιστράφηκε στη Μητρόπολη και αμέσως ξεκίνησε η προσπάθεια ανακαινίσεως και εξωραϊσμού του.

Περιφράχθηκε, φυτεύθηκαν δένδρα, ανεγέρθη νέα πτέρυγα ξενώνα με αρχονταρίκι για να φιλοξενούνται προσκυνητές και οι Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως.

γ) Ανάδειξη τοπικών Αγίων.

Από τις πρώτες του πρωτοβουλίες ήταν η ανάδειξη των Θρακών Αγίων. Καθιέρωσε να τελούνται Πανηγυρικές Θείες Λειτουργίες στις μνήμες των Θρακών Αγίων, και αγιογραφήθηκαν οι μορφές τους σε φορητές εικόνες και σε τοιχογραφίες των Ιερών Ναών.

Με δικές του ενέργειες και με τη συμπαράσταση των Θρακικών Σωματείων κατετάγη στις αγιογραφικές δέλτους της Εκκλησίας ο Ιερομάρτυς και Εθνομάρτυρας Κύριλλος ΣΤ’ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Ανδριανουπολίτης, ο οποίος μαρτύρησε με απαγχονισμό στις 18 Απριλίου του 1821 στην Αδριανούπολη.



δ) Προσφορά στον τόπο.

Η αγωνία του για το μέλλον αυτού του τόπου τον ωδήγησε όταν χρειάσθηκε να παραχωρήση έκταση 160 στρεμμάτων με υπερμεγέθες κτηριακό συγκρότημα, ιδιοκτησίας της Ιεράς Μητροπόλεως για τη στέγαση της Σχολής Δοκίμων Αστυφυλάκων στο Διδυμότειχο. Χάρη σε αυτές τις ενέργειες εγκαταστάθηκε η Σχολή στο Διδυμότειχο όπου δίνει πνοή στον Ακριτικό μας τόπο.

Η αγάπη του για τον συνάνθρωπο ωστόσο και το ενδιαφέρον του για την τρίτη ηλικία ήταν η έμπνευση για την ανέγερση Γηροκομείου στο Διδυμότειχο, που ναι μεν προχώρησε αλλά δεν ολοκληρώθηκε για λόγους ανεξαρτήτους της θελήσεώς του.



ε) Τιμή στους Προκατόχους του Αρχιερείς.

Κατά την ποιμαντορία του στο θρόνο της Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου τίμησε τους διακεκριμένους προκατόχους του Μητροπολίτες του 20ου αιώνα, Φιλάρετο Βαφείδη (1898 – 1928) και Ιωακείμ Σιγάλα (1928 – 1957) με την τοποθέτηση των προτομών τους σε χώρο μπροστά στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Ελευθερώτριας.

Στην Ορεστιάδα, σε πάρκο δίπλα στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Θεοδώρων με πρωτοβουλία του τοποθετήθηκε προτομή του τελευταίου Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως και Ν. Ορεστιάδος Πολύκαρπου Βαρβάκη (1924 – 1931).

ΙΙΙ. ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.

Πολλές ήταν οι τιμητικές διακρίσεις που έλαβε για το σπουδαίο έργο του. Για την προσφορά του τιμήθηκε πολλές φορές από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον Ερυθρό Σταυρό, τον Ελληνικό Στρατό και Συλλόγους καθώς και από το Πατριαρχείο Σερβίας για την προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας, στους χειμαζόμενους αδελφούς της Σερβίας.


ΙV. Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ.

Στις 4 Οκτωβρίου του 2009 ημέρα Κυριακή, η ψυχή του πέταξε στην αιώνια ουράνια κατοικία της μετά από πολυετή μάχη με την επάρατη νόσο.