Μνήμη Μακαριστού Μητροπολίτου Σερρών Μαξίμου

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 21 Ιανουαρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.58

Του Άγγελου Ν. Πάκλαρα, Θεολόγου | Romfea.gr

Κατά τον μήνα Ιανουάριο την 21ην η Ορθόδοξος Εκκλησία μας τιμά κατ’ έτος έναν από τους σημαντικότερους Αγίους της, τον Άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, τον κατ’ εξοχήν πολέμιο της αιρέσεως του μονοθελητισμού και του μονοφυσιτισμού, ο οποίος είλκε την καταγωγήν του από την Κωνσταντινούπολιν.

Την ίδια ημερομηνία η τοπική εκκλησία των Σερρών εώρταζε και αυτή και ετίμα ιδιαιτέρως την μνήμην του Αγίου Μαξίμου, αφού εκείνη την ημέρα ήγε τα ονομαστήριά του, ο επί σειρά ετών ποιμενάρχης της, Μακαριστός πλέον Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Μάξιμος.

Αφορμή της συγγραφής αυτού του άρθρου είναι η συμπλήρωσις 11 ετών από την κοίμησί του, αλλά και διά να ενθυμηθώμεν την επί δεκαεννέα έτη πολύπλευρον ποιμαντικήν του δράσιν, η οποία άφησε ορατάς αποδείξεις του πολυδιάστατου έργου του εις την Ι. Μητρόπολιν Σερρών.

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Μάξιμος, κατά κόσμον Γεώργιος Ξύδας, εγεννήθη το έτος 1942 εν Πριγκήππω Κωνσταντινουπόλεως. Ήτο υιός των ευσεβών γονέων Χρυσάφη και Χριστίνας Ξύδα.

Εις την νήσον Πρίγκηππον επεράτωσε την στοιχειώδη εκπαίδευσίν του, Την εγκύκλιον μόρφωσίν του εσυνέχισε εις την Μεγάλη του Γένους Πατριαρχική Σχολή και εν συνεχεία εισήλθεν εις την Θεολογικήν Σχολήν της Χάλκης, λαβών το πτυχίον του κατ’ έτος 1964.

Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους, εις ηλικίαν μόλις 22 ετών εχειροτονήθη διάκονος εν Βόννη υπό του τότε Μητροπολίτου Γερμανίας Πολυεύκτου Φινφίνη, λαβών το όνομα Μάξιμος, προς τιμήν του Γέροντός του, πρώην Οικουμενικού Πατριάρχου Μάξιμου του Ε΄, του από Χαλκηδόνος. Παραλλήλως δε ολοκλήρωσε τας σπουδάς του εις την εκκλησιαστικήν ιστορίαν εις το Πανεπιστήμιον της Βόννης.

Τον Απρίλιον του έτους 1966 ερχόμενος εν Ελλάδι υπηρέτησεν ως διάκονος εν τω Ι. Ναώ Υπαπαντής του Κυρίου, της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς. Τον Σεπτέμβριον του έτους 1967 εχειροτονήθη πρεσβύτερος και προεχειρίσθη εις αρχιμανδρίτην υπό του τότε Γρεβενών Χρυσοστόμου εις ηλικίαν 25 ετών.

Έως τον Ιούλιον του 1972 υπηρέτησεν ως ιερατικώς προϊστάμενος των Ι. Ναών Παναγίας Ρόδον το Αμάραντον, Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Υπαπαντής του Κυρίου Πειραιώς, ενώ παραλλήλως ήτο και ιεροκήρυξ.

Εν συνεχεία κατά τα έτη 1972-1973 διηκόνησε ως στρατιωτικός ιερεύς πρώτα εν Τριπόλει και ύστερον εν Ιωαννίνοις, όπου και ετιμήθη υπό της θρησκευτικής υπηρεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων διά την πολυσχιδή δράσιν του.

Εν Ιωαννίνοις συνεδέθη πνευματικώς με τον τότε Μητροπολίτην Ιωαννίνων Σεραφείμ Τίκα, ο οποίος και εκάλεσεν τον νεαρό τότε στρατιωτικό αρχιμανδρίτη να τον ακολουθήση εν Αθήναις, όταν εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Ωσαύτως ανέλαβεν την διεύθυνσιν του ιδιαιτέρου γραφείου του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ τον Ιανουάριον του 1974, μετά δε από διάστημα τεσσάρων μηνών, τον Απρίλιον 1974 προάγεται εις Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ιερατικώς προϊστάμενος επί δεκαετίαν (1974-1984) του επιβλητικού Ι. Ναού Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών.

Το έτος 1980 ήτο υποψήφιος διά την Ιεράν Μητρόπολιν Μονεβασίας και Σπάρτης.

Την 2αν Μαΐου του έτους 1984 και μετά την κοίμησιν του Μητροπολίτου Σερρών Κωνσταντίνου Καρδαμένη του Γ΄, εξελέγη υπό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με μεγάλη πλειοψηφία, Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης, εις ηλικίαν 42 ετών.

Η χειροτονία του εγένετο την 3ην Μαΐου 1984 εις τον Καθεδρικόν Ναό Αθηνών υπό του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, μελών της Διαρκούς Ι. Συνόδου και πολλών ιεραρχών από όλη την Ελλάδα.

Η ενθρόνισις του εγένετο την 3ην Ιουνίου 1984 εις τον κατάμεστον υπό πλήθους πιστού λαού, Μητροπολιτικόν Ναόν Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, του τοποτηρητού της Μητροπόλεως Σερρών, Μητροπολίτου Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου Νικοδήμου και πολλών άλλων αρχιερέων.

Η προσφορά του νέου Μητροπολίτου Σερρών Μαξίμου ήτο παροιμιώδης. Ευθύς αμέσως ενεκαινίασε Ι. Ναούς και ανήγειρε πολλούς νέους, εις όλην την μητροπολιτικήν του περιφέρειαν.

Συνέστησεν κατά τόπους ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία, ενεργείαις του επροικοδοτήθησαν πολύτεκνες, άπορες οικογένειες και παραλλήλως ίδρυσε κοινωφελές ίδρυμα υποτροφιών «Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής».

Ελεήμων και φιλεύσπλαχνος  εδέχετο τους πάντες εις το μητροπολιτικόν του γραφείον και ουδείς έφευγε αβοήθητος όταν εζήτει οικονομική βοήθεια, ενώ παραλλήλως συνέστησε και εκκλησιαστικόν φιλανθρωπικόν ταμείον.

Το έτος 1988 ίδρυσε μουσείον εκκλησιαστικής τέχνης εντός του Μητροπολιτικού Μεγάρου, επίσης σχολή αγιογραφίας και βυζαντινής μουσικής σε συνεργασία με τον σύλλογο ιεροψαλτών «Ρωμανός ο Μελωδός» το έτος 1989. Πρωτοβουλίαις του ωργανώθη και συνεστήθη παιδική ορχήστρα και χορωδία της Ι. Μητροπόλεως.

Διά τας ανάγκας των συμπολιτών του ίδρυσε τράπεζα αίματος και εκκλησιαστικόν ιατρείον, λειτουργόν από το 1992, καθώς επίσης και το περίφημον και πανελληνίως γνωστόν «Μαξίμειον πνευματικόν κέντρον» διά την νεολαία, καταβάλλων εξ ολοκλήρου την προσωπικήν του περιουσίαν διά την ανέγερσιν του.

Συνέστησε επίσης ταμείον ιερατικής αλληλεγγύης το έτος 1984 διά την ενίσχυσιν δι’ εκτάκτων βοηθημάτων τους χρήζοντας οικονομικής ανάγκης κληρικούς και εδημιούργησε εκκλησιαστικά συσσίτια εις τέσσερις ενορίες εντός της πόλεως Σερρών. 

Η προσφορά του εις τον λειτουργικόν τομέαν ήτο εξίσου σημαντική. Άριστος λειτουργός των Θείων μυστηρίων, μεγαλοπρεπής κατά τας αρχιερατικάς χοροστασίας του, περίφημος γνώστης του τυπικού και της εκκλησιαστικής τάξεως και δεινός ιεροκήρυξ του Θείου Λόγου.

Ενδιαφέρθη και ανεστήλωσε μετά πολλών κόπων και μόχθων τον παλαιόν ιστορικόν Μητροπολιτικόν Ναόν των Αγίων Θεοδώρων, νυν προσκυνηματικόν, παραδώσας αυτόν εις την Θείαν λατρείαν, τελέσας τον επανεγκαινισμόν αυτού την 31ην Οκτωβρίου 1993.

Εστελέχωσε τας γυναικείας ιεράς μονάς Τιμίου Προδρόμου Σερρών, Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παναγίας Βύσσιανης  και Προφήτου Ηλιού εν Αγίω Πνεύματι Σερρών.

Ενεργείαις του ανεγνωρίσθη ο Άγιος Νικήτας, ο εν Σέρραις  αθλήσας, εορτάζων την μνήμην του εκάστην Κυριακήν του Θωμά, ανεγείρων προς τιμήν του μεγαλοπρεπήν Ναόν.

Πρωτοβουλίαις του εξεδίδοτο το διμηνιαίον περιοδικόν «Άγιος Νικήτας» πνευματικού, ψυχωφελούς και εκκλησιαστικού ενημερωτικού περιεχομένου, διανέμων αυτό δωρεάν.

Προήδρευε δε και του τοπικού αντιαιρετικού αγώνος επιδείξας ιδιαιτέρα μέριμνα διά την καταπολέμησιν των αιρέσεων εν τη επαρχία του με την σύγκλησιν πολλών αντιαιρετικών φροντιστηρίων.

Ενδιαφερόμενος διά την κατάρτισιν του ιερού του κλήρου συνεκάλει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ιερατικάς συνάξεις προσκαλώντας ως ομιλητάς διακεκριμένους ιεροκήρυκας Θεολόγους. 

Επλήρωσε σχεδόν όλα τα εφημεριακά κενά της Μητροπόλεώς  του χειροτονήσας υπό των τιμίων χειρών του πολλούς κληρικούς.

Ως γνήσιος Χαλκίτης ηγάπα και ετίμα το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον επεσκέπτετο πολλάκις, αλλά και την γενέτειράν του, ηγαπημένην του νήσον Πρίγκηππον, όπου εγκαταβιούσαν οι γονείς του και η κατά σάρκαν αδελφή του, εκπαιδευτικός της ομογενείας.

Ήτο ευγενέστατος και διακριτικότατος εις την συμπεριφοράν του, πράος και απλούς εις τον χαρακτήραν του. Εις τας δημοσίας αλλά και κατ’ ιδίαν συναντήσεις του, ήκουε περισσότερον και ομίλει ολιγότερον… 

Η ψυχή του ήτο ευαίσθητος, πλήρους αγάπης και αγαθότητος. Έφερε επάνω του όλη την αρχοντιά και την μεγαλοπρέπεια της Βασιλίδος των πόλεων. Ταπεινός και αμνησίκακος διέθετε υπομονή, ανεξικακία και ανεκτικότητα επί των αχαρίστων και αδίκων.

Ο γράφων είχε γνωρίσει τον μακαριστόν ιεράρχην εις την κατ’ έτος συμμετοχήν του Μακαριστού εις τας εορτάς του Αγ. Δημητρίου, πολιούχου Θεσσαλονίκης, αλλά και εις το Μητροπολιτικόν γραφείον του εν Σέρραις, όσες φορές τον είχε επισκεφθεί. 

Απέραντος η ευγνωμοσύνη μου απέναντί του… 

Ήτο πολύ αγαπητός από ολόκληρον την Ιεραρχίαν. Εμνημόνευε πάντοτε με πολλή ευγνωμοσύνη τον αείμνηστον Γέροντά του, πρώην Κωνσταντινουπόλεως Μάξιμο, αλλά και τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ, ενώ συνεδέετο μετά βαθυτάτης αδελφικής φιλίας και με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο. 

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών Μάξιμος εκοιμήθη αιφνιδίως εις την 10.20΄ πρωινήν ώραν, εντός του μητροπολιτικού του αυτοκινήτου και ενώ ευρίσκετο καθ’ οδόν από την πόλιν της Καστοριάς διά την πόλιν της Φλωρίνης, την 5ην Μαρτίου 2003. 

Η ξαφνική και αναπάντεχος είδησις της κοιμήσεως του, εξέπληξεν και ελύπησεν βαθύτατα το ποίμνιό του, το οποίο τον υπεραγαπούσε.

Η εξόδιος ακολουθία του ετελέσθη την 8ην Μαρτίου εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου, του τοποτηρητού διά δευτέραν φοράν, Μητροπολίτου  Ιερισσού Νικοδήμου και πολλών ιεραρχών. Επικηδείους λόγους εξεφώνησαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ο τοποτηρητής Ιερισσού Νικόδημος, ο τότε αρχιγραμματεύς της Ι. Συνόδου Σαλώνων κ. Θεολόγος, νυν Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης, ο Δήμαρχος Σερρών και πολλοί άλλοι.

Το ποίμνιό του, ο πιστός λαός της πόλεως των Σερρών εσυνόδευσε εν αφάτω θλίψει και οδύνη τον μακαριστόν και αγαπητόν του ποιμενάρχην έως το προαύλιον του παλαιού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Θεοδώρων, όπου και ετάφη.

Ένδεκα έτη μετά την κοίμησίν του και ενθυμούμενοι το απόφθεγμα γνωστού ποιητού «Μία λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες, είδες» ο αείμνηστος Μητροπολίτης Σερρών Μάξιμος «έφυγε» πολύ πρόωρα διά τα «παλάτια» του ουρανού, δίχως να προλάβη να ολοκληρώση το σπουδαίο και ανεκτίμητο έργο του εν τη γη. 

Το όνομά του θα μνημονεύει εσαεί η Εκκλησία, ενώ ο ευσεβής λαός των Σερρών θα ενθυμείται πάντοτε με πολλή αγάπη την πνευματικήν παρακαταθήκην, αλλά και την πλουσίαν προσφοράν του, που άφησε πίσω του. 

Του αξιομακαρίστου αρχιερέως Μαξίμου, αιωνία η μνήμη αυτού.