Γόρτυνος: ''Συνεχίστε τον διάλογο και μη τον εγκαταλείπετε''

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 10.10

Νέα επιστολή προς τον Καθολικό Αρχιεπίσκοπο Νικόλαο, απέστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας.

Ἐντιμότατε κ. Νικόλαε,

Καθολικέ Ἀρχιεπίσκοπε Νάξου, Τήνου, Ἄνδρου καί Μυκόνου,
Χαίρετε καί ὑγιαίνετε!

1. Κατά τίς τελευταῖες Σας δύο σύντομες ἐπιστολές δέν ἐπιθυμεῖτε τόν διάλογο μαζί μου. Ὑποχρεοῦμαι ὅμως νά ἐξηγηθῶ πρός Σᾶς, διότι στήν τελευταία Σας ἐπιστολή ὁμιλεῖτε μέ περιφρόνηση γιά κάποιους ἀναγνῶστες μας, οἱ ὁποῖοι ἐξεφράσθησαν ἐναντίον Σας.

Περί τούτου, Ἐντιμότατε, Σᾶς λέγω ὅτι ἐγώ εὐθύνομαι γιά ὅσα προσωπικῶς λέγω ἤ γράφω καί δέν ἔχω τήν εὐθύνη γιά τούς λόγους τῶν ἄλλων.

Στό κήρυγμά μου καί στίς κατ᾽ ἰδίαν συμβουλές λέγω ὅτι πρέπει νά εἴμαστε εὐπρεπεῖς στούς λόγους μας καί νά ἀντιμετωπίζουμε μέ ὑπομονή καί μέ εὐγένεια τήν διαφωνία, ἀκόμη δέ καί τήν πολεμική τοῦ ἄλλου. Ἔτσι μᾶς θέλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεός μας.

2. Ἀλλά ἔχω νά Σᾶς πῶ, Ἐντιμότατε, ὅτι γενικά ὁ ὀρθόδοξος Ἑλληνικός λαός ἔχει στήν φλέβα του τό ὁρμητικό καί τό μαχητικό. Μάλιστα δέ σέ θέματα πού συνδέονται μέ τήν πίστη του δέν βάζει φραγμό μήτε στούς λόγους του μήτε στίς πράξεις του.

Ἄν διαβάσουμε τήν Ἐκκλησιαστική Ἱστορία θά χαροῦμε, ἀλλά συγχρόνως καί θά τρομάξουμε ἀπό πολλά τοιαῦτα φαινόμενα.

Γιά τό θέμα αὐτό ἔχει νά μᾶς πεῖ πολλά μία παλαιά σχετική μελέτη τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου Α´, ἡ ὁποία παρουσιάζει ἐρευνητικά τό ἐνθουσιαστικό στοιχεῖο τῶν πρώτων χριστιανῶν.

Ἀλλά καί σ᾽αὐτήν τήν Ἁγία Γραφή θά βροῦμε τοιαῦτα φαινόμενα. Γιά παράδειγμα: Ὅλοι ἐσεῖς οἱ Παπικοί τιμᾶτε ἰδιαίτερα τόν ἀπόστολο Πέτρο.

Τί σᾶς λέγει ἡ ὁρμητική του ἐνέργεια νά σύρει τήν μάχαιρά του καί νά κόψει τό αὐτί τοῦ Μάλχου (Ματθ. 26,51); Δέν ἔπρεπε βεβαίως νά ἐνεργήσει ἔτσι ὁ ζηλωτής μαθητής, ἀλλά Σᾶς ἐρωτῶ: Ἀπό τήν τολμηρή αὐτή ἐνέργεια τοῦ Πέτρου νά κόψει τό αὐτί ἑνός ἐκ τῶν ὑπηρετῶν τοῦ ἀρχιερέως, θά ἔπρεπε ὁ ἀρχιερεύς νά στραφεῖ περιφρονητικῶς στόν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά τοῦ πεῖ νά «χαίρεται τούς μαθητές Του», ὅπως ἐκάματε Σεῖς εἰς ἐμέ;

3. Θά παρακαλοῦσα ὅμως, Κύριε Νικόλαε, νά ἐμβαθύνετε στό βάθος τῶν ἐναντίον Σας ἀντιδράσεων ἐκ μέρους τῶν ἀναγνωστῶν μας.

Καί τό βάθος καί ἡ αἰτία εἶναι – ὅπως καθαρά Σᾶς τό γράφουν – ὅτι δέν εἶδαν ἐκ μέρους Σας ἰσχυρά ἐπιχειρήματα στόν μεταξύ μας θεολογικό διάλογο.

Ἐσεῖς τί νομίζετε,Ἐντιμότατε; Ἐάν μοῦ ἐγράφατε μία ἐπιστολή μέ θεολογικές βάσεις, μέ βιβλικές καί πατερικές μαρτυρίες, θά ἐκφράζονταν οἱ ἀναγνῶστες μας ὅπως ἐκφράστηκαν ἐναντίον Σας; Ἐγώ νομίζω ὄχι!

Γιατί λοιπόν δέν βλέπετε μέ ταπείνωση αὐτό πού καθαρά Σᾶς γράφουν οἱ ἀναγνῶστες μας, ὅτι δηλαδή ὁ λόγος Σας ἦταν πτωχός θεολογικά καί ἔλεγε μόνο γιά «ἀγαπητισμούς», ἀλλά τούς διαγράψατε περιφρονητικά μέ τόν πρός ἐμέ λόγο σας, «νά τούς χαίρεσθε»;

Ναί, Ἐντιμότατε! Στά δικά μου ἐπιχειρήματα, πού Σᾶς ἔγραφα μέ θεολογική βάση περί τοῦ «ἀδελφός», περί τοῦ «Καθολικός» καί περί τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» ἤ καί περί τοῦ Filioque, δέν ἦταν σοβαρή ἀπάντηση ἐκ μέρους Σας τό πτωχό ἐπιχείρημα, τό πῶς Σᾶς προσφωνοῦν ἄλλοι Ἀρχιερεῖς.

Τῷ ὄντι, πολύ πτωχό καί πολύ ἀδύναμο τό ἐπιχείρημά Σας! Καί οἱ ἀναγνῶστες μας καί ἐγώ περιμέναμε ἀπό Σᾶς τόν «Ἀρχιεπίσκοπο» μιά δυναμική ἀπάντηση, πού νά «σπάει κόκκαλα», πού λέμε, μέ τό δυνατό σφυρί τῆς θεολογίας.

Σεῖς, λοιπόν, μέ τίς πτωχές θεολογικά ἐπιστολές Σας πρός ἐμέ ἐκάματε τούς ἀναγνῶστες μας νά ἐκφραστοῦν, ὅπως ἐκφράστηκαν.

Ἐάν τά κείμενά Σας ἦταν ἰσχυρά στήν θεολογία, θά ἐθαύμαζαν ὅλοι τόν συγγραφέα τους γιά τήν δύναμη τοῦ λόγου του καί τήν σιδηρά λογική του, ἔστω καί ἄν αὐτός δέν ἦταν ὁμοφρονῶν πρός αὐτούς.

4. Ἐπειδή ὅμως, Ἐντιμότατε Κύριε Νικόλαε, μοῦ γράφετε γι᾽ αὐτούς πού Σᾶς ἐκφράστηκαν ὑποτιμητικά καί τούς κακοχαρακτηρίσατε γι᾽ αὐτό, Σᾶς παραθέτω καί ἐγώ ἕνα παλαιότερο «εὐπρεπές» (!...) κείμενο κάποιου ἰδικοῦ Σας, τοῦ Ἰησουΐτη Δυφούρ, πεφιλημένου τότε προσώπου τοῦ Βατικανοῦ.

Τό κείμενο αὐτό, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ μνημεῖο ἀναιδείας καί θρασύτητος, ὑβρίζει μέ πολλή ἰταμότητα τήν πίστη τῶν Ὀρθοδόξων, παριστώντας τήν μουσουλμανική θρησκεία κατά πολύ ἀνώτερη ἀπό αὐτήν.

Ἀκόμη δέ ὑβρίζει ἡμᾶς τούς Ἕλληνες καί μᾶς ἀποκαλεῖ «αἰσχρούς ληστάς» καί «σαρκοβόρα» καί «ἀηδεῖς σκώληκες», τήν δέ φιλοσοφία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἀποκαλεῖ «καταγώγιον αἰσχροτήτων» καί αὐτόν τόν μέγα Ἀριστοτέλη τόν χαρακτηρίζει ὡς μικρόν, ὡς εἰπόντα μόνον «μίαν ὀρθήν γνώμην», ἀλλά περιφρονημένον τώρα στήν Εὐρώπη.

Καί τέλος λέγει ὅτι στούς Τούρκους ἁρμόζει «τό σύμβολον τῆς ὑπεροχῆς», γιατί ὁ Ὀθωμανός εἶναι «ὑπερήφανος καί εὐγενής», ἐνῶ σέ μᾶς τούς Ἕλληνες ἁρμόζει «τό στίγμα τῆς αἰωνίας δουλείας».

Τό κείμενο αὐτό, τό ὁποῖο, ὡς λέγει ὁ Ἐπίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος (βλ. βιβλίον του Ἰδού ὁ Παπισμός, σελ. 22.23), εἶναι «ἄκρως ἀποκαλυπτικόν τῶν ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν Ἑλληνορθοδόξων αἰσθημάτων τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν», δύνασθε νά τό εὕρητε εἰς τό ἔργον τοῦ ἱστορικοῦ Π. Κορολίδου, Σύγχρονος Ἱστορία τῶν Ἑλλήνων καί τῶν λοιπῶν λαῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀπό τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1921, Ἀθῆναι 1922-1929, τόμος 4ος, σελ. 473.

Σᾶς τό παραθέτω, Ἐντιμότατε, τό κείμενο καί ἀπολαῦστε το! Εἶναι γραμμένο ἀπό παπικόν. Ἀπολαῦστε το γιά τήν «εὐγένεια» καί τήν «εὐπρέπεια» τῶν ἐκφράσεών του, ὅπως Σεῖς ζητᾶτε νά Σᾶς ἐκφράζονται οἱ ἀναγνῶστες μας.

Ἄς σημειωθεῖ δέ ὅτι τό κείμενο κυκλοφόρησε εὐρέως στήν Εὐρώπη καί στήν Τουρκία, τότε πού ἐμεῖς ἤμασταν ἀκόμη ταλαιπωρημένοι ἀπό τήν ταλαιπωρία τῆς δουλείας καί τῶν ἀγώνων μας.

Λέγει λοιπόν τό φυλλάδιο: «Ἡ μουσουλμανική θρησκεία εἶναι πολλῷ ἀνωτέρα τῆς θρησκείας τῶν ὀρθοδόξων, καθ᾽ ὅσον, ἡ τῶν μουσουλμάνων θρησκεία πλησιάζει πολλῷ περισσότερον πρός τήν ἀληθῆ θρησκείαν, τήν καθολικήν, παρά ἡ ἀσεβής Ὀρθοδοξία, τό σύμβολον τοῦτο τοῦ δεσποτισμοῦ.

Μετ᾽ οὐ πολύ ὁ βάρβαρος Κοζᾶκος θέλει ἀποκρουσθῆ διά παντός εἰς τούς πάγους αὐτοῦ, τότε δέ θά στρέψωμεν ἐναντίον τῶν αὐθαδῶν Ἑλλήνων οὐχί πλέον τά ὅπλα, ἀλλά τήν μάστιγα ἡμῶν.

Ἐδιδάχθημεν ἀρκούντως πόσον ἡ ἐλευθέρωσις τῶν αἰσχρῶν τούτων ληστῶν ἦν ἔργον ἀσύμφορον. Ὤ, ἐάν οἱ Τοῦρκοι μή εἶχον τήν φιλάνθρωπον μέν, ἀλλά πολιτικῶς πλημμελῆ ἀρχήν τῆς ἀνεξιθρησκείας!

Σήμερον ἤθελε ὑπάρχει ὁμογένεια μείζων ἐν τῷ Ὀθωμανικῷ κράτει, καί ἤθελεν ἐκλείψει ἡ ἐνοχλητική αὕτη φυλή τῶν Ἑλλήνων, ὧν ἡ ὕπαρξις εἶναι ὁμοία πρός τήν τῶν σαρκοβόρων καί ἀηδῶν σκωλήκων.

Τί σημαίνει Ἑλλάς; Οἱ μωρολογιώτατοι μόνον θαμβοῦνται εἰς τό ὄνομα τοῦτο. Τί ἦσαν οἱ Ἕλληνες τό πάλαι; Λησταί.

Τί εἶναι ἡ ἀσεβής φιλολογία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων; Καταγώγιον αἰσχροτήτων. Ἀφῶμεν πλέον τάς ἀνάνδρους συμπαθείας καί ἐμβλέψωμεν εἰς τά ἀληθῆ συμφέροντα τοῦ πολιτισμοῦ.

Ὁ εὐρωπαϊκός πολιτισμός ὀφείλει τήν ἀναγέννησιν τῶν γραμμάτων εἰς τούς Ἄραβας, κλάδον ἔνδοξον τοῦ ἀθανάτου γένους τῶν Ὀσμανλί.

Μίαν ὀρθήν γνώμην ἀπεφήνατο ὁ Ἀριστοτέλης, οὗτινος τά βιβλία δέν ἀναγινώσκονται πλέον ἐν Εὐρώπῃ· τήν περί φύσει ἐλευθέρων καί δούλων.

Καί ἡ γνώμη αὕτη εἶναι ὀρθή οὐχί μέν ἀπολύτως, ἀλλά πάντως ἐν τῇ Ἀνατολῇ. Τίς ἀμφιβάλλει ὅτι ὁ ὑπερήφανος καί εὐγενής Ὀθωμανός φέρει ἐπί τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἐγκεχαραγμένον τό σύμβολον τῆς ὑπεροχῆς, ὁ δέ Ἕλλην ραγιᾶς τό στίγμα τῆς αἰωνίας δουλείας;».

5. «Αἶσχος», λέγουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες γιά τόν παπικό συγγραφέα τοῦ κειμένου αὐτοῦ καί καταπτύομε τό γραπτό του!...

Αὐτά καί τά τοιαῦτα, Κύριε Νικόλαε, Ἀρχιεπίσκοπε τῶν Καθολικῶν, Νάξου, Τήνου, Ἄνδρου καί Μυκόνου. Ἀφοῦ πιστεύετε τήν ἀλήθεια τῶν δογμάτων Σας, Σᾶς παρακαλῶ δεχθεῖτε νά συνεχίσετε τόν διάλογο μαζί μου στίς μεταξύ μας δογματικές διαφορές καί μή τόν ἐγκαταλίπετε.

Ἔχουμε πολλά νά ποῦμε. Ἄν ἀρνεῖστε τόν διάλογο καί τόν διακόπτετε, ὑποθέτω ὅτι θά κατηγορηθεῖτε ἀκόμη καί ἀπό τούς ἰδικούς Σας ὡς ἀδύναμος στήν ὑπεράσπιση τῶν δογμάτων Σας.

Ἐάν πιστεύετε ὡς σωστά τά δόγματα τοῦ Παπισμοῦ καί λανθασμένα τά ἰδικά μας, τῶν Ὀρθοδόξων, ἐλᾶτε ἐπί τέλους νά μᾶς τό ἀποδείξετε στόν μεταξύ μας διάλογο.

Σᾶς ὑπενθυμίζω καί τό ἑλληνικό λόγιο πού λέγει, «Ἰδού ἡ Ρόδος ἰδού καί τό πήδημα»!

Καλά Χριστούγεννα καί Εὐλογημένον
ἀπό τόν Θεόν τό νέον ἔτος 2014!

Μέ τιμή καί ἀγάπη Χριστοῦ
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας