Δρακοντόσχισμα

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 24 Αυγούστου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 23.20

Του Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια | Romfea.gr

Ἡ ἀνεμόεσσα καὶ δασοσκεπὴς Σκόπελος, τὸ καταπράσινο νησὶ τῶν Βορείων Σποράδων, ἔχει προστάτη καὶ πολιοῦχο της τὸν Ἅγιο Ρηγῖνο, τὸν θαυματουργὸ Ἱερομάρτυρα, τὸν δρακοντοκτόνο.

Τὸ ὄνομα «Ρηγῖνος» εἶναι λαοφιλὲς στοὺς κατοίκους τοῦ νησιοῦ, ἀφοῦ δίνεται σὲ πολλὰ Σκοπελιωτόπουλα ποὺ τιμοῦν τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου τους. Ὁ τάφος του, στὸ Μοναστήρι του, ἀναβλύζει ἰάματα.

Ὁ τόπος τοῦ μαρτυρίου του στὸ παλιὸ γεφύρι εἶναι τόπος προσκυνήματος. Τὰ ἱερά του λείψανα θυματουργοῦν. Αὐτό, ὅμως, ποὺ συγκινεῖ ἰδιαίτερα εἶναι τὸ ἄγνωστο στοὺς πολλοὺς προσκύνημα τοῦ Δρακοντοσχίσματος.

Σὲ μιὰ τοποθεσία ἀπείρου φυσικοῦ κάλλους, ὅπου τεράστιοι ἐντυπωσιακοὶ βράχοι στὴν ἄκρη ἑνὸς πευκοδάσους σχισμένοι, λὲς ἀπὸ χέρι ἀνθρώπινο, πέφτουν ἀπότομα στὰ καταγάλανα αἰγαιοπελαγίτικα νερά, βρίσκεται τὸ προσκύνημα τοῦ Δρακοντοσχίσματος.

Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τὸ βρεῖ ὁ κάθε προσκυνητής, γιατὶ δὲν ὑπάρχει σχετικὴ σήμανση.

«Ὁ ζητῶν, ὅμως, εὑρίσκει», ὅπως μᾶς λέγει καὶ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο (Ματθ. ζ΄ 8).

Στὸν κεντρικὸ ὁδικὸ ἄξονα ποὺ συνδέει τὴ Σκόπελο μὲ τὴ Γλῶσσα, λίγο μετὰ τὸν πανεύμορφο Στάφυλο, πρὸς τὴ μεριὰ τῆς θάλασσας, ἕνας χωματόδρομος μᾶς ὁδηγεῖ στὸ θαυμάσιο τοπίο τοῦ παράδοξου θαύματος τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὑπάρχει ὡραιότατο εἰκονοστάσι μέσα σὲ στέγαστρο κεραμοστέπαστο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀντικρίζουμε τοὺς σχισμένους βράχους χωρὶς νὰ πλησιάζουμε στὴν ἄκρη τους, γιατὶ χάσκει κάτω τους ὁ γκρεμὸς ποὺ προκαλεῖ δέος καὶ ζαλάδα. Στὸ εἰκονοστάσι βρίσκεται ἁγιογραφία τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου ποὺ σκοτώνει τὸν πελώριο δράκοντα.

Μὲ εὐλάβεια ἀνάβουμε ἕνα κεράκι καὶ ψάλλουμε τὸ σχετικὸ Μεγαλυνάριο:

Δράκοντα ἀπέκτεινας νοητόν,
θαυμαστὲ Ῥηγῖνε,
δοξασίας σου τῆς ὀρθῆς
ξίφει ἐν Σκοπέλῳ
καὶ τοῦτον θείῳ σθένει
ἀπέῤῥιψας εἰς τόπον
Δρακοντοσχίσματος.

Σύμφωνα μὲ τὸ θρύλο πρὶν πολλὰ χρόνια στὴ Σκόπελο ἐμφανίστηκε ἕνας δράκος ποὺ σκότωνε καὶ ἔτρωγε ὅλους τοὺς κατοίκους της.

Στὸ νησὶ δὲν μποροῦσε νὰ μείνει κανεὶς ἄνθρωπος, ἐνῶ ἀπὸ τὰ γύρω νησιὰ ἔστελναν τοὺς καταδικασμένους σὲ θάνατο, νὰ τοὺς φάει τὸ θηρίο.

Αὐτὴ ἡ δραματικὴ δράση τοῦ δράκοντα κράτησε γιὰ περίπου 400 χρόνια.

Ὅταν τὸ ἔμαθε  ὁ Ἅγιος Ρηγῖνος πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ  τὸ ἐξολοθρεύσει μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεώς του στὸ Σωτήρα Χριστό.

Μπῆκε, λοιπόν, σὰν ναύτης σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοῖα ποὺ πήγαιναν τοὺς καταδίκους στὸ νησὶ καὶ ὅταν βγῆκε ρώτησε: «Πού, στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ θεριό;». Τὸ σημεῖο ἐκεῖνο ὀνομάζεται μέχρι σήμερα «Έλιος».

Προχωρώντας ὁ Ἅγιος συνάντησε τὸν φοβερὸ δράκο, ὁ ὁποῖος ὅταν ἀντίκρισε τὸν Ἅγιο, φοβήθηκε καὶ ἔφυγε. Ὁ Ἅγιος τὸν καταδίωξε καὶ κυνηγώντας τον ἔφθασε στὴ θέση μεταξὺ Σταφύλου καὶ Ἀμάραντου.

Ὁ δράκος μὴ ἔχοντας ἄλλο δρόμο διαφυγῆς πήδηξε ἀπὸ ἕνα βράχο στὴ θάλασσα. Ὁ βράχος σχίσθηκε καὶ ἠ περιοχὴ πῆρε τὸ ὄνομα Δρακοντόσχισμα.
Πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ θρύλο κρύβεται ἡ μεγάλη ἀλήθεια.

Ὁ Ἅγιος Ρηγῖνος ἔζησε στὶς ἀρχὲς τοῦ τετάρτου αἰῶνος. Ὁ δράκοντας τῆς εἰδωλολατρίας κατέτρωγε τοὺς κατοίκους τῆς Σκοπέλου καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθανε αὐτὴ ἦλθαν νὰ προστεθοῦν καὶ οἱ αἱρετικοὶ, ποὺ πλανοῦσαν τοὺς πιστοὺς στὸν Χριστὸ Σκοπελίτες.

Τὸ ἦθος τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου καὶ τὴ σοφία τῶν λόγων καὶ πράξεών του ἐκτίμησε ὁ θεῖος του Ἀχίλλιος, ὁ Ἅγιος ἱεράρχης τῆς πόλεως τῆς Λαρίσης, καὶ τὸν ἀπέστειλε στὴ Σκόπελο.

Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅτι ἦλθε στὸ νησὶ σὰν ναύτης, γιὰ προσφορὰ βοηθείας στοὺς ἐξορίστους, ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ, καὶ διάδοση καὶ ἑδραίωση τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, ἡ ὁποία κλονιζόταν καὶ διασαλευόταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὴ μανία τῶν εἰδωλολατρῶν.

Νά, τὰ τετρακόσια περίπου χρόνια τοῦ θρύλου, τὰ χρόνια ἀπὸ τὴ Γέννηση τοῦ γλυκυτάτου μας Χριστοῦ.

Μὲ ἐφόδιο τὴ μόρφωσή του, θύραθεν καὶ Χριστιανική, τὶς ἔμφυτες ἀρετές του καὶ κυρίως τὴν ὁσιακή του πολιτεία ὁ Ρηγῖνος πέτυχε στὴν ἀποστολή του καὶ ἐξόντωσε τὸ νοητὸ δράκοντα, ποὺ κατέτρωγε τοὺς πιστούς.

Μὲ τὸ μαχαίρι τῶν σοφῶν λόγων σου ἀπέκτεινε τόσο τοὺς ἀρειανίζοντες ὅσο καὶ τὸν αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἰουλιανό, τὸν Παραβάτη, ὁ ὁποῖος θέλησε αὐτὴ τὴ φορὰ νὰ ἐπαναφέρει τὴ θρησκεία τῶν Ὀλυμπίων Θεῶν, τοῦ εἰδωλικοῦ δωδεκαθέου.

Στὸ Δρακοντόσχισμα ὁ Ἅγιος ἐξολόθρευσε τὸν ἕρποντα μισόκαλο δράκοντα, αὐτὸν ποὺ ζητεῖ νὰ καταπιεῖ κάθε Χριστιανὸ Ὀρθόδοξο.

Ἡ ἐξόντωση αὐτὴ τοῦ νοητοῦ δράκοντος εἶχε ὡς συνέπεια τὴ φυλάκιση τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου καὶ τοὺς βασανισμούς του, τοὺς ὁποίους ὑπέμεινε μέχρι θανάτου.

Στὴ θέση «Παλιὸ γεφύρι», ὅπου σήμερα βρίσκεται ἄλλο προσκυνητάρι, ὁ δήμιος ἀπέκοψε τὴν πάντιμη κεφαλή του παραδίνοντας ἔτσι τὴν πανακήρατη ψυχή του στὸν Τριαδικό μας Θεό.

Ὁ δρακοντοκτόνος Ἅγιος Ρηγῖνος μέχρι σήμερα δὲν ἐγκατέλειψε τὸ νησί, στὸ ὁποῖο θριάμβευσε τὸ δράκοντα καὶ δέχθηκε τὴ σπάθη τοῦ δημίου μαζὶ μὲ τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου τὸ ἀμάραντο.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, οἱ Σκοπελίτες πηγαίνουν στὸ Δρακοντόσχισμα, ὅπου μαζὶ μὲ τὴν ἀπόλαυση τοῦ τοπίου καὶ τὴ δοξολογία τους στὸ Δημιουργὸ τοῦ Σύμπαντος, «τὸν ποιοῦντα θαυμάσια μόνον» ὑμνοῦν καὶ τὸν Ἅγιό τους, τὸν Ἅγιο Ρηγῖνο, τὸν βοηθό τους σὲ κάθε βιοτικὴ ἀνάγκη καὶ περίσταση καὶ τὸν λυτρωτή τους ἀπὸ τὸ νοητὸ δράκοντα, ποὺ ἀνύστακτος ζητεῖ τὴν ἐξόντωσή τους.