Ομολογία αντί απολογίας

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 15 Απριλίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 22.31

Απάντηση στο Δελτίο Τύπου της Ι.Μ. Ναυπάκτου δίνει με το παρακάτω κείμενο ο Αρχιμ. Ιγνάτιος Σταυρόπουλος, το οποίο απέστειλε στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr.

****************************

Δημοσιεύω σήμερα, απο το αρχείο, την Ομολογία, που έδωσα, ενώπιον του δευτεροβάθμιου συνοδικού οργάνου, που δεν μπήκε καθόλου στην ουσία των ζητημάτων, αλλα που διεκπεραίωσε απλά, τον τύπο της διαδικασίας. Η νομιμότητα θα κριθεί απο το Συμβούλιο της Επικρατρείας, όπου θα κρίνει την υπόθεση.

Σεβασμιώτατοι, Πρόεδρε, και Μέλη του Συμβουλίου,

Η καταγγελία εναντίον μου, στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη, ξεκινά, από τον σεβ. μητροπολίτη Ναυπάκτου, όταν στην προσπάθειά του να κλείσει οριστικά το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο, στάθηκα εμπόδιο, και άρχισα να τελώ επίσημα τη Θεία Λειτουργία, από τον Δεκέμβριο του 2012.

1. Δεν θα βρισκόμαστε σήμερα στη συνεδρίαση αυτή, αν δεν ζητούσε από την ΔΙΣ, ο σεβ. Ναυπάκτου, με έγγραφό του το 2007, να επιβληθεί και στο πρόσωπό μου, το εκτός νόμου και εκτός ιερών Κανόνων, επιτίμιο της «ακοινωνησίας», το οποίο μου εστάλη με έγγραφο ταχυδρομικώς, και βέβαια, χωρίς να τηρηθεί καμιά απολύτως ακροαματική ή άλλη ανακριτική διαδικασία. Απλά ο μητροπολίτης Ναυπάκτου, παρήγγειλε να εκδοθεί μια «ακοινωνησία»!

2. Από το 1980 όπου έχω χειροτονηθεί ως Διάκονος και στη συνέχεια το 1985 ως πρεσβύτερος-Αρχιμανδρίτης, έχω κατά διάφορους τρόπους συνεργαστεί και υπηρετήσει, με τρείς Αρχιεπισκόπους, και με έξι διαφορετικούς μητροπολίτες. Επίσης έχω φοιτήσει ως σήμερα, σε τέσσερα διαφορετικά ανώτατα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Και έχω συμμετάσχει σε αρκετές διεθνείς συναντήσεις. Κανένας δεν ανακάλυψε στο πρόσωπό μου και στην πορεία μου, ως σήμερα, προβλήματα ή σκάνδαλα και κάποιο λόγο, για να με καταγγείλει και να τιμωρήσει σε πειθαρχική διαδικασία. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ο σημερινός μητροπολίτης Ναυπάκτου, που μου έχει επιβάλλει προσωπικά ο ίδιος 15 ποινές, ως σήμερα. Πολλές μάλιστα από αυτές διπλές και τριπλές για το ίδιο ζήτημα. Όπως π.χ. τρείς φορές την ποινή της «ακοινωνησίας».

Γιατί άραγε; Μήπως απλά και μόνο επειδή αρνήθηκα να φύγω από το μοναστήρι που έχτισα και επειδή δεν συμφώνησα να του δίνονται παράνομες προμήθειες από τα έργα της Μονής;
Και πως μπορεί να δικαιολογηθεί, ότι επειδή τάχα μου επεβλήθη η «ακοινωνησία» από την ΔΙΣ, μου στερεί η διοίκηση της Μητρόπολης Ναυπάκτου, ως Έλληνα πολίτη, και τον μισθό και την υγειονομική περίθαλψη, ενώ παράλληλα μου έχει κάνει παρακρατήσεις γιαυτό από το 1980; Είναι γνωστό, ότι και έγκλειστος να ήμουν στις φυλακές, θα δικαιούμαι και τον μισθό και την δωρεάν περίθαλψη.

3. Το μακράς διαρκείας ιστορικό των προβλημάτων στη διοικητική σχέση επιχώριου Μητροπολίτου και Κοινοβίου της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο, ξεκινάει από το 1998. Τότε, ο κ. Ιερόθεος, ατυχώς, άρχισε ξαφνικά τις οικονομικές απαιτήσεις του για προμήθειες, από το έργο του Ξενώνα, που έχτιζε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στη Μονή.

Πληθώρα δικαστηρίων ανά την επικράτεια, έδειξαν το τι ακριβώς συνέβη. Απολύτως κανένα εκκλησιολογικό πρόβλημα ή ζήτημα κάποιας υπηρεσιακής «ανταρσίας» ή «στρηνιασμού», δεν υπήρξε, και δεν υπάρχει στην ιστορία αυτή. Ούτε από μένα προσωπικά ούτε και από τους άλλους μοναχούς, που υπηρετούμε ευσυνείδητα στην αποστολή μας.

4. Την αυστηρή αυτή τιμωρία του να μη ιερουργώ, ποτέ, στη Μητρόπολη όπου υπηρετώ, ως ιεροκήρυκας, την εφάρμοσα από το 2007, ως το τέλος του 2012, δίνοντας τόπο στην οργή, και χάριν της ειρήνης. Όμως, για λόγους καθαρά συνειδησιακούς και έκτακτης ανάγκης, άρχισα, και συνεχίζω σήμερα να ιερουργώ, μέσα στο μοναστήρι της μετανοίας μου, όταν απεκαλύφθη από τα γεγονότα, (2007-2012), ότι ο επιχώριος μητροπολίτης, δεν ενδιαφερόταν με την ποινή, να συνετίσει εμένα προσωπικά.

Απλά στόχευε να κλείσει οριστικά το κοινόβιο μοναστήρι και γιαυτό ακριβώς τον λόγο, και ζήτησε εγγράφως να απαγορεύσει παντελώς και την τέλεση Θείας Λατρείας, επιβάλλοντας την ακοινωνησία σε όλους τους ιερομόναχους. Σε μια εποχή, που η επίσημη κρατική ελλαδική Εκκλησία, άρχισε να συμφωνεί στην ίδρυση Ισλαμικού Τεμένους, στην Αθήνα, ο μητροπολίτης Ναυπάκτου, επιχειρεί να «κλείσει», ένα μοναστήρι, απαγορεύοντας στους άνδρες ιερομόναχους την Θεία Ιερουργία, κάνοντας δηλαδή με απλά λόγια, μια ανδρική Μονή, να είναι εν τοις πράγμασι, ότι είναι και μια γυναικεία…

Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, διευκόλυνε με τον τρόπο του και κάποιους ιερομονάχους, για να εγκαταλείψουν οριστικά το μοναστήρι τους. Και το χειρότερο, εντελώς αυθαίρετα, και μονομερώς, ο μητροπολίτης, άρχισε και διέγραφε κατά βούληση, και ονόματα κάποιων μοναχών από το μοναχολόγιο του κοινοβίου μας, που δεν ήθελαν από μόνοι τους να φύγουν. Σα να κατείχε ο μητροπολίτης το μοναχολόγιο, και όχι το μοναστήρι. Βέβαια περιέργως, όλοι οι μοναχοί που δέχτηκαν να εγκαταλείψουν το μοναστήρι, απαλλάχτηκαν αυτόματα από την «ακοινωνησία»… Το γεγονός αυτό από μόνο του, αποδεικνύει και την προσχηματικότητα των εναντίον μου επιχειρημάτων του σεβ. Ναυπάκτου, στο σημερινό κατηγορητήριο.

Αποδείχτηκε περίτρανα, ότι δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για εκκλησιολογική τακτοποίηση των ζητημάτων. Απλά έπρεπε να βρεθεί τρόπος να αδειάσει το μοναστήρι, ώστε άδειο, να είναι στην απόλυτη διαχειριστική ευθύνη του τοπικού μητροπολίτη. Έτσι λοιπόν, όλοι οι «ακοινώνητοι» του μοναστηριού, γίνονταν αυτόματα, σε κοινωνία, αρκεί να εγκατέλειπαν τη Μονή.

5. Ουδέποτε υπήρξε, ή μου κοινοποιήθηκε κάποια απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας Ελλάδος, που να με αφορά προσωπικά σε κάποιο ζήτημα, και την οποία τάχα δεν εφήρμοσα, όπως αναληθώς κατηγορήθηκα στο παρόν κατηγορητήριο. Η περίπτωση της «ακοινωνησίας» ως ποινή, αναφέρεται στο πρόσωπό μου σε τρία έγγραφα, ένα του σεβ. μητροπολίτη Ναυπάκτου και δύο της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Σε κανένα κείμενο της Ιεραρχίας. Ούτε βέβαια και μου επιδόθηκε ποτέ τέτοια Απόφαση.

6. Η δημόσια γνωστοποίηση του ωραρίου προγράμματος των ιερών ακολουθιών του μοναστηριού, με οποιοδήποτε τρόπο, ή η επίσης η κωδωνοκρουσία, ουδέποτε και από κανένα, δεν θεωρείται «σκανδαλισμός πιστών», παρά μόνο σε καθαρά ισλαμοκρατούμενες χώρες, όπως Πακιστάν, Αφγανιστάν κλπ

7. Ένα απλό ζήτημα της τοπικής εκκλησίας της μητροπόλεως Ναυπάκτου, κατέστη μείζονος σημασίας και έγινε ζήτημα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, πράγμα το οποίο καθόλου δεν συμβαδίζει με το εκκλησιολογικό καθεστώς των ορθοδόξων εκκλησιών. Οι τοπικές εκκλησίες, πάντα με κέντρο τον επίσκοπο, κλήρος και λαός, επιλύουν τα εσωτερικά τους ζητήματα. Ποτέ δεν μου έγινε αντιληπτό γιατί η ανάμειξη της Ιεράς Συνόδου σε τέτοιας φύσεως τοπικά ζητήματα, όταν δεν έγινε ποτέ ως σήμερα μία σύναξη όλων μαζί των κληρικών και των μοναχών στην μητρόπολη Ναυπάκτου, όλα τα χρόνια της θητείας του σεβ. κ. Ιερόθεου, όπου θα μπορούσαν να διευθετηθούν τα πάντα με αγάπη και συνεννόηση.